บันทึกการ ปฏิบัติ (ครูสันตินันท์)

สัมมาสติ สัมมาสมาธิ ไม่มีเสื่อมหรอก
ไอ้ที่มันเสื่อมได้ เจริญได้ มันของไม่เที่ยง ของปลอม ของเลียนแบบ
ของที่ไม่เที่ยง จะปรุงแต่งอย่างไรมันก็มีวันเสื่อมไม่จีรัง จิตตกก็เสื่อม
แล้วจะยึดมันให้เที่ยง พยายามรักษาให้มันเที่ยง ตลก...ป่าว
แทนที่จะพิจารณาให้เห็นความไม่เที่ยง ให้เห็นไตรลักษณ์ กลับไปพยายามรักษามันให้เที่ยง ซะงั้น

 

ยอมรับ ยอมทน ...... นอกเคลื่อน ในคง



ยืนเดินนอนนั่งนี้ ..........ไม่พ้น ทุกข์เอย
คิดฝ่าต้านทานค้น ........ทั่งฟ้า ไม่พบ
ดิ้นหนีทุกข์แท้ล้น ........จับไว้ หลุดมือ
เมื่อใด่หนอใจข้า .........ยอมรับ ยอมทน

ทุกสิ่งย่อมเคลื่อนสิ้น ......เหตุมา อยากเอย
ใจเร่ารนร้อนหา ............ทางพ้น กลกรรม
หยุดอยากจ่นยอมลา.......หมดเหตุ หยุดสร้าง
รับจ่นหยุดดิ้นค้น ...........รนดิ้น เชือกมาร

เหตุสร้างมาเก่าต้น .........ยังผล ตนมี
ผลต่นดลให้ตน..............ท่นแท้ ดิ้นต่อ
ยิ่งดิ้นร่นเหตุจน.............หมุนวน เวียนว่าย
เวียนว่ายวนกลมแท้ .......ไม่พ้น นที

อยากให้จันทร์ต่กขึ้น.....ดั่งดล ได้ฤา
อาทิตย์ไม่เคลื่อนผล.....อยู่ค้ำ บ่าเลย
ทุกสรรพสิ่งเป็นกล.......ผลของ กฏกรรม
ใจไม่เคลื่อนตามซ้ำ......นอกเคลื่อน ในคง

 

คุณรู้มั้ยสติของคุณนี่มันประเภทไหน
สติของคุณนี่มันประเภท กิเลสขี้ใส่หัว
จนขี้มันไหลลงมาโดนจมูก
ก็ยังสงสัยว่ากลิ่นอะไรเหม็น ๆ
เอามือมาจับดู แล้วดมดูอีกครั้งถึงรู้ว่าเป็นขี้
เพิ่งมีสติรู้ตัวว่าเป็นขี้
วิ่งไปล้างแทบไม่ทัน

นี่ดีนะมันขี้มันไม่ไหลเข้าปากคุณซะก่อน
เพราะกำลังเซ่อ ๆ ซ่า ๆ ยืนอ้าปากหวอ
รอให้สติเกิดขึ้นเอง
ถ้าขี้มันไม่โดนจมูกซะก่อนคงไหลเข้าปากไปเลย
คงจะได้กินขี้

ดีไม่ดีพอคุณกินขี้เข้าไป
ก็ไม่รู้สติจะเกิดขึ้นเองหรือเปล่านะ
เพราะจำสภาวะของรสชาติขี้ไม่ได้
อาจจะกินขี้อร่อยไปแล้วก็ได้

สติแบบคุณนี่ จะเรียกว่าสติกินขี้ก็ได้นะ....

 

ผมจะต้องอายเด็กเค้าด้วยเหตุผลอะไรครับ

แต่ผมนี่ล่ะจะแสดงให้เด็กเค้าเห็นเป็นคติตัวอย่างว่า
ผู้หลักผู้ใหญ่ เค้าแสดงให้เห็นว่า
การปกป้อง รักษาพระพุทธศาสนา
ให้มีอายุครบ 5000 ปี นี่ผู้ใหญ่รุ่นก่อนเค้าทำกันยังไง

 

ใจเย็นหน่อยแล้วกัน
ช่วงนี้งานเยอะมาก

ตอบมาก่อนแล้วกันว่า
มิจฉาสตินี่ เป็น กุศล หรือ อกุศล

ตอบไม่ได้นี่อายเด็กมันนะ
เด็กประถมก็ตอบได้แล้ว

น่าอายจริง ๆ ...แพ้เด็กประถม

ผมก็อยากวิเคราะห์ให้คุณฟังนะ
แต่ผมก็เหนื่อยจริง ๆ
จะวิเคราะห์ให้เป็นงานเป็นการก็ไม่ไหว

คุณคงมีวาสนาบารมี พอจะได้อ่านอยู่หรอกครับ
ไม่ต้องกังวล
เอาไว้ให้งานผมเบากว่านี้ก่อนแล้วกัน...

แล้วผมแถตรงไหน
คุณบอกว่า สติ เป็นกุศล
แล้วผมก็บอกว่า สติ มี 2 อย่างนะ
คือ สัมมาสติ กับ มิจฉาสติ
แล้วมิจฉาสติ นี่เป็นอะไรกันแน่
กุศล หรือ อกุศล

ใครกันแน่ที่แถ แล้วตอบไม่ได้
เลยมาว่าผมแถ

คุณนี่ แถยกกำลังสอง เลยนะ
ตัวเองแถไม่พอ แล้วยังมาว่าผมแถอีก...

อ้าวตอบมาแล้วกัน
ที่คุณไม่กล้าตอบเพราะที่คุณยกมาทั้งหมด
เรื่องเจตสิก อะไรของคุณนี่
มันจะผิดตั้งแต่ต้นใช่มั้ยล่ะ

นี่ล่ะความจำ มัน ไม่เหมือน สันทิฎฐิโก หรอก...

 

เค้ามีแต่พิจารณาขันธ์ 5 ให้เป็นไตรลักษณ์
เพื่อถอดถอนความยึดมั่นถือมั่นในขันธ์ 5

แต่นี่ จะมาพิจารณาสติ ซึ่งเป็นมรรค
พิจารณาให้เป็นไตรลักษณ์
จะมาถอดถอนความยึดมั่นถือมั่นใน มรรค ในสติ เหรอ...

วันนี้ปกติดีแล้วเหรอ
แล้วเพื่อนคุณเค้าไปไหนกันหมดล่ะ...

 

ครับ ดึงมาให้เป็นสัมมาทิฏฐิได้สักคนก็ยังดี

พวกลูกหลานพญามารมันจะได้จุกอกกันบ้างล่ะ...

 

เตช..เอยเตช..จะไม่ยอมใช้สมองคิดเลย กะจะลอกชาวบ้านเขาอย่างเดียว
สติก็คือสติมันเป็นความหมายรวม คือสติย่อมเป็นกุศล

แต่สติมันยังแยกไปเป็น สติของปุถุชนธรรมดากับผู้ที่ปฏิบัติให้รู้เห็นตามความเป็นจริง
......สติที่ใช้ในชีวิตปกติของปุถุชน......เขาเรียกว่า มิจฉาสติ
......ส่วนสติที่ใช้เพื่อรู้เห็นตามความเป็นจริง.....เขาเรียกว่า สัมมาสติ

ฉะนั้นที่เตช...ถามว่า มิจฉาสติเป็นกุศลหรืออกุศล เราจึงเห็นว่าเตชแสดง
ความเห็นแบบไม่ได้ใช้สมองเลย ความเป็นมาเป็นไปเป็นอย่างไรเตชก็ไม่นำ
มาพิจารณา คนแบบนี้ต้องเรียกว่าไร้สมอง เรื่องปัญญายิ่งไม่ต้องพูดถึง

เตช....เตชเราจะให้นายดูคำตอบเราอีกที่นะ ถ้ายังคิดไม่ได้ เราจะเลิกสีซอ
ให้นายฟังแล้วนะ

......สติล้วนเป็นกุศล
......สติแบ่งเป็น สัมมาสติ กับ มิจฉาสติ

 

ธรรมะของ หลวงปู่ดูลย์ อตุลโล


"จิตที่ส่งออกนอกนั้น เป็นสมุทัย
ผลอันเกิดจากจิตที่ส่งออกนอก เป็นทุกข์
จิตเห็นจิตอย่างแจ่มแจ้ง เป็นมรรค
ผลอันเกิดจิตเห็นจิตอย่างแจ่มแจ้ง เป็นนิโรธ

อนึ่ง จิตมีธรรมชาติส่งออกนอก ถ้าส่งออกนอกแล้วกระเพื่อมหวั่นไหว เป็นสมุทัย
ผลที่จิตส่งออกนอกแล้วกระเพื่อมหวั่นไหว เป็นทุกข์
ถ้าจิตส่งออกนอกแล้ว มีสติครบบริบูรณ์ ไม่กระเพื่อมหวั่นไหว เป็นมรรค
และพ้นจากความทุกข์ไป เป็นนิโรธ
พระอริยเจ้าทั้งหลาย มีจิตไม่ส่งออกนอก มีจิตไม่กระเพื่อมหวั่นไหว ก็พ้นจากทุกข์"

 

ปุถุชนมีจิตส่งออกนอกเป็นนิจ เรียกว่ามิจฉาทิฏฐิ มีสติก็เรียกว่ามิจฉาสติ
มีสมาธิก็เรียกว่ามิจฉาสมาธิ จึงต้องเพียรปฏิบัติเพื่อไปตามทางแห่งมรรค
เพื่อได้ผลเป็นนิโรธ ถ้าไปเลียนแบบนิโรธของพระอริยะเจ้าแล้วไม่รู้ตัว
ก็ได้แค่มิจฉาสติ มิจฉาสมาธิ ที่มีเสื่อมมีเจริญไปตามวัฏของโลก
มันก็ดีในแบบโลกๆ ได้เท่านั้น เมื่อเจริญก็ดีใจชอบใจเป็นสุข
เมื่อความเสื่อมมาถึงก็เป็นทุกข์ไม่ชอบใจจะไขว่คว้ามันมันมาอีก
เหมือนคนได้สมบัติมาก็ดีใจเป็นสุข พอสมบัตินั้นหายไปก็เป็นทุกข์
มีจิตใจจดจ่ออยู่ที่สมบัตินั้นๆ แต่ไม่เคยรู้สุขและทุกข์ เพราะมัวแต่
เสวยสุขและทุกข์เป็นอาจิณ มัวเมาอยู่แต่ในรูปสมบัติและนามสมบัติ
ไม่รู้เหนือรู้ใต้ สุขก็ไม่รู้ ทุกข์ก็ไม่รู้ แล้วมรรคมันอยู่ที่ไหนกันล่ะ

การที่ไม่รู้ตัวตนว่าอยู่ในฐานะอะไร สภาวะตนเป็นอย่างไร
เอาแต่คิด เอาแต่จะเลียนแบบสภาวะของพระอริยะเจ้าที่ไม่มีในตน
ก็เหมือนคนตะกายดาวจะเอาเดือนที่ไม่มีตน
ได้แค่ทำตนเลียนแบบพระอริยะเจ้าไปวันๆ

 

ไอ้ขี้โม้ เอาตนเองเอาครอบครัวให้รอดก่อน ถ้ายังคิดหาเศษหาเลย คิดโน้นคิดแม้กระทั่งกับคนที่เขามีครอบครัวแล้ว ยังกล้าคิดยังจะมาพูดเรื่องสติ เรื่องจิต การไปบวชก็บวชเพราะอามิส แล้วก็ทำไม่ได้อย่างที่พูด เอาตัวเองให้รอดก่อนนะ และถ้าสติผมจะกินขี้ก็ย่อมเป็นขี้ของผมเองไม่ได้เป็นขี้ของใคร ดูอย่างคุณทำสิตามกินขี้เขาไปเรื่อยๆ ทำขาวให้เป็นดำ หรือขี้ตัวเองนั้นยังเหม็นไม่พอเลยต้องตามกินขี้คนอื่นอยู่ร่ำไป

อันนี้เรียกว่า รำคาญ ในความขี้โม้และความโอ้อวดของคนครับ

 

สติก้อคือสติ เมื่อรู้ว่าจิตเคลื่อนไหวอย่างไร หรือใจเป็นไปอย่างไร นั่นเรียกสติ แต่ยังไม่ใช่สัมมาสติ เพราะการแค่รู้นั้นไม่ได้ช่วยให้พ้นทุกข์ได้ ดังนั้นการพิจารณาด้วยสติในอันที่จะพ้นทุกข์ได้ในทุกขณะจิต จึงเป็นสัมมาสติ ส่วนสายน้ำอะไรนั่นมันเป็นแค่ลักษณะการต่อเนื่องซึ่งโดยความเป็นจริง สายลม แสงอาทิตย์ และเสียง ก็ต่อเนื่อง คุณจะเลือกเป็น สายน้ำ สายลม เสียง หรือ แสงอาทิตย์ ก็สุดแล้วแต่สติปัญญาของคุณจะเลือกพิจารณาได้ และความโอ้อวดตนนั้น มีแต่พวกวิปลาสเท่านั้น เกิดวิปัสนูกิเลสขึ้น จึงเห็นอะไรๆต่างจากความเป็นจริงไปมากเอาแต่ผลของตนแต่ฝ่ายเดียว
มันก็เท่านี้แหละสำหรับไอ้ขี้โม้

 

ใครที่มีหนังสือธรรมะหรือหนังสือเรียนนะครับ หากเห็นว่าตนไม่ได้ใช้ประโยนช์จากสิ่งนั้นได้แล้ว จะเป็นความกรุณาอย่างยิ่งที่จะรวบรวมจัดส่งให้คุณปฐมฌาน เพราะเขาจะเอาไปให้เด็กผู้ยากไร้ในต่างจังหวัดครับ ลองติดต่อกับคุณปฐมฌาน ดูครับ อันนี้ดีกว่าได้บุญเห็นๆ ไม่ต้องใช้ความโอ้อวด และสร้างความสกปรกใส่ตน

 

อำนาจแห่งการคลุกคลี "กับอกุศล" ต้องดูกำลัง อกุศลทางภาษามันสื่อถึงจิตและสติเราที่ต้องคิดตามเนื้อหาเพื่อโต้ตอบ หากคลุกคลีนานๆจะสลัดคืนยาก จะทำให้สติท่านอ่อนกำลังจางลง กำลังสติจะลด แล้วระวังจะวิ่งออกนอกลู่ นะครับ ระวังหน่อยผมขอส่งกำลังใจในสัมมาทิฏฐิมาช่วยครับ ..!:'(

 

อ้าวทำไม ไม่กล้าตอบว่า
มิจฉาสติ เป็น กุศล อกุศล ล่ะ

กลัวคำตอบมันมัดคอตัวเองใช่มั้ย
เพราะโพสต์ ก่อนหน้านี้
ตัวเองวางยา โพสต์แบบยกเมฆไว้เยอะใช่มั้ย

ถ้าตอบคำถามนี้เมื่อไหร่มันจะมัดคอตัวเองน่ะสิ
ถึงไม่กล้าตอบ

เอ้า...ตอบมา
มิจฉาสติ เป็น กุศล หรือ อกุศล

ประเภทจำตำรามาพูด ก็แบบนี้...
จะให้ว่าไง ตำราเขียนผิดเขียนถูกยึดเป็นสรณะหมด

ธรรมแท้เกิดขึ้นที่ใจนะ ไม่ได้เกิดจากตำรา
พอปฏิบัติเข้าไป ตำรากับความจริงมันค้านกันจะให้ว่ายังไง

ดีไม่ดีบอกในใจนี่นะ ว่าคนจดจารึกในตำราเป็นคนเช่นไร
เป็นคนมีกิเลส หรือ สิ้นกิเลส มาจดจารึกตำรานี่นะ
มันบอกขนาดนี้เลยนะ...

อ่านแต่ตำรามันไปสวรรค์นิพพานไม่ได้หรอก
ต้องทำเอา ปฏิบัติเอา ทาน ศีล ภาวนา นั่นล่ะ ทำเอา
จำเอาไว้...

 

กิเลสในใจคงดิ้นพล่านน่ะสิ
มันทนไม่ไหวใช่มั้ย

กล่าวหาว่าผมคิดอย่างนั้นอย่างนี้กับคนมีครอบครัว
มันทุเรสนะ ตัวเองไม่มองพฤติกรรมตัวเอง
ว่าตัวเองทำอะไรลงไป

แล้วที่เค้า อี๋ อี๋.... ใส่คุณน่ะ
เค้าหมายความว่ายังไง...

แล้วคุณไปแสดงอะไรใส่เค้าล่ะ
เค้าถึงได้ อี๋ อี๋... ใส่คุณ

มากล่าวหาอีกว่าผมบวชเพราะอามิส

คุณรู้จักผมเหรอ เคยเห็นหน้าเหรอ
รู้ชื่อรู้นามสกุลเหรอ

ถึงมากล่าวหาว่าผมบวชเพราะอามิส...

จิตใจคุณนี่สกปรกจริง ๆ

 

แล้วคุณรู้เหรอว่าผมอยู่ในฐานะอะไร สภาวะอะไร
ถึงได้กล้าวิจารณ์

ถ้าคุณคิดว่าผมไม่รู้ตัวเอง
แล้วคุณจะมารู้จักผมได้ยังไง
เพราะเจ้าตัวยังไม่รู้ตัวเอง
แต่คนอื่นดันมารู้มากกว่าเจ้าตัว...

มันเป็นไปได้เหรอ

 

เลิกเป็นหน้าม้าพระแล้วหรือ หากินหลายทางนะเราน่ะ

 

เตชเอ๋ยเตช....เตชนี้กระบือจริงๆเลย ก็ตอบแล้วงัยว่า สติล้วนเป็นกุศล
สัมมาสติ เป็นกุศล
มิจฉาสติก็เป็นกุศล
มันแตกต่างกันตรงสภาวะของเจ้าของสตินั้นๆ

เอาแบบฟันธงเลยนะ มิฉาสติ เป็นกุศล

เตช...จะแย้งอะไรมาขอร้องนะ เอาเหตุเอาผลมาอ้างด้วย

 

เขาจะมาอี๋ใส่ผมเพราะว่าเขาไม่รู้ความจริง ที่เพราะว่าคนบางคนพยายามบิดเบือนความจริง ยังเห็นกามาสุมิฉาจารา เป็นเรื่อง ควรคิด ผมนี่แหละที่แนะนำอย่างที่ควรแนะนำต่อเขาและก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะรู้ว่าคนอย่างคุณเพียงเอาบางอย่างมาบังหน้าไว้เท่านั้น มันชัดเจนว่าคุณคิดอะไร เพราะผมฟังมาจากเจ้าตัวเขาเอง เพียงไม่พูดก็เพราะว่าไม่อยากจะไปตำหนิกรรมของคนเท่านั้น แต่คนมันก็ยังเห็นความชั่วเป็นความดีเสียอย่างนั้น ยังจะไปพูดบิดเบือนเพื่อให้ตนดูดีอีก ตั้งแต่ผมฟังครั้งแรกก็รู้แล้วว่า ตัณหา มันพาไป แม้ผู้หญิงคนนั้นจะไม่ได้คิดอะไรมากแต่การสานต่อหรือการทำให้เกิดกรรมร่วมกันนั้น ถือว่าผิดมหันต์เพราะรู้อยู่แล้วทั้งคู่ ผมสอนเขาคนนั้นอย่างนี้แหละ มีแต่คุณเท่านั้นแหละที่พยายามจะกล่าวแต่เรื่องที่ไม่เป็นจริง อีกหลายเรื่องที่ไม่อยากพูดไปมาก เพราะเขาขอเอาไว้ ผมก็สอนผู้หญิงคนนั้นให้อย่าไปใยดีกับสิ่งเหล่านั้นมันจะเป็นกรรมมันจะเป็นทุกข์ เพราะการละเมิดศีลข้อสามนั้น เป็นกรรมที่ให้ทุกข์อย่างแสนสาหัส ตัวคุณนั่นแหละคิดอะไร ยังมีหน้ามาพูดให้ตนดูดีอีก เพราะที่จริงเรื่องนี้มีคนอื่นที่พอรู้ แต่ผมรู้เพราะผมคุยกับเขาโดยตรง และเป็นคนบอกให้เขามาคุยกับคุณดู คุณมันเป็นพวกมุสาวาทได้แม้กระทั่ง ผู้หญิงที่เขามีคู่แล้ว คุณเชื่อไหมว่าการทำแบบนั้นตอนเริ่มต้นมันไม่ใช่แบบนั้นหรอกเพราะถ้าเป็นไปตามที่คุณว่าไว้จริง คุณจะมานั่งโพสต์อยู่อย่างนี้ได้ไง แม้ผู้หญิงคนนั้นจะเชื่อในถ้อยคำของคุณและไม่มาทวงถามความเป็นจริงจากผม ผมก็ไม่ได้คิดมากไปกว่า กรรมนั้นเป็นของๆตน เมื่อถึงเวลาจะส่งผล เท่านั้นเอง
ไปทำความรู้จักกับกิเลสให้ดีๆเถอะคุณเตช