น้องศดานันเป็นแอร์หรือเปล่า

บนเที่ยวบินเที่ยวนึง กัปตันพีทได้บินคู่กับน้องแก้วแอร์น้องใหม่ใสปิ๊งเปรี้ยวจี๊ดที่หนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ต้องน้ำลายยืด
หลังจากที่เครื่องไต่ระดับได้ที่แล้ว กัปตันพีทก็มีหน้าที่กล่าวต้อนรับผู้โดยสาร โหลๆ พรึมจะได ตรึงละแม ปรังเพี๊ยะกำปรึงปรึย ผม กัปตันพีทนะครับ
ขณะนี้เรากำลังบินอยู่เหนือประเทศขแมร์ที่ระดับความสูง 8 เมตร 20 เซนต์ อุณหภูมิภายนอก 60 องศา ไข่กำลังสุกพอดี
ขอให้ทุกท่านทำใจดีๆสวดมนต์ให้พร้อมเพรียงกัน จะปรึยตึงนะโมขมำแยตะบรึย เปรียงจะได บลาๆๆๆ

จากนั้น กัปตันหนุ่มหล่อหัวเถิกเล็กน้อย ก็หันไปสัพยอกกับ พิทกัปตันผู้ช่วย เพื่อนรุ่นน้องที่สนิทกัน
"ไฟล์ทนี้โชคดีโว้ย ได้บินคู่กะน้องแก้ว ขาวสวยหมวยอึ๋ม เอ็กช์ชิบหาย ว่าแต่ว่า มรึงขับเครื่องบินไปคนเดียวก่อนนะ
กรูปวดขี้ว่ะ จะไปขี้ก่อน แล้วจะแวะเด้งดึ๋งกะน้องแก้วคนสวยสักสองยก เด๋วกรูมา ฮะฮ่าๆๆ"

ชะรอยเจ้ากรรม กัปตันพีทดันลืมปิดไมโครโฟน ดังนั้น เสียงที่พูดจึงดังก้องไปทั่วทั้งเคบิน
เหล่าผู้โดยสารต่างยิ้มน้อยยิ้มให_่ที่ได้รู้ว่า เที่ยวบินนี้ จะมีหนังสดให้ชม

กล่าวฝ่ายสาวแก้ว กำลังเสิร์ฟน้ำอยู่ด้านหลังเครื่องบิน ได้ยินเสียงประกาศเช่นนั้น ก็ให้ดีใจยิ่งนัก เฮ้ย ไม่ใช่ๆ ก็ให้ควันออกหู
ทิ้งถาดน้ำดังโครม แล้วเดินจ้ำอ้าวๆสะโพกแกว่งไกวเป็นนางม้าเทศกำลังคะนอง มุ่งหน้าไปทางหัวเครื่องบิน
กะจะกะชากกัปตันพีทออกจากค็อกพิท แล้วกระหน่ำจูบให้หายแค้น เอ้ย ไม่ใช่กะจะตบล้างน้ำให้สาแก่ใจ

พลันที่น้องแก้วคนสวยสะโพกสุดเสียงสังข์เดินมาถึงกลางลำ ก็มีมือเหี่ยวๆของป้าหนูจ๋อย เอื้อมมือมาสะกิดสะโพกอิ่มๆนั้น
น้องแก้วหันควับไปมอง แก้มแดงปรี๊ดด้วยความโกรธที่ยังคาใจอยู่ แต่ป้าหนูจ๋อยกลับสะแหยะยิ้มอย่างผู้รู้เชิงที่ผ่านประสบการณ์มานักต่อนัก
แล้วก็เอื้อนเอ่ย มธุรสวาจาออกมาว่า "อีหนูเอ๊ย ไม่ต้องรีบร้อนขนาดนั้นหรอก กัปตันเขาบอกว่า เขาจะไปขี้ก่อน"

ขอบคุณดาราแสดงนำทุกคนที่ให้เกียรติครับ เรื่องแต่งนะครับ ไม่ใช่เรื่องจริง ฮี่ๆๆๆ

 

เอ....นี่ น่าช่างตัวจริงเสียงจริง หรือนี่?
หนูจ๋อย งง

 

อะไรกันเนี่ย

 

ขอถามหน่อย!!!

:boo: คุณศดานัน(แอโฮสเตส)..อ้าวแล้วหยั่งงี้ก็ต้องขึ้นๆลงๆอยู่ตลอดนะสิ...สรุปแล้วชีวิตใน24ชั่วโมงอยู่บนอากาศหรือบนดินมากกว่าละครับ...............(แสดงว่าทำบุ_มาดี..มาเกิดเป็นคนแล้วยังต้องลอยตัวให้คล่องๆแบบไม่ใช้อภิ__าไม่ต้องถอดจิต)...
ไม่เห็นเหมือนเราเลย..ทำบุ_มาไงก็ไม่รู้..ดันต้องมาอยู่หน้าตะเกียงเป่าแก้ว..ร้อนก็ร้อนแถมเศษแก้วตำเท้ามั่ง..บาดมือมั่ง..สงสัยจะฝึกคงกระพันมั้ง???????
(cry) (cry)

 

ฮ่ะๆ อยู่บนดินมากกว่าสิครับ แต่เวลาที่แก้วบินแต่ละวันก็เป็นงานที่เหนื่อยพอสมควรครับ แถมยังต้องนอนไม่เป็นเวลาด้วย...วันนี้บินไปมัลดีฟตอนหนึ่งทุ่มและบินกลับตีห้า...รักษาสุขภาพด้วยนะครับคนดี...(kiss)

 

เฮ้ยๆ ช่างไฟมาแล้วว่ะ
พวกเราเตรียมตัวรับมือ

 

Sweet สุดๆ อิอิ สวัสดีครับพี่ท่าน มาตอบกระทู้แทนกัน น่ารักดีครับ (||)

 

ดีจังเลยครับคุณแก้ว

เป็นแอร์ดีครับ ผมว่าเป็นอาชีพที่หลายคนใฝ่ฝันนะ ชื่นชมนะครับ

ครั้งหนึ่ง เมื่อครั้งผมขึ้นเครื่องบินครั้งแรก ไปบาหลี (ครั้งแรกในชีวิตเลย)
เป้นวิชาเรียน การท่องเที่ยวเพื่อการโฆษณาของมหาวิทยาลัยของผมอ่ะครับ

พวกนั่งอยู่ด้านหน้าๆ ใกล้ๆกับแอร์ ฝั่งซ้าย เพราะฉะนั้น ผมจะมองเห็น ทางเดินไปข้างหน้าได้ง่ายแค่ผมชโงกหน้าออกไป แล้วเผอิญ ทริปนั้น เกิดเหตุการ์อย่างหนึ่งคือ เมื่อเครื่องขึ้นไปได้ประมาณ 30 นาที อยู่ดีๆ ไฟก็ดับ ซึ่งผมยังไม่รู้หรอกครับว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะใส่หูฟังอยู่ แต่ที่ผมเห็นคือ เหล่าบรรดา แอร์ กับ สจ๊วต พากันวิ่งหน้าตื่นมาจากข้างหน้าเครื่อง แล้วรีบมานั่งที่นั่งของเขา พร้อมกับล็อกเข็มขัด พร้อมกับยิ้มสวยๆให้ผม เมหือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ตอนนั้นผมเริ่มรู้แล้วล่ะครับ เพราะเครื่องมันสั่นมาก พร้อมกับไฟที่ดับๆติดๆในเครื่อง และรู้สึกเหมือนตัวเครื่องกำลังร่วงลงอย่างเร็ว สักครู่ก็มีเสียงกับตันประกาสว่า เหตุการณืนี้เป้นเหตุการณ์ปรกติ เขาจะเอาเครื่องลงเพื่อเปลี่ยนเครื่องที่ดอนเมือง ให้ผู้โดยสารสบายใจ อะไรประมาณนั้นอ่ะครับ แต่คนทั้งเครื่องก็กระสับกระส่ายหมดแล้วล่ะครับ ว่ามันต้องไม่ธรรมดาแน่เลย

ก็ได้รอยยิ้มของพี่แอร์คนสวยเนี่ยแหละครับ ที่ยิ้มให้ผมแล้วบอกว่าไม่เป้นอะไร หรอก แถมยังหัวเราะเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

พอเครื่องลงจอดที่สนามบินและรอทำการเปลี่ยนเครื่อง ปรากฎว่า เครื่องยนต์ที่ปีกข้างขวาระเบิด ไฟลุก คนที่อยู่ข้างขวาริมหน้าต่างเห็นกันทุกคน รวมทั้งอาจารย์ผมด้วย แถมเรื่องนั้นยังออกข่าวด่วนทางวิทยุ และลงหนังสือพิมพ์หน้า 1 อีกต่างหาก

ขึ้นเครื่องบินครั้งแรก ก็ล่อซะผมกลัวไปเลย 55555555

แต่ก็นับถือ แอร์กับสจ๊วตมากเลยครับ นี่ถ้าเขาตกใจหรือ ตื่นกลัว ผู้โดยสารคงใจวายกันเป็นแถบๆแน่เลย 5555555

อ้อ ผมแอบได้ยินพี่แอร์คนหนึ่ง พูดตอนลงเครื่องว่า บินมา 10 ปี ยังไม่เคยเจอแบบนี้สักครั้งเลย ล่อซะ ผมไม่กล้าขึ้นลำใหม่ไปเลย 555555555 นึกแล้วยังขำตัวเองอยู่เลย

(ขออนุ_าตมาเล่ามั่ง คงไม่เป็นการเจ๋อไปนะครับ แหะๆๆๆ)

 

โอ้ ทนเห็นที่รักถูกแทะเล็มไม่ไหวจำเป็นต้องแสดงตัวออกมากั๊ก แต่ขอโทษด้วย ถึงจะกั๊กแต่พวกเราก็จะแทะเล็มต่อปายยยย 5555

 

ฮะๆๆๆ Cipherไม่ได้เพิ่งมาแสดงตัวหรอกค่ะ
Cipher เป็นสมาชิกพลังจิตมานานแล้วค่ะ
ตอนที่เค้าเข้ามาแนะนำตัววันแรก เมื่อปีกว่าๆมาแล้ว
แก้วต่างหากล่ะคะ เป็นคนแรกที่เข้าไปทัก และกั๊กเค้าก่อน

กระทู้แนะนำตัวของCipher ที่เวบพลังจิตของเวบสโนว์
ทำให้เราได้connectกันเป็นครั้งแรก
ก็หายไปพร้อมกับเวบล่มตั้งนานแล้ว...เสียดายนิดๆ

(b-smile)

 

Re: ดีจังเลยครับคุณแก้ว

โถ คุณเทมเพอร์คนขี้ใจน้อย จ๋งเจ๋ออะไรกันคะ
เล่ามาซี่ แก้วเล่าอะไรยาวๆไม่ค่อยเก่ง จะได้มาเล่าแทนแก้วซะเลย

เรื่องไฟไหม้เครื่องยนต์.... ก็มีกันบ้างค่ะ
เหตุการณ์ฉุกเฉินต่างๆบนเครื่องบิน ถ้าผู้โดยสารให้ความร่วมมือกับลูกเรือ
ทั้งหมดก็จะมีส่วนช่วยกันแก้ไขสถาณการณ์ได้ราบรื่น และทันท่วงทีมากยิ่งขึ้นค่ะ

 

พี่แก้วคะเป็นแอร์ทำงานเหนื่อยมากมั้ยคะ

อยากเป็นairบ้างจัง ตอนนี้กำลังพยายามอยู่คะ
แต่ยังเรียนไม่จบ
ก็เป็นกำลังใจให้พี่แก้วนะคะ
ยังไงจะเข้าไปpmคุยด้วยคะ

 

ยินดีกับทุกท่านในกระทู้นี้ ที่มีรูปร่างหน้าตาที่งดงาม เพรียบพร้อมด้วยความรู้ความสามารถ และฐานะทางการเงินและสังคม บุ_ทั้งหลายที่ทำมาก็ส่งผลกันถ้วนหน้า ยังไงก็อย่าให้ขาดทุนนะ ได้เกิดมาแล้ว ขอให้ เร่งรัดการปฎิบัติกันต่อไป ท่านที่ปราถนาพุทธภูมิก็พยายามสอบอารมณ์บารมีทั้งหมด ให้ครบ อย่าหลงระเริงนะครับ แล้วอย่าลืม อาหารเรปฎิกูล กายคตานุสสติ ที่หลวงพ่อเทศน์สอนไว้ นะครับ ท่านฝากมาเตือน (รวมถึงเตือนตัวผมเองด้วย)

 

กรี๊ดดดดดดดดดดดดด
เพิ่งเห็นที่พี่พิทเขียนให้พี่แก้ว
พี่พิทเขียนได้น่ารักมั่กๆๆๆๆๆๆๆ

ขอกรี๊ดให้กับคู่พระคู่นางของเว็บพลังจิตนะคะ

ขอให้รักกันมากๆค่ะพี่ ชมพูดีใจด้วยจัง
เพลงก็โรแมนติก

โอ้วววววววววว

 

หวานมั่กๆเลยครับ(^)

 

อ่านแล้วต้องอมยิ้มให้กับคู่พระนางคะ
หวานมากๆ ธรรมะจัดสรรจริงๆคะอย่างนี้
ขอให้รักกันนานๆ หวานๆแบบนี้ตลอดไปนะคะ

แล้วคุณพี่แม่บ้านก็ช่างจำนะคะ อิอิ

(kiss)

 

โอ้..โหหห คุณแม่บ้านขา
คุณแม่บ้านช่างสังเกตุและใส่ใจในรายละเอียดมากๆเลย

จำเรื่องวัดหินหมากเป้งได้ด้วยเหรอคะ น่าทึ่งมากๆเลย...ชื่นใจจริงๆ
แล้วก็จำเพลงนี้ได้ด้วย(เขิน) ขอบคุณมากนะคะ

คุณแม่บ้านคะ...แก้วกับพิทก็จดจำได้ดีเสมอมาค่ะ
ว่าความใส่ใจในรายละเอียดเล็กๆน้อยๆของคุณแม่บ้าน
ทำให้ครั้งนึง...คุณแม่บ้านได้ช่วยปรับความเข้าใจเล็กๆน้อยๆให้เราทั้งสองคน

เรื่องเล็กๆก็จริง แต่ก็ละเอียดอ่อนมากทีเดียว
ถ้ามองข้ามไปก็อาจจะเป็นเหตุที่กระทบกินใจกันได้

ตอนนั้นแก้วกับพิทรู้สึกซาบซึ้งใจในความอบอุ่นเอื้ออาทรของคุณแม่บ้านมากๆนะคะ

คุณแม่บ้าน มเหสีเต็มยศ(สิ่งที่พี่อู่เย่เห็น...แม่นจัง ขอบอก)

ขอบคุณชัยด้วยนะจ๊ะ ที่ตามมาใส่เพลงให้ได้ฟังแก้เขิน
ขอบคุณเสียงเชียร์จาก Cheerleaderน้องชมพูด้วยค่ะ

ขอบพระคุณสำหรับคำอวยพรนะคะคุณPPP
แก้วก็รู้สึกจับใจเสมอมากับคำว่า ธรรมะจัดสรร เช่นกันค่ะ