นั่งสมาธิแล้วความรู้สึกไม่ยอมจับลมหายใจต้องทำอย่างไร

อ่านจับใจความได้เป็น เหยียบตัวเอง หรือ นั่น !?

 

มอบให้คุณนิวรณ์ด้วยความเคารพฉันกัลยาณมิตร

PaLungJit.org - เซนแห่งวะบิ-ซะบิ ???

 

จับลมหายใจแล้ว จิตเข้าสู่ความละเอียดตามลำดับ แต่ไม่รู้ว่าขั้นไหน และยังยกอสุภะขึ้นมาพิจารณาไม่ได้

 

สอนคนปากดื้อไว้ก่อน เหมือนสอนแมววว

มาว่ากันต่อ

และ

ไปพิจารณา ลงมือปฏิบัติ รู้เห็นตามข้อเท็จจริง เอาเอง อย่าไป ด้นเด้าเดาเอา
แบบ "ณักแช๊ท" ( ชื่อ คนอื่นนะเว้ยเฮ้ย แต่ไม่ได้บอกว่า ใคร )

ไม่ต้องไปทำอสุภะกรรมฐาน เพราะ ลมหายใจ นั้นเกิดดับ ถี่ยิ๊บกว่า อสุภะอสุภัง

และ มันเอาไว้แก้ การห่วงหวงอาลัยอาวรณ์ "กามสัญญา" (ไม่ใช่เรื่องอย่างว่า)

ดังนั้น หากกำหนดลมหายใจละเอียด จนจิตมันรู้อยู่ที่จิต มันละ หรือ กำหนด
เห็น "อาการนอน" คือ สภาวะของกายที่มีประจำสำหรับปฏิจสมุปบาทธรรมที่
เรียกว่าสัตต(แปลว่า ผู้ข้อง ไม่ใช่ คำด่า )

จิตพรากมารู้อยู่ที่จิต จิตแยกจาก รูปขันธ์ ออกมาแล้ว กำหนดเห็น อนุสัยอาการ
ติดนอน เป็นเพียง วิบากของ รูปขันธ์ที่มีอุปทานครอง(บางคนอุปทานมากๆ พอ
เห็นอาการมึน ซึม ปรากฏ ก็หยิบไป อ้าง สร้างวาระกรรมใหม่คือ โมโห คนบาง
คนอดนอน แล้ว ฉวยจิต ฉวยอาการติดนอนว่า คือตน ก็ถึงกับ ฆ่าคนที่ขวางการนอน ก็มี)

ดังนั้น สภาวะนอน เป็นเพียง สภาวะธรรม มีติดกับ วิบากอันเกิดจากอุปทานขันธ์
อุปาทยรูป ไม่ได้เกี่ยวกับ จิต

เมื่อแยกจิต แยกกาย ออกจากกัน เริ่มฝึกหัด นามรูปปริเฉทญาณ เข้ามาเนืองๆได้แล้ว

หากไม่เกิด กามสัญญาตีกลับ (ตกจากปฐมฌาณ) ตกจากสุญญตาวิหาร เราก็
ไม่ต้องไป วนในอ่าง ไปสร้างความคิด ความนึก ด้นเด้า เกาหมัด แก้อสุภะอสุภัง
ด้วยอาการ ทำตามๆกันไปได้โลห์ ( พวก ผู้ชายมันชอบ กรรมฐานนี้ เพื่อหลอก
บางอย่าง )


ให้กำหนดรู้ ลมหายใจ เกิดดับ ต่อไป

แต่ให้ ยกอาการ การหมายเห็นลมหายใจเกิดดับ เป็น กองสัญญาขันธ์

แล้ว ยกเห็น สัญญาขันธ์ นั้นเกิดดับ อีกที [ ฉลาดในหนทาง ที่ไม่มี ดิน น้ำ ลม ไฟ เข้าไปปรากฏ เนืองๆ ...จะทำให้เห็น สภาวะภูมิการภาวนา พ้นอายตนะ6 ได้ ]

ซึ่ง ก็คือ จิตที่มันใส่ใจภาวนารู้ลม เดี๋ยวมันก็ลืมโดยที่เราลืมกำหนดรู้

ให้เห็น สภาวะธรรม จิตใส่ใจปฏิปทาบ้าง เดี๋ยวมันก็ลืมภาวนาบ้าง

เอาอันนี้ สภาวะธรรมนี้ ยกขึ้นเห็น เป็น สัญญาขันธ์ ไม่เที่ยง

กำหนดรู้ สัญญาขันธ์(การระลึกลม) กองเดียว นี่คือ " อานาปานสติ "

ทำบ่อยๆ ทำให้มากๆ นิมิต การรู้ การเห็น การแฉลบไปใน สมถะ กองอื่นๆ
มันจะมา ยั่วเราให้ ตกจาก อานาปานสติ ก็ให้กำหนดรู้ ความยินดี ยินร้าย
ใน "ปฏิปทา" ชื่อต่างๆ กำหนดรู้ไปอีกทีว่า นั่นคือ " การทำตามๆกันไป "

กำหนดเห็น ปฏิปทาชาวโลกๆ ของชาวบ้าน เขา ยกการภาวนา ตามๆกันไป
อีกที ก็จะ รู้สัญญาขันธ์แค่กองเดียว ฉลาดในสัญญาอันเดียว มี วิหารธรรม
"อานาปานสติ" เป็นส่วนมาก ( ส่วนน้อยคือ จิตแฉลบไปใน กรรมฐานกอง
อื่นด้วยอารมณ์ ด้นเดา เกาหมัด สำคัญว่า ทำตามนักภาวนามีชื่อ แล้ว ปะผุ
ยกภูมิธรรมได้ ซึ่งจะ คนละเรื่องกับ การภาวนาเพื่อ สลัดคืน ไม่เหลือ !!! )

 

สรุปสั้นๆ

จิต มันเป็น ธาตุ

ธาตุ นั้นไม่มีเรื่อง การนอน


การนอน จึงเป็น อาการของขันธ์5อย่างหนึ่ง ที่เกิดกับ จิต ที่ยังละอุปทานขันธ์ ไม่ได้
หรือ เกิดกับจิตที่ยังรับกระแสวิบากยังไม่จบ ก็จะต้องแสดง อาการนอน

แต่จิตที่ อมรมเห็น จิต รู้จิตคือ ธาตุ ไม่ใช่ สัตว์ ตัวตน บุคคล เราเขาได้แล้ว

สภาวะการนอน จะเป็นเพียง วิบาก กริยา เศษส่วนเหลือ ที่จิตยังมีขันธ์ เท่านั้น


ในพระไตรปิฏก ผู้ถือ เนสัชชิก ไม่เอนตัวลงนอน คือ พระจักขุบาล ซึ่งก็
แค่ถืออาการไม่นอนด้วยการเอนหลังขนานพื้น ท่านอาจจะนอนด้วยท่านั่ง

แต่ใน...ตำนานหลวงปู่มั่น จำชื่อ ศิษย์ท่านไม่ได้ หลวงพ่อลี หรือ ชื่ออะไร
จำไม่ได้ แต่มี ท่านหนึ่ง ท่านบอกศิษยานุศิษย์ว่า ท่านไม่นอนเลย 7ปี

ไม่ว่าจะด้วยท่าไหน

 

ดังนั้น หากเกิดอาการ อดนอน มันมึนๆ ซึมๆ ไม่สดใส

ซึ่งบางครั้งเกิดจากการอดนอน บางครั้งเกิดจากกินอาหารย่อยยาก
บางครั้งโน้น กรรมอันเกิดจากเราๆท่านๆ เคยเกิดเป็น เดรัจฉาน กันมา

กรรมที่เคยไปเกิดเป็น เดรัจฉาน หากมันตามมาให้ผล เราจะติดนอน

สำคัญว่า การนอนคือตน

ใครมาขวางการนอนของตน ก็จะ สร้างอาการเกี้ยวโกรธ(กรรมใหม่)
มาแสดง ฉาบทา หลอกกันเอง เพื่อที่จะได้ แสดงบทบาทไปตาม ทาสของอุปทานขันธ์


ปล. เมื่อนักภาวนาเคยสัมผัส ปฐมฌาณ ด้วยอำนาจวิปัสสนา สมาธิของพุทธ ไม่ใช่
ปฐมฌาณฤาษี เมื่อนั้น จะรู้ เครื่องมือ หรือ ปฏิปทาเพื่อ สำรอก อาการติดนอน เป็น
จะไม่ปรารภ อ้างโน้นอ้างนี้ ห่วงว่าอดนอนแล้วจะบ้า

 

อ่านไปแล้วรอบนึง แล้วคุณมาแก้ไขใหม่ ดิฉันต้องอ่านซ้ำอีก -_-

 

ปฐมฌานแบบพุทธ กับ ปฐมฌานแบบฤาษี ต่างกันอย่างไรคะ? รบกวนอธิบายด้วยภาษาที่เข้าใจง่าย

 

ยกตัวอย่างจาก อานาปานสติ

ถ้าเคยปฏิบัติ ลงมือกระทำ ให้เอา ภูมิการเห็น การภาวนา เป็นใหญ่
กว่า ตัวหนังสือที่ผมเขียน ซึ่ง อาจจะมีแก้ มีใส่เชิงอรรถ มีนั่น มีนี่
แล้วแต่ จะใส่ลีลา เพื่อทดสอบผู้อ่าน ว่า ภาวนามาจริง หรือ มาแค่
ไล่จับผิดตัวหนังสือ เพราะ ติดการเอาไปเปรียบเทียบ

ถ้ามี ภูมิธรรม การลงมือปฏิบัติ จะผิด จะถูกไม่ใช่สาระ เงื่อนไข ขอให้
ได้ ปรารภความเพียร จะผิดจะถูก ใช้ได้หมด ซัดกันทุกรูปแบบ ไม่ว่ากัน

ถ้า ติดเปรียบเทียบตัวหนังสือ จะเอาถูก เอาอาการอ่านไปต้องเข้าใจ
ต้องหยิบไปดัดแปลงเป็นของตนได้ ถ้า หยิบจับไม่ได้ คนมาขอเรียน
จะขอด่าคนสอน เอาให้เสียแมวไปเลย ซึ่ง จะไม่ใช่เรื่อง เสวนาธรรมะ

นะ

อรัมภบทยาว เพื่อให้ อาจหาญในธรรม เอา สิ่งที่ตนได้จากการปฏิบัติ
มากล่าว

จะได้มั่นใจว่า ไม่ต้องถามผม เพราะ ตน ประสบมาแล้ว และ แยกแยะได้
ไม่ใช่ว่าไม่ได้

การภาวนาปฐมฌาณแบบฤาษี จะเน้น การจมไปในภพ แนบไปกับธาตุ
เช่น ทำอานาปานสติ ก็สำคัญว่า ต้องเอาจิตแนบไปกับลม

การภาวนาแบบพุทธ จะเน้น แยกธาตุ(จิต) ออกจากขันธ์5
(ดิน น้ำ ลม ไฟ อากาส สัญญา เวทนา .... )

เมื่อไหร่ จิตแนบไปกับขันธ์5 ติดกับขันธ์5 ภาวนาอีกแสนกัปป ก็ ไม่เคย
แยกธาตุแยกขันธ์(ไม่เคย วิปัสสนา เห็นวิเศษกว่า ฤาษี ชีไพร -- ภาษาพระไตร
ปิฏก เรียก สำนวน "ฤาษีชีไพร ภาษา วาซาบิ " ว่า " ของบ้านๆ ของชาวบ้าน "
คือ มีมาก่อน พระพุทธองค์จะมาปรากฏบนโลก )


ปล. เน้นนะว่า เวลาอ่าน ธรรมะ ฟังจากคำคนอื่น ให้ ยก รสการปฏิบัติเข้าไปสงบ รำงับ รุ้เห็น
เอาอันนัน เป็นใหญ่กว่ ภาษาพูด ที่ผมเขียน ที่ได้ฟังจากคนอื่น เสมอ

ทั้งนี้ ภาษาพูดนั้น ยังไงก็ไม่สามารถ พูดได้เสมอเหมือน นัยยะปฏิบัติ ของนักภาวนา

 

คุณนิวรณ์ทำกรรมฐานอะไรคะ? ถนัดกองไหน? ขออนุญาติถาม

 

ลองภาวนาไปอย่างที่ทำอยู่ สิฮับ

แล้ว จะไม่ต้องไปฟังคำใคร เลยว่า การปฏิบัติแบบนี้ ถนัดกองไหน

ในเมื่อ อานาปานสติ นั้น ชื่อว่า เป็นยอดมงกุฏของ ทุกกรรมฐาน เหนือกว่า
กรรมฐานบ้านๆ ของชาวบ้าน ด้วยอาการ อย่างไร

 

งั้นถามใหม่ คุณนิวรณ์รับยาจากรพ.ไหนคะ

















ล้อเล่นนะคะ ^_^

 

ก็ลองไป ปฏิบัติดู

การ "รู้รอบโลก" แบบ นักคิด ด้นเด้า เดาเอา มันจะมีรส รู้ทุกเรื่อง ครูบาอาจารย์
ไหนพูดอะไร รู้เรื่องไปหมด เพราะ มันรู้แบบ ก๊อปปี้

การ "รู้รอบโลก" โลก ที่เป็น รูปกับนาม การรู้ ปริ รอบ คือ เห็นความเกิด ความดับ
เหตุของการเกิด เหตุของการดับ นี่คือ รู้รอบโลก

ดังนั้น

อานาปานสติ ระลึกรู้การดับไป "ของการระลึกได้ว่า" ลมสั้น
ลมยาว ลมเข้า ลมออก ฯ เนี่ยะ รู้รอบโลก ครอบทุกกรรมฐาน

ซึ่งระหว่างการภาวนา สมถะกองอื่น จะเบียดเสียด พาจิตแฉลบ
ออกไปรู้ ไปเห็น เพื่อกำหนดว่า อะไรใช่ทาง อะไรไม่ใช่ทาง

สมถะกองอื่น จึงเป็นเพียงตัวเอาไว้ระลึก อะไรใช่ทาง อะไรไม่ใช่ทาง


หลวงพ่อฤาษีลิงดำจึงกล่าวว่า หากใครภาวนาแล้ว ไม่รู้อานาปานสติ ก็ไม่ชื่อว่า
รู้จักพุทธศาสนา [ ไปหาอ่านเอาได้ อันนี้ค้นเจอได้ง่ายอยู่ เพราะ พวกภาวนา
ผิดๆ นิยมสำคัญตนว่า ตนภาวนา อานาปานสติ อยู่ ]

 

"จิตนั้นเหนือสรรพสิ่ง จิตนั้นไม่ยึดมั่นในสิ่งใด ตนนั่นแหละเป็นผู้ทำตนให้หลุดพ้น"

 

กรรมฐาน นั้นหมายถึงการกำหนดจิตของเราให้จดจ่ออยู่กับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เพื่อรวมพลังจิตไม่ให้ฟุ้ง เมื่อรวมพลังจิต จนได้อารมณ์แห่งปีติ คือนิ่งเฉยแห่งจุดนั้น เมื่อนั้นให้ขึ้นวิปัสสนา วิปัสสนา คือให้พิจารณาในทุกสิ่งทุกอย่างว่าเป็น อนัตตา คือการเดินทางไปสู่โลกแห่งนิพพาน โลกแห่งอรหันต์ โลกแห่งโพธิสัตว์ โลกแห่งอนาคามี