ทุกคนเข้ามาทางนี้คราบ

เรื่องพระนิพพานแล้วแต่คนจะคิดนะครับ

ถ้าตามความเชื่อของลูกศิษย์วัดท่าซุง

พระนิพพานมีทุกอย่างที่เราต้องการครับ

และเป็นสถานที่ซึ่งกิเลสไม่สามารถทำอะไรได้

เพราะมีสติรู้เท่าทันกิเลสครับ

โมทนา

ปล. ผมเชื่อว่านิพพานไม่สูญครับ

 

ตามบุญฤทธิ์ที่สร้างมาครับ

ก็ขอให้คุณต้นละสมความปรารถในการบำเพ็ญพระโพธิญาณนะครับ

โมทนา

 

โมทนา พระพุทธองค์กล่าวไว้ถูกแล้วครับว่า

ผู้เข้าถึงซึ่งพระนิพพานจะไม่มีการ "เกิด" และ "ตาย" อีกต่อไปครับ
พระนิพพานเป็นดินแดนที่กิเลสไม่สามารถทำอันตรายได้อีกต่อไป
เพราะมีสติ รู้เท่าทันกิเลส หรือ จะกล่าวได้ว่า หมดสิ้นกิเลสก็ได้ครับ

โมทนา

 

ลองอ่านดูนะครับ พระอาจารย์เล็ก วัดท่าขนุน ท่านเคยตอบไว้ครับ

การสะเดาะเคราะห์<!-- google_ad_section_end -->
<HR style="BACKGROUND-COLOR: #ffffff; COLOR: #ffffff" SIZE=1><!-- google_ad_section_start -->มีหนังสือพิมพ์เขาเขียนโจมตีว่า การสะเดาะเคราะห์ต่อชะตาไม่ใช่พระพุทธศาสนา อาตมาขอยืนยันว่าพระพุทธศาสนาคือต้นตำรับการสะเดาะเคราะห์ต่อชะตา ตัวอย่างที่ชัดที่สุดคืออายุวัฒนะกุมาร



พ่อแม่ของอายุวัฒนะกุมารเป็นพราหมณ์ พาลูกไปหาเพื่อนที่เป็นพราหมณ์ด้วยกัน เพื่อนท่านนั้นมีอภิญญา พอว่ากล่าวเรื่องธุระเสร็จเรียบร้อยก็ลากลับ พอพ่อลา เพื่อนพราหมณ์ก็ให้พรว่า "อายุวัฑฒโก จงเป็นผู้มีอายุ" พอแม่ลาก็ให้พรว่า "อายุวัฑฒโก" แต่พอลูกลาบ้าง กลับเงียบ พ่อของอายุวัฒนะกุมารก็สงสัยว่าเป็นเพราะอะไร จึงถาม พราหมณ์ที่เป็นเพื่อนบอกว่า "ลูกเธอจะสิ้นชีวิตภายใน ๗ วัน อวยพรไปแล้วไม่มีผล ก็เลยไม่รู้จะอวยพรไปทำไม" คนเป็นพ่อก็ตกใจ ถามว่า "มีวิธีแก้ไขหรือไม่?" พราหมณ์ที่เป็นเพื่อนจึงบอกว่า ตัวท่านเองไม่รู้วิธีแก้ไข แต่พระสมณโคดมน่าจะรู้ ให้พาลูกไปกราบพระสมณโคดมจะดีกว่า

ตรงนี้เราจะต้องเห็นความดีของท่านสองประการ
ประการแรกก็คือ ท่านมีทิพจักขุญาณชัดเจนถึงขนาดว่ากล่าวอะไรที่ไม่ตรงความจริงไม่พูด

ประการที่สอง ไม่หวงลูกศิษย์ ไม่หวงพรรคพวก แนะนำให้ไปกราบพระพุทธเจ้า

พราหมณ์สองสามีภรรยาก็เลยพาลูกไปกราบพระพุทธเจ้า ปรากฏว่าเหมือนกัน พอพ่อกราบพระพุทธเจ้าก็ให้พร "อายุวัฑฒโก จงเป็นผู้เจริญด้วยอายุ" พอแม่กราบก็ให้พร "อายุวัฑฒโก ขอจงเป็นผู้เจริญด้วยอายุ" พอลูกกราบก็เงียบ แม่ก็นั่งร้องไห้เพราะตรงกับที่พราหมณ์คนแรกได้กระทำ

พ่อจึงได้ถามพระพุทธเจ้าว่ามีวิธีแก้ไขหรือไม่? พระพุทธเจ้าท่านบอกว่ามี ให้ตั้งปะรำ ปูผ้าขาว วงสายสิญจน์ แล้วนำกุมารน้อยนั่งอยู่กลางปะรำ นิมนต์พระสงฆ์ไปเจริญพระปริตรตลอด ๗ วัน ๗ คืน พระพุทธเจ้าถามว่า ทำได้หรือเปล่าพราหมณ์ พราหมณ์ก็บอกว่าทำได้ แล้วพราหมณ์ก็จัดแจงทำพิธีดังกล่าว

พอถึงวันที่ ๗ พระพุทธเจ้าเสด็จเอง คราวนี้ในเรื่องของเทวทูต หรือเราเรียกพระกาล การที่ท่านจะมาเอาใครไป ท่านจะมีวาระเฉพาะของท่าน ถ้าพ้นวาระนั้นไปก็ไม่สามารถจะเอาไปได้ เพราะผิดมารยาทผิดธรรมเนียม พอวันสุดท้ายที่พระพุทธเจ้าท่านเสด็จเอง พรหมเทวดาผู้ใหญ่มากันมาก เทวทูตท่านเป็นระดับผู้น้อยก็รออยู่ข้างนอก พระพุทธเจ้าท่านก็นั่งจนเลยเวลา พอเลยเวลาก็บอกว่า คราวนี้ลูกของพราหมณ์ไม่เป็นอะไรแล้ว จะเป็นผู้ที่เจริญด้วยอายุถึง ๑๒๐ ปี เลยตั้งชื่อใหม่ว่าอายุวัฒนะกุมาร

ถ้าเราพิจารณาตรงนี้เราจะเห็นว่าเรื่องของการสะเดาะเคราะห์ต่ออายุ พระพุทธศาสนามีบอกไว้ชัดเจนมาก

ที่มา : http://palungjit.org/threads/การสะเดาะเคราะห์.235164/

 

การสะเดาะเคราะห์เป็นการนำ "บุญ" มาแทรก เพื่อให้วาระ "บาป" เลื่อนออกไป แต่ยังไงเราก็ต้องรับบาปครับ เพราะเป็นกฎแห่งกรรม

หลวงพ่อฤาษีลิงดำ ท่านเลยสอนให้ทำบุญหนีบาป โดยหมั่นทำบุญเรื่อย ๆ เพื่อให้วาระบาปเข้ามาแทรกได้ยาก หรือ ถ้าทำดีมากจนเกินพอก็ไปพระนิพพานเลยครับ

ก็มาตอบให้เข้าใจครับ

โมทนา

 

เรื่องการสะเดาะเคราะห์ส่วนหนึ่งจะเชื่อมโยงกับดวงดาว และเกี่ยวกับโหราศาสตร์ครับ ทั้งนี้ในพิธีสะเดาะห์เคราะห์จะเน้นการทำบุญใหญ่ คือ กรรมฐานหมู่ครับ ซึ่งคนที่มาร่วมพิธีจะมีกำลังใจเต็มในการทำความดีครับ
เมื่อจิตคิดแต่สิ่งดี ๆ ก็จะชักนำสิ่งดี ๆ เข้าหาตนครับ

เรื่องการบำเพ็ญบารมีนั้น ผมไม่ขอตอบละกันครับ เพราะตอบแล้วยาว
ลองถามคุณต้นละดูก็ได้ครับว่า ปรารถนาแบบวิริยะธิกะ แบบพิเศษ จะเกิดอีกนานแค่ไหนครับ

สำหรับที่บอกว่า หลวงพ่อฤาษีลิงดำบำเพ็ญบารมีมา 16 อสงไขย (เต็มแล้ว) รอเกิดอีกไม่กี่ชาติก็ตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้านั้น การลาพุทธภูมิของหลวงพ่อฤาษีมีสาเหตุ แต่ผมขอไม่พูดละกันครับ เพราะเป็นความเชื่อเฉพาะกลุ่ม

แต่หลวงพ่อฤาษีท่านย้ำอยู่เสมอว่า

"คนอื่นมองท่านเป็นพระพุทธเจ้า ไม่เป็นไร
แต่ถ้าท่านคิดว่าตนเองเป็นพระพทุธเจ้าเมื่อไหร่ ถือว่าท่านเลวมาก"

ปัจจุบันมีพุทธภูมิบางคน เข้าใจผิดคิดว่า ตัวเองมีบารมีมากกว่าพระพุทธเจ้า
บางคนเชื่อว่า ตนเองบำเพ็ญมา 16 อสงไขย ก็คิดว่าตัวเองเก่งกว่าพระพระพุทธเจ้า แต่ในความเป็นจริงนั้น แตกต่าง เพราะวิธีปฏิบัติของแต่ละคนต่างกัน

พระพุทธเจ้า แบบปัญญาธิกะ จะมีสาวกทุกแบบ
ทั้งคนดี คนไม่ดี คนฉลาด และคนโง่

ส่วนแบบอื่นก็จะต่างกัน โดยเฉพาะแบบวิริยาธิกะ
ซึ่งคนชั่วจะไปเกิดในเขตพระศาสนาของท่านไม่ได้เลยครับ

ผมตอบเยอะแล้วครับ ลองหาอ่านดูครับ ในเว็บมีเยอะแยะครับ

โมทนา

 

คุณเข้าใจผิดแล้วครับ พระพุทธเจ้า และพระโมคคัลลานะ
พระองค์ยอมรับในกฎแห่งกรรมที่จะต้องเกิดครับ

ถ้าไปอ่านพุทธประวัติดูจะเข้าใจครับ ลองไปอ่านดูนะครับ

ส่วนที่บอกว่า ทำบุญหนีบาป คือ มีความดีมากจนบาปไล่ตามไม่ทันครับ

ในแต่ละเรื่องมีเหตุผล และมีข้อธรรมในการอธิบายที่แตกต่างกันครับ
ต้องศึกษาดู แล้วจะเข้าใจครับ

โมทนา