ทหารพระองค์ดำรายงานตัวหน่อยครับ

ตอนนี้เข้าใจว่า jarujun น่าจะอยากทราบทัศนะของผมที่มีเกี่ยวกับเพลงดาบที่เชื่อว่า เป็นเพลงดาบของพระนเรศวร
ถึงผมเข้าใจถูก ผมเชื่อว่า เพลงดาบที่พระนเรศวร ทรงใช้กู้เอกราชจากพม่า เป็นทางดาบลักษณะ ถ้าเป็นฝ่ายบุกทางดาบจะรุกฟันแรง เหวี่ยงมาจากไกล วาดเป็นวงกว้าง หากเป็นฝ่ายตั้งรับจะทะลวงจากด้านข้างแบบศอกกลับ โดยให้ฝ่ายตรงข้ามฟันผิดแล้วจึงหวดกลับโดยฉับพลัน ซึ่งเป็นแบบเดียวกับกลยุทธการรบของพระองค์ ที่จะรบนอกกำแพง โดยบุกตีก่อนไม่ให้พม่าได้ทันตั้งค่าย (เพลงดาบรุก)หรือตั้งค่ายกลซุ่มโจมตี โดยแกล้งให้ทัพหน้าถอยหนี เมื่อพม่ารุกเข้าวงล้อมที่ซุ่มจึงโอบตี(เพลงดาบรับ) เพลงดาบของพระองค์ไม่น่าจะมาสาระวนหมุนรอบตัวเองและตีตัดช่องน้อยแบบเชือดเฉือนทรงต้องการชัยชนะที่เบ็ดเสร็จเด็ดขาด ไม่ใช่ป้องกันตัวและสั่งสอน
แต่จะทรงล้างบางแบบเด็ดขาด ดุดันสิ้นซาก จะเห็นว่า จากประวัติผลการรบของพระองค์คือเมื่อชนะจะกวาดต้อนและทำลายไม่ให้ได้ตั้งตัวได้อีก จะทรงตีจุดสำคัญแบบรวดเดียวไม่ยืดเยื้อ

 

แบบไหนคะ

 

หนึ่ง กับเจ็ด จะคล้ายกันมาก เชื่อว่ามีความเกี่ยวข้องกันทีเดียว เน้นรวดเร็วแทงและเฉียดมากกว่าปะทะดาบ
ถ้า jarujunถามว่าดาบไหนใช้กับวิชาดาบอาทมาฏที่เผยแพร่ตามสื่อ ผมขอให้คำตอบว่าเล่มหนึ่งและเล่มเจ็ด
ส่วนเล่มสี่น่าจะเป็นดาบที่ใช้กับเพลงดาบที่ประยุกต์ในสมัยพระนเรศวรแล้ว เน้นตีปะทะด้วยแรงเหวี่ยง เพราะใบดาบช่วงปลายจะมีน้ำหนักส่งคล้ายเหวี่ยงตุ้ม แต่ไม่เหมาะกับวิชาดาบที่กล่าวมาข้างต้น

 

สมัยสงครามปราบเจ้าอนุวงค์ ในรัชกาลที่สาม พระยาราชสุภาวดี (ภายหลังได้เลื่อนเป็นเจ้าพระยาบดินทร์เดชา) ครั้งนั้นรบกันถึงตะลุมบอน พระยาท่านถูกเจ้าอุปราชลาวแทง เชื่อว่าถูกแทงด้วยหอก เพราะว่าประวัติบันทึกว่า เจ้าอุปราชลาวก็ถูกแทงด้วยหอกหลายที่เหมือนกัน แต่ไม่เข้า (คงสู้กันด้วยหอกมากกว่าสู้กันด้วยดาบ)

 

เห็นภาพเลยค่ะ ขอบพระคุณมากๆ

 

เพลงดาบที่ทรงค้นขึ้น น่าจะเหมาะกับการสู้บนหลังม้า เป็นเพลงดาบของแม่ทัพมากกว่าค่ะ

น่าจะมีสองชุด ชุดหนึ่งฝึกให้ทหารตามยศต่างๆที่เป็นพลเดิน อีกชุด ฝึกสำหรับเผด็จศึกจอมทัพฝั่งตรงข้ามค่ะ บนหลังม้า ทัศนะนะคะ ท่าดาบย่อมแตกต่างกันแน่นอนค่ะ ปะทะหน้า กับปะทะแบบโยกไปข้างๆเวลาอยู่บนหลังม้า วงของดาบย่อมคนละองศา
ลักษณะของดาบและด้าม น้ำหนักย่อมต่างกัน ความยาวและน้ำหนักของด้ามก็มีผลให้เพลงดาบเปลี่ยนได้ค่ะ

 

ดาบสองมือ เหมาะกับการสู้แบบประจัญหน้า ที่ช่วงล่างเป็นอิสระ สามารถพลิกตัวได้
แต่การต่อสู้บนหลังม้า ต้องใช้ศิลปะการบังคับม้า และเพลงดาบที่ป้องกันด้านข้างได้ดี
หรือเหมาะกับการใช้หอก หรืออาวุธที่ด้ามยาว เมื่อลองไปจับอาวุธโบราณ จะพบว่าด้ามหนัก
เพื่อฟันแล้ว กระชากกลับได้แรงขึ้นด้วยค่ะ และด้ามยังเอาไว้ป้องกันได้ด้วย เพลงดาบไทย
ไม่นิยมโล่ หรือเครื่องป้องกัน ปลอกของอาวุธ เช่นทวน บางทีความยาวของปลอกหุ้มทวน
ยาวเพื่อใช้ตั้งรับฝ่ายตรงข้าม

ปล. หากผิดพลาดยังไง ก็ขออภัยทุกท่าน อยากให้เข้ามาแสดงทัศนะกันเยอะๆค่ะ

 

เพลงดาบที่ปัจจุบันเชื่อว่า หรือเรียกว่า อาทมาฏ น่าจะต้อง มีทั้งเพลงดาบสองมือ
และดาบเดียว ทั้งบนหลังม้า และแบบหน้าตรงบนพื้น หรือพูดง่ายๆว่า ต้องได้
ทั้งดาบซ้ายขวา แลดาบปราสาน


ป.ล. โม้ไปเหมือนมีภาพมาให้ดูตรงหน้า เพลินเลย

 

หากพูดกันถึงเรื่องเพลงดาบที่เชื่อกันในวงกว้าง ณ ปัจจุบันนี้ ทุกวงการต่างยอมรับ(เชื่อกันว่าอย่างงั้น) ว่า วิชาดาบอาทมาฏนเรศวร เป็นวิชาที่สมเด็จพระนเรศวรมหาราช ทรงถ่ายทอดให้กับทหารของพระองค์ แหละเมื่อมีการเฝ้าสังเกตการณ์ของคนเรียนดาบ คนดูเชิงดาบออกจะรู้กันว่า ทางดาบอาทมาฏนเรศวร เป็นเชิงดาบที่มีทางดาบเหนือ(ไทใหญ่ พม่า) หรือที่เราท่านได้เห็นการฟ้อนดาบของคนเหนือที่ออกสื่อต่างๆนั่นเอง เมื่อมาดูครั้งพระมหาอุปราชมังสามเกียด ทรงฟันพระนเรศวรบนหลังช้างในสงครามยุทธหัตถี เราจะได้ทราบมาว่า สมเด็จพระนเรศวรทรงเบี่ยงพระองค์หลบได้ทัน ทำให้พระมาลาลิไปหน่อยหนึ่ง เมื่อเรามาวิเคราะห์ทางดาบยาวต่อด้ามหรือเพลงง้าวของพระมหาอุปราชมังสามเกียด ทำให้เชื่อว่าพระองค์หมายบั่นพระเศียร ฉะนั้นการวาดดาบให้หัวหลุดจึงต้องวาดวงเหวี่ยงให้มีระนาบแทบจะขนานพื้น เหตุนี้เองทำให้สมเด็จพระนเรศวรทรงเบี่ยงพระองค์หลบได้หรืออาจก้มลงหลบแนววาดเหวี่ยงนั้นพ้นได้ เพราะหากใช้ฟันสะพายแล่ง ทางดาบเปลี่ยนจะเป็นวิถีจ้วงฟัน สมเด็จพระนเรศวรพระองค์ก็จะเบี่ยงหลบไม่พ้น ถึงเบี่ยงพ้นก็จะถูกฟันเข้าที่พระเพลา เพราะทางดาบวาดเฉียงกากบาท พระองค์จะย้ายล่างไม่ทันเพราะทรงช้างอยู่ ทำให้มองเห็นว่าทางดาบของพระมหาอุปราชาเป็นทางดาบเดียวกับดาบเหนือ คือจะปาดเฉือนตัดช่องข้อต่อนั่นเอง
แต่เรามาดูการฟันดาบของภาคกลาง ที่มีการเรียนการสอนเผยแพร่กันในสมัยก่อนจะเห็นว่า เชิงดาบภาคกลางจะมีท่าทัดมาลาแล้วจ้วงหน้าสอดวนกวัดเข้าหาตัว แล้วแทงสอดเสยย้อนคืน (ซึ่งเป็นแบบฉบับเดียวกันกับท่ารุกในการฟันดาบของฝรั่ง) เมื่อดูการประดาบก็จะจ้วงฟันวาดเหวี่ยงเฉียงซ้ายป่ายขวา (แบบกากบาทให้สะพายแล่ง) ซึ่งเมื่อเรามาเทียบกันกับครั้งที่สมเด็จพระนเรศวร ชนะศึกยุทธหัตถี พระองค์ฟันด้วย "ท่าสะพายแล่ง" เช่นเดียวกัน เหตุนี้จึงทำให้พระมหาอุปราชมังสามเกียดจึงหลบไม่พ้นเหมือนพระนเรศวร เพราะช้างพระที่นั่งของไทยได้ล่างอีกประการหนึ่งด้วย

 

สอบถามด้วยความบริสุทธิ์ใจ ท่านอีกาจอมภู เคยฝึกดาบมั้ยคะ

 

แน่นอนสิครับ แต่ไม่ขอบอกสำนักนะครับ เพราะเกรงจะถูกหยามหมิ่นจากคนที่ขี้หมั่นไส้ และไม่ต้องการเผยแพร่วิชาของสำนัก เนื่องจากถูกคนที่ไว้ใจเล่นงาน(แอบแทงข้างหลังหลายครั้ง จึงค่อนข้างไม่ไว้ใจใครง่ายๆ ต้องคบกันนานๆถึงจะไว้ใจ ดีที่ผมเป็นคนระวังตัวจึงไม่เจ็บตัวมาก ไม่งั้นคงไม่เหลือซาก)

 

ทางดาบแบบนี้ น่าจะพุทไธสวรรย์ หรือเปล่าน้อ คงไม่ถือโทษโกรธเดาไปตามเรื่อง

 

ขอยืมรูปดาบหน่อยนะท่าน จารุ

 

ยืมเค้ามาอีกที รูปดาบนะคะ ว่าแต่มีรองเท้าสเก็ตมั้ย เผื่อโดนวงดาบเหวี่ยง จะได้หนีทัน 555
คุยมาตั้งนาน เกือบแหย่เสือหลับซะแล้ว

 

แต่ข้าพเจ้าคิดว่าไม่น่าจะพุทไธสวรรค์นะ เพราะว่าสำนักนี้เขาก็เผยแพร่กันอยู่

 

ท่านอีกาจอมภูนั้นเป็นผู้มีความรู้ดีท่านหนึ่งต้องศึกษามาด้านนี้ด้วยถึงจะรู้ ท่านไม่ได้ศึกษาจากความรู้สึก แต่ท่านมีหลักฐานสิ่งใดไม่ชัวร์จะไม่ฟันธง ส่วนข้าพเจ้านั้นอาศัยความรู้สึกอยู่บ้างแต่ก็ชอบพิสูจน์อยู่นะ ผู้ใดมีความรู้ข้าพเจ้าก็นับถือ

 

ดูจากการวิเคราะห์เชิงดาบ คุณอีกาจอมภู คงไม่ใช่แค่เรียนฟันดาบ แต่แตกฉานแล้ว
ความรู้ประวัติศาสตร์คงไม่แพ้ใคร แต่เรื่องจิตและสมาธิ คงไม่ธรรมดาเช่นกัน
คนจะเชี่ยวเชิงดาบ บางทีก็ได้ครูบาอาจารย์จากสมาธิ มาทำให้พลิกแพลงเพลงดาบได้

นึกภาพคนที่ หงายหลังหลบ แล้วเอี้ยวตัวขึ้นมาฟันเลย

เอาเป็นว่า ป้าไม่เป็นมวย ไม่เคยจับดาบ แต่ก็ชอบฟังทั้งทางประวัติศาสตร์ และทางจิต

ขอบคุณอีกาจอมภู ที่ทำให้เห็นภาพหลายอย่างที่ลืมไปแล้วเพิ่งคิดได้

ไปเล่านิทานต่อก่อนนะจ๊ะ

 

ได้ทราบมาว่าครั้งหนึ่งพระนเรศวร พระองค์เคยไปขอพักหลบพายุฝนที่บ้านของแม่นางปลื้ม หญิงหม้ายชราตาบอด อยู่ลำพังตัวคนเดียว เหตุเพราะบุตรของนางได้ออกรบทำสงครามกอบกู้เอกราชและตายในสนามรบ ด้วยความสงสารและซาบซึ้งในน้ำใจของแม่นางปลื้ม ภายหลังพระองค์รับแม่เฒ่าไปเลี้ยงดู และได้บูรณะวัดร้างแห่งหนึ่งภายนอกเกาะอยุธยา แล้วตั้งชื่อวัดว่า วัดนางปลื้ม

 

นานๆทีจะได้เข้ากระทู้นี้ แบบว่าจำ Password ไม่ได้ เลยไม่ค่อยได้โพสต์

 

ขออนุญาตเจ้าของกระทู้บอกบุญ ประชาสัมพันธ์งานบุญครับ

ขอเชิญเจ้าของกระทู้ และสมาชิกที่ติดตามกระทู้ทุกท่าน ร่วมทำบุญสร้างวิหารแก้ว 2 ชั้น และสร้างสมเด็จองค์ปฐมฯ หล่อด้วยโลหะ ขนาดหน้าตัก 10 เมตร สูง 15 เมตร ปิดทอง ประดับเพชร ยอดพระเกศทองคำ ณ วัดนาเดื่อ บ้านนาเดื่อ ตำบลนาแก้ว อำเภอโพนนาแก้ว จังหวัดสกลนคร

โดยร่วมทำบุญ กองบุญละ 20 บาท
1 ท่าน จะทำกี่กองบุญก็ได้
โอนเข้าบัญชี ธนาคารกสิกรไทย เลขที่ 021 - 8 - 78604 - 9
ชื่อบัญชี พระพลัฏฐ์ ฐิตกรณีโย(หลวงพ่ออึ่ง) เจ้าอาวาสวัดนาเดื่อ
เบอร์มือถือ 090-9635669

โดยให้ส่งหลักฐานการทำบุญ และส่งรายชื่อมาที่ Facebook ด.ญ. ปุณยนุช ขจรนิธิพร เล้ง

https://www.facebook.com/profile.php?id=100014474581651&fref=hovercard&hc_location=chat

ท่านที่ส่งรายชื่อมาแล้ว ทางทีมงาน ด.ญ. ปุณยนุช ขจรนิธิพร เล้ง จะนำรายชื่อของท่านไปพิมพ์ลงในสมุดปกสีทอง ด้วยกระดาษสีทอง ซึ่งสมุดบุญปกสีทองนี้ จะนำไปเก็บไว้ที่ห้องใต้ฐานสมเด็จองค์ปฐมฯ หน้าตัก 10 เมตร และทุกครั้งที่วัดมีพิธีสวดสะเดาะเคราะห์ ทางวัดนาเดื่อจะนำ สมุดบุญ ที่มีชื่อ - นามสกุล ของท่านมาเข้าในพิธีด้วยทุกครั้ง

บุญที่สร้างสมเด็จองค์ปฐมนั้น ในบัญชีบุญบาปในโลกทิพย์ หรือโลกวิญญาณนั้น เขาจะเปลี่ยนเป็นอีกบัญชีหนึ่งแยกต่างหาก ซึ่งก็คือ บัญชีสมุดสีทอง เป็นทองคำล้วนทั้งเล่ม และเขาจะบันทึกรายชื่อผู้ทำบุญสร้างสมเด็จองค์ปฐม ไว้ในบัญชีสมุดสีทอง

เหตุก็เพราะว่าเป็นพระพุทธเจ้าพระองค์แรก หรือพระพุทธเจ้าองค์ปฐม ที่พระพุทธเจ้าพระองค์อื่นๆ ให้ความเคารพ และการสร้างพระพุทธเจ้าองค์ปฐมนั้น พระพุทธเจ้าองค์อื่นๆ ย่อมมาร่วมอนุโมทนา

หรือในคราวใด ที่มีการอันเชิญพระพุทธเจ้าองค์ปฐมให้เสด็จ พระพุทธเจ้าพระองค์อื่นๆ ย่อมเสด็จตามมา และพระพุทธเจ้าองค์ปฐมย่อมเป็นประธานทุกครั้ง

การสร้างสมเด็จองค์ปฐมฯ หล่อด้วยโลหะ ขนาดหน้าตัก 10 เมตร สูง 15 เมตร ปิดทอง ประดับเพชร ยอดพระเกศทองคำ นี้ ถือเป็นงานที่ยิ่งใหญ่มาก ยังไม่เคยมีที่ใดทำมาก่อน ต้องใช้ปัจจัยจำนวนมาก และทางวัดยังขาดปัจจัยอีกจำนวนมาก

ขอรบกวนเจ้าของกระทู้และผู้ติดตามกระทู้ทุกท่าน ช่วยแชร์กระจายข่าวงานบุญนี้ต่อไปยังสาธุชนพุทธบริษัททั้ง 4 ให้ทราบโดยทั่วหน้ากัน

สาธุ ขออนุโมทนา

ผู้เขียนโพสนี้โดย Sirius Galaxy
หรือ Facebook คิดดี พูดดี ทำดี ปรารถนาพุทธภูมิ