ทหารพระองค์ดำรายงานตัวหน่อยครับ

วัดพุทไธสวรรค์ ครั้งโบราณเคยเป็นสถานที่เรียนรู้และฝึกปรือวิชาการต่างๆของชายหนุ่มทั้งในกรุงศรีฯ และผู้คนรอบนอกพระนครได้เข้ามาศึกษา ถือได้ว่าเป็นตักศิลาแห่งหนึ่ง เป็นมหาวิทยาลัยศิลปวิชาการในอดีต ที่ผลิตทหารกล้ากรุงศรีอยุธยาแห่งหนึ่ง

 

สมัยโบราณผู้ชายทุกคนนิยมร่ำเรียนวิชาการต่อสู้รวมถึงเรียนรู้เพลงอาวุธกันทุกคน เพราะอนาคตจะต้องถูกเกณฑ์เข้ากองทัพเพื่อออกรบ ดังนั้นผู้ชายทุกคนจะมีครูบาอาจารย์ที่สั่งสอนวิชาการต่อสู้ป้องกันตัว ทุกหัวระแหงจะมีสำนักวิชาการที่รับศิษย์ฝึกปรือฝีมือ และเมื่อสั่งสอนเรียนรู้กันไปแล้ว เหล่าศิษย์ก็จะออกไปแสวงหาวิชาเพิ่มเติมหรือไม่ก็แล้วแต่ใจตน

เมื่อมีงานวัด ผู้ชายก็จะออกมาอวดฝีไม้ลายมือกัน เพื่อสะสมประสบการณ์ชั้นเชิงการต่อสู้ และขณะใช้ชีวิตปกติก็จะมีการทบทวนวิชาและฝึกฝนร่างกายอยู่ตลอด เพื่อเป็นการเตรียมพร้อมอยู่เสมอ

 

เรียนวิชาการต่อสู้ เรียนหนังสือ เรียนกรรมฐานและวิทยาคมเรีเย

 

ถูกต้องครับ นอกจากวิชาการต่อสู้แล้วก็มีวิชาอื่นๆ ตามที่ครูบาอาจารย์จะประสิทธิ์ประสาทให้และตามที่ศิษย์ขอ ซึ่งก็จะแล้วแต่ศิษย์จะเรียนได้กี่มากน้อย หรืออาจารย์จะสอนให้หรือไม่ เพราะต้องคำนึงถึงความเหมาะสมของผู้รับด้วย ซึ่งบ้างก็ไม่อาจจะเรียนได้ด้วยเหตุผลต่างๆกัน

 

วันนั้นใช้มือถือพิมพ์สะกดไม่ค่อยถูก ในยุคนั้นถือว่ามีพระอาจารย์ที่เก่งๆหลายท่าน พระวันรัตวัดป่าแก้ว พระมหาเถระคันฉ่อง หลวงพ่อทวด ขรัวตาทอง (ว่าตามที่รู้จัก)

 

สมเด็จพระนเรศวรมหาราช ทรงมีพระอาจารย์เดียวกันกับพระเจ้าบุเรงนอง นั่นก็คือ พระมหาเถรญาณรังสี หรือที่รู้จักกันภายหลังว่าพระมหาฤาษีบูบูอ่อง

ส่วนฆราวาสที่สอนศิลปศาสตร์พิชัยสงครามก็คือ เมงเยสีหตู นายทหารเอกของพระเจ้าเมงจีโย

ภายหลังพระองค์ได้เลื่อมใสในพระมหาเถรคันฉ่อง และได้นิมนต์กลับมาประทับที่กรุงศรีอยุธยา

เหตุผลที่กล่าวเช่นนี้เพราะ พระองค์ได้ไปเป็นองค์ประกันยังหงสาวดี เมื่อยังทรงพระเยาว์ คือทรงมีพระชนมายุเพียง 9 พรรษา จึงเป็นเรื่องที่เชื่อได้ยากว่า จะทรงฝึกฝนกับอาจารย์ชาวไทยจนชำนาญในวิชาการตั้งแต่อยู่เมืองพิษณุโลก

 

บังเอิญไปอ่านหนังสือแปลบันทึกของฝรั่งช่วงสมัยพระนารายณ์ มองผ่านๆ อาจจะคิดว่าไม่มีอะไร แต่ถ้าดูดีๆ แล้วท่านยิ่งกว่าพระนเรศวรอีก พระนเรศวรฆ่าศัตรูแบบบันดาลโทสะ แต่พระนารายณ์ท่านฆ่าศัตรูแบบเหมือนค่อยๆ ต้อน

 

แต่ก็ไม่อาจปฏิเสธได้เต็มปากว่าสมเด็จพระนเรศวร เมื่อทรงพระเยาว์จะไม่ได้ร่ำเรียนวิชาการจากครูที่เป็นชาวไทยเสียทีเดียว เพราะว่าบรรดาคณะที่ได้ถูกนำไปเป็นตัวประกันยังเมืองหงสาวดีนั้น มีทั้งราชนิกูลและขุนนาง รวมถึงขุนศึกที่เป็นกำลังหลักที่ช่วยกันต้านศึก ซึ่งมีจำนวนไม่น้อยเช่นกัน

 

เชื่อได้ว่า เหตุที่สมเด็จพระนเรศวร ทรงดำเนินการต่างๆได้อย่างเข้มแข็งเด็ดขาด นั่นเพราะว่า ทรงมีอำนาจสิทธิ์ขาดเต็มที่และช่วงนั้นอยู่ในภาวะที่ต้องการความเฉียบขาด เพื่อให้เกิดประสิทธิผลที่รวดเร็วและศักดิ์สิทธิ์ของคำสั่งการ

หากเปรียบเทียบกับช่วงรัชสมัยของสมเด็จพระนารายณ์ ที่พระองค์ดำเนินนโยบายที่นุ่มนวลลง น่าจะเป็นเพราะระยะนั้น ต่างชาติได้เข้ามาติดต่อสัมพันธ์ทางการฑูตและการค้ามากมายหลายประเทศ และพระองค์เองก็ได้อาศัยกองกำลังทหารอาสาต่างชาติ คานอำนาจกับกลุ่มขุนนางที่เป็นราชนิกูล จึงไม่อาจหักหาญทำการใดๆได้รุุนแรงนัก และก็เป็นระยะที่ปราบปรามหัวเมืองที่แข็งข้อ ทั้งอิสานและปักษ์ใต้ราบคาบแล้ว ประกอบกับพม่าที่เป็นศัตรูตัวฉกาจ ได้เกิดรบพุ่งกับไทยใหญ่และหัวเมืองมอญ จึงทรงดำเนินนโยบายทางการฑูตที่ช่วยส่งเสริม ช่วยเหลือศัตรูของพม่า โดยไม่ต้องออกโรงเองจึงเป็นวิธีการที่เหมาะสมกับสถานการณ์มากที่สุดในช่วงนั้น

 

วิชาดาบที่ขึ้นชื่อสมัยสมเด็จพระนเรศวรมหาราช ตามพระราชประวัติบ่งบอกถึงความสามารถของทหารรักษาพระองค์ว่า ทหารดาบสองมือ 1 คนสามารถสู้คนได้ 10 คนในคราวเดียว และเชื่อว่าทหารที่ว่านี้ส่วนหนึ่งเป็นทหารรักษาระวังสี่เท้าพระคชาธาร ช้างพระที่นั่ง เรียกว่านายแวง มีตำแหน่ง"จตุรางคบาท" ซึ่งจำนวนของทหารกองนี้ไม่ได้มีแต่แค่เพียงสี่คนเท่านั้น

 

จตุรงคบาท ไม่ได้มีวิชาดาบเพียงแค่วิชาเดียวอย่างที่เข้าใจกันด้วย เพราะเหตุทหารที่ว่ามาจากต่างสำนัก ถึงแม้จะได้รับการสั่งสอนในวิชาใหม่ก็ไม่อาจบรรลุได้ถึงขีดสุดในเวลาอันสั้น เพราะจะติดในความเคยชินในวิชาเก่า ทุกคนมีพื้นฐานวิชาที่ต่างสำนักกัน ครูอาจารย์สั่งสอนต่างกัน เมื่อมารับวิชาใหม่จากตำราที่บางครั้งต่างขั้นตั้งแต่พื้นฐาน จึงไม่อาจรับได้และเป็นเหตุให้สอบตก จึงไม่น่าที่จะมีทหารเก่าๆที่ชำนาญการรบประชิดตัวได้รับการฝึกวิชานี้ นอกเสียจากว่าวิชาที่ว่านี้ มีความหลากหลายและสามารถฝึกได้ทุกสายวิชาแบบต่อยอด ซึ่งหากเป็นเช่นนั้นจริงก็นับว่าน่าทึ่ง และจะมีจริงหรือไม่ ยังสงสัย

 

เคยได้รับทราบมาว่า ครั้งหนึ่งมีครูดาบท่านหนึ่งเล่าว่า วิชาดาบของท่านสืบมาจากวิชาดาบของกองทหารอาสาชื่อว่า กองอาทมาฏ ที่มีสมเด็จพระนเรศวรมหาราชทรงเป็นครูฝึกเอง ซึ่งวิชาที่ว่านี้ สมเด็จพระนเรศวรทรงได้มาจากตำราพิชัยสงคราม ที่ถูกฉีกออกมา แล้วนำไปเก็บรักษาไว้ทางภาคเหนือก่อนกรุงศรีอยุธยาแตกครั้งที่1

 

ฝันประหลาดอยู่อย่างหนึ่ง ลูกมังกรนำสิ่งหนึ่งหลบหนีการตามล่ามาจากชั้นฟ้า มุ่งไปหาเจดีย์ทองน่าจะเป็นชเวดากอง หลังการตายของพระดิลก จิตของกุมารผู้มาจากธรณี เจดีย์ได้รวมวิญญาณทั้งหลายเข้าด้วยกัน จากนั้นพระนเรศวรจึงเกิดขึ้น

 

หลังปี พ.ศ.2538 ผู้คนเพิ่งรู้จักวิชาดาบอาทมาฏ จากการเผยแพร่วิชาของครูดาบสำนักหนึ่ง ซึ่งก่อนหน้านั้นไม่มีใครเลยที่จะเคยพบเห็นวิชาดาบนี้ในภาคกลางมาก่อน ซึ่งเป็นคำยืนยันของครูดาบท่านนี้เอง เนื่องจากว่าท่านได้เรียนวิชาดาบมาจากสำนักดังทุกที่ในเมืองไทยทั้งแถบภาคกลางจรดปักษ์ใต้ แทบทุกสำนักที่มีชื่อที่เป็นที่รู้จักของคนฝึกวิชาดาบเท่าที่เคยมีมา

 

ในบรรดากษัตริย์ของอยุธยา พระนารายณ์ดูมีเงื่อนงำที่สุด ทำให้เกิดความสงสัยว่าท่านเป็นลูกของพระเจ้าปราสาททองจริงหรือไม่ ทำไมพระยาโกษาเหล็กที่อายุน่าจะไล่เลี่ยกับท่านถึงต้องตายเป็นเพราะกุมความลับอะไรไว้หรือไม่ ทั้งๆ ที่หากพูดถึงเรื่องการเทียบอำนาจกับพระนารายณ์แล้วพระเพทราชาก็ใกล้เคียงกับพระยาโกษาเหล็ก การสิ้นชีวิตของราชวงศ์แต่ละพระองค์ในสมัยนั้น การกบฎของพระเพทราชานั้นประหลาดมาก ทำไมต้องรอให้พระนารายณ์สิ้นลมหายใจก่อนถึงทำการใดๆ ดูคล้ายกับทำตามคำสั่งบางอย่าง

 

ทำไมพระนารายณ์ไม่ใช้กลุ่มขุนนางเก่าในการยึดอำนาจทั้งยังสังหารไปเสียมาก ทำไมท่านต้องใช้ชาวต่างชาติที่ไม่รู้เรื่องราวในราชสำนักเลย ทั้งการย้ายวังประทับและความปลอดภัยก็เหมิอนจะระวังพิเศษ

 

พระรูปของพระนารายณ์เข้าใจร้าวตรงด้านขวานะ

 

เพราะว่าสมเด็จพระนารายณ์ มิได้สืบสายเลือดมาจากสมเด็จพระนเรศวรโดยตรง สมเด็จพระเจ้าปราสาททอง แม้ในพระราชประวัติจะบอกว่าทรงเป็นพระราชโอรสของสมเด็จพระเอกาทศรถ ที่ประสูติจากหญิงสามัญชนก็ตาม แต่พระองค์มิได้สืบสันตติวงศ์อย่างชอบธรรม เรียกว่าล้างบางเชื้อวงศ์เจ้านายเสียสิ้น เอาไพร่มาเป็นขุนทหารเอาขุนศึกชำนาญการไปเป็นไพร่สิ้น

 

การที่พระนารายณ์ระวังตนก็เพราะพระองค์ไม่ได้สร้างศัตรูไว้แต่ทางการเมือง พวกนักบวชนอกรีตก็ถูกพระองค์สั่งเผา สั่งโบย และให้ลาสิกขาไปก็มาก ศาสนาพุทธเป็นศาสนาที่พระองค์ดูแลมากที่สุด โดยเน้นคุณภาพมากกว่าปริมาณ ไม่ให้มีพวกนอกรีตให้เสียข้าวสุกชาวบ้าน

 

แค่นักบวชนอกรีตไม่มีผลทางการเมืองมากมายเสียจนพระองค์ต้องระแวงระวังภัย เพราะพระองค์เองมีการรักษาความปลอดภัยที่อยู่ในระดับสูง ซึ่งพระองค์เคยปฏิวัติรัชกาลก่อนด้วยพระองค์เองถึงขั้นนองเลือดในวังหลวงด้วยซ้ำ จึงหายห่วงเรื่องคนนอกจะลอบสังหาร และอีกประการใช่ว่าพระองค์จะเป็นพุทธมามกะที่จะนับถือพระพุทธศาสนาอย่างมั่นคงอย่างเดียว เพราะปรากฏในพงศาวดารพระราชประวัติว่าพระองค์ทรงไตรเพทอย่างดีและทรงหล่อเทวรูปในศาสนาพราหมณ์ เพื่อประกอบกิจพระราชพิธีทางอาถรรพณ์เวทอยู่บ่อยครั้ง