ทหารพระองค์ดำรายงานตัวหน่อยครับ

การอันได้รับสถาปนาเฉลิมพระ<wbr>นามด้วยคำว่า "เจ้าอยู่หัว" นั้น
หาได้หมายถึงการที่ได้ขึ้นส<wbr>ูงอยู่เหนือหัวของอาณาประชา<wbr>ราษฎร์ไม่
แต่คือการประทับอยู่เหนือ "หัวใจ" ของราษฎรต่างหาก

ขอยินดีต้อนรับการกลับมาของบุรุษขุนศึกทั้งหลายด้วย

 

ร.1 เอาแบบอย่างมาจากพระนเรศวรและบุรพกษัตริย์ ดังนั้นจึงไม่น่าแปลกเลยที่จะคล้ายกัน
พระนเรศวร แปลกแน่นอนในหมู่คนในสมัยนั้น แปลกในที่นี้คือ แปลกพิสดารกว่าคนทั้งหลาย ทั้งพระสติปัญญาในการพลิกแพลงกลศึกและการปกครองชนหมู่มาก ที่มีอยู่หลายเชื้อชาติ ให้ยอมสิโรราบด้วยความศรัทธาในพระปรีชาสามารถในการบริหารแผ่นดิน
เรื่องพระนเรศวร เก็บพระเก่ามาบรรจุนี้ ไม่ใช่แต่พระองค์ทั้งสองเท่านั้น พระมหากษัตริย์ทุกพระองค์ก็ทรงปฏิบัติเพราะพระองค์คือ องค์ศาสนูปถัมภก
ส่วนเรื่องที่พระองค์นำพระเครื่องติดตัวเพราะทรงนับถือศาสนาพุทธ มีพระพุทธเจ้าเป็นสรณะที่พึ่งทางใจ พระเครื่องเป็นหนึ่งในองค์ประกอบยึดเหนี่ยวจิตใจและช่วยให้มีพระสติมั่นคง
การอาราธนาพระเครื่องไว้ที่พระมาลา แสดงให้เห็นว่าทรงมั่นคงในพระรัตนตรัยและมีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งอย่างชัดเจน ซึ่งคนโบราณหรือคนปัจจุบันก็มีความเชื่อในเรื่องนี้กันทุกคนที่อาราธนาพระเครื่องติดตัว ในส่วนเจตนาของพระองค์ท่านนั้น เราท่านไม่อาจทราบได้ ก็แล้วแต่ใครจะคิดครับ
อย่างบางคนที่ไม่ชอบแขวนพระ ซึ่งจริงๆแล้วก็ไม่ได้มีความเลื่อมใสในพระรัตนตรัยก็จะบอกเอาพระมาบังอาวุธ แต่ในผู้ที่มั่นคงในพระรัตนตรัยก็จะมองว่า พระเครื่องเป็นสิ่งแทนพระรัตนตรัย เพื่อให้เป็นที่ระลึกในพระธรรมคำสอน ส่วนพุทธคุณก็เป็นสิ่งที่เกิดจากพุทธานุภาพและคุณของเทพยดาที่รักษาพระศาสนาช่วยคุ้มครองให้กับผู้ที่มีความเลื่อมใส ให้รอดพ้นปวงเหล่ามารที่มีฤทธิ์ มีมิจฉาทิฎฐิที่คอยกลั่นแกล้งคนที่เลื่อมใสในพระพุทธศาสนานั่นเอง

 

เพราะพระนเรศวรไม่คิดว่าตนกระทำถูกต้องนั่นอย่างไร ท่านถึงไม่พกพระเครื่องไว้ การฆ่าคนเป็นการกระทำที่ไม่สมควร ท่านถึงไม่พกอะไรที่สื่อถึงรูปของพระพุทธเจ้าไว้ จะดูถูกว่าท่านขี้ขลาดถึงกับเอาพระพุทธเจ้ามาบัง ผมว่ามันเกินไปนะ

เข้าใจคำว่าไม่เสียข้าวสุกไหม พระนเรศวรท่านเข้าใจคำนี้ บุญในพระพุทธศาสนานี้เป็นของที่พระพุทธเจ้าได้สร้างสมมาเพื่อสรรพสัตว์ทั้งหลาย ไม่มีพระพุทธเจ้าก็ไม่มีบุญของพระพุทธศาสนา การอาศัยบุญของพระพุทธเจ้าแล้วมาอ้างว่าเป็นบุญของตน อย่างไรมันก็ไม่สมควร

 

ถูกไม่ถูกอยู่ที่ใครมอง ไม่ได้อยู่ที่ใครทำอะไร แต่เรื่องพระนเรศวรไม่พกพระนั้นเป็นเรื่องที่ไม่จริง พระนเรศวรมหาราชทรงอาราธนาพระเครื่อง รวมถึงวัตถุมงคลที่พระอาจารย์ของพระองค์สร้างให้ไว้ติดพระองค์เสมอ การฆ่าคนไม่ใช่เรื่องดี แต่ถ้ามีคนจะมาฆ่าแล้วไม่ป้องกันตัวนั่นเท่ากับสมควรตาย และใครดูถูกคนพกพระว่าขี้ขลาดนั่นแสดงว่า คนๆนั้นไม่รู้จักคำว่านักเลง จึงเอาพระกับใจคนมาปนกันได้ ซึ่งจริงๆแล้วเขาไม่ใช่คนจริงด้วยซ้ำ

การคิดว่าพระนเรศวร ทรงขอพึ่งบุญพระพุทธเจ้ามารบ แล้วตู่เป็นผลงานของตนเอง นี่เป็นความคิดของคนบ้องตื้นที่ไม่ได้รู้เรื่องสัจจาธิษฐาน หรือการส่งสมบารมี หรือกฏแห่งกรรมใดๆเลย ซึ่งเป็นไปได้ว่าคนๆนั้นมองอะไรผิวเผินเอามากๆ ไม่ได้เข้าใจธรรมะและภพชาติใดๆเลย นอกจากเอาประสบการณ์จากการอ่านนวนิยายลวงโลกไปโต้วาที

 

ป้องกันตัวเขาใช้ฝีมือและอาวุธ ไม่ใช่การแอบอ้าง

การไม่พกอะไรแล้วจะไม่สามารถระลึกถึงพระพุทธเจ้าได้หรือ

การกระทำที่มีแต่เอาเข้า ท่านเรียกว่ามาร การกระทำมารมันจะเรียกว่าบารมีได้อย่างไร

 

บารมีมารดาเป็นเช่นไรกันค่ะ

 

พระนเรศวรมหาราช ทรงมีฝีพระหัตถ์เป็นเลิศในเชิงยุทธ โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เราเรียกกันว่า "ดวลกันตัวต่อตัว" ปรากฎในพงศาวดารเป็นที่ยกย่องถึงขั้นเรียกกันว่า "กฤษดาภินิหาร" เพราะว่า เป็นการกระทำที่ทำได้ยากยิ่งในคนทั่วไป แต่พระองค์ทรงกระทำได้และทรงกระทำได้หลายครั้งเสียด้วย จึงทรงได้ชื่อเสียงนั้นมา
การที่นำพระเครื่องติดตัวเมื่อออกรบ ไม่ได้มีความหมายเฉพาะแต่การระลึกถึงพระพุทธเจ้าเท่านั้น ส่วนจะเป็นเรื่องอะไรบ้าง สำหรับคนที่มีสงสัยโดยไร้ซึ่งความศรัทธาและมีความประมาทในสิ่งที่ให้คุณ ก็อย่าได้รู้เสียเลยจะเป็นคุณกับตนเองมากกว่า
การกระทำจะเอาออกหรือเอาเข้า มันก็คือการกระทำแต่ได้ประโยชน์และเป็นคุณแก่คนทั้งหลาย ใครจะว่าเป็นมารหรือพระก็แล้วแต่จะเรียก เพราะสุดท้ายมารก็ตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้าอยู่ดี

 

ไหนคุณกฮ ทหารเอกพระองค์ดำ ช่วยบอกไอดอลในใจคุณมาอย่างน้อยหนึ่งคนและบอกด้วยว่า เพราะอะไรถึงยกให้เป็นไอดอล

 

บารมีมารดาคือสิ่งที่ช่วยเกื้อหนุนบุตร ดังนั้นมารดาที่แท้จริงนั้นคือผู้เกื้อหนุนบุตร

พระพุทธเจ้าท่านเป็นผู้ให้ ก่อนพระบรมสัตว์ตรัสรู้ท่านมีแต่ให้กับให้ เพราะการให้ท่านถึงตรัสรู้ซึ่งพระสัมมาสัมโพธิญาณ

ผู้ที่ผมนับถือก็คือพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นี้ เพราะท่านเป็นผู้กล้าหาญองอาจและไม่หวั่นเกรงเพื่อประโยชน์ของสรรพสัตว์ทั้งหลาย

 

พระนเรศวรไม่ได้มีความสามารถเหนือทหารของพระองค์ ท่านไม่ใช่กองทัพแต่ทหารทุกคนคือกองทัพ หากปราศจากทุกคนในกองทัพท่านก็ไม่มีพิษสงอะไร หากสั่งในสิ่งที่แม้แต่ตัวเองยังทำไม่ได้ กองทัพนั้นคงจะเรียกว่ากองทาสแล้ว พระนเรศวรก็ต้องแสดงให้เห็นว่าท่านตายได้เหมือนกับทหารทุกคน กองทัพของท่านที่ถูกเรียกว่าโจรป่านั้น เพราะมันไม่มีระเบียบเหมือนกองทัพที่เขามีกัน มันอยู่ได้ด้วยความเข้าใจกัน คนแต่ละคนย่อมมีความสามารถที่ต่างกันไป อยากทำอะไรก็ทำตราบใดที่ไม่ทำให้คนในกองทัพต้องตายไปด้วย

 

จะโพสต์ตอนเช้าขอตอนนี้ก่อนเพราะว่าความคิดมันแวบอะไรบ้างอย่างท่านกฮท่านเป็นทหารตั้งแต่เมืองพระพิษณุโลกใช่หรือไม่กะ

 

ไม่ได้เข้ามาหลายวันเพราะงานยุ่งมาก อยากหลับอยากนอนด้วย พอดีเมื่อวานกะว่าจะอ่านหนังสือต่อเพิ่งไปได้มา แถมซีดีด้วยยังไม่ได้ดู ช่วงเข้าพรรษาไปเชียงรายมา(บอกซะทุกกระทู้) ได้มีโอกาสเข้ามาเพราะอู้งานอยู่ก็จะต้องรีบโพสต์ ช่วงนี้เสาร์อาทิตย์มีแต่งาน ก็พยายามเคลียร์กันไปเป็นเรื่องๆ เสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมาก็อบรมพอดีในการอบรมป้ายหน้าเวทีก็มีครุฑน่ะนะ แอบคิดถึงว่าตอนเด็กๆเคยฝันเห็นครุฑ(หลายสิบปีมาก) แล้วก็เคยฝันถึงพระเจ้าอยู่หัวเอาเงินมาให้ เรายังถามพระองค์เลยว่าทำไมเอามาให้เราซะมาก พระองค์บอกว่าพระองค์ได้เตรียมเงินไว้สำหรับทุกคนแล้ว(ตามที่สมควรได้ แม้ตอนนี้ข้าพเจ้าจะต้องกู้เงินอยู่บ้างก็ตาม) เข้าอบรมกับเขาไปก็คิดไปถึงเหตุการณ์ต่างๆนานา แล้วก็หวนไปคิดว่าในเมื่อเคยเป็นข้าแผ่นดินเคยสาบานมาก็จะทำไปให้ดีที่สุดตามหน้าที่ สุดท้ายของการอบรมก็มีการปฏิญาณตน(คล้ายๆสาบานนั่นแหละ) โอ้ไม่คิดเลยว่าสังหรณ์จะเป็นจริง จากนั้นคิดเลยว่าที่ว่าไปทั้งหมดต้องทำ ได้มากได้น้อยก็ต้องทำ

 

หนังสือที่ได้มาอ่านไปได้นิดหน่อย แล้วเผอิญท่าน กฮ ก็กล่าวนามหนึ่งออกมา ทำให้ข้าพเจ้าคิดอะไรขึ้นมาได้ หลายๆคนในกระทู้นี้ก็คงจะแปลกใจทำไมท่าน กฮ เข้ามาเล่นในกระทู้ทหารเอกแล้วก็กล่าวอะไรไม่เหมือนคนอื่น จริงๆถ้าไม่ชอบก็ไปกระทู้อื่นได้ เคยมีคนมาถามข้าพเจ้าเหมือนกัน ข้าพเจ้าบอกว่าหากไม่มีท่านกระทู้นี้ก็ขาดคนมาวิวาทะกัน กระทู้นี้ชื่ออะไรก็ตามนั้น หากต่อจากนี้ไปข้าพเจ้าโพสต์อะไรไปก็เป็นความเห็นข้าพเจ้าซึ่งผู้ใดจะเห็นด้วยหรือไม่ก็ได้
กระทู้นี้เป็นกระทู้ของผู้ที่เชื่อว่าเคยเป็นทหารของพระองค์ดำมาเล่นกัน แน่นอนบ้างท่านรักนายถวายชีวิต บางท่านอาจจะเห็นต่าง ข้าพเจ้าก็ไม่ได้เป็นผู้วิเศษใดๆ(เพราะเคยมีคนมาถาม ว่าอาจารย์ข้าพเจ้าเป็นใคร) เพียงแต่ข้าพเจ้าจะนึกออกเวลาที่ได้อ่านหรือพบเจอบางเหตุการณ์ซึ่งทุกท่านต้องพิสูจน์ด้วยตนเอง เช่น ท่านอีกาท่านมีความรู้มาก ท่านกานโถมท่านก็มีความรู้มากเช่นกัน(จากสำนวนภาษา) หลายเรื่องข้าพเจ้าก็ทราบจากท่านนี่แหละ และอีกหลายท่านที่มิได้เอ่ยนาม ขอขอบคุณมา ณ โอกาสนี้ การเข้ามาในกระทู้นี้ของข้าพเจ้าก็เพื่อเชิดชูเกียรติพระนเรศวรโดยตรง หากแต่ที่ข้าพเจ้าได้รับก็คือความรู้และอื่นๆอีกมากมาย และในที่นี้ข้าพเจ้าก็ต้องระลึกถึงเกียรติของสมเด็จพระเอกาทศรถ(ถือเป็นความดีของท่าน กฮ) รวมทั้งหลวงปู่ทวดและพระมหาเถระคันฉ่องด้วย

 

ข้าพเจ้าคิดไว้แล้วว่าโพสต์ที่สามของข้าพเจ้าเน็ตมันต้องหลุด เหตุนี้จึงต้องเข้ามาใหม่ก่อนไปทานข้าว แลข้าพเจ้าจะโพสต์ให้มันน้อยลง
ข้าพเจ้าคิดว่าข้าพเจ้าพอจะจำอะไรได้แล้วนะท่าน กลุ่มบุคคลที่ไม่ชอบพระนเรศวรมีอยู่2 กลุ่ม คือกลุ่มการเมืองเก่าและกลุ่มนายทหารคู่พระทัยกลุ่มหนึ่งที่สุดท้ายจบไม่สวย แม้ว่าเขาจะติดตามพระองค์มาจากเมืองพระพิษณุโลกก็ตาม(เมืองของพระวิษณุหรือพระนารายณ์) ข้าพเจ้าจะขอกล่าวถึงกลุ่มนี้มีความสามารถ ชาตินักรบ แล้วก็ร่วมด้วยช่วยกันกับพระนเรศวรกู้ชาติ แต่ก็มีความทนงตนมากเหมือนกัน จะตายก็หลายทีแล้วเพราะไม่เข้าใจคำว่าวินัยทหาร สุดท้ายตายจริงแม้ว่าสมเด็จพระเอกาทศรถจะทูลขอไว้ก็ตาม

 

การกระทำของพระนเรศวรมันเปรียบเสมือนกับการกลืนยาพิษไปทีละนิดอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ทุกการตัดสินใจลงโทษผู้ที่ร่วมสู้กันมา นำความเจ็บปวดมาสู่ท่าน แต่หากท่านไม่เลือกที่จะเจ็บปวด ท่านก็จะถูกบีบด้วยความเจ็บปวดที่มากกว่านั้นอีก

ถ้าว่าเป็นทหารก็คงเป็นมาตั้งแต่เมืองมอญเสียมากกว่า

 

พูดถึงเรื่องการบริหารจัดการราชการแผ่นดิน ต้องเข้าใจว่า เหตุผลต้องอยู่เหนืออารมณ์ครับ ซึ่งแม้ในอนาคตจะต้องได้รับผลของการตัดสินใจนั้นๆ แต่หากรักษาไว้ซึ่งความสมัครสมานสามัคคีที่ต้องมีในสภาวะนั้น รวมถึงเป็นประโยชน์แก่ส่วนรวมแล้วก็ต้องยอมทำครับ

ยิ่งการรักษาไว้ซึ่งระเบียบวินัย และการบังคับบัญชาที่ต้องเด็ดขาดในการนำทัพ จะต้องใช้ในการสงครามขณะนั้น เพื่อความศักดิ์สิทธิ์ของคำสั่งการ ป้องกันการละเมิดก้าวล่วงซึ่งพระราชอำนาจ อันจะนำมาซึ่งความปั่นป่วนในกองทัพจนเป็นเหตุแห่งการเสื่อมถอยในประสิทธิภาพของกองทัพแล้วยิ่งต้องทำ แม้ว่าคนผู้นั้นจะเป็นข้าเก่าที่ภักดีหรือว่าจะเป็นถึงผู้กุมอำนาจสูงเพียงใดก็ตาม หากแม้นว่าเป็นสาเหตุของความเสื่อมถอยและหากขจัดซึ่งผู้นั้นอันเป็นต้นเหตุแล้วปัญหาจบ

ฉะนั้นการบริหารจึงแยกระหว่างอารมณ์และเหตุผลได้อย่างสิ้นเชิง ผู้ตัดสินใจจะไม่มีความรู้สึกว่าทำผิดพลาดหรือเสียใจกับการกระทำนั้นๆ หรือแม้ผู้ถูกลงโทษเมื่อได้ทราบเหตุและผลแล้ว หากคนผู้นั้นตั้งใจจะทำเพื่อประโยชน์ส่วนรวมแล้ว เขาย่อมยินดีพลีชีพโดยไม่คิดพยาบาทเลย

 

คิดในแง่ตนทำถูกหมดมันจะไม่ดีเอานะ การทำผิดมันผิดแต่มันก็มีสิ่งที่บีบคั้นต่างกันไป คนเรามีความอดทนที่ไม่เท่ากัน หากมันเกินกว่าการประคองแล้ว มันก็ต้องปะทุออกมา

การที่ท่านรู้ว่าท่านทำผิดมันทำให้พระนเรศวรท่านยังมีจิตใจของความเป็นคนอยู่ ผมบอกแล้วว่าท่านไม่ใช่รูปปั้น เพราะการที่คนเรามีความเจ็บปวด คนเราจึงรู้ถึงความเจ็บปวดของคนอื่น ไม่มีใครยอมตาย ที่เลือกความตายก็เพราะโดยบีบคั้น พันท้ายนรสิงห์ก็ไม่อยากตาย ถ้ามีทางเลือกอื่นได้ ถ้านิสัยข้าราชการในสมัยนี้ไม่คดโกงจนเหลือประมาณ พันท้ายนรสิงห์ก็ย่อมจะฟังคำทัดทานของพระเจ้าแผ่นดิน พระยาพิชัยก็อยากจะมีชีวิตอยู่ พระยาพิชัยได้ยศโดยพระเจ้าตาก การที่ท่านเข้าช่วยเหลือปฐมกษัตริย์ของราชวงศ์จักรีและคุมตัวพระเจ้าตากไว้ ผู้คนจะว่าไม่สมควร พระยาพิชัยท่านเลือกได้ถูก ท่านเลือกชีวิตของคนที่ท่านรัก พระยาพิชัยถูกบังคับต้องให้ใช้ชีวิตตนเข้าแลก เพราะจะมีคนอ้างเพราะมุ่งหวังอำนาจหรือลาภยศโดยไม่รับผิดชอบอะไรเลย

 

ตายก็คือตาย ในส่วนลึกแม้จะไม่อยากตายก็ตาม คนเราบางครั้งก็ต้องยอมตาย แต่ตายแล้วให้โลกเขาลือได้รับเกียรติจากโลก มันก็ต้องเป็นการตายที่รักษาไว้ซึ่งความดีบางประการ บุคคลที่ท่านกล่าวถึงแม้ตายก็ยังได้รับเกียรติ แต่บางคนตายเพื่อรักษาเกียรตินั้นไว้แต่ประวัติศาสตร์อาจทำเป็นลืมแลบางครั้งก็ถูกตราหน้าว่าทรยศเป็นกบฎนั้น มันน่าเศร้าแลแค้นใจกว่ามาก

 

ยอมรับว่าคนมอญนั้นเขามีความศรัทธาในพระพุทธศาสนามาก การที่เขาเข้าร่วมกับพระนเรศวรนั้นก็เพราะความนับถือในพระอาจารย์คือพระมหาเถรคันฉ่อง ซึ่งท่านคงจะเล็งเห็นการณ์แล้วว่าอยู่กับไทยดีกว่าอยู่กับพม่า ถึงแม้เขาจะเคยเห็นพระนเรศวรหรืออาจเรียนร่วมสำนักกันมาด้วยซ้ำ เขาก็มาเพราะสถานการณ์และเขาก็ชอบน้ำใจของพระเอกาทศรถมากอยู่(ตามประวัติศาสตร์) การที่เราจะกล่าวถึงแต่นายว่าเป็นเช่นนั้นเช่นนี้ก็เปรียบกับการนินทาและวิเคราะห์นายไปต่างๆนานา อาจจะถูกหรือไม่ถูกก้ได้และไม่ได้ให้ประโยชน์อันใด น้ำใจคนเราอันแท้จริงนั้นไม่มีใครรู้ได้ดูที่การกระทำแลผลของมันจะดีกว่า

 

ในเมื่อท่านเลือกแล้วที่จะอยู่กับใคร ท่านก็ต้องปรับตัวไป มันจึงจะอยู่ได้อย่างมีความสุข บนแผ่นดินที่อาจจะมิใช่บ้านเกิดเมืองนอน ชาวมอญที่เทครัวมาในยุคนั้นต่างตั้งบ้านเรือนกันตามลำน้ำเส้นหนึ่ง คำว่า "ม่วง" ส่วนมากจะสัมพันธ์กับ "มอญ" ข้าพเจ้าเคยทักถึงนามสกุลของสามีเพื่อนคนหนึ่งว่ามีเชื้อสายมอญใช่ไหม เขาต่างพากันประหลาดใจและยอมรับว่าใช่ จากนั้นก็สืบบรรพบุรุษให้ฟัง และยอมรับว่าตัวเขาเองนั้นรู้สึกผูกพันกับพระพี่นางมาก