ทหารพระองค์ดำรายงานตัวหน่อยครับ

มาตามพันธะสัญญา

 

ตอบคุณหัตถีรัตน์ เรื่องนี้ในประวัติศาสตร์ไม่ได้กล่าวถึงโดยละเอียดแต่มีผู้รู้ในเว็บนี้กล่าวถึงแต่ท่านไม่บอกว่าใครให้หาคำตอบเอง ซึ่งสถานที่แห่งนั้นข้าพเจ้าได้เคยไปมาแล้ว ชาวพิษณุโลกบางท่านก็รู้ว่าที่ตรงนั้นแรง
แลเหตุที่ข้าพเจ้าบอกว่าผู้มีบุญญาธิการก็ต้องถือเช่นนั้นจริงๆในยุคนั้น
คนแพ้ไม่ได้แปลว่าขี้ขลาด แต่ประวัติศาสตร์ไม่ได้ยกย่องเท่าที่ควร ฝ่ายที่แพ้ก็คือ แพ้การเมืองในยุคนั้นและแพ้ในการทหารด้วยเช่นกัน เรื่องนี้มันซับซ้อนมาก ต้องศึกษาทุกๆด้าน
เรื่องการสะกดวิญญาณให้เฝ้าทรัพย์นั้น เรื่องนี้ทางพม่าเขาทำกัน ไทยก็ทำเหมือนกัน สนใจก็ศึกษาดูนะท่าน สถานที่ก็คือ คนละฝั่งกับวัดที่มีพระพุทธชินราช แม่น้ำแควแบ่งกลางเมืองอกแตกแห่งนี้

 

ข้าพเจ้าชอบใจนักที่ท่าน กฮ กล่าวปรัชญาทางการทหารออกมาบ้าง แลที่ท่านพามมะวดีกล่าวเราก็ชอบใจเช่นกัน แม้ว่ามันอาจมาจากสาเหตุที่ต่างกันก็ได้ เช่น เห็นความไม่เที่ยง หนีราชภัย
ท่าน กฮ เคยกล่าวเราอาจไม่รักองค์ดำก็ได้หากรู้จักท่าน แต่มันเป็นเรื่องของอุดมการณ์ ในยุคสมัยของจักรพรรดิจิ๋นซี หากถามว่าทุกคนรักพระองค์ไหม ด้วยวิธีการที่ทราบ คงตอบได้ว่าไม่ แต่อุดมการณ์รวมจีนนั้นต่างหากที่ทำให้พระองค์ยิ่งใหญ่ เพราะแม้แต่กำแพงเมืองจีนสุดท้ายก็ต้านแมนจูไม่ได้อยู่ดี

 

นักประวัติศาสตร์ส่วนมากเข้าใจว่าพระเจ้าเสือเป็นบุตรของพระเพทราชา แต่ลืมคิดถึงเหตุผลหลายๆ อย่างไป เช่น ตำแหน่งที่เกินหน้าเกินตาบุตรบุญธรรมของพระนารายณ์อย่างพระปีย์ อำนาจที่มากกว่าขุนนางธรรมดาๆ ในวัยเดียวกัน การที่พระเจ้าเสือไม่ได้รับราชสมบัติต่อจากพระเพทราชา การที่บุคคลใกล้ชิดของพระนารายณ์ปฏิบัติไม่ดีบางอย่างต่อพระนารายณ์โดนเก็บไปโดยพระเจ้าเสือเอง

พระอนุชาของพระนารายณ์ น้องสาวพระเพทราชา พระยาโกษาเหล็ก พระปีย์ พระยาวิชเยนทร์ และขุนนางอื่นๆ จุดไต้ตำตอโดยแท้

 

ไม่ได้เป็ทหารท่าน แต่ก็เคยอยู่สมัยนั้น เพิ่งเข้ามาอ่านคะ

 

ว่าด้วยการคล้ายคลึงของกษัติย์ของสองยุค
พระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก คล้ายคลึงกับ สมเด็จพระนเรศวร
พระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว คล้ายคลึงกับ สมเด็จพระเอกาทศรถ
พระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว คล้ายคลึงกับ สมเด็จพระเจ้าปราสาททอง
พระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวและพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว คล้ายคลึงกับ สมเด็จพระนารายณ์

 

จะแน่วแน่แก้ไขในสิ่งผิด จะรักชาติจนชีวิตเป็นผุยผง
จะยอมตายหมายให้เกียรติดำรง จะปิดทองหลังองค์พระปฏิมา

เพลงพระราชนิพนธ์ ไพเราะมากค่ะ

 

มันยังไม่ถึงเวลา ชาวไทยยังจะต้องได้รับความเดือดร้อนไปก่อน เพราะจะต้องรอเวลาที่เหมาะสม

พระนเรศวรท่านก็ไม่ได้รีบนะ ให้ชาวไทยได้รับรู้ก่อนว่าขุนนางที่ไม่ดีปกครองจะเป็นอย่างไร ประเด็นเรื่องเมืองทางหงสาแทบจะเป็นเรื่องส่วนตัวไปเลย พอพระนเรศวรสิ้นพระชนม์ พะเอกาทศรถก็ไม่บุกไปจับตัวนัดจินหน่องลงมาโทษให้เสียกำลังพล เพราะมันเป็นเรื่องส่วนตัวของพระนเรศวรกับนัดจินหน่อง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าพระเอกาทศรถไม่ใส่ใจพระเชษฐา เพราะสุดท้ายแล้วพระเจ้าเอกาทศรถก็ปล่อยให้นัดจินหน่องสิ้นชีพด้วยการกระทำของตนเอง ท่านถึงปล่อยเจ้าทางอังวะไว้ทำแบบไม่รู้ไม่เห็น ให้เจ้าทางอังวะจัดการนัดจินหน่องแทน

 

ที่สุดของกลยุทธ์ ให้ศตรูของเรากำจัดศตรูของเราอีกที ให้มันฟาดฟันกันเอง

ศตรูของศตรู ก็คือมิตรของเรา

เช่นนั้นหรือ

 

พระเอกาทศรถท่านก็พุทธ พระเจ้าอังวะท่านก็พุทธ เมืองยิ่งใหญ่ก็ยิ่งดูแลยาก สงสัยพระเจ้าอังวะคงจะไม่เลวร้ายอะไร พระเอกาทศรถท่านเลยแบ่งเมืองให้ไปดูแล เพราะในตอนนั้นท่านจะยกไปบุกเมืองไหนๆ ก็คงไม่เหลือบ่ากว่าแรง

การบุกเมืองต่างๆ ไปทั่วไม่ได้อะไร นอกจากการสูญเสีย พระเอกาทศรถท่านรู้ว่าควรจบที่ตรงไหน

 

นโยบายเชิงรุกของสมเด็จพระนเรศวร ไม่ได้ถูกสานต่อช่างน่าเสียดายจริงๆ เพราะถ้ามีคนสานต่อ อยุธยาคงไม่ล่มสลาย ทั้งที่ครั้งนั้นอาณาจักรพุกามกำลังย่ำแย่ มีมอญ ไทใหญ่เปิดศึกปลดแอกทั้งเหนือใต้ จนพม่าเกือบจะสิ้นชาติอยู่แล้ว โดนมอญและไทใหญ่ที่อ่อนแอรุมยำ แต่พี่ไทยกลับนั่งดูดาย ทั้งที่ตัวเองแข็งสุดในเวลานั้น สุดท้ายเลยถูกทั้งมอญและไทยใหญ่ที่ตอนแรกทำท่าจะเล่นพม่าสิ้นเผ่าพันธ์ แต่กลับกลายเป็นเจอพม่าเอาคืนจนต้องกลายเป็นลูกน้องเขาไป (ตอนหลังคงหมั่นไส้พี่ไทยที่มัวแต่นั่งหัวเราะขายของรำ่รวย แถมเล่นงานกันเองพันตูกันเสียจนเละเทะ จนไม่มีเวลาไปสนใจใคร) เลยพากันหันมาร่วมมือกับพม่ารุมสกรำพี่ไทย ปล้นเมืองเสียจนบ้านเมืองพินาศย่อยยับ กวาดต้อนผู้คนไปแทบสิ้นเมือง วัดวาอารามปราสาทราชวังโดนเผาสิ้น นี่คือผลของการนั่งดูดายนั่นเอง (ตอนนี้เลือดชาวอยุธยาสยามแท้ ก็เลยกลายเป็นประชาชนพม่าไปเรียบร้อยแล้ว ส่วนคนไทยในเมืองไทยปัจจุบันจริงๆแล้ว ส่วนใหญ่เป็นเชื้อสายชาวมอญ เขมร และชาวลาวล้านช้าง ล้านนา)

 

ไม่มีพม่าแล้วใครจะยันกับจีน ถ้าพม่ารวมกับไทย เราก็ต้องปวดหัวไปรบกับจีนอีก แล้วมันจะมีเวลาได้อยู่อย่างสงบอีกหรือ การค้าการขายมันก็ไม่คล่องแน่ๆ

คำว่าคนไทยนี้ ก็เห็นแต่นำชาวป่าชาวดอยนั่นแหละมาสอนมาอบรมมาสืบทอดให้เป็นไทย ใครจะย้ายถิ่นเข้าย้ายถิ่นออก ถ้ายังมีผู้สอนและผู้สืบทอด ชาวไทยก็ไม่ได้หายไปไหน

 

น่าขันนัก! อยุธยาค้าขายกับจีนมาตั้งแต่ยังเป็นเมืองขึ้นขอม เรียกว่าตั้งตัวได้ ปลดแอกขอมได้ก็เพราะค้าขายกับจีน รบพุ่งกับพม่าก็ยังขอความร่วมมือจีนตีพม่าด้วย อยุธยารุ่งเรืองจนถึงล่มสลายก็พึ่งพาอาศัยกับจีนมาตลอด มากรุงเทพก็เพราะค้าขายกับจีนจึงมีเงินตั้งตัว มีเงินไถ่แผ่นดินคืนจากฝรั่ง แล้วจะยันจีนหาอะไรกัน จีนถือว่าเป็นมิตรกับสยามมาตลอดเปรียบได้กับพี่น้องกัน แต่พม่าเป็นเหมือนโจรที่จ้องจะปล้นความร่ำรวยของสยาม เป็นอย่างนี้ชัดเจนมาโดยตลอดเช่นกัน

พูดแบบนี้ก็เท่ากับว่าคนไทยไม่ได้มีตัวตนที่ชัดเจนเลยนะสิ อย่ามาอ้างว่าเอาชาวเขามาอบรมให้เป็นไทยเลย ชาวเขาชาวดอยเขาก็มีวัฒนธรรมทั้งภาษาและประเพณีที่ชัดเจน ถึงจะเอามาอบรมนับเป็นพันปีอย่างไรก็ตาม ที่ผ่านมาตัวตนของเขาก็ยังคงแบบเดิมที่ไม่เปลี่ยนแปลง เพียงแต่ได้รับวัฒนธรรมใหม่เพิ่มเข้าไปเท่านั้น

 

ที่จีนดีกับไทยเพราะมีผลประโยชน์ร่วมกัน ไม่เห็นประเทศที่มีอาณาเขตติดกับจีนหรือว่าสถานการณ์เป็นอย่างไร

 

สงครามในปัจจุบันจะใช้อาวุธหรือแค่คนๆ เดียวไม่ได้อีกแล้ว เพราะคนไม่ได้มีที่นากันแบบแต่ก่อน จะทำอะไรให้โครงสร้างมันล้ม ผู้คนก็มีแต่จะอดตายกัน สงครามในปัจจุบันจึงเป็นสงครามที่อาศัยเวลาและโอกาส ให้คนทั้งหลายถูกบีบบังคับให้จนตรอก ถ้าไม่สู้พวกเขาก็จะไม่ได้รับอิสรภาพ ถ้าไม่ร่วมมือกันก็คงต้องอยู่อย่างเป็นทาสที่ไม่รู้ว่าจะได้รับอิสระในวันไหน

 

จะมีใครรู้บ้างว่า "สำเนียงหลวง" สมัยราชสำนักอยุธยาใช้เป็นภาษาราชการหรือภาษากลางของราชอาณาจักรสยาม นั่นคือ สำเนียงพูดของคนสุพรรณบุรี ซึ่งมีความละม้ายกันกับสำเนียงพูดของคนลาวล้านช้างหลวงพระบาง

 

ถ้าพูดถึงสำเนียงแล้วน่าจะไปดูแถบพิษณุโลก คนเก่าคนแก่บางคนจะยังพูดสำเนียงเหนือกันอยู่ ส่วนชั้นหลังลงมาจะเริ่มเป็นสำเนียงเหนือกลายๆ เป็นสำเนียงภาคกลางแล้ว หากจะดูว่าคนอยุธยาสมัยก่อนพูดกันอย่างไรน่าจะดูตัวอย่างคนอยุธยา ลพบุรี และพิษณุโลกเทียบกันจะดูเข้าเค้ากว่ายัดเยียดให้อยุธยาเป็นลาว

ลาว ตามศัพท์บริบทแล้วแปลว่า รอบนอก

ชาวอยุธยาเดิมไม่ใช่คนบ้านนอกแน่ๆ

ที่พระจุลจอมเกล้าบอกว่าพระเจ้าอู่ทองเป็นลาว อันนั้นคงเป็นความเข้าใจคลาดเคลื่อนว่าชาวเหนือเป็นคนลาว

เมืองทางเหนือสร้างโดยอบรมชาวเขาชาวดอย สำเนียงจึงต่างกับชาวใต้ที่พากันอพยพมาทางเรือโดยแน่

แต่หากเรื่องภาษาแล้ว ก็มีแต่เจ้าที่ขึ้นมาทางเหนือพากันอบรมสั่งสอนให้ชาวป่าชาวเขาพูดภาษาไทย ทางใต้ไม่ค่อยมีเจ้าใส่ใจนัก ภาษาไทยจึงกลืนกับภาษาชาวถิ่นกลายเป็นภาษามาลายูไปเสีย

 

ที่ว่าแถบพิษณุโลกพูดสำเนียงเหนือนั่นก็เพราะพวกเขาคือคนเหนือจริงๆน่ะสิครับ เพราะถูกกวาดต้อนไปจากเมืองเชียงแสน ในสมัยพระเจ้ากาวิละ ตรงกับรัชกาลพระเจ้ากรุงธนบุรี บางแห่งมาจากลาว ชาวภูไท ฯลฯ เขาทั้งหลายถูกกวาดต้อนมาจากหลวงพระบาง เวียงจันทร์ ในสมัยรัชกาลที่3 แห่งกรุงรัตนโกสินทร์

ซึ่งคนพิษณุโลกที่เป็นพื้นเพเดิมจริงๆ สำเนียงพูดจะแบบเดียวกับคนสุโขทัย สำเนียงคนศรีสำโรง หรือศรีสัชฯจะชัดมาก ดูตัวอย่างจาก เท่ง เถิดเทิง เวลาเขาพูดสำเนียงบ้านเขาแล้วจะเข้าใจ

คำว่า ลาว มีความหมายต่างจากที่คุณว่ามาลิบลับ ลาว มาจากคำว่า เลา เป็นคำไทโบราณ แปลว่า เกลี้ยงเกลา ผุดผ่อง เลิศเลอ ซึ่งตรงกับรูปลักษณ์ของคนเหนือและคนลาวจริงๆ อีกนัยหนึ่งหมายถึง ราชา คือความสูงสุด ซึ่งเดิมเชื่อว่าเชื้อสายกษัตริย์ลาว มาจากสวรรค์ เป็นเทวบุตรชั้นดาวดึงส์ ไม่ใช่บ้านนอกอย่างที่ตีความแบบบ้านๆแกมเหยียดสีผิว

อันที่จริงคนเหนือกับคนลาว ก็คือคนเชื้อชาติเผ่าพันธุ์เดียวกันจริงๆ เพราะว่า กษัตริย์เชื้อสายลวจักราช ได้ไปปกครองดินแดนนั้นมาก่อนนั่นก็คือที่ เมืองหลวงพระบาง และที่ชัดเจนคือ สมัยพระนางจิระประภา กษัตริย์นครพิงค์เชียงใหม่ ลำดับที่12 ราชวงศ์มังราย พระองค์เสด็จไปประทับอยู่เมืองหลวงพระบาง พร้อมกับพระเจ้าไชยเชษฐาธิราช ผู้เป็นหลานยาย (ปัจจุบันมีการแสดงโชว์บนเวทีในเมืองหลวงพระบาง ทางนั้นก็ยังเอารูปพญามังราย มาเป็นฉากแสดงถึงความเกี่ยวพันของอาณาจักรทั้งสองในอดีต และในอดีตคนล้านนาก็มีการอพยพไปอยู่ลาวอยู่ตลอด อีกทั้งคนลาวก็อพยพมาอยู่เหนือและอีสานก็มี) และยิ่งหลักฐานทางประวัติศาสตร์สมัยพระเจ้าอู่ทอง ทรงตอบพระราชสาสน์ของพระเจ้าฟ้างุ้ม กษัตริย์ลาว เรื่องการแบ่งเขตแดนอาณาจักร พระเจ้าอู่ทองก็ทรงตอบกลับไปโดยกล่าวอ้างถึงเชื้อสายว่า สองอาณาจักรสืบเชื้อสายมาจากบรรพบุรุษเดียวกันคือ ขุนบรม ทำให้ตลอดระยะเวลาของการมีอยุธยาเป็นราชธานี ทั้งสองอาณาจักรไม่เคยทำสงครามรุกรานกันเลย

ส่วนที่ว่าคนเหนือเป็นชาวเขานี่ก็ถูกส่วนหนึ่ง แต่ไม่ใช่ทั้งหมด เพราะประชากรส่วนใหญ่ที่เป็นคนเหนือ หรือที่เรียกตัวเองว่า "คนเมือง" สมัยโบราณเรียกตนเองว่า "ชาวยวน" หรือ"ชาวโยนก" เป็นคนอาศัยพื้นราบและตั้งชุมชนใกล้แม่น้ำ ปลูกบ้านยกพื้นสูง รับวัฒนธรรมมาจากมอญโบราณและขอมโบราณที่รับมาจากอินเดียอีกทอดหนึ่ง ต่างจากชาวเขาที่ปลูกพืชไร่ หรือข้าวที่ใช้น้ำน้อย ปลูกบ้านชั้นเดียวติดดิน พวกเขาอพยพหนีภัยสงครามมาจากตอนใต้ของจีนแผ่นดินใหญ่ ทำให้มีประเพณีคล้ายกับคนจีน แต่ตลอดระยะเวลากว่าเจ็ดร้อยปีของการตั้งนครเชียงใหม่ โดยการรวบรวมผู้คนทั้งพื้นราบและที่สูงของพญามังราย พวกคนดอยก็ยังคงยึดวัฒนธรรมประเพณีดั้งเดิมไม่เปลี่ยนแปลง

 

แล้วเรื่องพวกนี้เกี่ยวอะไรกับทหารพระองค์ดำ

นั่นเพราะว่า วิธีการรบของกษัตริย์ลาวพระองค์หนึ่ง เคยมีชื่อลือชาไปทั่วแผ่นดินว่า เป็นพระองค์เดียวที่รบชนะพระเจ้าบุเรงนอง ทรงเป็นทิศที่พระเจ้าชนะสิบทิศไม่อาจเอาชนะได้

พระองค์ใช้วิธีการรบแบบใช้คนน้อยชนะคนมาก ตีตัดทางลำเลียงเสบียงจนกองทัพมหึมาของพระเจ้าบุเรงนอง ต้องพ่ายแพ้ ถอยทัพกลับไปและไม่ยกทัพมารุกรานล้านช้างอีกจนกระทั่งพระองค์หายสาบสูญ

สมเด็จพระนเรศวร ก็ทรงใช้ยุทธวิธีการรบแบบเดียวกันนี้ในการทำสงครามเอาชนะกองทัพพม่าที่มีกำลังพลมหาศาลกว่าอยุธยาได้ จนสร้างความได้เปรียบในการทำสงครามกับพม่ามาโดยตลอดรัชสมัย ทั้งที่อยุธยามีกำลังพลที่น้อยกว่า จนคนไทยที่ไม่ได้ศึกษาประวัติศาสตร์ลาว ได้ยกย่องสมเด็จพระนเรศวรว่าทรงเป็นกษัตริย์นักรบพระองค์แรก ที่ใช้ยุทธวิธีการรบที่แปลกแหวกแนว ต่างจากตำราพิชัยสงครามในอดีตที่ไม่เคยมีปรากฎมาก่อน

ซึ่งกษัตริย์ลาวพระองค์นั้นทรงเป็นมหามิตรกับสมเด็จพระมหาจักรพรรดิ พระอัยกาของพระนเรศวร

วิชาดาบจากสำนักดาบสวรรคโลก ขึ้นชื่อเรื่องเพลงดาบกระบี่กระบอง แต่เดิมเมืองนี้มีชื่อว่า เมืองศรีสัชนาลัย หรือเมืองเชลียง อันเป็นชื่อดั้งเดิม สมัยหนึ่งเคยตกอยู่ภายใต้การปกครองของอาณาจักรล้านนา มีหมื่นด้งนคร แม่ทัพของพระเจ้าติโลกราช นครพิงค์เชียงใหม่ มหาราชแห่งล้านนา เป็นเจ้าเมือง ก่อนหน้านั้นรัชสมัยพญาสามฝั่งแกน คือสมัยพระบิดาของพระเจ้าติโลกราช ครั้งนั้นพระมหาธรรมราชาที่3 เมืองสุโขทัย ได้ยกทัพไปตีเชียงใหม่ และจบลงด้วยการส่งทหารฝีมือดีลงประลองเพลงดาบกันของสองอาณาจักร ล้านนาและสุโขทัย ทำให้ครูดาบที่เรียนเพลงดาบจะทราบกันดีว่า ดาบเหนือร้ายกาจที่สุดจนขึ้นชื่อลือชา และมีชายหนุ่มจากต่างถิ่นร่ำเรียนแล้วกลับไปเป็นทหารกรุงศรีฯ สร้างชื่อลือกระฉ่อนมาจนถึงการกู้กรุงครั้งที่2 เลยทีเดียว ฉะนั้นความเกี่ยวข้องของชาวเหนือและชาวลาว มีความเกี่ยวพันที่ลึกซึ้งกับการร่วมกู้กรุงศรีอยุธยาด้วยเช่นกัน

 

เลา คือ สิ่งที่ทิ้งระยะไปรอบๆ จะคำว่า เล่า หรือ เล้า ก็มีความหมายเชิงนี้

พระเจ้าบุเรงนองประสบเหตุเดียวกับพระนเรศวรนี่แหละ ท่านเลยไม่ตีต่อ ไม่ใช่ว่าท่านไม่สามารถตีได้ แค่สงครามคนก็ยากพอสมควรแล้ว

ไอ้ตัดเสบียง ทัพไหนๆ เขาก็ทำกัน แต่การรบที่ไม่ต้องการให้คนพากันไปตาย มันไม่มีการจดบันทึกกัน ผู้คนเขาเลยว่าแปลกเพราะมันหาสืบทอดยาก