ถึงคุณ สับสน

ขออนุญาตแสดงความคิดเห็นด้วยคน....เมื่อคุณต้องการสนทนากับคุณสับสน คนเดียว.คุณก็ต้องโพสส่วนตัว..แต่นี่เป็นสาธารณะ..คุณเปิดให้คนอื่นเห็นด้วย..มันก็หลีกเลี่ยงไม่ได้เป็นธรรมดา..ที่ต้องมีคนเข้ามาแสดงความคิดเห็น ก็มีแค่ ๓ กลุ่ม เอง ..กลุ่มที่คุณชอบใจ (ถูกใจ , เห็นด้วย,คล้อยตาม, เป็นสุข...) กลุ่มที่คุณไม่ชอบใจ และกลุ่มที่คุณรู้สึกเฉยๆ ดิฉันก็ให้กำลังใจทุกคนละกัน ..เพราะอย่างไรเราก็เป็นเพื่อนร่วมเดินทางกันอยู่แล้ว..แต่ไม่ใช่เพื่อนร่วมทางเดินเดียวกัน ดังนั้น หนทางของแต่ละบุคคลย่อมแตกต่างกัน ด้วยวิธีการ หนทาง เวลา.... เหมือนอยู่คนละมุมที่มอง แต่ความเป็นกัลยาณมิตรที่ดีนั้น..เย็น ชุ่มชื่น หัวใจ เสมอ..(ถึง.คุณสับสน เวลาทึ่คุณโพสข้อความเพราะๆ ..คุณดูเป็นคนที่มีจิตใจดีจัง..อ่านแล้วสบายใจ ถ้าคุณใช้คำพูดเพราะๆ กระทบ , สู้ , แข่ง กับคุณอธิเดช นะ. พระเอก..ชัด ๆ ขอบอก)...สาวอุทัย

 

ท่านสาวอุทัย..ตาถึง ตาถึง ตาถึง..อิ อิ อิ ฟู ฟู ฟู.อิ อิ

 

เมื่อคุณตอบเช่นนี้ คุณควรที่จะอธิบายการเห็นจิตของคุณเองด้วยครับ

มิใช่มากล่าวหาแบบลอยๆครับ ผมบอกไปหลายครั้งแล้วว่า

ผมเห็นจนสุดทางแห่งการปฎิบัติ ส่วนคุณจะคิดอย่างไร เป็นสิทธิ์ของคุณครับ

ผมจะบรรลุ หรือ จะลงนรกก็ไม่ได้เกี่ยวกับใครเลย เพราะผมเชื่อในสิ่งที่ผมเห็นด้วยตนเอง

เชิญคุณอธิบายได้ครับ ผมจะรอฟังคำอธิบายครับ

สาธุครับ

 

คุณ สับสน จะอธิบายเรื่องจิตด้วยก็ได้นะครับ ผมไม่รังเกลียดครับ

เชิญคุณอธิบายได้ครับ ผมจะรอฟังครับ

สาธุครับ

 

คุณเห็นทุกอย่าง ราบเป็นหน้ากองแล้วรึ..ไม่มีสัตว์ บุคคล ตัวตน แล้วใช่ไหม คุณอธิเดช.

 

ไม่ต้องมากหลอกครับ แค่คุณทำอย่างที่ผมทำอยู่ ทำได้ไหมครับ

ไม่แสดงอาการโกรธอย่างที่คุณทำอยู่ ไม่ใช้วาจาหยาบคาย

ไม่ใช้วาจาเพ้อเจ้อ มองที่เหตุผลของคู่สนทนา เพียงแค่นี้พอครับ

สาธุครับ

 

คุณตอบ ตามคำถามข้างบน มาก่อนซีครับ ผมพูดเพระาๆได้อยู่แล้ว

 

คุณก็ตาไม่ได้บอดนี่ครับ หูก็ไม่ได้หนวกนี่ครับ รู้เห็น ได้ยิน อยู่แล้วนี่ครับ

สิ่งไหนดีก็ควรเร่งรีบทำครับ อย่ามัวสงสัยว่าใครไปถึงไหน สนใจว่าตนเองไปถึงไหน

จะเป็นสิ่งที่ดี สิ่งที่ควรมากกว่าครับ ผมไม่จำเป็นต้องตอบในสิ่งที่ไม่เกิดประโยชน์ครับ

สาธุครับ

 

คุณกำลังพยายามเบี้ยว..

 

สิ่งที่ไม่เกิดประโยชน์ ไม่มีความจำเป็นต้องตอบ

คงเข้าใจนะครับ เพราะผมบอกกล่าวชัดเจนแล้ว

สาธุครับ

 

ก็คุณให้ผม อธิบายเรื่องจิต..ผมก็ต้องรู้สภาวะจิตคุณด้วยว่าถึงไหนนี่ครับ จะได้รู้ว่า ผมถึงสภาวะจิต ที่คุณปฏิบัติมารึไม่..อย่ากลัวการพิสูจน์หากของจริงครับ..เอ๊ะเมื่อวานก่อนรถจักรยานยนต์ผมล้ม.. เป็นเพราะคุณรึปล่าวครับ.

 

ผมก็อธิบายเรื่องจิตโดยที่ไม่ได้ถามใครว่ามีสภาวะจิตถึงไหนแล้วนะครับ

เมื่อคุณไม่มั่นใจว่าถึงที่ผมปฎิบัติมาไหมก็บ่งบอกชัดเจนแล้วครับ

ผมไม่ได้สนใจที่จะไปประทุษร้ายใครหลอกครับ ผมเอาเวลาไปสร้างประโยชน์ดีกว่าครับ

สาธุครับ

 

ถาม คุณแยก กาย ใจ จิต เริ่มต้นอย่างไรครับ แยกตัวไหนก่อน หลัง และผลสุดท้ายเป็นยังไงครับ อาการที่เกิดหรือสภาวะ.

 

ผมได้บอกกล่าว และ อธิบายไปแล้วครับว่า แยก กาย และ จิต

แล้วจึงจะมาแยก ใจ และ จิต ถึงแม้ผมจะไม่กล่าวตามตำรา

แต่หากพิจารณาความหมายแล้ว ก็ไม่แตกต่าง อย่ามัวแต่ยึดถือครับ

ปฎิบัติให้รู้ ให้เห็น ด้วยตนเองเถอะครับ

สาธุครับ

 

แยกอะไรก่อนหลังนี่ไม่สำคัญเท่าไหร่หรอกครับ
ที่สำคัญคือ แยกกาย แยกจิต แยกยังไง ผลที่เกิดเป็นยังไง
แล้วแยกจิต แยกใจ แยกยังไงแล้วผลที่เกิดขึ้นเป็นยังไง
นี่สำคัญครับ ช่วยอธิบายเป็นธรรมทานแก่ผู้ไม่รู้นี่เป็นอานิสงส์แก่ตนนะครับ

 

คำถามเช่นนี้ก่อให้เกิดประโยชน์แก่ส่วนรวมครับ ผมขออธิบายตามที่ผมรู้ครับ

ผมขอกล่าวถึงการทำงานของจิตอีกครั้ง ทั้งที่เคยกล่าวมาหลายครั้งแล้วครับ

กายเกิดการกระทบ เกิดความรู้สึก และ รับรู้ความรู้สึก จึงกลายเป็นการปรุงแต่ง

หากแต่ กาย เกิดการกระทบ ความรู้สึกเกิด แต่ไม่รับรู้ความรู้สึก ด้วยการเพิกเฉย

เป็นการแยก กาย ออกจากจิต จะกระทำได้ก็ด้วยการปฎิบัติ"สมถะ"ครับ

บางคนก็ได้กล่าวว่านั่นคือ"ฌาณ 4" และ เมื่อทรงอารมณ์เช่นนั้นอยู่เป็นนิตย์

จะทำให้ร่างกายนี้ไม่มีผลต่อสภาวะจิต หรือ สภาวะจิตที่ปรุงแต่งไม่มีผลทางกาย

หากแต่ยังสามารถปรุงแต่งได้ เพราะยังมีความรู้สึกเกิดขึ้นได้แม้ร่างกายไม่ตอบสนอง

จึงจำเป็นที่จะต้องแยก ใจ ออกจาก จิต ด้วยการเฝ้าดูการนึกคิดที่เกิดขึ้น

เฝ้ามองดูด้วยการเข้าไปอยู่ภายในจิต เป็น จิตในจิต จะเกิดเป็น ธรรมในธรรม

เมื่อการปรุงแต่งที่เกิดขึ้นมา แต่มีการรับรู้ที่เท่าทัน การปรุงแต่งนั้นจะลดลงตามลำดับ

จนการปรุงแต่งที่มีกำลังน้อยด้วยไม่มีกายเป็นองค์ประกอบหมดกำลังลง

เมื่อนั้นการตัดขาดจากการปรุงแต่งจะแสดงผลออกมาอย่างชัดเจนครับ

"ความว่างเปล่าจากการปรุงแต่งโดยสิ้นเชิง"จะเกิดขึ้นโดยที่ไม่ต้องดิ้นรน

สาธุครับ

 

ความรู้สึกการกระทบต่่าง ๆ เป็นความรู้สึกนี่ครับ
แล้วความรู้สึกนี้ไม่ใช่กาย
การเพิกเฉยต่อความรู้สึกจะเป็นกายแยกกายกับจิตได้ยังไงครับ
ไหนกายไหนจิต ยังไม่เห็นรู้เลยครับ
เห็นคุณแต่ว่าความรู้สึก ความรู้สึกนี่ไม่ใช่จิตซักหน่อยครับ

อีกประการคือแยกจิตกับใจ จากที่คุณอธิบาย
แสดงว่าความคิดต่าง ๆ เป็นจิตเหรอครับ
แล้วอะไรคือใจครับ

 

กายกระทบ(กาย) ความรู้สึก(ใจ) รับรู้ความรู้สึก(จิต) การปรุงแต่งจึงเกิดขึ้น

แสดงผลออกมาทางใจครับ ใจเป็นผู้แสดงผลจากการปรุงแต่ง

จิตมีหน้าที่รับรู้ และ จดจำ ครับ ผมได้อธิบายชัดเจนแล้วครับ

ผู้ที่เห็นจิตแค่เพียงอ่านก็จะเข้าใจในความหมายที่แสดงครับ

สาธุครับ

 

ยังไงเขาก็แยกผู้รู้ได้ เขามีผู้รู้ เขารู้จักผู้รู้แล้วนะครับ พี่เตช.!