ข้อมูล พลังจิต หายอีกแล้ว ทำไม วะ บางอันชั่วชีวิต จะเขียนได้ ซักครั้ง

ให้
ป๋า
คาเมน
[music]http://palungjit.org/attachments/a.16368/[/music]

 

แหม น้องสาวจ๊ะ อินทาเนียกับอาคิเท็คเนี่ย มันเหมือนลิ้นกับฟันนี่นา พี่น่ะชื่นชมอาคิเท็คที่สามารถผสมผสานระหว่างวิศวกรรมศาสตร์กับศิลปกรรมศาสตร์ได้ ถ้าให้พวกอินทาเนียไปออกแบบตึกก็คงหนีไม่พ้นตึกที่เป็นแต่รูปเหลี่ยมๆนั่นล่ะครับ.

ไหนน้องสาวมีโปรเจ็คอะไรมาโม้ให้พี่ฟังบ้าง ? อยากจะฟังเป็นที่สุด ว่าโปรเจ็คของน้องสาวที่น่ารักจะเป็นอย่างไรบ้าง ส่วนของพี่ก็มีนะ ที่คิดมาตลอดเวลาก็อยากตั้งวงดนตรีกับเพื่อนสมัยอินทาเนี่ย.

งานของพี่สนุกนะครับ มันเป็นงานที่พี่เคยค้นหามาตลอดเวลา และสุดท้ายพี่ก็ค้นพบงานที่พี่ถูกใจ ได้ใช้ทั้งความรู้ที่เคยร่ำเรียนมาแทบตาย ได้ใช้ทั้งสิ่งที่ชอบ แต่จะไม่สนุกก็ตรงที่เรียกเก็บเช็คได้ยากเหลือเกิน นี่ขนาดว่าเราเป็นต่อนะเนี่ย.

ช่วงนี้ก็หยิบ Kitaro ชุด Dream มาฟังบ่อยเหมือนกันครับ Symphony of the Forest.

น้องสาวจ๊ะ หยิบเพลงขึ้นมาเปิด หลับตา แล้วปล่อยใจให้ท่วงทำนองของซิมโฟนี่พาใจให้เตลิดไปไกลสุดปลายฟ้า.

อ้อ ตอนนี้สนุกกับงานมากกว่าเหนื่อยจ้า ทำไมเหรอ จ๋อยเหนื่อยกับงานแล้วเหรอครับ ?

 

โอ๊ะ โอ ....ไม่เหมือนลิ้นกับฟัน ดีกว่าพี่จ๋า ใกล้กันเกินไป แถมต้องอยุ่ร่วมปากเดียวกัน
มัน สยองๆ เอาเหมือน เสือกับสิงโต อยู่ร่วมป่าเดียวกัน ก็แล้วกัน ....แต่ ที่จริงหนูจ๋อย
ก็บ่นไป อย่างนั้นเอง ตอนนี้พยายามทำตัวเอี้ยมเฟี้ยมน่ารักค่ะ เก็บอัตตา ทิ้งไปให้หมด

งานหนูสนุก ปนเหนื่อย site งานไกลๆ ทั้งนั้นเลย ขับรถไปกลับหัวหิน ตะก่อนวันเว้นวัน
ตอนนี้อาทิตย์ละวันแล้ว แต่หนูจ๋อยชอบนะคะ ฟังเพลงกระหึ่มรถ ....เหนื่อยนิดหน่อย
แต่เดี่ยวก็เห็น ทะเลสวยใส ก็ คิดว่าโชคดีเหมือนกัน ที่หนูจ๋อยไม่ได้เป็นมนุษย์กล่องอย่างเดียว
อยู่แต่ที่ออฟฟิส

อืมม...พี่ทำหนูจ๋อย อยากนั่งหลับตา ฟังเพลง ที่ว่าไปด้วยแล้วซีคะ ไอ้เรื่องให้ ท่วงทำนอง
ที่ประสานกัน มหัศจรรย์ได้ขนาดนั้น พาใจเตลิดลอยไกล หนูจ๋อยถนัดนักเลย ....

 

ฮะฮะ อ่ะๆๆ ไม่เหมือนก็ได้ เหมือนเสือสองตัวอยู่ในถ้ำเดียวกันไม่ได้ยังไงยังงั้นเลยนะ เก่งทั้งคู่ อีโกสูงทั้งคู่ เลยต้องกระทบกระทั่งกันอยู่วันยังค่ำ.

พี่รู้นะ เวลาจ๋อยอยู่ในเว็บบอร์ดนี้จะเหมือนเด็กน้อยน่ารักๆ น้องสาวที่น่ารักๆ แต่เวลาทำงาน จ๋อยจะกลายเป็นสิ่งที่ตรงกันข้าม แต่เป็นเรื่องปกติ เพราะงานคืองาน ใช่มั๊ยครับ?.

โหไซต์งานอยู่ถึงหัวหินเลยเหรอ ของพี่ยังดี อย่างมากก็ไม่เกินสมุทรปราการ แต่ต่อไปอาจจะต้องไปโรงงานแถวๆระยอง, ชลบุรีแล้วล่ะ โรงงานลูกค้าแถวนั้นเยอะซะด้วย พี่ชอบทะเลเหมือนจ๋อยนะ เห็นทะเลแล้วเหมือนได้กลับบ้าน ทั้งๆที่บ้านจริงๆอยู่ภาคกลาง เวลาขับรถพี่ชอบฟังเพลงร็อคนะ ไม่ง่วงดี Dream Theatre อะไรอย่างนี้ หรือไม่ก็เพลงคลาสสิกจังหวะเร็วๆหนักๆหน่อย ใช่แล้ว ก็เบโธเฟนนั่นไงล่ะน้องจ๋า.

เรื่องฟังเพลงแล้วพาใจให้ล่องลอยไปเนี่ย สำหรับพี่แล้วนึกถึงเพลงๆนึง ที่ฟังครั้งแรกแล้วสามารถพาใจพี่ไปได้ขนาดนั้นคือเพลง The Butterflies ของ Ciani น่ะ นึกถึงหมู่มวลผีเสื้อใหญ่น้อยออกมาเริงระบำ บนทุ่งดอกไม้สีสด ที่มีฉากหลังเป็นขุนเขา หรือไม่ว่าจะเป็น Symphony of the Forest ของ Kitaro ที่ชวนนึกถึงป่าในขุนเขาที่สงบเงียบ ลมพัดช้าๆ ใบไม้ไหวปลิวเนิบนาบ แต่ในบางครั้งก็มีพายุพัดเข้ามา... พี่เชื่อว่าจ๋อยก็รู้สึกได้ถึงจินตนาการเช่นเดียวกัน ใช่มั๊ยครับ?.

 

โอ๊ะ โอ

พี่จ๋า ....ไม่เป็นเสือแล้ว อยากเป็นแมวค่ะ เวลานี้ มีอารมณ์แมวเหมียวบ่อยมากๆ
หนูจ๋อยต้องต่อสู้ เล็กน้อยกับความเชื่อและความไว้ใจ ตรงนี้ ที่ลูกค้าจะเอาเงินเยอะๆ
มาให้หนู ถลุงเล่น กับ สิ่งที่เป็นที่สุดในชีวิตสิ่งหนึ่ง ที่ เป็นความฝันของ ทุกครอบครัว
หนู เริ่มการเป็นผู้หญิงทำงานด้วยความสับสน ในบทบาทเล็กน้อย ใน meeting
หลายๆ party บางที ต้อง take aaction มาก ล้ำเส้นไปนิดก็ดูก้าวร้าวไป แต่
ตอนนี้ หนูจ๋อยว่าตัวเองสมดุลย์ขึ้นนะคะ....มั่นใจ ...สงบขึ้นและ ให้กำลังใจตัวเอง
อย่างสุดๆ ....อ่านมาถึงตรงนี้ กรุณาส่งใจเข้มแข็งมาช่วยน้องสาวพี่ด้วย

Ciani กลายเป็น แผ่นโปรด หนูจ๋อยเหมือนกัน เพราะ พี่บอก...Butterfly เป็น
คำพูดหนึ่งที่แต่ก่อน เป็น code พิเศษ ที่หนูพูดกับคนพิเศษ ว่า คิดถึงมากๆ เดี่ยว
ส่งผีเสื้อบินไปหา ...ส่งผีเสื้อบินแสนไกลไปถามข่าว ประมาณนั้น...แถม เวลาคิดถึง
ใคร เหมือนผีเสื้อบินมาเกาะเลย แล้วกระพือปีกใกล้ๆ ตัวเราเสียอีก..แง่ะ ไม่อยากพูด
คนพิเศษ ของหนู เค้าสละ ทั้งชีวิตที่เหลืออยู่ ให้ พระพุทะองค์ไปหมดแล้ว เหลือหนูจ๋อย
ให้ วิ่งเล่น ต่อสู้กับ กิเลส เครื่องร้อยรัดต่างๆ ไป คนเดียว

ตอนนี้ หนูสะสม แผ่น คอนเสิร์ตต่างๆ ด้วย มีนักร้องเด็กคนนึง เป็นคานาเดียน ตัวนิดเดียว
10 ขวบ เสียงเหมือน angle เลย หนูจ๋อยชอบ ...มากๆๆๆ
แต่ ที่ฟังบ่อยๆ ไม่รู้เบื่อก็ Ciani เนี่ยแหละค่ะ หนูชอบ valocity of love มากๆเช่นเดียวกัน
การกลับมาเมืองไทย ....ครั้งนี้ พี่ชายปรับตัวเยอะไหมคะ

 

อืมม ใช่นะ การที่ใครสักคนจะไว้เนื้อเชื่อใจ เอาเงินมาให้เราถลุงเล่นมันยากนะ ซึ่ง
พี่ว่ามันน่าภูมิใจมากๆ แต่มองในอีกมิติหนึ่งก็คือเป็นการเพิ่มความกดดันให้กับตัวเอง
กดดันว่าเราจะทำให้เขา(คนจ้าง)ได้ดีหรือไม่ แต่พี่ก็มีความศรัทธาในตัวเองเสมอๆ
ว่าพี่ทำได้ และพี่ก็เชื่อว่าน้องสาวของพี่ก็มีความเชื่อและศรัทธาแบบนั้นอยู่เต็มเปี่ยมใช่มั๊ยจ๊ะ?.

อืมมม พี่ได้มีและส่งใจเข้มแข็งไปช่วยน้องสาวของพี่ตั้งนานแล้วล่ะ อยากให้น้องสาวได้เข้มแข็ง
และต่อสู้กับความรู้สึกบางอย่างของตัวเองได้ดีตลอดไปนะครับ และดีใจที่น้องสาวหาจุดสมดุลย์
ของตัวเองได้เจอครับ บางคนค้นหามาชั่วชีวิตก็ยังหาไม่เจอเลย.

โอ๊ะ โอ๋ พิมม์มาถึงตรงนี้ เพลงโปรดของน้องสาวมาพอดี The Velocity of Love ไงล่ะครับ
พี่ฟังเพลงนี้ทีไรนึกถึงน้องสาวทุกครั้ง เพราะจำได้ว่าน้องสาวเคยบอกพี่ว่าชอบเพลงนี้มากๆ
เพลงนี้ให้ความรู้สึกถึงความรักที่เนิบนาบ แต่มั่นคง เหมือนความรักของคนที่ผ่านวัยหนุ่มสาว
วัยขบเผาะมาแล้ว ไม่ใช่ความรักที่หวือหวา อ้อ อีกเพลงที่พี่ชอบคือ Meeting Mozart นี่ล่ะครับ
ฟังแล้วให้ความรู้สึกเหมือนศิลปินต่างวัยสองคนนั่งสนทนาแลกเปลี่ยนทัศนะคติการดำเนินชีวิต
แลกเปลี่ยนความรู้เรื่องดนตรี เหมือนปู่กับหลานที่นั่งสนทนากันอย่างช้าๆ ไม่รีบร้อน ไม่เร่งไป
ตามจังหวะการดำเนินชีวิตของคนเมืองหลวง.

เสียใจด้วยที่คนพิเศษของน้องสาวไม่อยู่แล้ว แต่อีกนัยหนึ่งก็ดีใจที่เขาสละชีวิตให้พระพุทธศาสนา
นะครับ ต่อแต่นี้ไปน้องสาวต้องดำเนินชีวิตด้วยความไม่ประมาทกับกิเลสนะครับ พี่เป็นกำลังใจให้.

พูดถึงการดูคอนเสิร์ต พี่ชอบมากเลย มันให้ความรู้สึกอย่างบอกไม่ถูก นึกถึงตัวพี่เองเวลา
เล่นดนตรี มันสนุกดี น้องสาวเคยเห็นแผ่นแสดงสดพวกวงซิมโฟนี่บ้างมั๊ยครับ ?.

กลับเมืองไทยมาครั้งนี้ พี่ก็ปรับตัวพอสมควรนะครับ ที่เขาว่าทำตามใจคือไทยแท้นี่ท่าจะจริง
โดยนิสัยพี่เป็นคนตรงต่อเวลา มีวินัย เวลาไปอยู่ต่างประเทศไม่ว่าจะเป็นยุโรปหรือญี่ปุ่นเลย
ไม่มีปัญหาเรื่องการปรับตัว แต่ที่เมืองไทยนี่ มันไม่เหมือนกัน ที่เห็นชัดๆเลยก็เรื่องมารยาท
หรือความมีจิตสำนึกในการขับรถของคนไทย .

เคยคุยกับเพื่อนสนิทว่าอยากมีห้องทำงานวิจัยแถวชายทะเล ความคิดคงแล่นไหลดีจัง (หรือไม่
ก็นอนหลับสบายไปเลย ฮะฮะ).

 

พี่จ๋า

หนูจ๋อยพิมยืดยาว ปรากฏ ว่าหาย เดี๋ยวมาใหม่นะคะ มี meeting

 

คุยกันตามสบายนะคับผม ....มานั่งฟังเพลงเฉยๆ ไม่ได้แอบดูนะคับ..

 

แหม น้องแป้ง มาคุยด้วยซิคะ ไม่ต้องเกรงใจ ....นี่เป็นรายการไต่ถามทุกข์สุขค่ะ
ไม่ใช่รายการจู๋จี๋ รายการจู๋จี๋ ....ไม่มาประเจิดประเจ้อแบบนี้ค่ะ


พี่จ๋า
หนูจ๋อย ไม่มีแล้วอีโก้ อะไรต่างๆ ทิ้งทะเลไปหมดแล้วค่ะ แค่มีคน ลูกค้าไว่ใจหนู
หนุก็ปลื้มแล้วบอกลูกค้าเสมอว่า ถือเป็นเกียรติ อย่างหนึ่งเลยเชียว จนทุกวันนี้
ได้เพื่อน หลายคน มาเพราะงานนี่แหละ สนุกดีค่ะ แต่หนูขี้แย ทำงานไป บางวัน
ร้องไห้ เหนื่อย ทุ่มเท บางที สงสารตัวเอง ซึ่งก็แปลว่า moment นั้น กำลังไร้สติ
ตามรู้ไม่มันแล้ว....อยากเห็นพี่เล่นดนตรี จัง บอกมาเลยเท่ไหม?

ถึง พี่บอกว่าตัวเองเท่ คนเดียวคนอื่นๆ ไม่บอก หนูจ๋อยก็จะเชื่อตามนั้นจริงๆ ค่ะ
ว่าพี่ชายเท่มาก เวลา free your soul กับสิ่งที่พี่รัก และเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต
ทำไมหนุจ๋อยไม่ตั้งหน้าตั้งตาเรียนดนตรี ให้ได้ดีสักอย่างก็ไม่รู้ เหมือนตัวเองเป็น
เป็ด ทำได้หลายๆอย่าง เอาดีไม่ได้สักอย่าง

หนู รักทะเล ...บางวันหอบโน๊ตบุ๊คไปตรงหน้าทะเล ใกล้ๆ เขาตะเกียบ ออนไลน์
ด้วยความรู้สึก ตื่นเต้ล กับ GPRS ที่หนูเพิ่งรู้จัก กับน้อง โอทู สนุกดี..แถมใส่หูฟัง
ฟัง คีตาโร่ เอนย่า ได้ซะอีก..อย่างนี้ คือความรื่นรมย์ที่หนู ถือเป็นอาหารใจ จานโปรด

เดี๋ยวมาหาพี่ใหม่ อย่าลืมตอบคำถาม เรื่องความเท่ !!

 

ใช่ครับ มาคุยด้วยกันๆ ครับน้องแป้ง พอดีพี่เพิ่งเจอน้องสาวที่ไม่ได้เจอกันมานานมากๆเลยขออนุญาตขอพื้นที่เล็กๆในบอร์ดนี้คุยกันให้หายคิดถึง คนอื่นก็เข้ามาคุยด้วยนะครับ.

ยินดีด้วยนะครับน้องสาวที่ทิ้งอีโก้ไปได้หมดแล้ว ทั้งๆที่เป็นคนเก่งมาก พี่เองซะอีกที่ยังพอมีติดๆอยู่บ้าง แต่ก็นับว่าหายไปจนเกือบหมดแล้วเมื่อเทียบกับเมื่อก่อน... น้องสาวอย่าขี้แยซะจ๊ะ หรือถ้าจะมีน้ำตาก็อย่าให้ใครเห็นนะครับ น้องสาวต้องเข้มแข็งเข้าไว้.

พี่ไม่รู้หรอกว่าเวลาเล่นดนตรีแล้วเท่ห์มั๊ย รู่แต่ว่าเวลาเล่นดนตรีแล้ว โลกทั้งโลกนี้เป็นของพี่คนเดียวน่ะจ๊ะ ไม่ว่าจะเป็น Little Wing, Hotel California etc. เพลงเหล่านี้พอสวมวิญญาณนักดนตรีเล่นแล้ว พี่จะลืมโลกแห่งความเป็นจริงไปชั่วขณะ... ไม่ดีเลยเนอะ เหมือนลืมคนรอบข้างยังไงไม่รู้
น้องสาวคงเคยเห็นนักดนตรีเวลาที่เขาเล่นดนตรีแล้วหลับตาพริ้ม หัวโยกตามจังหวะ มันเป็นอะไรที่น่ารื่นรมย์มากๆนะครับ ในความคิดของพี่ พี่ว่าคนที่มองมาเขาต้องบอกว่าคนเล่นดนตรีเท่ห์(ไม่เฉพาะพี่หรอกนะครับ).

พี่เคยถูกตำหนิจากบางคนหาว่าเวลาเล่นดนตรี(หรือฟังดนตรี)แล้วพี่จะมีโลกส่วนตัวจนดูเหมือนกับจะลืมคนรอบข้าง ต่อไปคงต้องปรับปรุงตัวเองบ้างแล้วล่ะจ๊ะ.

พูดถึงดนตรี พี่ชอบวงสมัยก่อนที่เวลาดัดเสียงจะใช้การอัดเสียงกลองสดๆ ไม่ใช่เสียงกลองสังเคราะห์เหมือนสมัยนี้ ดูเสียงกลองมันมีพลังดีครับ.

อิอิ น้องสาวกับน้องโอทู(มินิ) ดูเข้ากันครับ เพราะน่ารักด้วยกันทั้งคู่(ไม่ได้แกล้งยอนะ) อย่าลืมหาซื้อแบตเสริมด้วยนะจ๊ะ ความสุขที่ว่านั้นจะได้ไม่ขาดตอนแม้ว่าน้องโอทูจะทาน(แบต)ไม่ค่อยจุก็ตาม.

พี่ขอถามน้องสาวคำถามนึง เวลาไปพบปะลูกค้าเนี่ย หรือโทรไปเพื่อนนำเสนองานที่เราทำได้ (ก่อนลูกค้าตัดสินใจ) น้องสาวมีวิธีคิดยังไง ? น้องสาวจะง้อลูกค้ามั๊ย ? หรือว่เวลาลูกค้าติโน่นตินี่ น้องสาวจะมีวิธีคิดยังไงไม่ให้หงุดหงิด พี่ชายอยากรู้จัง (สรุปแล้วมันไม่ใช่คำถามเดียวนะเนี่ย ฮะฮะ).

 

แฮ่ะๆ ....ถึงหนูจ๋อยจะแฟมินิสต์ หน่อยๆ แต่ขอบอกตรงๆ อดที่จะ
ชื่นชม ชายหนุ่มที่มี อีโก้ นิดๆ อหังการ์หน่อยๆ จะรู้สึกประมาณ เท่มาก
แบบนั้น ...สำหรับการ create บางอย่างมันต้องมี หนูจ๋อยว่านะคะ
แต่ไม่ใช่ เอาไว้ ไปข้ามหัว กดข่มคนอื่นๆ

ว้าว ...Hotel califonaia...นึกภาพพี่ชายกำลังเล่นดนตรีอยู่ แบบ ลืมโลก
ไม่นึกถึงคนอื่นๆ (แม้แต่คนดู) นอจากนำจิตวิญญาณคนรักดนตรี หัวใจดนตรี
กับ ตัวเอง มาแสดง แม่น บ่ คะ?
หนูจ๋อยชอบเสียงกลอง ในบางอารมณ์ค่ะ กระหึ่มก้องไปทั้งใจ
ชอบนักดนตรีฝรั่งแบบ The Cores ค่ะ ทุกคนมีความสามารถทุกอย่าง
เล่นแบบ สด สนุก พี่ชายก็ต้งเป็นแบบนั้นหนูจ๋อยรู้เลย

หนูจ๋อย ตั้งชื่อ ข้าวของทุกอย่างค่ะ น้อง โอทู มินิ จริงๆด้วย โน๊ตบุ๊คให้ชื่อ
น้อง pal รถหนูชื่อ Buddy กล้องชื่อ น้อง จูเนียร์ เอ๋ มีอะไรอีกนะของรักของหนู
ว้าว น้องไอพ๊อด ยังไม่มีค่ะ เล็งไว้แล้ว สีขาวจะเอาไว้ใส่รูปด้วย ใส่เพลงด้วย
พี่มีตัวอื่นจะนำเสนอ นอกจาก น้อง Ipod ไหมคะ..

รายการนี้เป็นรายการคุยนะคะ
ลูกค้าหนูจ๋อย ยากๆๆ ทุกราย ไม่รู้ทำไม ประเภท คุณหมอ และพวกเรียนเท่าพี่
หลายๆ แขนง ไม่มีอาเสี่ย อาซ้อ พี่คิดดูแล้วกันค่ะ ยากแค่ไหน หนูจ๋อยจะทำ
การบ้านเรื่อง รสนิยมลูกค้ามาก่อน...แล้วทำความรู้จักกัน สนุกค่ะตรงนี้ แอบ
สังเกตว่าเค้า concern เรื่องอะไร มองให้ทะลุ ตรงนี้ ...หนูมีงานหินมากๆ ทั้งนั้น
แต่ ก็ มีความสุขค่ะ ท้าทายที่สุดตรงนี้ หาฝันและความต้องการของเค้าให้เจอ
หนูไม่เอาฝันของตัวเองไปใส่ในงานลูกค้าแน่นอน

ง้องูกค้าไหม ?
ถ้าเค้า เป็นคนดี มีคุณธรรม หนูง้อค่ะ บอกลูกค้าเสมอ ว่า หนูอยากเป็นเพื่อนดูแลกันไป
ถ้าเป็นคนไม่น่ารัก ใช้ ระบบ คุณธรรมของมนุษย์เข้ามาพิจารณา ก็ ตัดไปค่ะ
เรื่องลูกค้าติ แต่ก่อนรับไม่ได้ค่ะ proff คนนึง วิจารณ์ ว่า เด็กไทยนี่ถูกวิจารณ์ไม่ได้
จะ take personal มากๆ หนูจำไว้แม่น เดี่ยวนี้ ปล่อยลูกค้า ติไปสักพัก ให้เค้าพูดๆ
ให้สบายใจ ไม่ขัดคอ

แล้วค่อย ชี้แจง ไม่ได้ซิ หนูทำจากใจสุดๆ อินมากๆ การทำให้ลูกค้ารักงานที่เรานำเสนอ
เป็น เรื่องท้าทายค่ะ หนูจริงจังมากๆ แต่ไม่เครียดนะคะ ทำหน้าทะเล้นเข้าไป หามุกเด็ดๆ
พูดตลก (ไม่ฝืด) อะไรแบบนี้

สิ่งที่เกลียดที่สุด การเก็บเงินลูกค้า เวลานี้ยังตามเก็บไม่ได้อีกก้อนนึง แงงงงงงงงงงงงงงง

หนู ทำงานกล่องมากขึ้นค่ะตอนนี้ อยากทำวัดเท่ๆ สักวัด ตอนนี้ทำแต่ landscape ไปหนึ่งวัด ที่
อุทัยธานีค่ะ แล้วก็ อะไรดี สถานที่แสดงดนตรีสด สักแห่ง
เท่ๆ ดีไหมคะ?

 

ตามสบายเลยค่ะ พี่ชาย คุณจ๋อย.. แป้งคุยไม่เก่ง
ทำอะไรไม่ค่อยจะมีสาระซักเท่าไหร่.. เอาสนุกเข้าว่า
พอดีชอบเพลงนี้น่ะค่ะ ขี้เกียจเข้าห้องเพลง เลยมานั่งฟังที่นี่
คุยกันตามสบายนะคะ..

 

โอ้ว ใช่แล้วความอหังการ์และอีโก้บางครั้งก็มีประโยชน์ครับ ขาดไม่ได้เลยในงานที่ต้องการภาวะความเป็นผู้นำสูงๆ แต่พี่ก็ได้เรียนรู้ที่จะผสมผสานไปกับการประณีประนอมและฟังคนอื่นให้มากขึ้น

ฮะฮะ เพลง Hotel California เนี่ยเป็นเพลงที่คลาสสิกมากๆเลยสำหรับพี่ แหมเวลาเล่นแล้วมันลืมโลกจริงนะน้องสาวท่อนโซโลท่อนท้ายเนี่ยมันยาวขนาดนั้น มันมากๆ อ้อลืมไป เพลง Everybody Need A Friends นี่ก็อีกเพลงจ๊ะ ท่อนโซโลนี่ยาวจริงๆ เวลาเล่นแล้วมันลืมโลกเลยนะครับ เพลงนี้เวลาพี่ฟังท่อนโซโลแล้วรู้สึกเหมือนตัวเองลอยได้ครับ ซาวน์ของกีตาร์,เบสและกลองเนี่ย มันชวนให้เคลิ้มไป อืมม พูดถึงวง The Cores เนี่ย สาวๆเก่งเนอะ

อ้อ เราคุยเรื่องเพลง Butterflies มาแล้ว น้องสาวเคยสังเกตุมั๊ยจ๊ะว่าเพลงนี้มีผีเสื้อมีกี่ตัว ?

พูดถึงเครื่องเล่น MP3 พี่ว่า ณ ตอนนี้คงยังไม่มีอะไรที่เหมาะเท่า IPOD หรอกจ๊ะ ซื้อเลย ไม่ผิดหวังแน่ๆ พี่นะยังไม่เคยตั้งชื่อให้เครื่องใช้หรือข้าวของเลยล่ะ กลัวตัวเองมีความผูกพันธ์กับข้าวของไปมากกว่านี้ พี่นะ แทบไม่เคยขายอะไรออกไปเลย มันผูกพันธ์น่ะ จะใช้ให้มันพังคามือหรือไม่ก็ให้หลานๆ(น้องไม่มีเพราะเป็นลูกคนสุดท้ายจ้า) ก็ยังมีความรู้สึกว่ามันยังไม่ไปไหน อืมมเคยมานั่งคิดว่า เรานี่บ้าไปหรือเปล่าเนี่ยยยย

ยากเนอะ กับการต้องไปพบปะกับลูกค้าที่หลายหลายอาชีพ หลากหลายความคิด พี่คิดว่าน้องสาวทำตรงนี้ได้ดีนะ ส่วนงานของพี่ตอนนี้ก็โชคดีที่ลูกค้า(โรงงาน)ยังง้ออยู่เพราะยังหาคนทำงานแบบนี้ได้ค่อนข้างยาก และถ้าเขาไปจ้างบริษัทฝรั่งทำเนี่ย เขาคิดแพงสุดๆ แต่ยังไงก็แล้วแต่ พี่ระลึกอยู่เสมอว่าลูกค้าคือพระเจ้า และการซื่อสัตย์กับตัวเองและลูกค้าทำให้เราไม่มีทางอับจนหนทาง ใช่มั๊ยจ๊ะน้องสาว ?

น้องสาวเก่งนะครับ เพราะยอมให้คนอื่นติโดยไม่โต้แย้ง และที่น้องว่ามาน่ะ จริงที่สุดเลย คนไทยน่ะ มักจะรับไม่ได้กับคำวิจารณ์ ซึ่งต่างจากฝรั่งมากเนอะ ฝรั่งนี่ดีอย่างนึงอย่างที่น้องสาวได้เจอมาก็คือเวลาเถียงกันก็แค่ในงาน เลิกงานแล้วก็กลับมาเป็นเพื่อน แต่กับคนไทยนี่ไม่ได้เลย เถียงในที่ทำงานแล้วก็เอามาเป็นอารมณ์ในชีวิตส่วนตัวด้วย พี่เจอมากับตัวเอง เลยซึ้งเลย

อืมมม ตอนนี้พี่ก็เจอแบบที่สิ่งน้องสาวเกลียดที่สุด นั่นก็คือการเก็บเงินลูกค้า เนี่ยวันจันทร์ที่จะถึงนี้ลูกค้านัดไปรับเช็ค บริษัทนี้เวลาจะเซ็นเช็คต้องส่งไปเซ็นถึงสิงคโปร์ แล้วนี่คนเซ็นก็พักร้อน(แกล้งยื้อหรือเปล่าก็ไม่รู้) เลยกำหนดมาเป็นอาทิตย์แล้วเนี่ย แย่จังเลย แงงงงงงงงงง เป็นเพื่อนด้วยคน

ใช่ๆ พูดถึงงานกล่อง หัวหน้าพี่(งานประจำ) ตอนนี้รับงานกล่องมากขึ้น ไปออกแบบระบบไฟให้วัดที่ชลบุรี เป็นวัดจีนน่ะ ดูแบบแล้วสวยมากกกกครับ อ้อ อีกวัดเป็นวัดไทยแถวๆสมุทรปราการ เห็นเขาว่าเป็นวัดใหญ่ด้วย ดูเขามีความสุขนะครับที่ได้ออกแบบ พี่ยังแซวเขาเลยว่า เดี๋ยวนี้วุฒิวิศวกรฟอร์มตกนะ
มาออกแบบระบบไฟฟ้าในวัดแทนตึก 20 ชั้น ฮะฮะ

ถ้าน้องสาวจะช่วยกรุณาออกแบบสถานที่แสดงสดให้พี่ก็จะดีมากๆเลยจ๊ะ ความฝันจะได้เป็นจริง ว่าแต่ว่าพี่ขาดนักร้องสาวหนึ่งคนน่ะ น้องสาวมาช่วยได้มั๊ยล่ะจ๊ะ ?

 

อย่าไปว่าตัวเองว่าทำอะไรไม่ค่อยจะมีสาระอย่างนั้นสิครับ ทุกอย่างล้วนแล้วแต่มีสาระทั้งสิ้น ขึ้นอยู่กับมุมมองของแต่ละคนนะครับ สิ่งที่น้องแป้งเห็นว่าไม่ค่อยจะมีสาระ แต่พี่อาจจะมองว่ามันมีสาระมากสำหรับพี่ก็ได้นะ

 

พี่ชาย

แปลกนะคะ
หนูนึกถึง ความเข้มแข็ง กับ ความอ่อนโยน ...ในจังหวะ ที่ พอดีๆ ลงตัว ในมนุษย์ผู้ชาย
เป็นแบบ ซิมโฟนี่ เลย ...ถ้ามันลงตัว มันจะไพเราะงดงามไม่ว่าจะเป็นท่วงทำนองหนักแน่น
หรือ แผ่วเบา แต่กว่า คนเราจะลงตัว...โอ๋ มันต้องค้นหากันนาน หนูจ๋อยชอบเรียกว่า คนนี้ไป
อัพเกรดมาแล้ว คนนั้น ยังแบบนี้ ทำไมมนุษย์ผู้ชายจึงเป็นประเด็น บางทีหนูจ๋อยเอ็นดู เชื่อไหม
ยิ่งพวกทื่อ ๆ เห็นแล้วอดขำไม่ได้

อยากได้น้อง ipod สีขาวค่ะ หนูจ๋อยจะได้ใส่เพลงไปนั่งฟังริมทะเล แล้วก็เอารูป ต่างๆ ใส่ไว้ด้วย
ไม่ต้องไปเปิด โน๊ตบุ๊ค ให้ลูกค้าดู ใส่ใน น้องโอทู ก็เล็กเกินไป แต่ไม่มีโควต้าเสียตังแล้วค่ะ
ไว้รอปลายปี ค่อยให้รางวัลตัวเอง

หนูจ๋อย เองปรับตัวนานมากค่ะ พี่ ...เกือบท้อไปหลายครั้ง ถามตัวเองซ้ำๆ ว่า
ให้เป็นมนุษย์เงินเดือน นั่งโต๊ะ จะเอาหรือ?
กับการ ยอมรับ และ ได้รับความไว้ใจ ตรงนี้ ที่ ลูกค้าให้ ...

โอ๊ะ โอ ...เดี๋ยวหนูจ๋อยจะ ส่งพลังจิตไปช่วยให้ พี่ชายเก็บตังได้เร็วๆ นะคะ

เรื่องการถูก ติ โน่นนี่ จากลูกค้า ถ้าเป็นไป โดยสร้างสรร หนูจ๋อยโอเค แต่ถ้าเป็นไปเพราะ
เค้ายังไมรู้จักรสนิยมตัวเอง และ ความลงตัวในงานอกแบบ เดี่ยวนี้หนูยิ้ม แบบ สุภาพๆ
แต่ที่จริง เอาหูทวนลมค่ะ แบบ เข้าหูซ้ายทะลุหูขวาประมาณนั้น หนูจ๋อยไม่เอาใจลูกค้ามากไป
ที่จริงเรียกไม่เอาใจจะเหมาะกว่า ไม่สปอย เด็ดขาด สปอยแต่ตัวเอง

โอ ...นักร้องสาว ท่าจะไม่ไหวค่ะพี่ชาย หนูร้องไม่เก่งแน่ๆ แต่หนูชอบ เต้นรำ...นะ

เมื่อคืน ร้องไห้ ค่ะ พี่ชาย...

 

น้องสาวของพี่ตื่นเช้าจังนะครับ.

ใช่ครับ กว่าจะหาจุดลงตัวเนี่ย มันยากเย็นแสนเข็ญ และไม่ใช่ว่าทุกคนจะหาจุดที่ลงตัวนี้ได้นะครับ สำหรับพี่มันก็จวนแล้วล่ะจ๊ะ ที่ยังเหลือก็แค่ความอารมณ์ร้อน(ในบางครั้งที่มีคนมาดูถูก) จะว่าไป มันก็ไม่ใช่ว่า"แค่" เนอะ มันก็ยากเหมือนกัน แต่พี่ต้องทำให้ได้ แต่พออยู่บนท้องถนนแล้วพี่ไม่เคยใจร้อนเลย ใครอยากจะแซงก็แซงไป ใครอยากจะปาดหน้าก็ปาดไป ใครอยากจะแทรกตรงคอสะพานก็แทรกไป คันหน้าเร็วเราก็เร็วตาม คันหน้าช้าก็ไม่ค่อยจะเปลี่ยนเลนเพียงเพื่อจะให้ไปได้เร็วกว่าคันหน้าเพียงหนึ่งวินาที.

สมัยก่อน ความศรัทธาในตัวพี่บางครั้งมันมีมากเกิน จนกลายเป็นความเชื่อมั่นในตัวเองที่ทำให้ไม่ยอมฟังใครสักเท่าไหร่ แต่ปัจจุบัน อาการที่ว่านี้หายไปเกือบหมดแล้ว.

เอ๋ จอน้อง IPOD เนี่ยมันเล็กกว่า O2 Mini ไม่ใช่เหรอจ๊ะ ? ทำไมน้องสาวบอกว่า O2 เล็กเกินไป หรือน้องสาวหมายถึงพื้นที่ในการเก็บรูป ?.

มีคนกล่าวไว้ว่า ถ้าไม่อยากเสี่ยง ถ้าอยากอยากรับเงินเดือนที่แน่นอน สบายๆ ถ้าไม่อยากทำงานวันละ 20 ชม. เป็นเวลานานๆติดต่อกัน ให้ไปเป็นลูกจ้างเขาดีกว่า แน่นอนดี(ยกเว้นโดนเลย์ออฟ) แต่ถ้าพร้อมที่จะเป็นสิ่งที่ตรงกันข้ามให้มาทำเองดีกว่า ทำมากได้มาก ทำน้อยได้น้อย และน้องสาวได้ก้าวผ่านจุดนั้นมาแล้ว แต่กว่าจะก้าวผ่านมาได้นี่ยากเนอะ พี่ก็คิดอย่างถี่ถ้วนที่สุดกว่าจะได้ทำ.

ฮะฮะ เอาหูไปนา เอาตาไปไร่ เข้าท่าดีนะครับ.

วันนี้ฟ้าสว่างดีจัง เลยนึกไปถึงชีวิตที่ยุโรป ฝนตกเกือบทั้งปี แดดก็ไม่ค่อยออก ยิ่งรู้สึกเหงาเข้าไปอีก.

น้องสาวชอบความท้าทายหรือเปล่าครับ ? ไปโดดบันจี้จั๊มกันดีกว่า อ้อจะชวนไปเต้นรำด้วย เฮ่ เฮ่ ฮูล้า ฮูล่า.

ร้องไห้ทำไมครับ ? มีอะไรไม่สบายใจเหรอ ? เหนื่อยกับงานมากไปหรือเปล่าครับ ? บอกพี่ได้นะ พี่อยากรับฟังครับ เอ หรือว่าร้องเพราะว่ายังเก็บเงินลูกค้าไม่ได้ ฮา (ช่วยขำหน่อยนะครับ) ส่วนของพี่คงได้แน่นอน เพราะได้พลังจิตจากน้องสาวแบบนี้แล้ว.

วันนี้มาปลอบใจน้องสาว.

 

เย้ๆๆๆ

ฮืม....ในชั่วชีวิตนึง คนเราคงมี turning point หลายครั้งหลายหน
ที่ทำให้ เกิดความลงตัว ในชั่วเวลานั้นๆ แต่ ตัวตนภายใน ไม่ได้เปลี่ยน
พี่ ว่าไหม?

หนูจ๋อย ชอบมากความท้าทาย ...ไม่อยากบรรยายเดี๋ยวพี่จะ งง
ผู้คนอื่นๆ งง มามากมายแล้ว ยังไม่เคยโดด ที่ว่า แต่ หนูชอบกีฬาที่ท้าทาย


น้อง ipod ที่ หนูจ๋อยว่าเป็นแบบนี้นะคะ ...จอใหญ่กว่า น้อง โอทู นา
http://www.apple.com/ipodphoto/

ฟ้าที่ไหน สว่างจ้ะ บ้านหนู ฝนจะมาแล้วค่ะ ฟ้ามัวๆ ซึมๆ มาเลย

วันนี้ ฝนตกมั้งคะ หนูเลย ซึมนิดๆ ไปเล่นกับ หมา ดีกว่า
หมา หน้า หล่อ ซิหริม่าส โกลเด็นรีทรีฟเวอร์ หมาร่าเริง

 

ฟ้าแถวบ้านพี่นี่ล่ะครับ สว่างใสเชียวล่ะ อยากให้ฝนตกเหมือนกันจะได้เย็นๆ.

ไปดู IPOD Photo มาล่ะ เพิ่งรู้ว่าเดี๋ยวนี้ต่อออกทีวีได้ด้วย ว้าวมันเหมาะกับงานของน้องสาวเป็นอย่างยิ่งเลยนะเนี่ย.

ตัวตนที่แท้จริงพี่ว่ามันเปลี่ยนยากแบบที่น้องสาวว่ามานั่นล่ะครับ พูดถึงจุดเปลี่ยนของชีวิต พี่ชายเคยมีครั้งนึง เมื่อกว่าทศวรรษมาแล้ว เป็นจุดเปลี่ยนครั้งยิ่งใหญ่ที่สุด(ก็เรื่องผู้หญิงนั่นล่ะครับ) ความทรมาณ ความทุกข์ ณ ช่วงนั้นมันคือจุดเปลี่ยนที่ทำให้พี่แกร่งมาถึงทุกวันนี้ พี่ชายเปลี่ยนทัศนะคติอะไรไปหลายอย่างเลยล่ะ.

น้องสาวชอบกีฬาปีนเขาแน่เลย ท้าทายดี อิอิ อ้อ อีกอย่างคือชอบยิงปืนด้วยใช่มั๊ยครับ ? ตอนเด็กๆพี่ก็ยิงบ่อยนะ เพราะชอบ พี่ชายของพี่เลยหัดให้ยิง นอนกอดปืนมาตั้งแต่เด็ก(วัยรุ่น)แล้ว เวลาแม่ไม่อยู่บ้าน.

โถน้องสาว อย่าซึมสิครับ ยิ้มเข้าไว้... พี่ชายส่งยิ้มหวานไปให้ตั้งแต่เช้าแล้ว ได้รับหรือเปล่าจ๊ะ ?.

 

พี่ชายยยยยยย

หนูจ๋อยกำลัง เพิ่มพลังค่ะ ฟัง Dream ของ Kitaro อยู่ อาจช่วยได้ อิอิ
หนูจ๋อย กำลังสงสัยว่า ทำไม คนเราไม่ทำให้ ตัวเองเชื่อฟังหัวใจ ให้มากๆ
ทั้งๆ ที่ความรัก เป็นอิสรภาพที่อ่อนโยนที่สุด ที่เราเป็นเจ้าของได้อย่างแท้จริง
sounds so idealistic ? ใช่ไหมคะ แต่ หนูจ๋อยก็ เชื่อแบบนั้น เรื่องนี้
ไม่รวมอย่างอื่นๆ ที่จะตามมา เช่น ความคาดหวัง หรือ ความเศร้าโศก ไม่สมหวัง
ใช่ไหมคะ พี่ชาย...
หนูมีอุดมคติ เป็น อาหารใจค่ะ ใครจะว่าหนูอย่างไรหนูก็จะดื้อ ดันทุรังคิดแบบนี้

หนูกำลังฮิตเล่นกีฬาทางน้ำค่ะ ไปเล่น เคเบิ้ลสกี ที่บึงตะโก้มา สนุกมากๆๆๆๆๆๆ
เหมือนจะง่ายแต่ยากชะมัด ยังเพิ่งหัดค่ะ จะจมซะทุกทีเวลาเลี้ยว พี่ชายเคยลองไหม?

โอ๊ะโอ เดี๋ยวนี้ พี่ชายแข็งแกร่งแล้ว แต่หนูจ๋อยยังไม่แข็งแกร่งเลยนี่คะ แต่หนูไม่ซึมค่ะ
ไม่ซึม น้ำตาเปื้อนๆ หน้า ก็ยังยิ้มได้ ไม่ได้ฝืนยิ้มด้วยนะคะ ยิ้มจากใจเหมือนกัน
หนูยิ้มหวานแล้วค่ะ...วันนี้

หนู เพิ่งถูก พี่ชายใจดี ที่ทำงานด้วยคนหนึ่ง มาสร้าง firewall รอบๆ บอกหนูจ๋อยว่า
เราต้องมีระยะห่างกัน ให้เหมาะสม หนู งงไปหมด ทำไมผู้ชายต้องทำแบบนี้ รักกันไม่ได้
เป็น ญาติดีกันไม่ได้เหรอ ทำไมต้องสร้างกำแพงเมืองจีน หรือกำแพงเบอร์ลินไม่รู้ มากั้น
เพื่อ ให้ ตัวเองสบายใจ หนูจ๋อย งง เพราะ เค้าเป็นคนประกาศ อ้างว่าไม่อยาก hurt
เฮ้อ พี่ชายจ๋า หนูจ๋อยว่า มนุษย?ผู้ชายนี่ ถูกใส่โปรแกรมมาไม่ค่อยดีเท่าไหร่นะคะ
หนู เลยบอกพี่เค้าว่า ยูต้องอัพเกรดก่อน แฮ่ะๆ ...

หนู ไม่อยากให้ คนที่เป็นมิตรกัน ห่างหายไป จากชีวิต เพราะ ไม่คลิกกันเลยค่ะ
พี่ชาย ง่วงไหม นอนดึกหรือเปล่าคะ