ขอเชิญพี่ๆน้องๆ ที่ศรัทธา หลวงปู่โต๊ะ มาพูดคุยกันหน่อยครับ

Thank you krub.
So glad that you will continue to share good stories about Luangpu Toh.

 

ขอแสดงความนับถือน้ำใจพี่ครับ

ผมไม่เคยได้กราบหลวงปู่หรอกครับ

แต่ก็ได้รับเมตตาบารมีจากหลวงปู่เต็ม ๆ เลยเหมือนกันครับ

วัตถุมงคลของหลวงปู่ที่ผมจะโพสต์ต่อไปนี้"เป็นองค์ประสบการณ์"ครับ

เริ่มต้นเดิมที เพื่อนเป็นผู้ที่ขอร้องให้ผมบูชาเก็บไว้ติดตัว

ซึ่งมูลค่าบูชานั้นสำหรับผม แม้จะพอมีกำลังทรัพย์อยู่บ้างในขณะนั้น

แต่ก็ต้องถือว่าเป็นมูลค่าที่สูงที่เดียว
พร้อมกับ คิดในใจว่าจะเอามาทำไมเนี่ย



น้อมกราบหลวงปู่ด้วยความเคารพบูชายิ่ง

 

พระสวยมากเลยนะครับ พระเครื่องของหลวงปู่มีความเมตตาสูง ส่วนตัวผมเชื่อว่าศิษย์ทุกท่านที่นับถือในที่นี้ผมเชื่อว่าทุกท่านล้วนแต่มีประสบการณ์กันทุกท่าน และบางท่านก็มีแบบเหลือเชื่อ จนไม่อาจจะเล่าในที่สาธารณะได้ จนต้องเล่ากันเองระหว่างศิษย์และศิษย์ เมื่อมีความต้องการของศิษย์หลวงปู่ทั่วทุกสารทิศมีมาก พระเครื่องของท่านมีน้อยมากเมื่อเทียบกับศิษย์ที่นับถือท่านแล้ว ย่อมเป็นธรรมดาของโลก ที่จะต้องบูชากันมาในราคาที่สูงพอสมควร แต่ทั้งนี้ขอจงภูมิใจเถิดครับ ว่าคุณมีวาสนาที่ได้ครอบครอง ยังมีศิษย์อีกมากที่ไม่มีพระสวยๆเหมือนคุณครับ ขอแสดงความยินดีกับศิษย์หลวงปู่ผู้โชคดี

 

เลื่อน2เก็บเนื้ออาปาก้า
หลวงปู่โต๊ะอกร่องปี18
ถ้าในงบประมาณขนาดนี้มหาเสน่ห์ครับทางออกดีที่สุด

 

หนังสืองานประกวดล่าสุด

 

ดีใจที่จะได้อ่านเรื่องราวของพระคุณท่านหลวงปู่โต๊ะจากพี่อีก ซึ่งผมถือว่าเป็นข้อมูลเชิงลึกที่ไม่ได้รับการเปิดเผยมาก่อน ติดตามอ่านตลอด แต่ไม่ค่อยเขียน (กินแรงน่าดู) มุมพระเครื่องนั้น สำหรับผมคิดว่าเพียงพอแล้ว ผมมีพระปิดตาของวัดพลับพลา นนท์ฯที่หลวงปู่เมตตาปลุกเสกให้เท่านั้น ผมเองเคยได้ยินครูบาอาจารย์ท่านยกย่องบารมีธรรมหลวงปู่โต๊ะ และความรอบรู้ของท่าน หลวงปู่ท่านหนึ่งที่จังหวัดสมุทรสาคร ปัจจุบันทานมรณภาพไปแล้ว เคยพูดว่า "พ่อมั่นใจว่าหลวงปู่โต๊ะได้เรียนวิชาจากหลวงปู่เอี่ยม (วัดหนัง)"

 

แสดงว่าของพี่เจตน์ ติดรางวัล เอ้...โบว์สีอะไรน้อ

 

ใครเคยสังเกตุไหมว่า พิมพ์โพธิ์ 6 กับ ฐานเกย คนละพิมพ์กัน
ลองดูพิมพ์นี้ครับไม่ใช่ โพธิ์หก แต่เป็นพิมพ์ ก่อน จะเป็นฐานเกย

เป็นพิมพ์ตกสำรวจ 1 ใน 13 พิมพ์

 

เห็นภาพเพื่อนสมาชิกลงภาพ พระครื่อง ๑๓ พิมพ์แรกของหลวงปู่ท่าน ทำให้ผมนึกถึง แท่งผงของหลวงปู่ ผงแท่งนี้ลูกศิษย์กลุ่มอื่นผมไม่ทราบว่ามีหรือไม่ แต่ผมเห็นกลุ่มพี่ๆที่ตลาดพลูมีอยู่สองสามท่าน รวมกับพี่ชายผมด้วย แท่งนี้อยู่ที่บ้านผมมา ๓๐ กว่าปีมาแล้ว ในยุคนั้นผมก็ไม่เคยถามพี่ชายผมว่าคือแท่งอะไร เพราะในวัยนั้นผมไม่ได้มีความฝักใฝ่ที่จะสนใจในพระเครื่อง หรือเครื่องรางของหลวงปู่แต่อย่างใด ปัจจุบันนี้พี่ชายผมได้มีครอบครัว และย้ายไปตั้งรกรากที่ต่างจังหวัด วัตถุมงคลพี่ผมก็ไม่ได้นำไปด้วย พี่ชายบอกให้คงอยู่ที่บ้านแม่เหมือนเดิมต่อไป ผมเพิ่งจะทราบว่าแท่งผงนี้คือสิ่งใด มีความสำคัญอะไร เมื่อ ๑๐ ปีที่แล้ว โดยพี่ชายผมได้มาเยี่ยมแม่ และโทรศัพท์หาเพื่อนว่ามากรุงเทพฯ เพื่อนพี่จึงมาหาพี่ชายผมที่บ้านและได้นำแท่งผง และพระต่างๆมาสนทนาตามประสาคนคุ้นเคย ผมก็ได้ไปนั่งฟังพี่ๆพูดคุยกันเป็นพักๆ เมื่อผมเห็นแท่งผง ผมก็เลยได้โอกาสถามเลยว่าถามว่า เฮียแท่งนี้คืออะไร เห็นอยู่บ้านตั้งนานแล้ว พี่ๆเลยเล่าให้ฟังว่า แท่งนี้คือแท่งดินสอพองธรรมดาๆผสมกับน้ำใบตำลึงที่เอามาตำ เพื่อที่หลวงปู่จะให้นำไปทำเป็นผงมวลสารสร้างพระ พระวีระเป็นผู้มีหน้าที่ทำแท่งแบบนี้ให้หลวงปู่ พระวีระเคยเล่าให้พวกพี่ๆฟังว่า การทำแท่งผงต้องมีสูตร ความยาวของแท่งก็มีความสำคัญ พระวีระเล่าให้พี่ๆฟังว่า หลวงปู่ท่านสั่งให้พระวีระต้องทำให้ถูกต้องตามตำราคือ หลวงปู่ให้นำดินสอพองผสมกับน้ำใบตำลึงแล้วปั้นให้ยาวที่ท่านเรียกว่า ยาวเท่านิ้วของพระพุทธเจ้า และพี่ๆก็แสดงท่าทางที่พระวีระทำคือ ใช้นิ้วโป้งกับนิ้วชี้กางยืดออกไป ผมก็เลยนำไม้บรรทัดมาวัดแต่ละแท่งก็มีขนาดความยาวใกล้เคียงกันคือ ประมาณ ๖ นิ้ว พี่ยังเล่าอีกว่า พระวีระยังบอกอีกว่า ผงที่หลวงปู่ท่านเขียนอักขระยันต์เมื่อทำสำเร็จครบสูตรแล้ว หลวงปู่ท่านเรียกว่าผงอิทธิเจ เมื่อมีลูกศิษย์ท่านใดหรือวัดใด มาขอเมตตาขอผงอิทธิเจกับหลวงปู่ หลวงปู่ท่านจะนำแท่งนี้มาเขียนบนกระดานเป็นอักขระยันต์จนครบสูตร แล้วลบผง เมื่อลบแล้วก็กองนิดเดียว ก็มอบให้แก่ผู้ที่มาขอผงนำไปเป็นหัวเชื้อผสม พระวีระเล่าว่าในระยะหลังๆ หลวงปู่ท่านจะเขียนอักขระยันต์ในถาดสังกะสีเคลือบแทนกระดาน พระวีระบอกกับพี่ๆว่า เขียนใส่ถาดแล้วลบง่าย เก็บผงได้ง่าย เพราะถาดเคลือบลื่นเหมาะดี พี่ชายผมยังมีแท่งที่หลวงปู่ท่านใช้จนสั้นแล้วอยู่แท่งหนึ่ง มีรอยสีเขียวของกระดานติดอยู่ด้วย เฮียบอกว่าสมัยเฮียวัยรุ่นพระ ๑๓ พิมพ์แรกก็หายากแล้ว เฮียยังไม่เคยเห็นพิมพ์ขาโต๊ะองค์จริงๆเลย เห็นแต่พิมพ์อื่น ผมยังคุยเล่นกับพี่ๆเลยครับว่า เฮียแล้วหลวงปู่ท่านสร้างพระ ๑๓ พิมพ์แรกได้จำนวนกี่องค์ เฮียว่าไม่รู้เหมือนกัน และก็ไม่เคยถามหลวงปู่ด้วย ผมยังบอกต่ออีกว่า ผมคิดเองเล่นๆนะเฮีย เอาเป็นพระสมเด็จ ๑ องค์ของหลวงปู่ ผมไม่ทราบว่ามีผงวิเศษอะไรเป็นสัดส่วนเท่าไหร่บ้าง ผมคิดเองว่าถ้ามีผงอิทธิเจของหลวงปู่ซัก ๒๐ เปอร์เซ็นต์ก็แล้วกัน พระวีระว่าลบผงแล้วได้ผงนิดเดียว แล้ว ๒๐ เปอร์เซ็นต์ขนาดเท่าองค์พระสมเด็จหลวงปู่คงต้องเขียนผงเป็นร้อยครั้งเลยหรือครับเฮีย ถ้าเรานึกถึงพระ ๑๓ พิมพ์แรก รวมจำนวนกันทั้งหมด สมมุติว่าหลวงปู่สร้าง ๑,๐๐๐ องค์ หลวงปูท่านคงต้องเขียนผงเป็นหมื่นเป็นแสนครั้งใช่มั๊ยเฮีย ในวันนั้นต่างก็ยกย่องหลวงปู่ท่านถึงความเมตตาสุดประมาณ หลังจากนั้นเพื่อนพี่ชายผมยังเล่าต่ออีกว่า ถ้าพูดถึงความเมตตาของหลวงปู่จะเล่าให้ผมฟังอีกเรื่องหนึ่ง " คือว่าในสมัยที่เฮียเป็นวัยรุ่น ด้วยความที่ยังไม่รู้จักกาละเทสะ รู้เท่าไม่ถึงการ มีครั้งหนึ่งขณะที่มีศิษย์ที่เป็นผู้ใหญ่หลายคนนั่งสนทนากับหลวงปู่อยู่บนกุฏิ เฮียเห็นพวกพี่ๆลื้อขอขวดยานัตถุ์เฮียก็อยากได้มั่ง แต่พวกพี่ๆลื้อลืมบอกว่า เวลาจะขอหลวงปู่ให้รอเวลาขอหลวงปู่ในตอนค่ำที่ศิษย์ที่มาพบหลวงปู่กลับไปหมดแล้ว เฮียไม่รู้เลยขอขวดยานัตถุ์กับหลวงปู่ต่อหน้าพวกผู้ใหญ่ ก็เลยโดนผู้ใหญ่คนหนึ่งที่เป็นผู้หญิง ว่าเฮียต่อหน้าหลวงปู่เลยว่า " เอ๊ะพวกเธอจะเอาขวดยานัตถุ์หลวงปู่ไปทำไมไปทำอะไร นี่เป็นของที่หลวงปู่ใช้อยู่นะ " ตอนนั้นเฮียหน้าเสีย หน้าจ๋อยเลย แต่ด้วยความเมตตาของหลวงปู่ หลวงปู่ท่านช่วยเฮียไว้ หลวงปู่ท่านพูดขึ้มมาเลยว่า " คนบางคนมีปัจจัยมีสตางค์ คิดว่าพระของฉันเป็นของมีค่าก็ไปบูชาหรือมาขอฉัน ฉันก็ให้ไป คนบางคนไม่มีปัจจัยไม่มีสตางค์คิดว่า ของใช้ของฉันมีค่าสำหรับเขา ฉันก็ให้เขาไป " เฮียว่า หลวงปู่พูดเสร็จก็เรียกเฮียเข้าไปและให้ขวดยานัตถุ์มาและเจิมแป้งให้อีกด้วย หลวงปู่พูดช่วยเฮียขึ้นมาแบบนี้ ตอนนั้นเฮียใจชื้นขึ้นเยอะเลย เลยรีบกราบลาหลวงปู่ และไม่กล้ามองหน้าผู้ใหญ่คนนั้นเลย " พอพูดมาถึงตอนนี้ผมก็เห็นเฮียเขาน้ำตาซึมๆ บรรยากาศในตอนนั้นผมยอมรับว่า ผมก็ซาบซึ้งใจไปกับเฮียเขาด้วยจริงๆ ผมได้ยินกับหูแบบนี้ ผมจะไม่เคารพหลวงปู่ศรัทธาหลวงปู่ได้อย่างไรอีกครับ .......กราบหลวงปู่ครับ

 

 เป็นบุญตาจริงๆครับ ขอบคุณครับ

 

ขอบพระคุณครับพี่ คนตลาดพลู
catt7

 

อ่านไป คิดตามไป เห้นภาพเลือนๆ ในใจก้ปิติตามแล้วครับพี่ ^^

 

1 ใน 13 พิมพ์แรกที่มี มะรู้แท้รึเปล่าคับ

 

กราบหลวงปู่คะ
หวัดดีพี่ๆทุกท่าน

ดีใจที่พี่คนตลาดพลูกลับมาเขียนคะ

 

หายไปไหนกันหมดครับ ดูแลสุขภาพกันด้วยนะครับ

 

แท่งนี้เดิมเป็นของศิษย์ใกล้ชิดหลวงปู่ท่านหนึ่งที่ชื่อพี่แดง ท่านได้มอบให้เฮียวีระชัยไว้สักการะ เฮียวีระชัยเล่าว่าพี่แดงบอกว่า แท่งนี้ขนาดความยาวไม่ได้ขนาด (ยาวประมาณ ๔ นิ้ว) และในตอนที่พี่แดงมอบให้นั้นก็ไม่ได้ถามพี่แดงว่า ลายมืออักขระยันต์หลวงปู่เป็นผู้เขียนหรือเปล่า ก็ชมกันสบายๆเป็นความรู้ก็แล้วกันนะครับว่า มีวัตถุมงคลที่ศิษย์กลุ่มหนึ่งสักการะแบบนี้ด้วย

 

^^ รอชมของมงคล...ครับ

 

ผ้าเช็ดปากที่หลวงปู่ท่านใช้ และยังมีรอยผงยานัตถุ์ติดอยู่ ผ้าผืนนี้พับเก็บอย่างอนุรักษ์รักษาไว้ในซองอย่างดีเยี่ยม ให้คงรอยผงยานัตถุ์ไว้ให้ได้นานที่สุด ด้วยความเชื่อส่วนตัวผม เมื่อเวลาผมเดินทางไกลผมจะพกไว้ในกระเป๋าเสื้อตลอด ให้มีความรู้สึกอบอุ่น เสมือนมีหลวงปู่อยู่ใกล้ๆครับ

 

Thanks: ฝากรูป


เก็บรักษาดีจริงๆ ครับ ^^

 

แวะมาสวัสดีิพี่ๆน้องๆ ครับ