ขอเชิญพี่ๆน้องๆ ที่ศรัทธา หลวงปู่โต๊ะ มาพูดคุยกันหน่อยครับ

องค์ที่ ๖

 

องค์ที่ ๗

 

องค์ที่ ๘

 

พระชุดเนื้อพิเศษ

 

สวัสดีครับพี่ พักนี้ไม่ค่อยมีใครเข้ามาเล่าประสบการณ์นะครับ
ผมตามอ่านเรื่องของหลวงปู่อยู่ทุกวัน

 

สวัสดีครับ ยังมีอีกเรื่องเล่าของลูกศิษย์รุ่นพี่ๆที่เล่าให้ฟังเกี่ยวกับบรรยากาศเก่าๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมขอถ่ายภาพโถที่ใส่เกลือ ที่หลวงปู่ท่านใช้บ้วนปากในตอนเช้า รุ่นพี่มีเก็บสักการะไว้ ผมขอยืมมาถ่ายภาพจากรุ่นพี่่ แล้วจะมาเล่าบรรยากาศในอดีตจากศิษย์รุ่นเก่าๆกันนะครับ

 

เมื่อหลังจากงานบุญเฮียรุ่นพี่ได้ติดรถผมกลับกรุงเทพฯด้วยกัน เฮียได้คุยถึงเรื่องเก่าๆให้ฟังอยู่หลายเรื่อง ก็ชักจะลืมๆก็ขอเล่าเท่าที่จำได้

เฮียเล่าตอนหนึ่งว่า มีตอนหนึ่งที่เฮียไปกราบหลวงปู่ที่กุฏิสายหยุด ก็เจอลูกศิษย์หลวงปู่ที่รู้จักกันเพราะมาเจอกันหลายครั้ง แต่ไม่ใช่กลุ่มศิษย์ย่านตลาดพลูมานั่งสนทนากับหลวงปู่อยู่ก่อนแล้ว จำได้ว่าสามสี่คน พระวีระก็อยู่ด้วย ขณะที่นั่งถามสนทนากันอยู่ ได้มีโยมที่แต่งตัวดี ท่าทางมีฐานะดี เฮียเล่าลักษณะว่าเหมือนคุณนาย ได้มากราบหลวงปู่เพื่อนิมนต์หลวงปู่ไปฉันเพลที่บ้านในวันทำบุญบ้าน หลวงปู่ก็เรียกเฮียว่า " ตี๋เอาสมุดรับนิมนต์มาดู " ปรากฏว่าในวันที่ที่ผู้ใหญ่ท่านนั้นจะนิมนต์หลวงปู่ มีโยมท่านหนึ่งมานิมนต์หลวงปู่อยู่ก่อนแล้ว ด้วยความที่โยมท่านนี้อาจจะกำหนดวันเหรือเตรียมงานอะไรไว้เรียบร้อยแล้ว ก็พูดประมาณว่าจะขอแซง ให้เลื่อนโยมท่านที่นิมนต์ได้ไหมและพูดว่า เขาศรัทธาหลวงปู่มาก หลวงปู่ยิ้มๆแล้วบอกว่า "ไม่ได้ โยมต้องเลื่อนออกไป คนที่นิมนต์ก่อน ก็ศรัทธาฉันเเหมือนกัน " เมื่อเฮียพบเหตุการณ์แบบนี้ลูกศิษย์ก็คุยกันในกลุ่มว่า หลวงปู่ถือสัจจะ ไม่มีเลือกฐานะแต่อย่างใด เมื่อศิษย์ท่านนั้นกลับไปแล้ว มีศิษย์ท่านหนึ่งก็ขออนุญาตนำสมุดรับกิจนิมนต์มาดู เห็นหลวงปู่จดรับกิจนิมนต์ หลวงปู่ได้รับกิจนิมนต์ในพิธีพุทธาภิเษกวัตถุมงคลวัดอื่นๆมากมาย ศิษย์ท่านนั้นจึงถามหลวงปู่ว่าหลวงปู่พรรษามากแล้วยังรับกิจนิมนต์มากแบบนี้ ก็พูดประมาณให้หลวงปู่รักษาสุขภาพ เฮียเล่าว่าหลวงปู่ยิ้มๆแล้วกล่าวว่า " ฉันนำสมาธิของฉันให้เกิดประโยชน์ ปัจจัยที่ทางวัดเหล่านั้นได้จากการนั่งสมาธิของฉัน เช่นการไปสร้างโรงเรียน โรงพยาบาล ฉันได้บุญ " เฮียว่าในวันนั้นหลวงปู่กล่าวว่า " การไปพุทธาภิเษกพระเครื่องได้บุญใหญ่ พระเครื่องมีผู้นำไปสักการะหลายเจตนา บางคนก็นำไปในทางไม่ดี พระขลังพระคงกระพันก็ไปทำในเรื่องที่ไม่ดีคล้องเพื่อไปเป็นโจร แต่มีส่วนน้อย คนบางคนเข้าไม่ถึงพระธรรม แต่ถ้าพระ ๑ องค์ สามารถทำให้เข้าถึงศีล เข้าถึงศาสนาก็ยังดี " เฮียเล่าว่า พระวีระก็เคยตามหลวงปู่ไปวัดต่าง ที่นิมนต์หลวงปู่ไปพุทธาภิเษกอยู่บ่อยๆได้พูดให้เฮียฟังด้วยว่า " ตี๋ลื้อรู้หรือเปล่า หลวงปู่ไปพิธีพุทธาภิเษก ทางวัดได้ถวายซองหลวงปู่ แต่หลวงปู่ได้ถวายซองทั้งหมดกลับไปให้ทางวัด มีหลายครั้งอั้วเพิ่งกลับมาจากงานพิธีกับหลวงปู่มีศิษย์มานั่งรออยู่ที่กุฏิ อั้วยังพูดกับโยมว่าเดี๋ยวให้หลวงปู่นั่งพักแป๊บนึง หลวงปู่ก็นั่งสักพักก็ยิ้มๆแล้วพูดว่า " เอ้ามา มีอะไร " หลวงปู่ใจดี " ผมเห็นเฮียตามองออกไปไกลๆนิ่งๆเงียบๆสักพัก เหมือนในใจระลึกถึงความหลังที่หลวงปู่เมตตา แล้วเฮียพูดกับผมตบท้ายว่า " จำไว้นะกิมนี่แหละหลวงปู่โต๊ะ "

 

น้อมกราบพระรัตนตรัย
น้อมกราบ...หลวงปู่โต๊ะ
​

 

กราบหลวงปู่ และสวัสดีเฮียกิมและพี่ๆ น้องๆ ทุกท่านครับ อ่านเรื่องที่เฮียกิมลงไว้แล้ว รู้สึกถึงความเมตตาของหลวงปู่ที่มีไม่สิ้นสุด ไม่แบ่งชั้นวรรณะ ไม่เลือกผู้ดีหรือยากจน ในการปฏิบัติตัวเสมอภาคเหมือนกันหมด จึงไม่แปลกใจเลยสักนิดที่ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน มีทั้งลูกศิษย์ที่ทันหลวงปู่และที่ไม่ทันหลวงปู่ ต่างศรัทธาและนับถือความเมตตาและจริยวัตรที่บริสุทธิ์งดงามของหลวงปู่มาโดยตลอดไม่มีเสื่อมคลาย

 

ขอบคุณเฮียกิมที่มาเล่าให้ฟัง
เอาอีกครับ 555

ผมว่าลูกศิษย์ทุกคนที่เคยได้เจอท่าน ได้เห็นความเมตตาของท่าน
คงนับถือกันแบบสุดหัวใจ

 

เมื่อเฮียติดรถผมกลับจากงานบุญ ผมก็เลยแวะไปส่งเฮียที่บ้านและถือโอกาสไปสวัสดีอาซ้อคือภรรยาของเฮียด้วย เพราะไม่เจอกันมานานได้แต่คุยกันทางโทรศัพท์ อาซ้อก็นำน้ำท่ามาเลี้ยงกัน เฮียก็บอกผมว่า " กิมรอแป๊บนึงอย่าเพิ่งกลับ เดี๋ยวเฮียนำของสิ่งหนึ่งมาให้ดู " สักพักผมเห็นเฮียถือของสิ่งหนึ่งที่ห่อกระดาษเก่าคร่ำคร่ามา เฮียแกะห่อออกมา เป็นโถใบหนึ่ง ผมก็ถามเฮียว่า โถอะไรเฮีย เฮียบอกว่า โถใส่เกลือที่หลวงปู่ใช้ ผมก็ถามว่าใบนี้ประวัติเป็นมายังไง เฮียว่าก็เป็นโถธรรมดาที่หลวงปู่ไว้ใส่เกลือไว้บ้วนปากแต่เฮียเก็บไว้ระลึกถึงหลวงปู่ ว่าครั้งหนึ่งเคยได้เคยรับใช้หลวงปู่บ้าง ในสมัยเฮียวัยรุ่นตอนนั้นไม่ได้เรียนหนังสือแล้ว ตอนเช้ามืดตีสี่ เฮียก็มีหน้าที่ช่วยแม่เฮียขายไก่ที่ตลาดสดในซอยโรงเจ ขายถึงประมาณ ๑๐ โมงเช้า ตลาดวายก็เก็บร้าน หลังจากนั้นก็ว่างงาน ก็ไปหาหลวงปู่ประจำกับพี่ชายของลื้อและกลุ่มแถวบ้านนั่นแหละ บางครั้งไปพอดีหลวงปู่ฉันเพล เมื่อหลวงปู่ฉันเพลเสร็จก็บอว่า " ตี๋เกลือๆ " ก็หยิบเกลือจากโถนี่ให้หลวงปู่ เฮียว่าเกลือที่หลวงปู่ใช้อมบ้วนปากจะเป็นเกลือเม็ด ไม่ใช่เกลือป่นแบบสมัยนี้ ( ผมก็คิดถึงเกลือเม็ดที่มีขาย แถวนาเกลือริมถนนพระราม ๒ สมุทรสงคราม ) หลวงปู่จะใช้ประมาณ ๓ เม็ด อมในปากแล้วบ้วนน้ำ เฮียว่า ทีแรกตอนที่เฮียไปรับใช้หลวงปู่ล้างโถเกลือ โถใบนี้มีฝาปิดครบขุดของเขา ตอนหลังที่เฮียไปล้างฝาหายไปแล้ว เฮียว่าเหตุที่เฮียไปล้างบ่อยๆเพราะเหมือนว่า เกลือโดนความชื้นล่างๆจะละลายไม่เป็นเม็ด ใช้ได้เฉพาะบนๆ เฮียจึงทำความสะอาดให้บ่อยๆ เมื่อเฮียเห็นว่าฝาหาย จึงถามหลวงปู่ว่า "หลวงปู่ครับฝาหายไปไหนครับ" หลวงปู่บอกเฮียว่า " มีคนล้างแล้วทำฝาหล่นแตก " เฮียก็ถามอีกว่า " แล้วเชือกนี้เอาออกไหมครับหลวงปู่ " เฮียว่า เฮียเห็นเชือกเหมือนสายสิญจน์พันอยู่ หลวงปู่ว่า " ฉันพันเอาไว้เองจะได้ไม่ลื่นเวลาล้าง " เฮียพูดแล้วหัวเราะว่า " กิมเห็นมั๊ยหลวงปู่พรรษามากแต่สติยังดีเยี่ยม คิดแก้ปัญหาไว้ให้ จำแม่นไม่มีหลง เฮียยังจำสู้หลวงปู่ไม่ได้เลย " ส่วนฝาเมื่อแตกไปแล้ว ก็นำฝาหม้อเป็นอลูมิเนียมฝาเล็กๆมาปิดแทน หลังจากนั้นมีวันหนึ่งที่เฮียไปหาหลวงปู่ หลวงปู่ให้ล้างโถใบนี้แล้วให้ห่อเก็บขึ้น เฮียก็ถามหลวงปู่ว่า " แล้วหลวงปู่ไม่ใช้เกลือแล้วหรือครับ " หลวงปู่ว่า หลวงปู่มีความเห็นตรงกับหมอ หมอคนที่ว่า เฮียว่าคือหมอสงวนแถวตลาดพลู ที่ร้านอยู่แถวข้างๆโรงภาพยนต์ ที่คนตลาดพลูเรียกว่า วิกเตี้ย ที่คนเก่าๆต้องรู้จัก ปัจจุบันได้รื้อไปแล้ว คือว่าคุณหมอว่า ให้งดอมเกลือเพราะเกลือจะกัดเหงือกของหลวงปู่ เฮียว่าระยะหลังหลวงปู่ทำความสะอาดโดยการนำฟันปลอมออกมาแปรง เมื่อเฮียนำไปเก็บในตระกร้า ก็เห็นถ้วยชามห่อไว้เยอะแยะ ก็ได้ถามหลวงปู่ว่า ชามเยอะแยะมาจากไหน เฮียว่า หลวงปู่เล่าให้เฮียฟังว่า "ในกองนั้นมีชามเก่าที่อาจารย์ของหลวงปู่ที่วัดพลับถวายมา" หลวงปู่ว่า " อาจารย์บอกฉันว่า ตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ ๓ " เฮียบอกว่า เฮียเองก็ดูชามเก่าไม่เป็นก็ไม่รู้ว่าใบไหน เมื่อเก็บโถแล้วเฮียก็ไปช่วยพระวีระซักจีวรของหลวงปู่ ขณะกำลังตากจีวร พระวีระก็ดมจีวรของหลวงปู่ แล้วยิ้มหันมามองเฮียแล้วพูดว่า " ชื่นใจ " แล้วหัวเราะ เฮียก็ถามว่าหลวงพี่ชื่นใจอะไร พระวีระพูดแบบยิ้มๆว่า " ตี๋ลื้อไม่รู้อะไร จีวรผืนนี้พระเจ้าแผ่นดินถวายหลวงปู่มา ห้ามขอ ห้ามแลก อั้วไม่ยอมให้แลก " เฮียเล่าว่าพอพูดเสร็จพระวีระก็ดมอีกครั้ง แล้วหันมามองหน้าเฮียอีก ยักคิ้ว ๒ ข้าง แล้วก็พูดว่า " ชื่นใจละ " เฮียเล่าต่อว่า เฮียกับพระวีระสนิทกันดี ก็คุยเล่นกันไปว่า " หลวงพี่แล้วแน่เหรอว่าเป็นจีวรผืนนี้ " พระวีระตอบว่า " แน่เดะอั้วทำตำหนิไว้ " เฮียก็มองหาตำหนิแล้วบอกว่า "หลวงพี่ไม่เห็นมีตำหนิเลย " พระวีระก็ตอบว่า " เอ๊ะหรือว่าไม่ใช่ผืนนี้ ใช่เดะอั้วจำได้ ผืนนี้แหละ " แล้วพระวีระก็มองหน้าเฮียแล้วพูดว่า " ผืนนี้ห้ามแลก ห้ามขอ " เฮียกับพระวีระก็หัวเราะกันครื้นเครง หลังจากนั้นเมื่อมีโอกาส เฮียก็กราบขอโถใบนี้จากหลวงปู่ เฮียว่าไม่ได้เป็นของขลังอะไร แต่เมื่อเห็นทีไรก็ระลึกถึงหลวงปู่ หวลคิดถึงอดีตในช่วงชีวิตหนึ่งในวันนั้นแล้วมีความสุข

นี่ก็เป็นเรื่องราวของใช้ธรรมดาๆของหลวงปู่ ที่มีศิษย์ท่านหนึ่งเห็นคุณค่า เก็บสักการะไว้ และยังกรุณาเล่าให้ฟังถึงบรรยากาศเก่าๆของหลวงปู่โต๊ะ อริยสงฆ์ผู้มีแต่ความเมตตา จึงนำมาเล่าต่อกันฟังครับ

 

ใช่เลยครับเฮีย

 

เฮียเล่าอีกเรื่องว่า เฮียเองก็ได้มีโอกาสขึ้นกัมมัฏฐานกับหลวงปู่ รุ่นเดียวกับพี่ผมเหมือนกัน ก็ได้รับไม้มงคลกับหลวงปู่เช่นกัน เฮียก็นำมาให้ชม และเล่าว่า ตอนที่ไปฝึกกัมมัฏฐานชุดเฮียมีอยู่ ๗ คน หลวงปู่เคยเล่าให้ฟัง ถึงเรื่องราวในสมัยหลวงปู่หนุ่มๆ หลวงปู่พูดว่า " สมัยหนุ่มๆเราคิดว่า การเจริญวิปัสนากัมมัฏฐานของเรา เราว่าเรารู้ แต่เราก็ยังไม่รู้แจ้งไปกว่าที่เรารู้ ก็ได้รับทราบจากสมเด็จพระสังฆราชแพ ตรัสถึงหลวงพ่อพุ่ม วัดบางโคล่บ่อยๆ ว่าท่านเชี่ยวชาญการเจริญวิปัสนากัมมัฏฐานองค์หนึ่ง เราจึงถือโอกาสไปกราบนมัสการไปศึกษากับพระอาจารย์พุ่ม ไปขอศึกษาให้เห็นด้วยตา " เฮียว่า หลวงปู่เล่าว่า หลวงปู่ได้รับความเมตตาจากพระอาจารย์มาก อัธยาศัยตรงกัน เฮียเล่าว่าหลวงปู่บอกประมาณว่าได้ความรู้ ได้เทคนิคเพิ่มเติมมากมายประมาณนั้น หลวงปู่ว่า ท่านไปหาพระอาจารย์โดยทางเรือนั่งจากท่าน้ำวัดประดู่ จากคลองบางหลวงไปแถวสาธุประดิษฐ์ ในตอนนั้นเฮียก็ไม่รู้จักหลวงพ่อพุ่มว่า เป็นพระเถรองค์ใด มารู้จักเมื่อตอนโตที่หลวงปู่ละสังขารไปแล้ว เปิดเจอในหนังสือว่า อ๋อ..องค์นี้เหรอหลวงพ่อพุ่มที่หลวงปู่กล่าวถึงเมื่อในอดีต

ก็มีเรื่องราวมงคลแบบนี้เมื่อในอดีต ที่หลวงปู่เมตตาเล่าให้ศิษย์รุ่นพี่ๆเราฟัง จึงนำมาเล่าต่อๆกันไปให้ศิษย์รุ่นหลังที่ไม่ทันหลวงปู่ฟังกันนะครับ

 

กราบหลวงปู่โต๊ะ และสวัสดีเฮียกิม และพี่น้องทุกท่านครับ สอบถามครับไม้มงคลที่ลงในรูปด้านบนเกี่ยวข้องกับหลวงปู่ในการขึ้นกัมมัฏฐานอย่างไรครับ รบกวนถามเหล่าเฮียๆ ลูกศิษย์ก้นกุฏิครับ (ดูขลังดีครับ)

 

ไม้มงคลมีที่มาแบบนี้ครับ เฮียๆเล่าให้ฟังว่าในยุคนั้นถ้าศิษย์ท่านใดได้ขึ้นกัมมัฏฐานกับหลวงปู่ หรือคือการที่ได้มีการขึ้นครูอย่างถูกต้องกับหลวงปู่ เพื่อให้หลวงปู่สอนวิธีการนั่งสมาธิ หลวงปู่ก็จะหักไม้มงคลอย่างนี้ให้ เมื่อมอบให้แล้วหลวงปู่ก็จะอธิบายว่า นี่คือไม้ที่ใช้เป็นอาสนะในอดีต ที่หลวงปู่นั่งกัมมัฏฐานด้วยความอดทนจนสำเร็จ หลวงปู่ว่านั่งไม้แผ่นนี้มา ๑๐ ปี เฮียว่า หลวงปู่ท่านทราบดีว่าการที่จะนั่งปฏิบัติอย่างจริงๆจัง ไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะแต่ละคนก็นั่งกันไม่ค่อยจะทน ไม่นาน และไม่นิ่ง จึงมอบไม้ให้เพื่อเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจ เพื่อเมื่อแต่ละคนมีความรู้สึกว่าจะท้อ ก็ให้ดูไม้ชิ้นนี้เป็นแบบอย่างถึงความอดทนของหลวงปู่ เฮียเล่าว่าเฉพาะกลุ่มของเฮียนะ ศิษย์กลุ่มอื่นไม่ทราบ หลังจากหลวงปู่มรณภาพแล้ว ก็ประมาณว่าวงแตก ไม่มีใครนั่งต่อกันซักคน แต่ในปัจจุบันนี้ผมก็เห็นเฮียอยู่ ๒ ท่าน ที่พกติดตัวเป็นสิริมงคลอยู่ตลอด นอกนั้นก็ย้ายบ้านออกจากตลาดพลูไปแล้ว ติดต่อกันไม่ได้แล้วครับ ที่เฮียเล่าให้ฟังก็เป็นเรื่องราวประมาณนี้

 

อ่านเรื่องพระวีระกับเฮียคุยกันเรื่องจีวรหลวงปู่
แล้วอมยิ้ม มีความสุข

เล่าอีกเฮีย ชอบๆ

 

ในวันที่เฮียติดรถผมมานั้นเฮียมีเล่าต่อว่า มีเย็นวันหนึ่งเฮียกับเพื่อนๆไปกราบหลวงปู่ที่วัด หลวงปู่กับพระวีระเพิ่งกลับจากพิธีพุทธาภิเษกมาได้สักพักหนึ่ง หลวงปู่ก็เข้าไปนั่งพักผ่อนอยู่ในห้องบนกุฏิ พระวีระก็เลยมานั่งคุยกับพวกเฮียๆด้านนอกห้อง เฮียถามพระวีระว่า " หลวงพี่วันนี้ไปพุทธาภิเษกที่วัดไหนมา " พระวีระก็เล่าให้เฮียฟังว่า " วันนี้อั้วกับหลวงปู่ไปงานพุทธาภิเษกมา ๓ วัด ( พระวีระก็บอกว่าไปวัดไหน แต่ปัจจุบันเฮียจำไม่ได้ ) พระวีระเล่าว่า " ตี๋ลื้อลองสังเกตุเดะ อั้วเองสังเกตุมาหลายครั้งแล้ว หลวงปู่เมตตาสุดๆ เวลาหลวงปู่กลับจากงานพุทธาภิเษกหลวงปู่จะเพลียทุกครั้ง หลวงปู่คงใช้พลังจิตมาก " พระวีระก็พูดประมาณเป็นห่วงสุขภาพของหลวงปู่ พระวีระท่านเป็นคนเชื้อสายจีน พูดไทยไม่ค่อยชัด และบุคคลิกท่านเป็นคนคุยสนุก เสียงดัง เฮียเล่าว่าพระวีระยังเล่าเหตุการณ์ ในวันที่เพิ่งกลับจากงานในวันนั้นให้ฟังแบบสนุกๆให้กลุ่มเฮียฟังว่า " อาตี๋วันนี้ขาดทุน ขาดทุนป่นปี้ " เฮียก็ยิ้มๆและถามไปว่า " ขาดทุนยังไงหลวงพี่ " พระวีระเล่าว่า วันนี้หลวงปู่ไปพิธีพุทธาภิเษกพระที่วัด (เฮียจำไม่ได้แล้ว) ทางเจ้าอาวาสนิมนต์พระอาจารย์มาหลายรูป หลวงพ่อถิร วัดป่าเลไลย์ก็มางานด้วย พระอาจารย์ที่มาพุทธาภิเษกก็เพื่อหาปัจจัยมาสร้างโบสถ์หลังนี้ อั้วเห็นหลวงปู่มองลอดหน้าต่าง มองโบสถ์ที่กำลังก่อสร้าง เห็นช่างกำลังผูกเหล็กกันอยู่ หลังจบงานเจ้าอาวาสถวายซองหลวงปู่มา ๓ หมื่น ( เฮียเล่าว่าพระวีระทำตาโตๆ เฮียเล่าว่ายุคนั้นเงิน ๓ หมื่นนี่เยอะ) หลวงปู่ก็กวักมือเรียกอั้ว ให้อั้วเรียกเจ้าอาวาสมา พอเจ้าอาวาสมาก็คุกเข่าพนมมือ หลวงปู่ก็เรียกให้เข้ามาหาใกล้ๆ แล้วยื่นซองให้ แล้วบอกว่า " ทำบุญ ทำบุญ " เจ้าอาวาสก็บอกว่า ซองนี้ขอถวายหลวงปู่ หลวงปู่ก็ว่าพูดอีกครั้งว่า " ทำบุญ ทำบุญ " พระวีระเล่าต่อพร้อมหัวเราะว่า " อาตี๋พระที่มาพุทธาภิเษกในงานเห็นหลวงปู่ถวายซอง ก็ถวายทำบุญกับเจ้าอาวาสเหมือนหลวงปู่ทุกรูปเลย อั้วตามหลวงปู่ไปอีก ๒ งาน หลวงปู่ก็ถวายซองคืน แล้วบอกว่า " ทำบุญ ทำบุญ " อีกทั้ง ๒ งานเลย ขาดทุน วันนี้ขาดทุนป่นปี้ " เฮียว่าพระวีระก็พูดแบบเฮฮาเสียงดัง แบบอารมณ์ดี พูดเล่นตามบุคคลิกของท่าน เฮียว่าขณะที่พระวีระกำลังจะเล่าต่อ หลวงปู่ก็กระแอมเสียงดังๆ ออกมาจากในห้อง พระวีระเลยเงียบแบบกระทันหัน มองหน้าพวกเฮียๆแล้วเอานิ้วชี้จุปปาก แล้วพระวีระกับกลุ่มของเฮียก็ยิ้มๆกัน เดินย่องๆลงมาจากกุฏิไม่มีใครกล้าพูดต่อเลยครับ

เฮียเล่าถึงบรรยากาศในอดีตให้ฟังครับ

 

พระสมเด็จฟ้าผ่า ที่อยู่ในกลุ่มศิษย์พี่ๆย่านตลาดพลู ที่พี่แต่ละท่านสักการะกันอยู่ ผมขออนุญาตท่านเหล่านั้น นำมาถ่ายภาพให้เพื่อนสมาชิกชมกันครับ พี่ๆเล่าว่าในขณะที่กลุ่มศิษย์กำลังสร้างพระนั้น ก็มีหลายท่านก็นำของมงคลมาบรรจุแบบพิเศษกันเอง เพื่อสักการะเป็นพระมงคลเฉพาะของตัวเองอยู่หลายท่านหลายแบบ ตอนลองพิมพ์พระช่วงแรกๆ ก็มีพระเนื้อสีขาว ก่อนที่จะมีการคลุกรักอยู่หลายองค์ พี่เล่าว่าด้วยการที่พระกดกันด้วยมือแบบโบราณ และเป็นมือสมัครเล่น การตัดขอบพระจึงไม่มาตรฐาน ตัดกว้างบ้างชิดบ้าง ขนาดขององค์พระจึงไม่ค่อยเท่ากัน

องค์นี้พี่ท่านหนึ่งบรรจุตระกรุด ที่ขอหลวงปู่จารไว้ด้านหลัง บล็อคพี่เล่าว่าอยู่ช่วงพิมพ์พระช่วงกลางๆก่อนที่บล็อคเนื้อรักไปติดจนตื้น พี่บอกว่าตอนพิมพ์บล็อคช่วงแรกๆ เนื้อพระจะเห็นเป็นเม็ดลายหินมีดโกน ช่วงบล็อคแรกๆจะเหมือนองค์ของคุณ sitปลายแถว ที่เคยลงภาพไว้ ถ้ามีโอกาส รบกวนคุณ sitปลายแถว ลงภาพชัดๆอีกครั้งนะครับ

 

องค์นี้หลวงปู่เมตตาจารไว้ถึง ๒ ครั้ง พี่ว่าในครั้งแรกพระองค์นี้ได้นำไปขอเมตตาหลวงปู่จารอักขระยันต์แล้ว ต่อมาเห็นเพื่อนนำแผ่นทองคำเปลวปิดทับหลังก่อน แล้วจึงนำขอเมตตาหลวงปู่จาร ทำให้เห็นอักขระยันต์ชัดเจนกว่าไม่ปิดทองไว้ก่อน เมื่อเห็นแบบนั้นพี่จึงทำตามบ้าง จึงนำทองมาปิดทับแล้วนำไปขอเมตตาหลวงปู่จารอักขระยันต์อีกครั้ง จึงเห็นรอยจารอยู่ ๒ ครั้ง ก็ดูแล้วขลังยกกำลัง ๒ เลยครับ

ลองชมดูครับสมเด็จฟ้าผ่า ที่หาชมได้ยากมาก

 

ขอบคุณครับพี่กิมที่นำมาให้ชม

ของมงคลแบบนี้ได้แต่ชมแล้วก็ทำเสียง ซี๊ดดดดดด....จริง ๆ ครับ <a href="http://emoticon.ohozaa.com" target="_blank"><img src="http://emoticon.ohozaa.com/datas/emoticon/Onion/onion_ha.gif" border="0" alt="onion_ha.gif" /></a>