ก้าวข้ามพ้น มิติ(ความคิด) ที่ฝังตนเอง ทำอย่างไร?

พละห้า : ปัญญาอินทรีย์


คนที่ไม่เข้าใจว่า พละห้าคืออะไร ปัญญาอินทรีย์คืออะไร? ก็จะไม่เข้าใจว่า
คนมีปัญญาอิืนทรีย์ไม่เท่ากัน เหมือนมีภาชนะใส่น้ำไม่เท่ากัน บางคนรับได้
มาก บางคนรับได้น้อย ธรรมะไม่ใช่นิยายอ่านเล่นที่จะมานั่งนอนอ่านเล่นไป
เรื่อยๆ ได้ ถ้ารับมากไป อ่านมากไป ก็จะเกินอินทรีย์ที่จะรับ


แล้วอาการ "ล้น" มันก็จะเกิด เช่น ไล่คนที่เห็นต่างออกไป หาทางบล็อกมัน

 

พอไล่ผู้มีธรรมไปแล้ว กรรมก็เข้าตัว
เกิดอาการเจ็บปวด ก็หลงคิดว่า โอ้ว
เราได้รับเลือกจากจักรวาลแล้ว


เรากำลังเข้าสู่การเลื่อนระดับแล้ว
เรามีอาการตรงเปะๆ กะไอ้บทความ
นั่น โอ้ว เราคือ ผู้สูงส่ง เลื่อนแล้ว ...


ไม่ได้ว่าบทความและการแปลอะไร
แต่ขอให้ดูตัวคนอ่าน มันพัฒนาขึ้น
ได้จริงไหม? หรือได้แค่ฝันเฟื่องไป
สุดท้าย มันก็จิตเดิมๆ อารมณ์ไล่คน
อื่น พ่นพิษใส่ผู้มีธรรม เช่นเดิม แค่
เก่งสำนวนโวหาร ปากเก่งขึ้นเท่านั้น
ใช้ภาษาฝันเฟื่องสละสลวยขึ้นแึค่นั้น

 

กรรมบาป ของผู้ที่คิดไม่ดี ตามตัวอย่าง ให้หญิงของตนที่มีสัมพันธ์

ไปกระทำแท้ง ผลของบาปคือ เป็นโรคสมองเสื่อม

เพราะใช้หัว ใช้ความคิด กระทำบาป

================

บาป นับจากไหน นับที่เจตนา กับ ความจำเป็น

การใช้หัว หรือความคิด เพื่อขับไล่ ผู้ที่มีเจตนาบริสุทธิ์

หรือ ประพฤติเป็นกัลยาณมิตร (แม้นจะไม่โดนใจ)

ก็ถือว่าเป็นความผิด (พลาด) ของผู้ไม่ดำรงอยู่ในธรรมที่ดีงาม

หรือ เรียกว่า ไม่รักษาความดีงาม อยู่กับ ตนเอง

ผู้มีเจตนาบริสุทธิ์ กับ ผู้มีเจตนาไม่บริสุทธิ์

มันห่างระดับกัน มาก นัก

 

บาป อยู่ที่เจตนา

ความบริสุทธิ์ ก็อยู่ที่เจตนา

กัลยาณมิตร มีเจตนาบริสุทธิ์ หรือ ไม่

บาป กับ บริสุทธิ์ แม้จะต่างขั้วกัน แต่จะดูที่เจตนาเป็น พื้นฐาน เป็น เกณฑ์ การวัด

( ทำดีเอาหน้า แบบนี้ เป็นเจตนาบริสุทธิ์ หรือเปล่า )

ดังนั้น บาป และ การทำดี จึงต้องดูที่เจตนา .... ทำดี เพราะเจตนาดี ไม่มี

เคลือบแคลง คือ การทำด้วยความบริสุทธิ์ บริสุทธิ์ จึงต่างขั้ว กับบาป หรือคิดไม่ดี

 

การทำดี จึงดูไม่ได้จากการแสดงออก

แต่การทำไมดี สามารถดูได้จาก การกระทำ

ตรงไหน ... การทำไมดีจะส่งผลกระทบ

หรือเกิดการเบียดเบียน ได้

ทางใดทางหนึ่งคือ กาย กับ ใจ (ทันที)

ถามว่า เมื่อ กัลยาณมิตร หรือผู้ที่เตือน หรือชี้นำ

มีเจตนา เตือนผู้หลงทาง หลงมิติ ให้ก้าวหน้า

บุคคลที่ไล่ออกนอกกระทู้ นี่ล่ะ คือ ผู้ที่กระทำตนเอง

ทำความดีของตนเอง สูญหาย

มนุษย์ประกอบด้วยหลากหลาย ส่วน

ความดีตนเองสูญหาย แบบไม่รู้ตัว

เพราะว่า หากกัลยาณมิตร เตือนแบบบริสุทธิ์ (เจตนาไม่เคลือบแคลง เพราะไมคิดถึง

ประโยชน์ที่จะได้ ต่อตนเอง )

--------------------------------------------------------
คนที่มีตัวตน ที่มีอุปนิสัยแห่งความบาป จะเป็นอย่างไร

คนที่มีตัวตนบาป มักจะนำพฤติกรรมของผู้อื่น มาวัด โดยใช้

เกณฑ์ของตนเอง หรือ มิติอุปนิสัยของตนเอง มาใช้พิจารณา

คิดว่า การกระทำของผู้อื่น เป็นอุปนิสัยไม่ดี

(เพราะตนเอง มีอุปนิสัยไม่ดี เป็นข้อมูลบันทึก จึงเอา เกณฑ์นิสัยไม่ดี

นำมาวัดพฤติกรรมของผู้อื่น ผล คือ จึงได้คิดว่าผู้อื่น เป็นคนไม่ดี เป็นคนขี้อิจฉา )

นี่ล่ะ ตัวตนที่ แท้ ยังไม่สามารถล่วงรู้ได้ นับประสาอะไร กับ การมีสติ กับปัจจุบัน

มันไม่มีประโยชน์ ที่จะนำเอาคำว่า สติ มากล่าวอ้าง แม้นตัวตนเองยังไม่รู้จักอย่าง

ถ่องแท้)

 

เพ่งฌานสมาบัติครับ เพ่งที่จุดมโนทวารซึ่งทางเข้าออกของความคิด
ความคิดนี้ละเป็นสมุทัยเหตุแห่งทุกข์ คิดเมื่อไรก็ทุกข์เมื่อนั้น ดับทุกข์ ดับที่เหตุ
ความคิดคือเหตุ เมื่อความคิดดับ ทุกข์ก็ดับ
จุดมโนทวารอยู่ท่ามกลางใบหน้า ที่จุดดั้งจมูกหัก ระหว่างลูกนัยตาทั้งสองข้าง
ผู้ค้นพบแนวทางนี้เพราะเบื่อความคิด อยากดับความคิด ได้เอาแนวทางในพระไตรปิฎกมาปฏิบัติ แต่ขณะปฏิบัติไม่รู้ว่าคือฌานสมาบัติ เมื่อปฏิบัติผ่านพ้นไปแล้วจึงมารู้ว่าเป็นฌาน
การปฏิบัติคือเอาสติเพ่งจี้ที่จุดนี้ให้ได้อย่าให้หลุด เมื่อหลุดก็เข้าไปใหม่ ทำอยู่เช่นนี้ ผมก็ทำอยู่ครับ

 

บาป และ ความดี วัดกันตรงไหน

บาป กระทำเมื่อมี เจตนาไม่ดี

ความดี สำเร็จได้ เมื่อ มีเจตนาดี

ดูที่เจตนา ...

บาปสามารถดููและรู้สึกได้ สำหรับคนที่บริสุทธิ์ หรือมีศีลสมบูรณ์

ความดี ไม่สามารถดูได้ และรู้สึกไม่ได้ สำหรับ คนไม่บริสุทธิ์ หรือ ศีลไม่สมบูรณ์

คนมีศีลไม่สมบูรณ์ หรือคนบาป จะมองเจตนาของผู้อื่นผิดเพี้ยนไป

เพราะไม่มีศีลป้องกัน การแทรกซึมของ อกุศล

บุคคลเช่นนั้น ในอันดับต่อไป จะกลายเป็นบุคคลสีเท่า หรือ สีดำ ตามลำดับ