การปฏิบัติสมาธิเพื่อสุขภาพกายและจิตให้เหนือธรรมดาตามในทางพุทธศาสนา

คิดถึงอ.บาส อ.ภูมิ และเพื่อนพี่น้องทุกท่านเสมอค่ะ
วันนี้ขอส่งการบ้านด้วยคนนะคะ
สวดมนต์ กราบพระฯและระลึกบุญส่งถึงบิดามารดาครูอาจารย์เทพเทวา...
ดูลมหายใจ กาย ผ่อนคลาย ไม่บริกรรม
หลังจากครั้งสุดท้ายที่ได้ส่งการบ้านไป..อาการที่กายโยกรุนแรง(เมื่อเกิดก็ระลึกส่วนบุญส่งให้ทุกท่านโดยเฉพาะเจ้ากรรมนายเวร) แรกๆที่มีอาการแทบไม่อยากนั่งเลยค่ะ
ประมาณ1อาทิตย์ อาการโยกก็เบาลงจนบางคล้ายคลื่นไหวๆ
ช่วงนี้เวลานั่งก็พยายามที่จะดู รู้ ละวางตามที่ อ.บาสแนะนำ แต่ในที่สุดก็เหมือนสติมันหายไปเสมอ
ควรทำอย่างไรต่อไปคะ

 

อย่าคิดมากครับ

อยากทำอะไรก็ลองทำดูครับ

 

ขอบคุณมากค่ะ
จะตั้งใจทำให้สม่ำเสมอต่อไปค่ะ

 

ฝึกอันนี้ไปก่อนนะหนุ่ม จะฝึกที่ไหนก็ฝึกสักที่หนึ่ง ไม่ว่ากันนะ

 

ทำใจยอมรับความจริงที่เป็นปัจจุบัน

ให้ได้ก่อนคับแล้วจะเริ่มมองเห็นอะไรบ้าง

 

ผมเข้าใจพี่นะ แล้วก็เข้าใจอาจารย์บาส (น่าจะเข้าใจ 555)

คือเข้าใจว่าพี่มีความตั้งใจจริง ที่จะทำ ที่จะปฏิบัติ

แต่บางครั้งมันมีหลายเหตุปัจจัยเข้ามาเกี่ยวข้อง

สรุปสั้นๆว่า อันไหนทำได้ก็ทำ ทำไม่ได้ก็ปล่อยไปนะครับ

ในกรณีนี้ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ใส่บาตรตามที่อาจารย์บอก

ยังไงพี่ก็จะได้รับผลจากการใส่บาตรอยู่ดี หากมันจะเป็นผลที่พี่จะได้รับ

โดยอาจมาจากสาเหตุอื่น (อธิบายยากจัง -*-)

ถ้าถึงเวลาเรายังไงเสียเราจะได้โอกาสนั้นๆเอง

ถ้าถึงเวลาที่จะได้รับผล ยังไงเราก็จะได้ครับ

ผู้กำหนดไม่ใช่ทั้งผม และอาจารย์บาส ครับ

 

ขอบพระคุณครับ อยู่ u.s ทำอะไรก็ยากครับ...:'(

 

วันนี้ไปเที่ยวทะเลและได้แวะไหว้พระทำบุญที่วัดห้วยมงคล

เหมือนจะเป็นการไปเที่ยวที่ปกติ แต่ก็ได้เจอพระธุดงด์3รูป

เดินอยู่บนถนน ระหว่างทางกลับ แดดร้อนมาก ถ้ารถไม่เต็มจะ

ไปส่งแล้วจึงได้แต่ถวายน้ำและปัจจัย นำบุญมาบอกทุกท่านครับ

 

พอดีไปเจอเรื่องประหลาดเลยมาเล่าให้ฟังครับ

เมื่อวานได้มีโอกาสคุยกับพี่ท่านหนึงคือคนที่อยู่รอบตัวบอกว่าแกเป็นเหมือนโรคจิตคือหวาดผวาตลอดเวลา

เลยมีคนให้เราไปนั่งคุย สิิ่งที่เราเห็นคือพ่อแม่เค้าได้ไปขอสิ่งศักดิสิทธิ์ว่าให้มีลูก แต่ลูกท่านนี้เหมือนกับ

ยังไม่ถึงเวลาเกิด เหมือนหนีมาเกิดแล้วพอเกิดมาพวกนายทะเบียนหรือที่เราเรียกว่ายมฑูต เค้าก็มาหามาตามหา

เราเห็นดังนั้นเลยถามว่าสิ่งที่เค้ากลัวเค้าไม่รู้ใช่ไหมว่ากลัวอะไรแต่รู้ว่าเวลาอยู่คนเดียวเงียบๆแล้วจะกลัว

ตอนเด็กๆเคยเหมือนเจออะไรที่เหมือนยมฑูตใช่ไหม เค้าก็ตกใจมาคือเค้าก็ลืมไปแล้ว แล้วก็ไม่รู้ว่าคืออะไร

พอเค้าคิดตามที่ผมบอกเลยนึกได้ว่าใช่เค้าบอกว่าตอนนั้นคนที่มาก็บอกประมาณว่าหามานานในที่สุดก็เจอ

เค้าก็กลัวมาก ผมก็เลยแนะนำให้เค้าไปทำตามนิมิตรที่ผมเห็น เค้ารับปากแต่ก็ไม่รู้ว่าทำไหม 555

เอาไว้ผมเจอพี่เค้าอีกทีจะมาเล่าให้ฟังครับ

 

มารายงานตัวหน่อยค่ะ. ยังปฏิบัติทุกวันค่ะ เนื่องจากสังขารมีขึ้นมีลงตามสภาวะ
ตามที่อาจารย์ได้ดูไว้ให้คราวก่อนที่มีอาการป่วยเกิดขึ้น. เป็นตามที่อาจารย์ว่าไว้จริงๆค่ะ ทั้งจากกรรมและพฤติกรรมตัวเอง. หลังจากที่อาจารย์ได้แนะนำไว้ก็จำใส่ใจไว้ตลอด พยายามระลึกถึงไว้สุดท้ายยังไม่รอดค่ะ พลาดอีก. เลยมีอาการป่วยอีกรอบ. แต่เข้าใจในสถาพและสภาวะตัวเองค่ะ กายป่วยแต่ใจไม่ป่วยเพราะรู้ว่าอะไรเป็นอะไร. ไม่ละการปฏิบัติแต่อาจหย่อนยานบางช่วงตามสภาพสังขาร. สภาวะจิตยังไปเรื่อยๆค่ะ ไม่ได้ส่งการบ้านเพราะไม่รู้จะอธิบายยังไง. ยังติดตามคณะอยู่ค่ะไม่ไปไหน

 

ครับ ไปเรื่อยๆครับ เดี๋ยวจะเห็นการพัฒนาครับ

 

ของคุณค่ะ ค่อยมีกำลังฮึดขึ้นมาอีกหน่อย.

 

ช่วงนี้ผมก็เรื่อยๆนะสบายๆ

ความจริงเจอหลายเรื่องที่จะมาเล่า

พอเผลอแป๊บๆก็ลืม นึกไม่ค่อยออกเลย

ไม่รู้เป็นอะไร U_U

 

มาเยี่ยม อ.บาสและทุกๆ ท่าน ค่ะ

 

ยังนั่งกันอยู่ไหมครับ

หลังการที่ผมสอน ให้นั่งทำบทที่ 1-3 และทำบุญอยู่เป็นนิจ

จิตจะพาเข้าสู่ ฌาน อภิญญาโดน Auto run คลาวนี้ก็ต้องมาดูว่าจะไปนิพานไหม

 

มาส่งเสียงเล็กน้อย. ส่งการบ้านหน่อยค่ะ. ยังปฏิบัติอยู่ค่ะยังเพียรพยายามอยู่. รู้สึกได้ค่ะว่าการปฏิบัติดีขึ้น ไม่ส่ายไปมามากเหมือนตะก่อน. ยังฟุ้งซ่านมีอยู่แต่ไม่ดูวุ่นวายเท่าไร. วันนี้วันหยุดนั่งได้สงบขึ้นเพราะวางภาระทุกอย่าง. เดือนหน้าประมาณ 20 กว่าจะไปถือศีลปฏิบัติค่ะ. ประมาณ 9 วันค่ะ. อยู่ระหว่างการตัดสินใจว่าจะไปปฏิบัติกับ คณะอาจารย์โกเอ็นก้า หรือ วัดป่าที่วอร์วิกค่ะ ( อยู่อังกฤษค่ะ). อาจารย์หรือคุณอริยพอมีอะไรแนะนำไหมคะ. เคยไปปฏิบัติกับคณะอาจารย์โกเอ็นก้า สองปีที่แล้ว 11 วันดีมากค่ะ. เน้นฝึกสมาธิล้วนๆ. พิจารณาเวทนา. 7 วันแรกทรมานสังขารดีค่ะเพราะฝึกวันนึง 7-9 ชมต่อวัน. มารู้สึกไม่ทรมารตอนสองสามวันสุดท้าย. แต่สำหรับวัดป่าที่วอร์วิกเห็นเพื่อนที่เคยไปบอกว่าต้องทำเอง ฝึกเอง. เหมือนกะไปแล้วนั่งเองทำเองเพราะพระท่านมีน้อยและมีหน้าที่ไปทำอย่างอื่น. อีกอย่างเป็นพระต่างชาติค่ะ. ก็เลยยังลังเลว่าจะไปทางไหนดี. รบกวนขอคำแนะนำหน่อยค่ะ

 

ตั้งใจจะปฎิบัติทุกวันในช่วงเข้าพรรษา

เพื่อนร่วนชั้นไปไหนกันหมดครับ

เตรียมพร้อมกันหรือยังครับ

 

มารายงานตัวค่ะ ช่วงนี้ก็ไม่ได้นั่งเลย เข้าพรรษากะว่าจะทำอยู่เหมือนกันจ้า

 

ยังปฎิบัติทุกวันครับ แต่ไม่ได้เข้ามารายงานแค่นั้นเอง
สู้ สู้ สู้ ครับ

 

เล่าสู่กันฟังแบบรวบยอด เผื่อมีใครเจอปัญหา...ได้รู้ว่า ไม่ได้เจอคนเดียว ต่างคนต่างเจอปัญหาที่ไม่เหมือนกัน จะได้มีแรงสู้

สมาธิถึงไหนไม่รู้จริงๆ รู้แต่พยายามละ ความโกรธ อารมณ์ต่างๆลงโดยมีเป้าหมายว่า...เผื่อจะไม่เกิดอีกแล้ว (ถ้าทำได้)

โดนขอสัมภาษณ์ลดเงินเดือน... ตอบไปว่า ไม่ต้องมาถาม ลดได้มั๊ย ลดเท่าไหร่ แต่อยากให้รู้ว่าคิดยังไง...เวลาขึ้น ไม่เคยมองเห็น แต่เวลาจะหัก ชื่อมาเลยคนแรก...เจ้านายก็หัวเราะ

เจ้านายด่า...พูดใส่หน้าทุกวัน ถ้าทำไม่ได้ ให้ลาออกไป ต้องยอม ต้องทนให้ด่าทุกวัน เพราะไม่มีทางไป หางานใหม่ก็ไม่ได้ ถึงเจ้านายจะงี่เง่า หยุมหยิม เยอะ ก็ต้องทน จนตอนนี้บรรยากาศเริ่มดีขึ้นแล้ว...

สอนตัวเองว่า ใครโกรธเรา เรื่องของเขา แต่เราโกรธใคร มันเรื่องของเรา ไม่ได้กวนนะ คิดว่า เรื่องของคนอื่น เรายุ่งไม่ได้ รึ ถึงยุ่ง ก็เปลี่ยนเค้าไม่ได้ แต่เรื่องของเรานี่ เราต้องเปลี่ยน พยายามไม่โกรธ ถ้าทำไม่ได้ ก็ต้องเกิดอีก ต้องทำให้ได้ ไม่วันนี้ ก็วันหน้า พยายามไปเรื่อยๆ จนกว่าจะตาย

แปลงาน ให้น้องคนนึงก็หลายหน้า ใช้เวลาหลายวัน แต่พอเจ้านายถาม ว่าเราแปลรึ เค้าตอบว่า เค้าทำเอง เราหันไปสบตา เค้าก็หน้าแดง เราก็พยายามวาง ไม่โกรธๆๆๆ แต่ก็ติดใจอยู่หลายวัน ไม่นึกว่า หน้าซื่อๆ จะเป็นแบบนี้ ด้วยความที่วางไม่ลงก็เลยไปเล่าให้น้องอีกคนฟัง เล่าให้เพื่อนอีกคนฟัง เลยได้ข้อมูลภาคสอง มาว่า น้องหน้าซื่อคนนั้น เอางานใหม่ไปให้อีกคนแปล คนนั้นก็ถามว่า ทำไมไม่ให้เราแปล เค้าบอกว่า เราแปลไม่ดี ไม่ได้เรื่อง 555 ตัวกู ของกู ขึ้นอีกแล้ว เราแปลไม่ได้เรื่องเหรอ เลยอยากรู้ว่า ไอ้ที่ลอกผลงานเราไปเนี่ย ต่างกันกี่ประโยคกับที่เราแปล ฮึดขึ้นมา อยากขอสำเนาที่คนหน้าซื่อแปล ว่าต่างกันกับที่เราทำ กี่คำ สุดท้ายไม่มีใครมีสำเนา นอกจากเจ้าตัวคนเดียว... ตอนนี้ที่แน่ๆ น้องหน้าซื่อคงไม่กล้ามาให้เราแปลอีกแล้ว โอเค พี่ไม่โกรธ (อาละวาด) แต่จำ 555 สักวันคงลืม

ป่วยไข้ ไม่สบาย ก็เป็นมันได้เรื่อยๆ
ปัญหาเรื่องเงินทอง ก็มีแต่หนักขึ้น ไม่เบาเลย

แต่ทั้งนี้ ทั้งนั้น ใจเบาขึ้น แต่ไม่ทุกวันนะ บางวันก็มีหนักจนเกินทนเหมือนกัน พอเวลานั้นก็ตีโพยตีพาย บ่นพ้อ รันทดกับโชคชะตาสักที จนได้มาอ่านเจอคำสอนของพระ ท่านว่า..."เปรียบเหมือนเรียนมหาลัย ก็ต้องแก้ปัญหา ทำข้อสอบมหาลัย จะให้ทำข้อสอบง่ายๆ อนุบาลเหมือนก่อนได้ไง" อือม์ เรากำลังเรียนมหาลัยนะ 555 ต้องสู้ ต้องผ่านให้ได้

อีกอย่างที่พระสอน... บางคนต้องเจอทุกข์ บีบคั้น เพื่อให้ทนไม่ได้ เบื่อ จนไม่อยากเกิดอีกแล้ว จะได้มั่นคงในการตัดสินใจ ไม่เอา ไม่เกิดอีกแล้ว ไม่งั้นก็ไม่เบื่อ รึเบื่อๆ อยากๆ ไม่เด็ดขาด พอทุกข์ก็เบื่อ พอหมดทุกข์ก็อยาก ไม่มั่นคง ดังนั้น ทุกข์จึงกระหน่ำเพื่อตอกย้ำให้เบื่อ ไม่อยากเกิด... สาธุค่ะ

แต่ยังไงก็ตาม ที่เล่ามา ยังทำไม่ได้ทั้งหมดหรอก เพียงแต่พยายามไปเรื่อยๆ จนกว่าจะตาย สักวันต้องทำได้...

ทำบุญเรื่อยๆ ตามโอกาศ ช่วงนี้ดีมีคนร่วมสมทบทุนบ่อยๆ ของตัวเองก็ทำตามกำลังที่ทำได้ นิดๆหน่อยๆ....

- ร่วมทำบุญวันละบาท กับชมรมโมทนาบุญ
- ร่วมทำบุญ สร้างสถานปฏิบัติธรรม ที่เขาค้อ
- ไปทำบุญบริจาค ค่ายา ค่าอาหาร ค่าโลหิต ค่าเวชภัณฑ์ อื่นๆ ที่ รพ.สงฆ์
- ร่วมทำบุญผ้าป่า กับ ธารตะวัน

ขอบุญนี้ที่ทำมา มีผลแก่คนที่เกี่ยวข้องทั้งหมด ทั้งผู้มีพระคุณ ทั้งเจ้ากรรมนายเวร... ขอให้พ้นทุกข์ ขอให้มีสุข...

ช่วงหลังจะนึกถึง ขอบคุณพระสงฆ์ผู้ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ เนื้อนาบุญทั้งหลายที่สืบทอดคำสอน ที่ปฏิบัติให้เห็นผลของพระธรรม ให้ลูกอยากเดินตาม ให้ได้เชื่อในธรรม เชื่อในพระพุทธเจ้า ขอบารมีท่านช่วยประคับประคอง ให้เดิน ให้ถูกทาง...สาธุค่ะ