คุยกันฉันท์เพื่อน - ( ๔๑) ^_^

มีลิ้งค์ภาพคนที่โดนกินมาให้ดูค่ะ


http://img818.imageshack.us/img818/5396/liveleakdotcoma279792e6.jpg



http://img818.imageshack.us/img818/5396/liveleakdotcoma279792e6.jpg


ขอบคุณคุณนัฒธเดชด้วยค่ะที่ช่วยหาลิ้งค์ให้

 

ขอนำวิดิโอนี้มาให้ดูกัน เพื่อเป็นเครื่องเตือนใจพวกเราไม่ให้ประมาทค่ะ...

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=CRsw0gaP0TY&feature=related]เสียเวลาสัก 7 นาที อยากให้ดู VDO ชุดนี้ครับผม - YouTube[/ame]

 

ส่วนสงครามไม่เคยมีผลดีกับใคร... นอกจากความสูญเสีย พลัดพราก... ขอฝากวิดิโอนี้ค่ะ...

[ame="http://www.youtube.com/watch?v=NGKeRorTRGw&feature=share"]???? ???????????? ??????????????? - YouTube[/ame]

 

สาธุ...

กราบโมทนากับคุณริศาด้วยค่ะ...

ถ้ามีโอกาส ธรก็อยากไปร่วมด้วยนะคะ...

หลังวันงาน ถ้าธรสามารถหารูปในวันงานมาลงให้ร่วมโมทนากันได้... จะพยายามหามาให้ค่ะ

 

ขอบพระคุณค่ะคุณไทร... _/\_

ไม่ทราบว่าตอนที่เตือนนั้น cdc ตั้งใจจะเตือนเรื่องซอมบี้หรือ แค่เป็นการล้อเล่น เพื่อให้คนไม่ประมาทในการเตรียมรับมือกับภัยพิบัติก็ตาม...

แต่เห็นได้ชัดว่า...

ตอนนี้คำเตือนนั้นมีประโยชน์ต่อผู้รับข้อมูลข่าวสารจริง ๆ... ทั้งในแง่การเตรียมรับมือกับภัยธรรมชาติที่ดูจะรุนแรงไปทั่วโลก... หรือภัยจากอมนุษย์...


ขอบพระคุณมากเลยค่ะ...

 

สวัสดีค่ะคุณไข่ต้ม...

กราบโมทนาด้วยค่ะกับกำลังใจในการปฏิบัติธรรม...

ธรเองไม่ค่อยจะมีโอกาสไปปฏิบัติธรรมที่ไหนนัก... และหลาย ๆ ครั้งเวลาที่มีโอกาสไปปฏิบัติ ธรกลับฟุ้งมากกว่าอยู่ที่บ้านเสียอีก * *"...

ตอนหลัง ๆ เลยยิ่งไม่ค่อยได้ไปไหน (ประกอบกับสิ่งที่เลือกที่จะทำ... เลยไม่ค่อยว่างจะไปไหนนัก)...

แต่โชคดีที่ธรชินกับการพิจารณา และนึกถึงพระ นึกถึงธรรมะ ในชีวิตประจำวัน...

ซึ่งก็ไม่ได้มากมายอะไรนัก... มีเวลาว่าง หรือเห็นอะไรรอบตัว ก็จะนึกว่า... เห็นไหม... หมามันนอนหลบแดดอยู่โคนต้นไม้... เขาร้อนนะนั่น... เขาเคยทำกรรมไม่ดีเอาไว้ ต้องมารับกรรมแบบนี้... เมื่อรับกรรม ไม่มีใครเลยที่จะหนีกรรมที่ตัวเองก่อไว้ได้พ้น...

พอเห็นคนเครียดจากการทำงาน... ก็จะนึก... เอ้อ โลกมนุษย์มีแต่ความทุกข์จริง ๆ ต้องทนให้เจ้านายโขกสับ ต้องทนทำงานทั้ง ๆ ที่ทั้งเหนื่อย ทั้งไม่พอใจ หงุดหงิด สารพัด... งานทางโลกทำไม่มีวันจบวันสิ้นจริง ๆ... งานที่ทำนี่มันมีประโยชน์จริง ๆ น่ะเหรอ... มีประโยชน์สำหรับใคร...

หาคำตอบให้ตัวเอง... ทุกคนทำงาน จริง ๆ เพื่อความอยู่รอดของตนเองและครอบครัว...

แล้วก็ต้องหาใหม่ไม่จบไม่สิ้น...

ดูตัวเราเองตอนนี้สิ... เราต่างจากคนอื่นตรงไหน... เราก็ชีวิต เขาก็ชีวิต... จะเอาอะไรมากมายกับชีวิต... จะตายเมื่อไหร่ก็ไม่รู้...

ธรโชคดีอีกอย่างค่ะ... มาเป็นหอบหืดกำเริบรุนแรงเอา เมื่อสัก ๕ - ๖ เดือนมานี้เอง

(ทั้ง ๆ ที่คุณหมอบอกว่า จริงๆ คนที่เป็นระยะรุนแรงแบบนี้... ต้องมีอาการปรากฏมาตั้งแต่เด็ก ๆ หรือ นานมากแล้ว... ที่ผ่านมา ที่ธรน่าจะเฉลียวใจที่สุดก็ตอนไปขึ้นถ้ำวัวแดงกับเพื่อน ๆ ที่หอบซะจนจะพับเอา... โชคดีมาก ๆ ที่เพื่อน ๆ กลุ่มนั้นน่ารักกันทุกคนเลย... แต่ด้วยความที่ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นหอบ... แต่คิดว่าเป็นเพราะความอ้วนมากกกกกกกกกกกของตัวเองเลยมีอาการแบบนั้น... ถ้าตอนนั้นหอบจนหมดสติไป... คงลำบากเพื่อน ๆ แย่เลย... ขอโทษทุก ๆ คนย้อนหลังด้วยนะคะ... และขอบพระคุณสำหรับความมีน้ำใจของทุกคนค่ะ)

ตอนที่อาการกำเริบรุนแรงครั้งแรกในชีวิต คือ ประมาณต้นมกราคมที่ผ่านมา...

ลุกขึ้นจากเตียงตอนเช้า... ไม่มีอาการอะไรเลย... พอเริ่มเดินก้าวแรก... หายใจไม่ออก... ก็ยังงงว่าตัวเองเป็นอะไร...

พอก้าวที่สอง... เฮ้ย ! อึดอัดอะไรขนาดนี้... พอก้าวที่สามเท่านั้นแหละค่ะ... ทรุดลงไปกองกับพื้นเลย...

ตอนนั้นเข้าใจเลยว่า... คนที่กำลังจะตายเพราะหายใจไม่ออกรู้สึกอย่างไร...

ธร... อยู่คนเดียว... ในบ้าน... ตอนแรกก็ตกใจว่าตัวเองเป็นอะไร... ตอนนั้นโชคดีที่ไม่ได้กลัวตาย... แค่ทรมานจากที่หายใจไม่ออก...

พยายามหายใจเข้า - ออกลึก ๆ... ลมหายใจลงไปแค่ตรงคอหอย แล้วตีกลับออกมา...

หลอดลมตีบสนิท...

ตอนนั้นพอเข้าใจว่าคนที่กำลังจะตายรู้สึกอย่างไร... เลยนำวิกฤติตรงนั้นมาพลิกเป็นโอกาส... เอาเถอะจะตายก็ตาย... อยู่มาจนบัดนี้ก็กำไรมากแล้ว

(ตอนเด็กๆที่เพิ่งรู้ความ จำแม่นเลยว่ามีพระปฏิบัติท่านหนึ่ง พอเห็นหน้าธร ท่านพิจารณาอยู่สักครู่แล้วหันไปบอกคุณแม่ของธรว่า... เด็กคนนี้อายุสั้นนะ อยู่ได้แค่ ๓๕ เท่านั้น... เพราะฉะนั้นธรจะนึกเสมอตั้งแต่เด็ก ๆ ว่าตัวเองจะตายตอนอายุ ๓๕... แต่ก็แปลก... เวลาทำบุญ ไม่เคยอธิษฐานขอให้อายุยืน ๆ เลย... พอเลย ๓๕ มา อ้าว ยังไม่ตายนี่... ตั้งแต่นั้น... ธรถือว่าชีวิตตั้งแต่ ๓๕ มาจนตอนนี้ คือ กำไรของธรแล้ว...)

ตอนนั้นเลยคิดว่า ถ้าตายเมื่อไหร่ ขอขึ้นไปอยู่รูปพรหมแล้วกัน... ^^...

(อย่าเอาอย่างธรนะคะ... ถ้ามีโอกาส อธิษฐานขอเข้าพระนิพพานเลย... ตัดทุกข์ทั้งมวลลงให้สิ้น... ของธร... ยังมีสิ่งต้องทำค่ะ)

ว่าแล้วด้วยความเคยชินกับการจับลมหายใจในตลอดวันที่นึกได้... ก็จับลมหายใจเข้า - ออกไปเรื่อย ๆ ทั้ง ๆ ที่ก็นั่งหอบตัวโยนอยู่ที่เดิมนั่นแหละค่ะ...

หายใจเข้าได้ทีละนิด ๆ แค่คอหอย แล้วตีกลับ... ตอนนั้นขอบอกว่า บ้านหมุน หน้ามืด ตาลาย เจ็บร้าวระบมไปหมดทั้งตัว... ทรมานมากกกกกก...

แต่ก็พยายามตามดูลมหายใจไปเรื่อย ๆ...

ด้วยความที่จับลมหายใจแผ่ว ๆ เบา ๆ ทำให้ลมสามารถค่อย ๆ ซึมผ่านช่องหลอดลมที่ตีบสนิทนั้นเข้าไปถึงปอดได้ทีละนิด ทีละนิด...

นั่งหอบอยู่เป็นชั่วโมง... จนอาการที่หลอดลมตีบค่อยๆ คลายตัวทีละนิด ๆ เช่นกัน...

สรุปว่าตั้งแต่วันนั้นมาเป็นอาทิตย์... แม้แต่จะกลืนน้ำ กลืนข้าวต้ม... ทั้งน้ำทั้งอาหารถูกตีกลับสำลักออกมาทางจมูกทางปาก... เพราะหลอดลมตั้งแต่คอหอยลงไปถึงกลางทรวงอกตีบตลอดทาง (จุ๊! จุ๊! อย่าไปบอกคุณหมอแผนปัจจุบันนะคะ... บอกไปคุณหมอท่านก็ไม่เชื่อหรอกค่ะ) เพราะฉะนั้นพอน้ำและอาหารจะลงไป... เส้นทางมันเล็ก มันโดนลมตีกลับออกมาเลยค่ะ...

จนปัจจุบันนี้ ธร... สามารถฟุบได้ตลอดเวลา... เพราะอยู่ ๆ หลอดลมจะตีบขึ้นมาตอนไหนก็สุดจะรู้...

แต่อย่างที่ธรบอกแล้วน่ะค่ะ...

ธรโชคดีที่อาการธรมากำเริบเอา... เมื่อธรได้ปฏิบัติธรรมแล้ว...

ถ้ามีอาการก่อนหน้านี้... ธรคงไม่มีสติพอที่จะช่วยตัวเองได้ หรือกลัวตายจนตายไปแล้วจริง ๆ (ปัจจุบันนี้ บ้านที่ธรอยู่... ก็มีธรคนเดียวเหมือนเดิมคะ... ไม่อยากกวนใคร)

ตอนนี้... ถ้าจะเป็นอะไรไป หรือจะตายตอนไหน... ก็สุดแล้วแต่อายุขัยที่จะมาถึงค่ะ...

ไม่ใช่ว่าเก่ง หรืออวดดี อวดวิเศษ...

แต่... ^^ ยาแผนปัจจุบัน... ทั้งยาทาน ยาพ่น... ธรแพ้หมดเลยค่ะ... แทนที่จะหายเหนื่อย หายใจออก กลับกลายเป็นว่า ทั้งเหนื่อยมากขึ้น หายใจลำบากขึ้น... เพราะใช้แล้วใจสั่น... ยามีผลข้างเคียงไปทุกส่วนตั้งแต่ศีรษะลงมาถึงปอด ^ ^

ตอนนี้สิ่งที่ทำได้ คือการใช้การแพทย์แผนไทยรักษาประคองชีวิตไปเรื่อย ๆ...

ทำให้ทราบว่าสมุนไพรของคนไทยเรานี่... ยอดเยี่ยมสุด ๆ ดีมากๆ เพียงแต่มันไม่ทันสมัย ต้องใช้เวลาในการทำ... รส และกลิ่น... พอดีธรชอบ เลยว่า เอ้อ หอมดีนะ รสชาติก็ไม่เท่าไหร่นี่... แต่สำหรับหลาย ๆ คน ทนแทบไม่ไหว...

แต่สมุนไพร มันต้องใช้เวลาในการรักษา นานนนนนนนนนนนนน โดยเฉพาะกับโรคเรื้อรังแบบที่ธรเป็น แบบที่หมอแผนปัจจุบันบอกว่า ไม่มีทางรักษาให้หายขาด... ต้องใช้ยาช่วยไปตลอดชีวิต

คุณไข่ต้มและเพื่อน ๆ คงงง... ว่าอยู่ ๆ เอาเรื่องส่วนตัวมาเล่าให้คนอื่นฟังทำไม...

ธรไม่ได้หวังอะไรเป็นการส่วนตัว...

แค่อยากที่จะบอกเล่าให้เพื่อน ๆ ฟังว่า...

ชีวิตคนเราน่ะ... ที่เราพยายามท่อง ๆ กันว่ามันไม่เที่ยงนะ... ที่เราใช้สัญญาจำๆเอาน่ะว่า... เรามีความตายเป็นของธรรมดา... สังขารร่างกายนี้มันไม่ใช่เรา มันไม่ใช่ของๆเราน่ะ...

มันเป็นความจริงทุกประการ...

แค่เรา... หายใจเข้า แล้วลมมันไม่เข้า... หรือเราหายใจออก แล้วลมมันไม่ออก...

ถ้าขาดสติ... ขาดการพิจารณา... ทรมานมากค่ะ กว่าจะตายลง...

สิ่งที่เล่ามาให้ฟัง... คือการปฏิบัติธรรมของธร...

ขณะที่กำลังนั่งเล่าให้เพื่อน ๆ ฟังนี่... ก็กำลังหอบ... หายใจลำบากไปด้วย...

แต่ก็แค่นั้น... เหนื่อยนัก... หยุดพิมพ์... นั่งจับลมหายใจสักพัก... พอหัวหายหมุน... ร่างกายหายเหนื่อย หัวใจกับปอดบรรเทาอาการเจ็บลง... ก็พิมพ์ต่อ...

เพื่อน ๆ ลองเอาประสบการณ์จริงในชีวิตประจำวันที่พบเจอมาใช้ในการพิจารณา... มาใช้เป็นข้อเตือนใจ เป็นมุมมองในการปฏิบัติธรรมดูสิคะ...

จะทำให้จิตจับธรรมะได้ง่ายขึ้นมากเลยค่ะ...

กราบโมทนากับทุกท่านที่ตั้งใจทำความดี... ไม่ว่าเล็กหรือใหญ่... ทำทาน รักษาศีล ปฏิบัติธรรมภาวนา...

กุศลกรรมที่ธรสร้างมาดีแล้วตั้งแต่ต้นมาจนถึงปัจจุบันนี้ และที่จะทำต่อไปในอนาคต... ไม่ว่าจะมากจะน้อยเพียงใดขอให้มารวมตัวกัน... และขอให้เพื่อน ๆ ทุกดวงจิต... มาร่วมกันโมทนาและได้รับซึ่งกุศลผลบุญเหล่านั้น... เหมือนกับที่ธรจะพึงได้รับ... ทุกประการ เทอญ


ขอให้ทุกท่านเข้าถึงที่สุดแห่งธรรม มีพระนิพพานเป็นที่ไปทุกท่านนะค่ะ...

พระรักษาค่ะ

 

^ ^ ซอมบี้ว่าน่ากลัว... แต่อยู่ในบ้าน... มีหลาย ๆ คนคอยช่วย... ก็คงจะพอมีโอกาสรอดได้บ้าง...

แต่... หลอดลมเล็ก ๆ ของเราเอง... ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน... อยู่คนเดียว หรือ มีคนอยู่รอบตัวมากมาย... แค่หลอดลมมันปิด...

ไม่มีโอกาสรอดเลยค่ะ...

ซอมบี้ว่าแน่... ยังไม่น่ากลัวเท่า... แพ้หลอดลมตัวเอง...

^ ^

 

สวัสดีจ้ะหนิง...

ต้องถือว่าเราทั้งคู่โชคดีที่....

ของหนิงผ่านพ้นช่วงวิกฤตมาได้แล้ว... แต่ก็ต้องดูแลตัวเองดี ๆ นะจ้ะ...

ของพี่... โชคดีที่รู้จักการปฏิบัติธรรมแล้ว...

เราสองคนได้เปรียบคนอื่นเพิ่มขึ้นอีกนิด... ตรงที่เราจะมีโอกาสพิจารณาความตาย จิตจะมีสตดีขึ้นอีกหน่อย... ^ ^ ... เนอะ...

ได้เจอของจริง โดยที่ไม่ต้องไปหาที่ไหน... ได้มีบททดสอบ โดยมีกำลังใจของเราเองเป็นตัวให้คะแนนว่าตก หรือผ่าน...

หนิงเองก็ขอให้มีสุขภาพร่างกายที่แข็งแรง...

ขอให้เข้าถึงที่สุดแห่งธรรมโดยง่าย โดยสะดวก โดยเร็ววันจ้ะ...

พระรักษานะจ้ะ

 

ขอให้คุณธร หายไวๆ นะ (f)
โรคทางกาย มีผู้มีความสามารถหลายๆ ด้านช่วยได้
โรคทางใจ มีแต่เราเท่านั้นที่จะพ้นได้ คนอื่นจะช่วยเราก็ไม่ได้
คุณธรมีกำลังใจดีขนาดนี้ คงผ่านพ้นตรงนี้ไปได้เป็นอย่างดีแน่นอน

 

ขอบคุณสำหรับพรค่ะคุณอ๋อ...

ธรรมะ คือ ชีวิต.... ชีวิต คือ ธรรมะ....

สำหรับผู้ปฏิบัติธรรม เพื่อธรรม...

ธรก็ขออาราธนาบารมีคุณของพระศรีรัตนตรัยขออำนวยพรให้คุณอ๋อ และครอบครัว มีความสุขกายสุขใจ ปราศจากซึ่งทุกข์ โศก โรค ภัยทั้งหลายทั้งมวล และเข้าถึงธรรมเป็นที่สุดด้วยค่ะ

 

สวัสดีจ้ะไข่ต้ม...

ยินดีจ้ะที่จะได้มีน้องสาวอีกคน... ^ ^

ขอบคุณนะจ้ะที่บอกเกี่ยวกับการปฏิบัติธรรม... และขอโมทนากับไข่ต้มด้วยจ้ะที่เพียรพยายามสร้างความดี...


"... ตอนนี้หนูถึงตั้งใจมากที่จะปฎิบัติธรรมเมื่อมีโอกาสอย่างน้อยอย่างน้อยก็มีความดีเป็นทุนให้บ้างถึงแม้ชาตินี้ไม่ได้เข้าถึงธรรมแต่ก็มีพื้นฐานความดีที่เราต้องได้ทำต่อไปในชาติหน้าหนูมั่นใจเพราะอธิฐานในการทำบุญตลอด..."


สาธุ... คนที่สนใจถึงขั้นการปฏิบัติธรรมได้... วาสนาบุญบารมีก็ไม่น้อยแล้วล่ะจ้ะ... เป็นเชื้อพันธุ์สืบต่อความดีต่อไปไม่รู้จบจ้ะ...

เพียงแต่ว่า...

อย่าลืมอธิษฐานกำกับไว้ด้วยนะจ้ะ ว่า...

ขอให้ข้าพเจ้ามีจิตมั่นต่อการเป็นสัมมาทิฐิ ได้พบพระพุทธศาสนา รู้จัก และได้ทำทาน รักษาศีล ปฏิบัติธรรมภาวนาไปทุกภพชาติ นับจากนี้ตราบเข้าสู่พระนิพพาน...

หากชาติใด ภพใด หรือในขณะจิตใด ที่ข้าพเจ้าประมาทพลาดพลั้ง ขาดสติ สมาธิ หรือมีอกุศลกรรมเข้าบังจิต ทำให้พลั้งเผลอออกจากทางแห่งสัมมาทิฐิ...

ขอให้ข้าพเจ้าสามารถดึงจิตตัวเองกลับมาสู่หนทางแห่งสัมมาทิฐิได้โดยเร็วพลัน หรือ มีครูบาอาจารย์ พรหมเทพเทวา ท่านผู้มีพระคุณ หรือกัลยาณมิตรทางธรรม มาชี้บอก สะกิด หนทางแห่งสัมมาทิฐิให้แก่ข้าพเจ้าโดยเร็วพลันด้วยเทอญ....

 

จ้า..

เห็นพระเดชพระคุณหลวงพี่อู๊ดบอกว่าน่าจะเป็นหลังออกพรรษา ประมาณปลาย ๆ เดือน พฤศจิกายนจ้ะ... สำหรับงานกฐินของที่วัดจ้ะ......

ไว้เจอกันจ้ะ ^ ^

 

สวัสดีค่ะเพื่อนๆทุกคน...

อีก ๒ อาทิตย์ งานสัมมนาเตือนภัยพิบัติ ๕ ภูมิภาค "๓ ต. ต่อชีวิต เพิ่มทางรอดจากภัยพิบัติ" ในภูมิภาค : ภาคกลาง ก็จะเริ่มแล้วนะคะ...

หลังจากนั้นการสัมมนาในภูมิภาคอื่น ๆ ก็จะตามมาค่ะ...

เพื่อน ๆ สนใจจะเข้าร่วมงานสัมมนาที่ภูมิภาคไหน... ก็เชิญเลยนะคะ... ไม่มีค่าใช้จ่ายใด ๆ ทั้ง ๆ สิ้นค่ะ...






<!-- google_ad_section_end -->

 

วิทยากรโดยรวมของทุกภูมิภาค ก็จะมีอาทิเช่น...

- พระเดชพระคุณพระอาจารย์หลาย ๆ ท่าน เช่น

...พระเดชพระคุณพระเทพสิทธิวิมล (หลวงพ่อเอียด สุทนฺโต) - เจ้าคณะจังหวัดประจวบคีรีขันธ์ และเจ้าอาวาสวัดคลองวาฬ (พระอารามหลวง)
...พระเดชพระคุณพระครูวิลาศกาญจนธรรม (หลวงพ่อเล็ก สุธมฺมปญฺโญ) - เจ้าอาวาสวัดท่าขนุน
...พระเดชพระคุณพระครูพิศาลชโลปมคุณ (หลวงพ่อภักดี) - เจ้าอาวาสวัดราษฎร์ศรัทธา (ท้ายดอน)
...พระเดชพระคุณพระครูวิชัย สารคุณ (หลวงพ่อหนุน สุวิชโย) เจ้าคณะตำบลนาแก้วและเจ้าอาวาสวัดพุทธโมกข์
...พระเดชพระคุณพระครูปิยกาญจนธรรม (หลวงพ่อโนรี) - เจ้าคณะตำบลจรเข้เผือก เขต ๒ และเจ้าอาวาสวัดหนองหญ้าปล้อง

- วิทยากรจาก ศูนย์เตือนภัยพิบัติแห่งชาติ (หลายท่านหมุนเวียนเปลี่ยนกันมาตามวาระและโอกาส)
- วิทยากรจาก สำนักงานป้องกันและบรรเทาสาธารณภัยของจังหวัดนั้นๆ
- วิทยากรจาก ศูนย์กสิกรรมธรรมชาติของแต่ละภูมิภาค
- วิทยากรจาก สถาบันการแพทย์แผนไทยพัฒนา (อ.อดิศร พุกกะนัดด์)
- วิทยากรจาก มูลนิธิชัยพัฒนา (คุณลลิต ถนอมสิงห์)
- ดร.อาจอง ชุมสาย ณ อยุธยา

ขอน้อมกราบขอบพระคุณพระเดชพระคุณพระอาจารย์ทุก ๆ ท่าน และขอกราบขอบพระคุณวิทยากรทุกท่านจากทุกหน่วยงานด้วยค่ะ...