แสงแดดจ้า เวลาเที่ยง ต้องเลี่ยงหลบ หาร่มซบ หลบผิว ทั้งหิวข้าว เดินออกไป ปากซอย มีร้อยซาว(120) ซื้อกับข้าว มากิน ให้อิ่มกาย เจอก๋วยเตี๋ยว...
อายตนะ 6 อริยสัจ 4 ตา....เพ่งมอง จ้องรับ จับวัตถุ หู....รับรู้ เสียงซ้อง สะท้อนหา จมูก...ดมกลิ่น โชยชม ลมพัดพา ลิ้น....ชิวหา รับรส กำหนดใจ...
ไม่ได้ทิ้ง บ้านอุ่น ที่กรุ่นหอม บ้านกวี ศรีสมร อ้อนคำหวาน แวะมาบ้าง มาอ่าน ผ่านไม่นาน เกรงเจ้าบ้าน มาอ่านกลอน ก็ร่อนไป เรื่องของเหา อุ้ยเหงา...
หนาวกายใจเหงา กลางคืนกลืนกลางวันพลันสงบ ความเงียบกลบเสียงเรไรใจกลับเหงา ค่ำคืนนี้ราตรียาวหนาวกายเรา แม้ห่มผ้าไม่บรรเทาเล่าบอกจันทร์...
ไม่ถึงขั้น จอมยุทธ์ ดุจที่กล่าว ร้อง อุว๊าว ทำไม ให้ฉงน เป็นแค่เพียง มนุษย์ ปุถุชน แม่หน้ามล ชมเกิน เค้าเขิลเป็นนะ 5555
ไม่ได้หายห่างโพ้น ไปไกล ยังว่ายเวียนอยู่ใน อย่างนี้ เข้ามาอ่านผ่านไป ใช่ว่า หลบหนี เพียงไม่อยากเซ้าซี้ พี่น้อง เกรงใจ
ขอบคุณ บุษบรรณ จำกันได้ รีบมาดัก ทักทาย ร่ายมนต์สั้น แทนเจ้าบ้าน อย่างไว ในฉับพลัน เข้ามาอ่าน แต่มิทัน ได้ตอบที เนื่องด้วยเรื่อง การงาน...
ความฝันในวัยเด็ก จะขอกล่าว เล่าความ สวมบทบาท มิบังอาจ อวดตน ในหนหลัง ย้อนอดีต เยาว์วัย เล่าให้ฟัง ว่าความฝัน ความหวัง เป็นฉันใด ด้วยฐานะ...
เป็นเรือจ้าง ร่างฝัน ปลุกปั้นศิษย์ ผู้ประสิทธ์ วิชา พาสร้างเสริม มอบความรู้ สู่รุ่น เป็นทุนเดิม ช่วยสร้างเสริม ประสบการณ์ สานสัมพันธ์...
ผมมาลา ทุกคน คนบ่นกลอน ใช่มาอ้อน ให้หวน ไม่ควรหนา ขอจากไป ด้วยดี จึงมาลา ตัวผมหนา รู้สึก ไม่ค่อยดี ก็ตอนนี้ มีใคร คล้ายหมั่นใส้ ใช่มาไล่...
อาทิตย์ดับ ลับไป ย้ายมาค่ำ ละสิ่งทำ ทั้งสิ้น หยุดดิ้นหา ล้มลงนอน พักกาย คลายกายา หลับเถิดหนา เวลานี้ ฝันดีเอย
อักษรอร่อย เพราะว่าข่อย เติมชูรส เพิ่มความสด ได้รสดี ที่เคยใส่ แถมเครื่องปรุง ซีอิ้วขาว เติมลงไป ลืมได้ไง ทิพรส สามหยดเอง
ขอบคุณยาย แนะนำ ธรรมนำหน้า เคยฝึกมา หลายหน คนโง่เขลา เห็นกิเลส ไม่ปลง ยังหลงเมา โอ้ตัวเรา เขาไกล ใยยังจม
ต้องขอบคุณ บุษบรรณ นำความให้ เรื่องผ่อนคลาย ความเหงา เรารับไว้ ถึงจะโสด มานาน คงไม่ตาย แต่หัวใจ เรียกร้อง น้องอยู่ดี ทุกวันนี้ เข้ากระทู้...
ได้เวลา นอนหลับ เอนทับที่ เตียงเคยมี คนข้าง ครั้งหนหลัง มาคืนนี้ เตียงกลับ เงียบเหงาจัง นอนลำพัง คนเดียว เปรี่ยวเอกา ดูเวลา ก็ดึก ยังนึกคิด...
แยกชื่อด้วยเครื่องหมายจุลภาค เช่น พลังจิต, พุทธศาสนา
