..๏ แก้พระวิวาทกัน ๏..

อยู่มาวันหนึ่ง ขณะที่พระเทพกวี (โต) นั่งเอกเขนกนอกกุฏิ
ท่านเห็นพระวัดระฆังฯ ๒ รูปชี้หน้าด่ากัน เสียงดังลั่นวัด

ท่านเจ้าคุณพระเทพกวีลุกเข้ากุฏิจัดดอกไม้ ธูปเทียนใส่พาน
รีบเดินเข้าไปหาพระทั้งสองแล้วทรุดตัวนั่งคุกเข่า
ทำท่าถวายดอกไม้ธูปเทียนให้พระคู่นั้น
แล้วอ้อนวอนฝากตัวว่า...

"พ่อเจ้าประคุณพ่อจงคุ้มครองฉันด้วย ฉันฝากตัวกับพ่อด้วย
ฉันเห็นจริงแล้วว่า พ่อเก่งเหลือเกิน เก่งพอได้ เก่งแท้ ๆ พ่อเจ้าประคุณ
ขรัวโตฝากตัวด้วย"

พระทั้งคู่ก็เลยเลิกวิวาท มาคุกเข่ากราบพระเทพกวี
และท่านก็กราบตอบ กราบกันไปกราบกันมาอยู่พักหนึ่ง
ผลที่สุดพระวัดระฆัง ฯ คู่นี้เลิกเป็นปากเสียงกัน
ทำให้พระลูกวัดอื่น ๆ ไม่กล้าทะเลาะกันอีก

เวลาจำวัดอยู่ในกุฏิของท่านที่วัดระฆังนั้น
เจ้าขโมยเจาะพื้นกุฏิล้วงเอาข้างของที่วางเกลื่อนไว้
เจ้าขโมยล้วงไม่ถึง ท่านก็ช่วยเอาไม้เขี่ยของๆนั้นเข้าไปให้ใกล้มือขโมย

เจ้าขโมยลักเข็นเรือใต้ถุนกุฏิท่านก็เปิดหน้าต่างสอนขโมยว่า
" เข็นเบาๆ หน่อยจ๊ะ ถ้าดังไปพระท่านได้ยินเข้าท่านจะตีเอา เจ็บเปล่าจ๊ะ
เข็นเรือบนแห้ง เขาต้องเอาหมอนรองข้างท้ายให้โดงก่อนจ๊ะ
ถึงจะกลิ้งสะดวกดี เรือก็ไม่ช้ำไม่รั่วจ๊ะ"

เจ้าขโมยเกรงใจไม่เข็นต่อไป

เก็บมาจากเกร็ดชีวิต สมเด็จพุฒาจารย์โต พรหมรังสี