"ไร้ที่พึ่งทางใจ" : องค์หลวงปู่น้อย ญาณวโร

#ไร้ที่พึ่งทางใจ

“...สงสารแกใส่บาตรตั้งแต่โน่นชุดแรกใหญ่ๆโน่นนะยายนี่นะ ก็คงจะได้ยินได้ฟังคนว่าอะไรทำนองนั้นแหละระยะหลังๆมาแกก็หายไปจนระยะหลังๆมาก็กลับมาอีกได้ ๒, ๓ วันนี่แหละก็หายไปเลย แล้วก็จนทราบข่าวว่าแกป่วยแกก็ตายในที่สุดมีแค่นั้นนะลูกมันไม่มีอะไรนะถ้าคนเรามันอบรมบ่มนิสัยตัวเองมันก็ไม่มีสิ่งที่เลวๆทรามๆเข้าไปนะลูกนะ มันก็มีแต่สิ่งที่ดีๆเข้าไปๆในจิตในใจ อันนี้ถ้าไม่อบรมบ่มนิสัยมันก็เท่าเก่ามันนั่นแหละ ใครพูดอะไรก็เชื่อหมด ใครพูดอะไรก็เชื่อหมด เรียกว่าไม่มีเหตุผลไม่สามารถพึ่งตัวเองได้ ลมพัดมาทางด้านไหนก็ไปตามลมนั่นแหละ เรียกว่าศรัทธาแบบปุยนุ่น ใช้ความคิดแบบปุยนุ่นมันไม่หนักแน่นมันหาเหตุผลไม่ได้ อันนี้เป็นบุคคลที่พึ่งตัวเองยากลำบากการที่จะได้บุญได้กุศลทรงบุญพาวาสนาบารมีนี้ยากนะลูกไม่ค่อยได้ไม่ค่อยมี

ยกเว้นผู้นั้นหนักแน่นจริงๆ จึงจะได้ แล้วใครช่วยเราได้ล่ะ หลวงปู่ยังไม่เห็นใครว่าช่วยเราได้ เราเกิดจากน้ำกามของผู้เป็นพ่อผู้เป็นแม่ ก็สมควรที่จะทดแทนบุญคุณ ผู้เลิศผู้ประเสริฐก็คือพ่อคือแม่พระอรหันต์ของลูกเสียทางด้านอื่นไม่เห็นมี ไม่มีใครช่วยเราได้นะ เมียนี่เวลาเราตายเขาก็เอาผัวใหม่ ผัวเวลาเราตายเขาก็เอาเมียใหม่ มันก็แค่นั้นมันก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมา ก็สู้ทุกข์สู้ยากกันต่อไปก็เลี้ยงลูกเลี้ยงเต้า ได้ผัวกับคนนี้ก็ออกลูกไปอีก ได้ผัวกับคนนั้นก็ออกลูกไปอีก มันก็เป็นอย่างงั้น แล้วลูกก็ถูกทอดทิ้งให้ตากะยายเลี้ยงเรียกว่าครอบครัวไม่อบอุ่นก็เป็นคนเสเพลไป เสเพลไป มันก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมามันก็มีแค่นั้น เพราะอะไรก็เพราะใจของเรามันไม่เป็นปึกแผ่นแน่นนหนา มันไม่พึ่งตัวเอง มันกลัวตายพูดตรงๆนั่นแหละ ใจมันกลัวตาย ใจไม่มีหลักไม่มีเกณฑ์ ใจไม่เป็นพุทธะ ใจไม่มีความเคารพในศาสดาตัวเอง ใจไม่มีความเคารพและเชื่อฟังหลักคําสอนของศาสดาตัวเองมันก็เป็นอย่างงี้ จะไปหาพึ่งคนนั้นพึ่งคนนี้แล้วได้อะไรดีขึ้นมา

หลวงปู่ยังไม่เห็นการพึ่งที่ถาวรที่พระพุทธเจ้าทรงบัญญัติ พึ่งเป็นสิ่งที่ถาวรไงที่เป็นสาระแก่นสาร หลวงปู่ยังไม่เห็น ก็เห็นแต่เราพึ่งตัวเองได้แล้วก็พึ่งพระพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์ได้ มันเป็นปึกแผ่นแน่นหนาได้ จะทำอะไรขึ้นมันก็สมเหตุสมผลคือไม่ได้หลงตามคำพูดของคนนั้นคนนี้มายุแยงตะแคงรั่ว นี่ก็คนแก่ก็ธรรมดาคนแก่ก็จะว่าก็ไม่เกี่ยวกันนะ ถ้ามีเหตุผลมันเหมือนชีวิตจิตใจมันไม่เข้าไปก้าวก่ายนะลูก ไม่มีอะไรที่จะมาแหย่ได้หรอก ฟากมนุษย์หรือฟากเทวดาฟากพรหมโลกโน่น ถ้ามันดิ่งด้วยความเคารพเทิดทูนในคุณงามความดีที่ได้กระทำอะไรจะมายุ่งเหยิงได้เราไม่ดีต่างหากไปโทษคนนั้นคนนี้ ไปโทษคนนั้นว่าเขามายุแยงตะแคงรั่วเรา เขามาหาเรื่องเรา เขามาชวนเราไปทำสิ่งที่ไม่ดี ก็จะบอกว่าแต่ถ้าเราไม่ไปมันก็สิ้นเรื่องใช่ไหมล่ะ แต่เราไปทำไมมันก็ขึ้นอยู่ที่ทั้งนั้น จะดีจะชั่วก็เป็นผู้กระทำของเรานี่ ...”

พระธรรมเทศนา : องค์หลวงปู่น้อย ญาณวโร
วัดป่าห้วยริน ต.หัวนาคำ อ.กระนวน จ.ขอนแก่น
๒๗ พฤษภาคม ๒๕๖๔