"ไม่มีความอาลัยอาวรณ์" : : องค์หลวงปู่น้อย ญาณวโร

"ไม่มีความอาลัยอาวรณ์"

"...จะให้มีความอาลัยอาวรณ์เขานี่ เฮาจะบ่มีเลยในชีวิตเฮานิ เวลามันขาดออกจากภพจากชาตินิ โอย... อิพ่อ อิแม่เอย มันขาดแบบพลิกโลก คือจั่งปลี้นโลกขึ้นมาหนิ บ่เห็นโลกเก่าเลย นี่มันจั่งมหัศจรรย์โตนั่นล่ะ ผู้ใด๋พลิกโลกบ่ทันได้ ผู้นั้นก็ถูกจองจำต่อไปแล่ว ถ่าพลิกโลกได้แล้ว ก็คล้ายๆ กับเขาแหวะไส้ไก่ เอาไส้ไก่ข้างในมาล้าง พลิกไส้ข้างนอกเอาเข้าข้างในพุ่นล่ะ พุ่นแล่ว ป่านนั้นล่ะพลิกโลก อุปมาอุปมัย

โอ... มันล่ะบ่มีความฮักความซังให้ผุใด๋ มันล่ะอยู่อย่างสำบาย ความสะทกสะท้าน บ่มี ความว่ากลัวว่ากล้ามันบ่มี มันเป็นซื่อ ๆ ปกติของมัน นี่แล่ว หลวงตาเว้า(พูด)... พอมาเห็นแล้ว ลงเพิ่นอย่างสุดหัวจิตหัวใจเลย เพิ่นว่า มันฟากกล้าฟากกลัวไป แม่นความเพิ่น คือมันฟากไป คือกลัวก็ทราบกล้าก็ทราบนั่นน๊า มันฟากไปจั่งซั่นมันบ่แม่นแนวอื่นเด้ กลัวก็ทราบกล้าก็ทราบอยู่ในจิตดวงเดียวนั่นล่ะ ที่เป็นสมมติอยู่ แต่ดวงจิตที่มันวิมุติหลุดพ้นแล้วมันบ่ได้เกี่ยวดอก มันบ่มีกล้าบ่มีกลัวมันฟากไปหมด คือตัวนั้น

โอ้... มันบ่แม่นของธรรมดา เอ้า คั่นมันเถิงมันบ่เป็นหยัง คั่นมันบ่เถิงนี่ติ้มันมีปัญหา

โอ... มันเป็นความยิ่งใหญ่ของการสร้างบารมี ขนาดระลึกได้บ่แม่นธรรมดาเด้ ระลึกได้ตั้งแต่เป็นผู้หญิงพุ้นก่อนที่จะสร้างบารมีเป็นผู้ชายพุ่นเฮา มีผัวผู้หนึ่งบักห่ามันมีแต่กินแต่เล่นกินเหล้าเมา..เห็นหึ่ง ๆ ยามอยากเซิงมันจั่งมา เป็นตาผางหน่ายคือหยังหนิ บักดำ ๆ ดอก ได้ลูกสองคน ลูกชายผุหนึ่ง ลูกหญิงผุหนึ่ง เฮากะเอาลูก.. สูนแฮง!! มันไปหากินแต่เหล้า บักห่าหนิ!! ยามอยากเซิงเฮามันจั่งมาแหม๋ เป็นตาผางหน่ายคือหยังหนิ ปรารถนาโว่ย... เฮากะเป็นคนดี เป็นผู้หญิงดีเด้ เฮากะเลยปรารถนาเป็นผู้ชาย เฮาสิบ่ขอเจอะขอเจอ บ่ขอเป็นผู้หญิงอีก แล้วก็เบื่อหน่าย เถิงเบื่อหน่ายผู้หญิงนำเบื่อหน่ายผู้ชายบนำ นั่นน๊า.. มันปะปนละคนกันมานั่นน๊า มันเบื่อจั่งซั่น ก่อมันสิสามารถสิ้นภพสิ้นชาติได้อย่างมหัศจรรย์ป่านนี้

ผู้หญิงกะเบื่อผู้ชายกะเบื่อนั่นน๊า แต่มันบ่ฮู้จักทีปไป(ไม่รู้จักหนทางไป)มันอยากเป็นผู้ชายซื่อ ๆ หนิ บ่ได้รักษาศีลแปดเด้ รักษาศีลห้านี่ล่ะบริสุททธิ์ จั่งเป็นผู้ชาย ศีลห้าก็ตามศีลแปดก็ตามรักษาเลย ผู้ใด๋อยากเป็นผู้ชาย ปรารถนาปั๊บโลด ให้บริสุทธิ์ผุดผ่องโลด อันนี้ถือศีลห้าเลี้ยงลูกเด้ นั่น ไปตายไสบุบักห่าดำ ๆ เป็นเปรตซะใด๋บุหนิ(หัวเราะ) นั่นล่ะ ก่อนเฮาสิเป็นผู้ชายได้ แต่ว่า ด้วยอำนาจศีลห้ามันบ่ขาดคือศีลแปดนิล่ะ การเวียนว่ายตายเกิดก่อภพก่อชาติก่อนั่นก่อนี่มา จนถึงชาติปัจจุบันนี้ มันจักอสงไขยล่ะ ตั้งแต่สร้างบารมีมามันหนึ่งอสงไขย ตั้งแต่เป็นผู้หญิงมามันก่อนหนึ่งอสงไขย พุ่นหน่ะ จริตนิสัยผู้หญิงมันยังติดเฮาอยู่นั่น เวลาเฮาเริ่มจะเป็นหนุ่มเอาผ้าใยบัวขอมหัว ลักนุ่งซิ่นเอื้อยไปหาเล่นในบ้าน เอื้อยลบ(ร้อง)ไห้ว่าซั่น ถามลาวเบิ่งเปี๋ยง(หัวเราะ) นั่น อุปนิสัยมันยังอยู่ฮั่น มันเป็นจั่งซั่นเด้ โห..มันสิธรรมดาติ นี่มันบ่ขาดเลยคือจั่งผู้ศีลแปด แต่ศีลแปดมันขาดเลยพลิกสัญญาเลย ถ้าศีลห้าบ่ขาด ถ้าศีลแปดบ่เต็มกะบ่ขาด..."

พระธรรมเทศนา : องค์หลวงปู่น้อย ญาณวโร
๓๐ มิถุนายน ๒๕๖๓
วัดป่าห้วยริน จังหวัดขอนแก่น