ไม่กล้านั่งสมาธิ ช่วยแนะวิธีแก้ไขหน่อยค่ะ

เมื่อประมาณ 2 ปีที่แล้ว เคยนอน ๆ อยู่ เคลิ้มจะหลับ จู่ ๆ ก็ลืมตาขึ้นมาเจอหน้าคนแก่ผู้ชายผมขาวกำลังจ้องหน้าในระยะใกล้มาก ถึง 2 ครั้ง เวลาห่างกันประมาณ 2 เดือน ตอนนั้นรู้สึกตกใจมาก ใจเต้นเหมือนกับจะตายให้ได้ เนื่องจากเป็นคนกลัวผีเป็นทุนเดิม หลังจากนั้นไม่กล้านอนคนเดียวอยู่นาน กว่าจะหลับได้ก็ทรมานมาก เพราะกลัวว่าลืมตามาจะเจอกับอะไรอีก จนกระทั่งเดี๋ยวนี้ก็ยังคงนอนเปิดทีวีเป็นเพื่อนจนหลับ (ตั้งเวลาปิดไว้นะค่ะ ไม่อยากเปิดไฟกลัวเปลืองค่ะ) คิดว่าไม่มีผลกระทบต่อชีวิตมากมาย แต่เมื่อเริ่มนั่งสมาธิจึงได้รู้ว่ามีผลกระทบมาก ไม่กล้าหลับตาในที่เงียบ ๆ ค่ะ ทั้ง ๆ ที่ชอบอยู่เงียบ ๆ (ตอนลืมตา) ตั้งสมาธิไม่ได้เลย อยากทำสมาธิให้ได้ค่ะ รบกวนช่วยแนะนำด้วยนะค่ะ

 

การทำสมาธิ ไม่มีไรน่ากลัวเลยค่ะจริงๆนะค่ะ เป็นการขจัดความกลัวด้วยซ้ำ หากเราฝึกจิตดีแล้ว เราจะลดความกลัวต่างๆไ้ด้เยอะ ไม่สะดุ้ง ไม่ตกใจง่ายด้วยค่ะ แล้วเวลาทำสมาธิผี หรือวิญญานเขาก็ไม่กล้ามาหลอกหลอนเรา เพราะถ้าเขาทำอย่างงั้น เขาก็จะอดบุญกุศลที่เราจะแผ่ไปให้เขา คนเรามันอยู่ที่ใจนะค่ะ อย่าทำให้ตัวเองเป็นคนจิตอ่อน เพราะถ้าเราจิตอ่อนอะไรก็เข้ามาหาเราได้ง่าย

เวลาทำสมาธิเห็นอะไรตอนหลับตา หรือลืมตา ก็ขอแค่ให้กำหนด เห็นหนอ เห็นหนอ ไปเรื่อยๆเดี๋ยวภาพนั้นก็จะหายไปเอง อย่าไปหวาดกลัว เพราะจะเสียสติได้ง่าย คิดว่าทุกอย่างไม่มีัตัวตนเป็นแค่สมมุติ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป วิญญาน มีที่ไหน ตัวเรามีที่ไหน มีแต่ความว่างป่าว

การทำสมาธิเป็นอานิสงค์ บุญที่ยิ่งใหญ่ ลงทุนก็น้อย หากเราทำตรงนี้ได้เราก็ถือว่าได้ทำบุญที่ยิ่งใหญ่กว่าบุญใดๆทั้งหมด มีพลัง มีอำนาจ กุศลแรงที่จะส่งให้ใครก็ได้ รองทำดูนะค่ะ ตายเป็นตาย แล้วสมาธิจะช่วยให้เราหลุดทุกข์ หลุดกรรม หลุดจากเจ้ากรรมนายเวร หากเราเพียรทำถึงขั้นเข้าสู่พระนิพพานนะค่ะ อย่าท้อแท้ เวลาเห็นวิญญาน ของผู้ชายนั้นมาอีก ก็แผ่เมตตาให้เขาๆรับแล้วเขาก็จะไม่มาก่อกวนค่ะ

 

ก่อนจะนั่งสมาธิควรไห้วพระสวดมนต์ตามปกติ เมื่อจะนั่งสมาธิเชิญสิ่งศักดิ์สิทธิ์มาคุ้มครองสังขาร และวิญญาณ ให้แคล้วคลาดปลอดภัยครับ พอนั่งและเสียงอะไรที่ดังก็ไม่ต้องไปสนใจ จะได้ยินคนพูด หรือเสียงตึงตัง ไม่ต้องไปคิดปรุงแต่งว่าเป็นสิ่งนั้น สิ่งนี้ ครับ สติอยู่ที่ลมหายใจ ให้รู้ว่าเข้า-ออก สั้น-ยาว หนัก-เบา พอสงบคิดถึงธาตุทั้งสี่มาประชุมกันดิน น้ำ ลม ไฟ โดยมีวิญญาณตัวรู้ ปรุงแต่ง รูป รส กลิ่น เสียง ผัสสะ และธรรมารมณ์ ทุกสิ่งไม่ยั่งยืน ไม่เกี่ยวข้องกัน แยกออกจากกัน มารวมกันเพราะการกระทำในอดีต(กรรม) วิญญาณก็คือเรา เราก็คือวิญญาณ ถึงที่สุดก็ไม่มีเรา ไม่วิญญาณ ไม่กลางวัน-กลางคืน เวลานอนหลับตาไม่กลัว เวลานั่งหลับตามีสติจะกลัวทำไม

 

ไม่กล้าหลับตา งั้นลองลืมตานั่งมองพระพุทธรูป เอาให้จำได้ให้ทุกสัดส่วนเลยครับ
ลองดูครับ
ภาวนาด้วยก็ได้ จับลมหายใจด้วยก็ดีครับ

 

ถ้ากลัวผี ก็ต้องไปอ่านกระทู้นี้คับ...อิอิ
http://palungjit.org/showthread.php?t=167176

ขอให้เจริญในธรรมคับ.. คำตอบมีใน กระทู้นี้หมดเลยคับ สงสัยไรก็ถามเพิ่มเติมนะคับ สาธุ

 

นี่คุณแค่เคลิ้มหลับ ผมน่ะนั่งอ่านหนังสือเสียงคุยออกมาตรงหน้าต่างด้านหน้า

แถมที่เจอล่าสุดนี่ จังเต็มๆตัว สติสัมปชัญญะสมบูรณ์ชัวร์ เพ่งแล้วเพ่งอีก

 

เริ่มต้นปฏิบัติเวลานั่งในครั้งแรกๆ ถ้าไม่หลับตาก็ได้เราดูตรงปลายจมูกแทน

 

ขอบคุณทุกท่านที่ความรู้ค่ะ จะพยายามจทำให้สำเร็จให้ได้ค่ะ

 

อนุโทนาด้วยคับ ติดขัดอย่างไรก็แจ้งข่าวกันได้นะคับ

สาธุ...

 

ถ้าใหม่ๆ ยังทำใจไม่ได้ ให้อธิฐานกับพระ ก่อนทำสมาธิครับ ว่าขอให้เห็นแต่สิ่งที่ดี สิ่งที่สวยงาม

เพื่อให้ลูกสามารถปฏิบัติสมาธิได้

 

สวดมนต์ไปก่อนจะเกิดผลบุญให้ทำได้เอง ทำบุญทุกบุญต้องอธิฐานขอให้ทำได้ ไม่ว่าจะทำทาน ถือศีล หรือภาวนา(สวดมนต์ไปก่อน) อนุโมทนาในความตั้งใจในกุศลจิตด้วยครับ

 

อย่าไปกลัวครับ นึกแค่นี้พอ
ผีสู้เราไม่ได้หรอก -----

 

จะเข้ามาอีกไมเนี่ย...เปิด ทีวี ไม่กล้าเปิดไฟนอนกลัวเปลือง......55....ก็หาโคมไฟเล็กๆสิครับ...เอาแบบสลัวๆนิดหน่อย(ผมใช้ไปสีเหลืองหลอดเล็กๆเป็นโคมไฟหัวเตียง)....แต่ก็สว่างอยู่นะ....เปิดเอา....คิดว่าจะประหยัดกว่า..เปิด ทีวีนะครับ(ไม่มีเสียงด้วย)...และเอื้อต่อการปฏิบัติกว่าด้วย....กลัวผีตอนนั่ง....ง่ายๆครับเปิดเทศน์ไปด้วย....หรือไม่ก็สวดมนต์จีน(เป็นดนตรีบำบัดได้ด้วย...เปิดแบบเบาๆนะ)....ถ้ามีอโรมาด้วยครบ(กิเลสนะ)...ผีไม่ต้องกลัวครับมันไม่มาหลอก.....ไอ่พวกนี้ผมใช้มาหมดแล้ว....เพราะผมก็เคยไม่ต่างจากคุณ....เข้าใจคุณดีครับ......ไม่ต้องรอให้ใครบอกหลอกครับ....คนกลัวผีนี่นะไงมันก็กลัว...55555;aa10

 

หาผู้กลัวมาดูสิว่าอยู่ที่ไหน ?

เป็นธรรมดา ประสบการณ์ที่ค่อนข้างฝังใจ จะทำให้ลืมยาก ก็ลองค้นหาดูสิว่า ใครกันที่เป็นผู้กลัว ลองมองหาดูจากจิตใจของตนเองดู ถ้านอนไม่หลับก็ค้นหาให้เจอ แล้วในที่สุด เราอาจจะรู้ขึ้นมาเองก็ได้ว่า ตัวความคิด ความจดจำของเรานั่นเอง ที่มันมาหลอกเรา ถ้ารู้ได้อย่างนี้ บางทีจะหายกลัวได้บ้าง เพราะตัวผู้กลัว จริง ๆ แล้วมันไม่มีตัวมีตนที่ไหนหรอก.

 

มันฟุ้งซ่านปรุงแต่ง ก็กลัวไปเรื่อยแหละจ๊ะ ฝืนสู้กับความกลัวให้ได้ เมื่อชินแล้วจะหายกลัวไปเอง ยิ่งสมาธิมีกำลังแล้ว ความกลัว หรืออาการ ตกใจมันเกิดขึ้นยากจ๊ะ ตอนนี้ก็ท่องไว้ว่า "เมื่อก่อนเขาเหมือนเรา ต่อไปเราเหมือนเขาๆๆๆๆๆ" นะจ๊ะ