แนวทางปฏิบัติและสอนธรรม๑๑ประการของหลวงปู่มั่น โดยหลวงปู่กงมา จิรปุญโญ

​

หลวงปู่กงมา ได้ถือเป็นแนวทางปฏิบัติและสอนธรรม
เป็นหลักธรรมที่หลวงปู่มั่น ภูริทตฺโตได้วางเอาไว้ ซึ่งหลวงปู่กงมา
ก็จดจำได้อย่างขึ้นใจคือธรรม ๑๑ ประการ อันได้แก่..


๑.) การปฏิบัติทางใจ ต้องถือการถ่ายถอนอุปาทานเป็นหลัก


๒.) การถ่ายถอนนั้น ไม่ใช่การถ่ายถอนโดยไม่มีเหตุ ไม่ใช่ทำเฉย ๆ
ให้มันถ่ายถอนเอง


๓.) เหตุแห่งการถ่ายถอนนั้น ต้องสมเหตุสมผล
เย ธมฺมา เหตุปฺปภวา เตสํ เหตํ ตถาคโต เตสญฺจ โย นิโรโธ จ เอวํ วาที มหาสมโณ
ธรรมทั้งหลายเกิดจากเหตุ ธรรมทั้งหลายดับไปเพราะเหตุ
พระมหาสมณะมีปกติตรัสอย่างนี้


๔.) เพื่อให้เข้าใจว่า การถ่ายถอนอุปาทานนั้น
มิใช่มีเหตุและไม่สมควรแก่เหตุ ต้องสมเหตุสมผล


๕.) เหตุ ได้แก่ สมมติบัญญัติขึ้น แล้วหลงตามอาการนั้น
เริ่มต้นด้วยการสมมติตัวของตนก่อน พอหลงตัวของเราแล้ว
ก็ไปหลงคนอื่น หลงว่าเราสวยแล้ว จึงไปหลงผู้อื่นว่าสวย
เมื่อหลงตัวของตัวและผู้อื่นแล้ว ก็หลงวัตถุข้างนอกจากตัว
กลับกลายเป็นราคะ โทสะ โมหะ


๖.) แก้ เหตุ ต้องพิจารณากรรมฐาน ๕ คือ ผม ขน เล็บ ฟัน หนัง
ด้วยสามารถแห่งกำลังของสมาธิ เมื่อสมาธิชั้นต่ำ การพิจารณาก็เป็นญาณชั้นต่ำ
เมื่อเป็นสมาธิชั้นสูง การพิจารณาก็เป็นญาณชั้นสูง แต่อยู่ในกรรมฐาน ๕


๗.) การ สมเหตุสมผล คือคันที่ไหนก็ต้องเกาที่นั่นจึงจะหายคัน
คนติดกรรมฐาน ๕ หมายถึงหลงหนังเป็นที่สุด เรียกว่าหลงกันตรงนี้
ถ้าไม่มีหนังคงจะวิ่งกันแทบตาย เมื่อหลงกันที่นี่ ก็ต้องแก้กันที่นี่
คือเมื่อกำลังสมาธิพอแล้ว พิจารณาก็เห็นความจริง เกิดความเบื่อหน่าย
เป็นวิปัสสนาญาณ


๘.) เป็นการเดินตามอริยสัจ เพราะเป็นการพิจารณาตัวทุกข์
ดังที่พระพุทธองค์ตรัสว่า ชาติปิทุกข์ ชราปิทุกข์ พยาธิปิทุกข์ มรณัมปิทุกข์
ใครเกิด ใครแก่ ใครเจ็บ ใครตาย กรรมฐาน ๕ เป็นต้น
ปฏิสนธิเกิดมาแล้ว แก่แล้ว ตายแล้ว จึงได้ชื่อว่า พิจารณากรรมฐาน ๕
อันเป็นทางพ้นทุกข์ เพราะพิจารณาตัวทุกข์จริง ๆ


๙.) ทุกขสมุทัย เหตุเกิดทุกข์ เพราะมาหลงกรรมฐาน ๕ ยึดมั่นจึงเป็นทุกข์
เมื่อพิจารณาละได้ เพราะเห็นตามความเป็นจริง
สมคำว่า รูปสฺสมึปิ นิพฺพินฺทติ เวทนายปิ นิพฺพินฺทติ สญฺญายปิ นิพฺพินฺทติ
สงฺขาเรปิ นิพฺพินฺทติ วิญฺญาณสฺสมึปิ นิพฺพินฺทติ
เมื่อเบื่อหน่ายในรูป (กรรมฐาน ๕) เป็นต้น แล้วก็คลายความกำหนัด
เมื่อเราพ้น เราก็ต้องมีญาณทราบชัด ว่าเราพ้น


๑๐.) ทุกขนิโรธ ดับทุกข์ เมื่อเห็นกรรมฐาน ๕ เบื่อหน่ายได้จริง
ชื่อว่า ดับอุปาทานความยึดมั่นถือมั่น เช่นเดียวกับ ท่านสามเณรสุมนะ
ศิษย์ของท่านอนุราช พอปลงผมหมดศีรษะ ก็สำเร็จเป็นพระอรหันต์


๑๑.) ทุกข คามินีปฏิปทา ทางไปสู่ที่ดับ คือการเป็นปัญญาสัมมาทิฐิ
ปัญญาเห็นชอบ เห็นอะไร เห็นอริยสัจ ๔ ได้แก่ ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค
การเห็นจริง แจ้ง ประจักษ์ ด้วยสามารถแห่งสัมมาทิฐิ ไม่หลงคติสุข
มีสมาธิเป็นกำลัง พิจารณากรรมฐาน ๕ ก็เป็นองค์มรรค


หลวงปู่กงมา จิรปุญโญ

 

..นั่นไง พี่เสขะผมมีดี มักจะเอาไว้ชมคนเดียวเสมอ..อะไรเป็นปัจจัยให้เกิด..อุปทาน..อุปทานเป็นปัจจัยให้เกิดอะไร..อีกในห่วงโซ่ ปฏิจจสมุปบาททั้ง12ห่วง ..
คนขี้เหนียวธรรม มักไม่ยอมแบ่งปัน เก็บซ่อนธรรม จะเป็นเศรษฐีธรรมอีกคนละซิ
เราชี้ธรรม จี้ธรรม ของเศรษฐีธรรม ใครจะมองเห็นเหมือนเรารึไม่ หรือเข้าใจในธรรมรึไม่ ตัวใครตัวมันครับ สาธุ