เหนือสมมติ : : องค์หลวงปู่น้อย ญาณวโร

#เหนือสมมติ

“...อย่างงั้นเวลาที่จิตเราจะรวมแต่ละครั้งแต่ละครั้งเราจึงรวมแบบสุดๆด้วยเหตุว่าเราระลึกถึงคุณงามความดีที่เราสร้าง ศีลเราไม่ด่างพร้อย สมาธิก็ตั้งมั่นปัญญามันก็เกิดเวลาจิตรวมมันจึงลงฐีติจิตเป็นพละกำลังใหญ่อยู่ตลอด ตลอดเวลา หากแม้นทุกวันนี้เราไม่ค่อยมีเวลาที่จะทำจิตภาวนา แต่ทุกขณะจิตรวมลงตลอด รวมลงตลอด แม้นบิณฑบาตเราก็รวมของเราไม่ใช่ว่าเราเผลอเรอไปพูดหยอกกับคนนั้นคนนี้

ส่วนหยอกนั้นก็คือส่วนกายที่เป็นหยาบ ส่วนรวมก็คือรวมอยู่อย่างนั้นไม่เห็นว่าไอ้ตัวนั้นเขาจะออกมาเป็นเพ่นพ่านกับใคร เรากลับเป็นอย่างงี้ หลวงปู่เป็นอย่างงี้อยู่ตลอดเวลา อยู่ตลอดเวลา จึงเป็นพละกำลังใหญ่จิตมันจึงสัมผัสอะไรได้อย่างรวดเร็ว ขนาดบิณบาตมีพวกวิญญาณมีพวกอะไรมาผ่านไปผ่านมา มันจะสัมผัสได้อย่างรวดเร็วของมัน ก็ด้วยเหตุว่าจิตมันจะรวมอยู่ตลอด รวมอยู่ตลอด ตัวนั้นไม่ได้ไปยุ่งกับใครไม่ได้ไปยุ่งเหยิงกับทางโลกและทางไหนอีกไง

ตัวนั้นเขาจะอยู่ของเขาเป็นปกติของเขา ถ้าจะเหมือนว่าเป็นพวกดูแลรักษาเราก็ เออ..ก็ถูกต้องพวกนั้นเป็นผู้ดูแลรักษาเรา เราจะยิ้ม เราจะหัว เราจะหยอกคนนั้นคนนี้ หยอกลูกหยอกหลานตามประเพณีเพื่อต้องการให้ลูกให้หลานมีพละกำลังใจขณะใส่บาตร อยากให้เขาได้บุญเต็มเม็ดเต็มหน่วย #นั่นเพราะเราได้ประกาศแล้วเราออกสงเคราะห์โลกแล้ว

แต่ว่าสิ่งหนึ่งเขาไม่ยอมสิ่งนั้นเป็นปัจจัตตังแล้วตัวนั้นเขาไม่ยอมใคร เขาอยู่ของเขาอยู่อย่างนั้นดูแลปกป้องรักษาเรา เรานี่คือสมมุติอยู่ตลอดเวลาอยู่ตลอดเวลาแห่งสมมติที่จะใช้ซึ่งกันและกันตัวนั้นบอกไม่ได้ว่ามันคืออะไรพระพุทธเจ้าก็ไม่สามารถที่จะบอกได้ว่าตัวนั้นมันคืออะไรคือสมมุตินี้บอกไม่ได้ไงเพราะตัวนั้นมันเหมือนสมมติที่จะบอก พระพุทธเจ้าก็บอกแต่เป็นสมมติให้ทราบเท่านั้นแหละแต่ตัวนั้นพระพุทธเจ้าไม่บอกก็เพราะว่า

มันเหนือสมมติมันไม่มีสมมติที่จะบอกแต่มันจะเป็นพละกำลังใหญ่เหมือนดูแลรักษาเราตลอด ด้วยเหตุที่ว่าขันธ์ยังไม่ถูกทำลาย เมื่อขันธ์ยังไม่ถูกทำลายไอ้ตัวนั้นก็ยังไม่ไปไหนมาไหน มันก็เหมือนที่ดูแลรักษาปกป้องเราอยู่ตลอดๆ เป็นกำแพงที่แน่นหนาเป็นพละกำลังใหญ่สามารถที่จะสลัดสิ่งของต่างๆที่จะเข้าสู่กายได้อย่างสบายสบายในขณะนั้นเดี๋ยวนั้นอยู่ตลอดเวลา อยู่ตลอดเวลา นี่คือจุดนั้นจะเป็นอย่างงั้น

อย่างงั้นถ้าศีลมันไม่ด่างพร้อยมันก็จะเป็นอย่างั้นนะลูกนะ ถ้าศีลมันด่างพร้อยศีลมันไม่ดีมันก็ทำอะไรไม่ดี การเป็นพะวักพะวงของศีลตัวนี้มันก็ภาวนาไม่ลง อย่างงั้นเมื่อผู้ที่บรรพชาเข้ามาอุปสมบทเรียบร้อยศีลด่างพร้อยเวลาไปทำจิตภาวนา เขาจึงเป็นบ้ากันนั่นแหละ มันต้องด่างพร้อยข้อใดข้อหนึ่งโดยที่ตัวเองไม่ทราบคือน้ำรั่วแต่ว่าตัวเองไม่ทราบว่ามันรั่วออกมาจากรูไหน เพราะไม่พิถีพิถันไม่พิจารณาดูศีลของตัวเองว่าเป็นอย่างงี้ๆ คือไม่รู้จักศีลเลยไม่รู้จักน้ำรั่วก็เหมือนคนมีถังที่มีรูรั่ว เวลาตักน้ำใส่น้ำก็ไหลออกหมดโดยที่ไม่รู้เลยว่ามันรั่วลูกเข้าใจไหม...”

โอวาทธรรม: องค์หลวงปู่น้อย ญาณวโร
วัดป่าห้วยริน ต.หัวนาคำ อ.กระนวน จ.ขอนแก่น
๔ ธันวาคม ๒๕๖๒