เวลาท่องเราออกเสียงผิด หรือคัดลอกมาแล้วผิดบางคำ พระคาถานั้นๆ จะสัมฤทธิ์ผลหรือไม่

พระคาถาต่างๆ เวลาท่องเราออกเสียงผิด หรือคัดลอกมาแล้วผิดบางคำ
แต่จิตมุ่งไปที่ผลสัมฤทธิ์ของพระคาถานั้นๆ จะสัมฤทธิ์ผลหรือไม่<O

 

ไม่น่าจะได้ผลเพราะคาถาเป็นคำที่ครูบาอาจารย์ได้ผูกเอาไว้มีความศักดิ์สิทธิ์และขลังในตัวเอง ถ้าสวดผิดความหมายก็ผิด แต่ถ้าสวดถูกต้องแต่ใจไม่จดจ่อแน่วแน่และพลังจิตไม่พอก็ไม่ศักดิ์สิทธิ์อีก นอกจากท่านได้ครอบครูไว้อานุภาพของครูจะช่วยได้บ้างแต่ไม่เต็มที่

 

มีผลเหมือนกันถ้าตั้งจิตตั้งใจในการสวดมนต์คาถา
ก็เหมือนชาวเขาสวดมนต์แหระครับเสียงอาจไม่ชัดเจนไม่ถูกตามคำอ่าน(ของภาษาไทย) แต่จิตชัดเจนครับ ให้เข้าถึงพระรัตนไตรเป็นพอครับ

 

เห็นด้วยครับ...ถ้าสวดด้วยจิตที่เป็นสมาธิและด้วยใจบริสุทธิ์คาถาทั้งหลายย่อมมีผลครับ..
ธรรมทั้งหลายมีใจเป็นใหญ่...
มีใจเป็นประธาน...
สำเร็จแล้วด้วยใจ...

 

อนุโมทนาครับ ผมว่าเหมือนๆกับที่คิดกันนั่นแหละครับ อยู่ที่ใจ ความศักดิ์สิทธ์อยู่ที่คาถาและครูบาอาจารย์ครับ

 

เห็นด้วยครับ พระท่านสอนว่าอยู่ที่ภาวะจิต

เพราะ ครุ ลหุ ในภาษาไทย บางคำก็ต่างจาก ต้นฉบับบาลีเดิมอยู่แล้ว

 

ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ rux
มีผลเหมือนกันถ้าตั้งจิตตั้งใจในการสวดมนต์คาถา
ก็เหมือนชาวเขาสวดมนต์แหระครับเสียงอาจไม่ชัดเจนไม่ถูกตามคำอ่าน(ของภาษาไทย) แต่จิตชัดเจนครับ ให้เข้าถึงพระรัตนไตรเป็นพอครับ
อันนี้เห็นด้วยสำหรับบทสวดมนต์ครับอย่างผมคนเหนือพระทางเหนือก็จะสวดออกเป็นภาษาเหนือซึ่งต่างจากคำไทยอยู่แล้ว ไม่ผิดอะไรและมีความศักดิ์สิทธิ์เสมอ แต่ในความเห็นของผมหมายถึงเวทมนต์คาถา ซึ่งจะผิดไม่ได้เลยครับ

 

มันอยู่ที่ใจมากกว่าครับ เพราะบางคำ แต่ละคนจะอ่านหรือออกเสียงไม่เหมือนกัน แล้วอีกอย่าง พระคาถาแต่ละบทนั้น ไม่ได้เหมือนกันหมดนี่ครับ ดูอย่างพระคาถาของพระแม่กวนอิมดิ ยังมีตั้งเยอะเลย แล้วพระคาถาชินบัญชร กับ ยอดพระกัณฑ์พระไตรปิฎกนั่นอีก ผมดูมาหลายเล่มแล้ว คำแต่ละคำไม่ได้ตรงกันหมด บางเล่มก็ว่า คาถาเป็นอย่างโน้น อย่างนี้ ซึ่งผมว่า มันอยู่ที่การกระทำ และอยู่ที่ใจ ของผู้สวดมากกว่า ไม่อย่างงั้น ถ้าคนแปลคำบาลี มาผิด มันก็ผิดหมดน่ะสิครับ

 

คาถาเดิมผิดหลักไวยากรณ์ คนรุ่นใหม่เลยแต่งให้ใหม่
ถ้าเราจะท่องแบบเดิมหรือแบบใหม่ น่าจะได้ทั้งสองแบบนะครับ

 

ผมได้ยินหลวงปู่ขุ้ย ฐิตธัมโม วัดซับตะเคียน อำเภหนองไผ่ จังหวัดเพชรบูรณ์ท่องคาถาเสกวัตถุมงคล ท่านท่องบางคำผิด ผมก็เห็นว่าทำไมศักดิ์สิทธิ์จัง ท่องออกไมค์ด้วยนะ แล้วไม่ได้นั่งหลับตาเสกเหมือนท่านอื่น ๆ

ผมคิดว่าอยู่ที่จิตนะ ทำไมคนสองคนคล้องพระองค์เดียวกัน แต่ผลที่ได้ไม่เหมือนกัน อยู่ที่จิตหรือเปล่า หรือเป็นบางจังหวะเวลา

 

ทุกอย่างสำเร็จด้วยจิต มีนิทานมาเล่าให้ฟังด้วย
ที่ทิเบต
หญิงชราผุ้หนึ่งมีจิตเลื่อมใสในพระศาสนาเป้นอันมากจึงได้ส่งลุกชายคนเล็กบวชตั้งแต่อายุยังน้อยเพื่อให้ลุกได้เรียนและสืบทอดพระศาสนาจนได้ยศถาบรรดาศักดิ์เป็นตั้งแต่อายุยังน้อย ส่วนนางเองเป้นอุบาสิกาที่อ่านหนังสือไม่ออกแต่ด้วยนิสัยของคนทิเบตที่เรารุ้ๆๆกันว่านิยมสวดมนตร์กันประจำนางเองก้อเช่นกันเพียงแต่สำเนี่ยงและอักขระผิดเพี้ยนไปเยอะ แต่ด้วยอาณุภาพของมนตร์ที่นางสวดกลับทำให้การค้าขายเจริญรุ่งเรื่อง
พืชผลไร่น่าสมบูรณ์ ไม่มีโรคภัยเบียดเบียน
วันหนึ่งพระลุกชายกลับมาเยี่ยมบ้านได้ยินเสียงโยมแม่สวดมนตร์ด้วยสำเนียงและอักขะผิดเพี้ยนไปจึงตำหนิและบอกให้อ่านให้ถุก ด้วยความที่นางไม่ชินเวลาสวดตามทีลุดสอนให้จิตใจพะวงกับคำสวดกลัวจะไม่ถุกเลยทำให้ไม่เป้นสมาธิและผลแห่งการสวดมนตร์ก้อไม่บังเกิดขึ้นอีกเลย

 

คาถาที่เป็นเรื่องราว เป็นบทบูชา ท่องผิดไปบ้างก็คงไม่เป็นไรครับ มันอยู่ที่ใจด้วย ว่าเราน้อมใจไปแค่ไหน เช่นพระพุทธคุณ ธรรมคุณ สังฆคุณ พระปริตรเป็นต้น

แต่ถ้าคาถาที่ครูบาอาจารย์ท่านผูกขึ้นมา โดยนำตัวย่อ ตัวหัวใจ ต่างๆ มาผูกและตั้งสัจจะอธิฐานไว้ หรือคาถาที่ได้จากการทำสมาธิ ก็ต้องท่องให้ถูกต้องและจิตเป็นสมาธิครับ อีกทั้งจะต้องได้รับสิทธิจากครูบาอาจารย์ก่อนถึงจะใช้ได้ แต่อาจารย์บางท่าน ท่านสัจจะว่าให้ใช้ให้เป็นสารณะก็ใช้ได้ครับ ก็ให้นึกถึงครูบาอาจารย์ครับ

ผิดถูกประการใดก็ขออภัย

 

การสวดพระคาถาผิดจะทำให้ความหมายของพระคาถาเพี้ยงไปครับ แต่ก็มีวิธีขอขมาเช่นสวดเสร็จก็ควรสวด วันทาน้อย หรือถ้ามีเวลามากก็ควรจะสวด วันทาหลวงเป็นการขอขมาครับ
ขออนุโมทนาบถุญครับ...

 

เท่าที่ผู้รู้น้อยอย่างผมเคยทราบมา มีอยู่กาลหนึ่งมีผู้หญิงที่สวดมนตร์ไม่ถูกต้อง ตระกุกตระกัก กลัวว่าที่สวดอยู่จะไม่ได้ไม่ดี ตอนเช้าวันหนึ่งไปใส่บาตรตอนเช้าแล้ว พบพระภิกษุรูปร่างสูงใหญ่รับบิณฑบาตร พร้อมกับพูดว่า "โยมทำดีแล้วท่องผิดบางไม่เป็นไรเดี๊ยวก็ท่องได้เอง ที่ทำอยู่นะปฎิบัติถูกแล้ว" หลังจากนั้นเธอก็ตามหาภิกษุผู้ที่ตอบคำถามภายในใจเธอได้โดยที่เธอไม่ต้องเอ๊ยปากถาม แต่ก็หาไม่พบจนมารู้ที่หลังว่าท่านคือ พระครูเทพโลกอุดร ..........

 

เราเคยสวยดผิดหลายครั้งเหมือนกันค่ะคำว่า อนัตตา กะ อนันตา สลับกันเพิ่งจารู้ก็ปาเข้าไปหลายวันเหมือนกัน อิอิ เเต่หนูว่าก็ได้ผลนะคะ

 

อนุโมทนา สาะค่ะ
คิดว่าน่าจะอยู่ที่จิตมากกว่านะคะ ถ้าจิตแน่วแน่ก็น่าจะสัมฤทธิ์ผลอย่างแน่นอน

 

การท่องคาถาอาคมนั้น อยู่ที่ใจของเรา ในสมัยก่อนครูต่างๆ ได้มีข้อห้ามคือ ห้ามแปล คาถานั้นๆ เพราะหากแปลแล้ว จะพบว่า เนื้อหาที่แปลได้ไม่ตรงกับชื่อคาถาเลย อาจจะทำให้ผู้ท่องเกิดความท้อใจได้ หากเรามีความตั้งใจจริง+(อาจจะมีแรงครู)+ความแน่วแน่เข้มแข็งของจิตใจ เราปราถนาให้คาถาใด ทำสิ่งใดก็อยู่ที่ใจเรา เช่น ถ้าผมมีความตั้งใจ+ความแน่วแน่ สมาธิดี ผมสามารถตวาดไล่ผีคำเดียวเท่านั้น ผีก็จะกลัวเรา ดังเช่นเราท่องคาถานั่นเอง จึงบอกได้เลยว่า หากเราท่องผิด จะไม่มีผลใดๆต่อที่เราตั้งใจไว้ ใจเราเป็นที่ตั้งของคาถา เราปราถนาไห้เปนอะไร ก็จงท่องไว้ในใจแล้วท่องคาถาออกไป
ฝันดีครับ

 

อิฉันนะเวลาสวดก็มีผิดบ่อยโขอยู่ แต่ถ้าเราตั้งใจจริงก็จะได้ผลแน่นอนเจ้าค่ะ จงตั้งมั่น มีสมาธิ จิตตั้งมั่นในการสวดครั้งนี้ให้ดีที่สุด และอิฉันเชื่อว่าคนเราทุกคนไม่มีใครทำอะไรได้ดีและถูกต้องเสมอไป การที่เราล้ม คือการสอนให้เรารู้จักลุกนะเจ้าค่ะ...

 

ผมไม่มีความรู้เรื่องนี้เหมือนกันครับ แต่ต้องขออนุโมทนา กับความคิดที่พี่ๆช่วยแสดงและความรู้ที่นำมาลงไว้กับทุกท่านครับ

 

โปรดกรุณา อ่านช้าๆ และ อ่านให้หมด
และ คิดพิจารณาไตร่ตรองตามด้วย




คุณของการสวดมนต์คือ สวดแล้วรู้เรื่อง - รู้ความหมาย -
ปฏิบัติได้ถูกต้องตามที่สวดนั้น - และสวดด้วยจิตใจอิ่มเย็นโอบอ้อมอารี
เพราะมนต์ทั้งหมดในพระพุทธศาสนาคือคำสอนแม้จะเป็นคำสรรเสริญก็ืคือคำสอน
ถ้าจะสวดเป็นบาลีก็ต้องสวดให้ถูกต้องตามอัขระฐานกรณ์ของภาษาบาลีด้วย
( แต่ต้องเป็นมนต์ที่พระพุทธเจ้าพาทำมาและสอนไว้)

โทษของสวดมนต์คือ สวดแบบไม่รู้เรื่อง - ไม่รู้ความหมาย - ทำไม่ถูกตามที่สวด -
สวดเพื่อให้ขลัง - อ้อนวอน - สวดเสก - เป่าให้ผู้อื่นฉิบหาย หรือ
สวดแล้วรู้เรื่องและเข้าใจอย่างดีแต่ไม่ทำตาม เช่น พระสวดพระวินัยทุุกๆ 15 วันแต่ก็ทำผิดพระวินัยมากมาย
และโยมสวดประกาศปฏิญาณตนมอบกายถวายชีวิตนับถือ พุทธ - ธรรม - สงฆ์ เป็นที่พึ่ง แต่ไม่กระทำตามนั้น
ยังไปนับถือสิ่งอื่นเพิ่มอีกเช่น ผี - เทวดา - เครื่องรางของขลัง ฯลฯ

เมื่อเป็นเช่นนี้ย่อมผิดต่อคำสวดที่ตนเองสวดคำพุทธเจ้าสอนอยู่
และโทษย่อมเกิดขึ้นกับตนผู้ไม่ได้ศึกษาพุทธศาสนาให้ดี


สำหรับผู้ชอบสวดมนต์เป็นภาษาบาลี ถ้าไม่รู้เรื่องคือไม่ได้แปล เมื่อไม่แปลก็ไม่เข้าใจความหมาย
เมื่อไม่เข้าใจความหมายของบทสวดมนต์ ถึงแม้จะมีสติกำกับอยู่อย่างดี แต่สตินั้นก็เป็น มิจฉาสติ
แม้กระทั่งมีความเลื่อมใสปลาบปลื้มปิติอยู่ด้วย ก็ยังเป็นความเลื่อมใสปลาบปลื้มปิติที่ผิด

สตินั้นมีอยู่ของมันทุกเมื่ออยู่แล้ว แต่ถ้าไประลึกผิด ก็เป็นสติที่ผิด
ทุกอย่างต้องเข้าใจชัดเจนถูกต้อง จึงจะเป็นสัมมาสติ จึงจะเป็นสติที่ถูกในความหมายของพระพุทธศาสนา

พุทธเจ้าสอนเอาไว้แล้วว่า ผู้ที่จะเรียนธรรม - วินัยของพระองค์ ต้องเรียนด้วยภาษาที่ผู้เรียนสามารถเข้าใจได้
ถ้าหากเรียนธรรม - วินัยด้วยภาษาที่ผู้เรียนไม่เข้าใจ
พุทธเจ้าตำหนิเอาไว้แล้วว่าเป็นการ " ปฏิบัติผิด "
การปฏิบัติผิดนี่ต้องได้บาป
ต้องไปรับโทษในนรก - เปรต - สัตว์เดรัจฉาน
เมื่อได้หมุนวนกลับมาเกิดเป็นมนุษย์อีกครั้ง ก็เป็นมนุษย์ที่มีสติ - ปัญญาไม่ดี
เรียนรู้อะไรก็เข้าใจยากมาก เงอะงะๆ เซ่อๆซึมๆ สาเหตุก็เพราะได้สร้างความงงงวย - งมงาย - ไม่รู้เรื่อง
เหยียบย่ำตัวเองเอาไว้แล้วเรียบร้อยในคราวนี้ด้วยการสวดมนต์คือคำสอนของพระพุทธเจ้าแบบผิดๆ