"เรื่องไร้สาระ" : องค์หลวงปู่น้อย ญาณวโร

"เรื่องไร้สาระ"

“...การที่จะสร้างคุณงามความดีต้องมี #สัจจะ ถ้าลูกไม่มีสัจจะนั้นถือว่าลูกไม่ใช่ชาวพุทธแท้ ถึงเวลาที่จะเข้าไปถือศีลก็เข้าไปตามประเพณี ว่าเข้าวัดฟังธรรมในวันเข้าพรรษา เข้าพรรษาแล้วก็ต้องเข้าไปถือศีล ๘ ตามประเพณี โดยไปแล้วก็ไม่ทราบว่าไปทำไม ไปแล้วก็ไปนินทาพระองค์นั้น นิทาพระองค์นี้ ไปนินทาลูกหลาน ไปนินทาว่าลูกไม่ดี ลูกเขยไม่ดี ลูกสะใภ้ไม่ดี หลานไม่ดี หรือหลานดีก็ไปกัน พูดคุยกันเป็นเรื่องที่ไร้สาระ หลวงปู่ถือว่าเรื่องทางโลกเป็นเรื่องไร้สาระ ไม่ใช่เรื่องที่มีสาระแก่นสารเพราะเป็นเรื่องที่ลูกต้องเวียนว่ายตายเกิดทุกข์ทรมานต่อไปจึงเรียกว่า #เรื่องไร้สาระ

เมื่อผู้มีสัจธรรมครองใจถือว่าทางโลกเป็นเรื่องไร้สาระ หลวงปู่ต้องการให้ลูกมีสัจจะคือความจริงมีธรรมครองใจ ทางโลกจึงจะเป็นเรื่องไร้สาระ ใครจะเป็นใครจะตายใครจะร้องไห้น้ำตาไหลก็เป็นเรื่องไร้สาระ ใครจะดิ้นรนขวนขวายทางโลกทะเยอทะยานอยากก็ถือว่าเป็นเรื่องไร้สาระ #ใจที่มันเป็นอมตะมันจะเป็นอย่างงั้น เรื่องที่มีสาระแก่นสารคือจะทำไงจะทำให้บุคคลคนนั้นเข้าสู่สุขคติภูมิได้นั่นเป็นเรื่องที่มีสาระ หากจะใช้ทางโลกมาเทศน์สอนแต่ก็ถือว่าเป็นเรื่องที่มีสาระกับบุคคลนั้นๆ #นี่ผู้ที่มีใจบริสุทธิ์ผุดผ่องก็จะเป็นอย่างงั้น #ที่องค์หลวงปู่มั่นท่านเทศน์ว่า #ใจมันตายไม่เป็นมันเป็นนักต่อสู้ที่ไม่มีวันตายนั่นแหละ แม้หากธาตุขันธ์มันยังอยู่มันก็เป็นยอดนักต่อสู้ มันไม่ได้สนใจใยดีกับใคร แต่มันก็เป็นนักต่อสู้เท่าเก่าเพราะอาศัยซึ่งขันธ์อยู่ใจตัวนั้นมันสว่างไสวอยู่เป็นอมตะธาตุ แต่ต้องอาศัยขันธ์อยู่ มันก็เป็นนักต่อสู้ของมันต่อไปเมื่อร่างกายแตกสลายแล้วก็ยุติในการต่อสู้ แต่มันตายไม่เป็นมันก็ไม่ตาย แต่มันไม่ขอมาต่อสู้อีก มันขอต่อสู้เป็นชาติสุดท้ายของมันนี่คือใจตัวนั้น เมื่อมันสิ้นภพสิ้นชาติมันสว่างไสวแล้วมันกลับเป็นอย่างงั้น เรื่องทางโลกจึงว่าเป็นเรื่องไร้สาระ เรื่องทางธรรมนั้นมีแก่นสารว่าทำอย่างไงจึงจะมาเชื่อมกับทางโลกได้ สอนให้เขารู้จักว่าทางโลกเป็นเรื่องไร้สาระเพราะใจของลูกนั้นมันตายไม่เป็นมันเป็นนักต่อสู้

แม้พระอริยบุคคลชั้นสูงสุดหรือจะเป็นพระอะระหัตตะสัมมาสัมพุทธเจ้าก็ตาม #เมื่อธาตุขันธ์พระองค์ยังอยู่ใจก็เป็นนักต่อสู้ไม่มีวันตายเฉกเช่นเดียวกัน มันต่อสู้จนถึงที่สุดจนถึงวันที่ร่างกายจะแตกสลายและเมื่อร่างกายแตกสลายแล้วนั่นแล มายาก็ถูกทำลายพร้อมกันทั้งหมด #ปรมังสุขังก็เกิด...”

โอวาทธรรม: องค์หลวงปู่น้อย ญาณวโร
วัดป่าห้วยริน ต.หัวนาคำ อ.กระนวน จ.ขอนแก่น
๑๖ กรกฎาคม ๒๕๖๐