เรื่องน่าคิด..

ชายหนุ่มคนหนึ่งได้รับเชิญจากมหาวิทยาลัยเอกชน
เพื่อนให้เป็นวิทยากรพิเศษสอนวิชาปรัชญาให้กับนักศึกษาปริญญาโท
เขาเตรียมการสอนอยู่หลายวันจึงตัดสินใจจะสอนนักศึกษาเหล่านั้น
ด้วยแบบฝึกหัดง่าย ๆ แต่แฝงไว้ด้วยข้อคิด เขาเดินเข้าห้องเรียนมายา
พร้อมด้วยของสองสามอย่างบรรจุอยู่ในกระเป๋าคู่ใจ
เมื่อได้เวลาเรียน เขาหยิบเหยือกแก้วขนาดใหญ่ขึ้นมา
แล้วใส่ลูกเทนนิสลงไปจนเต็ม
"พวกคุณคิดว่าเหยือกเต็มหรือยัง?" เขาหันไปถามนักศึกษาปริญญาโท
แต่ละคนมีสีหน้าตาครุ่นคิดว่าอาจารย์หนุ่มคนนี้จะมาไม้ไหนก่อนจะตอบพร้อมกัน
" เต็มแล้ว..." เขายิ้มไม่พูดอะไรต่อหันไปเปิดกระเป๋าเอกสารคู่ใจ
หยิบกระป๋องใส่กรวดออกมา .................แล้วเทกรวดเม็ดเล็ก ๆ
จำนวนมากลงไปในเหยือกพร้อมกับเขย่าเหยือกเบา ๆ
กรวดเลื่อนไหลลงไปอยู่ระหว่างลูกเทนนิส อัดจนแน่นเหยือก
เขาหันไปถามนักศึกษาอีก "เหยือกเต็มหรือยัง?"
นักศึกษามองดูอยู่พักหนึ่งก่อนจะหันมาตอบ "เต็มแล้ว..."
เขายังยิ้มเช่นเดิม หันไปเปิดกระเป๋าหยิบเอาถุงทรายใบย่อมขึ้นมา
เททรายจำนวนไม่น้อยใส่ลงไปในเหยือก
เม็ดทรายไหลลงไปตามช่องว่างระหว่างกรวดกับลูกเทนนิสได้อย่างง่ายดาย
เขาเทจนทรายหมดถุง เขย่าเหยือกจนเม็ดทรายอัดแน่นจนแทบล้นเหยือก
เขาหันไปถามนักศึกษาอีกครั้ง "เหยือกเต็มหรือยัง?"
เพื่อป้องกันการหน้าแตกนักศึกษาปริญญาโทเหล่านั้นหันมามองหน้ากัน
ปรึกษากันอยู่นาน หลายคนเดินก้าวเข้ามาก้ม ๆ เงย ๆ
มองเหยือกตรงหน้าอาจารย์หนุ่มอยู่หลายครั้ง
มีการปรึกษาหารือกันเสียงดังไปทั้งห้องเรียน
....จวบจนเวลาผ่านไปเกือบห้านาที หัวหน้ากลุ่มนักศึกษาจึงเป็นตัวแทน
เดินเข้ามาตอบอย่างหนักแน่น "คราวนี้เต็มแน่นอนครับอาจารย์"
"แน่ใจนะ" "แน่ซะยิ่งกว่าแน่อีกครับ"
คราวนี้เขาหยิบน้ำอัดลมสองกระป๋องออกมาจากใต้โต๊ะแล้วเทใส่เหยือกโดยไม่รีรอ
ไม่นานน้ำอัดลมก็ซึมผ่านทรายลงไปจนหมด
ทั้งชั้นเรียนหัวเราะฮือฮากันยกใหญ่ เขาหัวเราะอย่างอารมณ์ดี
"ไหนพวกคุณบอกว่าเหยือกเต็มแน่ ๆ ไง" เขาพูดพลางยกเหยือกขึ้น
"ผมอยากให้พวกคุณจำบทเรียนวันนี้ไว้
เหยือกกใบนี้ก็เหมือนชีวิตคนเรา
ลูกเทนนิสเปรียบเหมือนเป็นเรื่องสำคัญที่สุดในชีวิตน
เช่น ครอบครัว คู่ชีวิต การเรียน สุขภาพ ลูก และเพื่อนๆ
สิ่งเหล่านี้เป็นเรื่องที่คุณต้องสนใจจริง สูญเสียไปไม่ได้...."
"...เม็ดกรวดบเหมือนสิ่งสำคัญรองลงมาว เช่น งาน บ้าน รถยนต์
ทรายก็คือเรื่องอื่น ๆ ที่เหลือเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เราจำเป็นต้องทำ
แต่เรามักจะหมกมุ่นอยู่กับเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ เหล่านี้....
เหยือกนี้เปรียบกับชีวิตของคุณ ถ้าคุณใส่ทรายลงไปก่อน
คุณจะมัวหมกมุ่นอยู่กับเรื่องเล็ก ๆน้อย ๆอยู่ตลอดเวลา
ชีวิตเต็มแล้ว...เต็มจนไม่มีที่เหลือให้ใส่กรวด
ไม่มีที่เหลือใส่ให้ลูกเทนนิสแน่นอน..."
"...ชีวิตของคนเราทุกคน..ถ้าเราใช้เวลาและปล่อยให้เวลาหมดไปกับเรื่องเล็กๆน้อย ๆ
เราจะไม่มีที่ว่างในชีวิตไว้สำหรับเรื่องสำคัญกว่า...
เพราะฉะนั้นในแต่ละวันของชีวิต
เราต้องให้ความสนใจกับเรื่องที่ทำให้ตัวเราและครอบครัวมีความสุข
ใช้ชีวิตเล่นกับลูก ๆ หาเวลาไปตรวจร่างกาย
พาคู่ชีวิตกับลูกไปพักผ่อนในวันหยุด
พากันออกกำลังกายเล่นกีฬาร่วมกันสักชั่วโมงสองชั่วโมง
เพื่อสุขภาพและความสัมพันธ์ที่ดีในชีวิต
เราต้องดูแลเรื่องที่สำคัญที่สุดจริง ๆ
ดูแลลูกเทนนิสของเราก่อนเรื่องอื่นทั้งหมด..."
"...หลังจากนั้นถ้ามีเวลาเหลือเราจึงเอามาสนใจกับสิ่งแวดล้อมที่อยู่รอบๆตัวเรา..."
นักศึกษาคนหนึ่งยกมือขึ้นถาม
"แล้วชีวิตน้ำที่อาจารย์เทใส่ลงไปล่ะครับ หมายถึงอะไร?"
เขายิ้มพร้อมกับบอกว่า

"การที่ใส่น้ำลงไปเพราะอยากให้เห็นว่า
ไม่ว่าชีวิตของเราจะวุ่นวายสับสนเพียงใด
ในความสับสนและวุ่นวายเหล่านั้นคุณยังมีที่ว่าง
สำหรับการแบ่งปันน้ำใจให้กันเสมอ...."

 

โอ้ว ซึ้งดี มีความหมายฉิมชอบ

 

ชอบเหมือนกัน คมดี คนเขียนคิดได้ไง

 

ผมเอาไปให้เพื่อนอ่านเพื่อนบอกว่าเรื่องนี้เคยอ่านแล้วคล้ายๆกันแต่ตอนท้ายเพื่อนบอกว่าอาจารย์ใส่เบียร์เข้าไปสองกระป๋อง แล้วก็สรุปว่าไม่ว่าปัญหาชีวิตมันจะเต็มอย่างไรแต่ก็มีเวลาให้เราได้ดื่มเบียร์กันเสมอ เป็นไงล่ะเยี่ยมไปเลย

 

อ้าว ..เหรอ จริง ๆ แล้วเรื่องนี้พี่ชายคนหนึ่งที่สวีเดนส่งมาให้ค่ะ
เลยบอกเค้าว่าขอนำมาให้คนอื่น ๆ อ่านบ้าง เป็นความรู้สึกที่ดี ๆ
ที่จะเกิดขึ้น บางครั้งคนเราก็ทำอะไรได้มากมาย แต่ลืมคนที่อยู่ข้างๆ ไป
อาจจะเพราะว่าอยู่ใกล้เกินไปจนลืมนึกถึง คิดถึงแต่คนที่จากไปไกล ๆ
ลืมความสำคัญของคนบางคนไป บางคนก็สนิทสนมกันเกินไปจนลืมใส่ใจ
.....ลืมดูแลช่องว่างระหว่างกัน...

 

เรื่องน่าคิด เนื้อหาดีมากๆครับ หนูแป้ง..... แต่บางทีเราก็ทำจนเหนื่อยแล้ว แต่คนใกล้ตัวก็ไม่ค่อยเห็นความสำคัญของเราซักเท่าไหร่ เพราะว่ามันใกล้เกินไปหรือเปล่า ? สมัยก่อนเพลงนี้ชอบมากของ ดิอินโนเซ็นต์ ชื่อเพลง เพราะเธอหรือเปล่า เนื้อหาใกล้เคียงกับเรื่องน่าคิด มากครับ

 

พี่รู้ได้ไงคะ ว่าเค้าไม่เห็นความสำคัญของเรา
เรื่องบางอย่างอาจจะอยู่ในใจ...
ไม่มีโอกาสได้พูด พี่เคยถามเค้ามั้ยว่าเค้ารู้สึกอย่างไร
เคยพูดคำหวาน ๆกับเค้ามั้ย เคยคิดถึงเค้า ห่วงใยเค้ามั้ย
หรือว่าลืมไปที่จะดูแล ลืมพูดคำหวาน ๆ ลืมใส่ใจ
ลืมแม้กระทั่งวันสำคัญ ๆ ของเค้า...
อันนี้ถามแทนคนใกล้ตัวนะคะ...ถ้าเราทำเพื่อคนที่เรารัก
จะหนักแค่ไหน เราก็ไม่รู้สึกเหนื่อย จะท้อแค่ไหนเราก็ทนได้
ในเมื่อ " ใจ" ที่มั่นคง..
........เอ หรือว่าเราคิดผิดอ่ะ......

 

จริงๆแล้ว คนเราอยู่ด้วยกัน หรือเป็นเพื่อนกัน มันต้องมีบ้างแหละอย่างที่น้องพูด แต่ขอ ยกตัวอย่าง..หนูเข้าใจคำว่า ยาสีฟัน มั้ย ของพวกนี้ถ้าไม่ถึงเวลาใช้ เราจะรู้ถึงประโยชน์ของมันมั้ย ถ้าตอนเช้าเราไม่ได้แปรงฟันเพราะไม่มียาสีฟัน วันนั้นทั้งวัน เรากล้าคุยกับใครมั้ย ของบางอย่างนิดเดียวเราดูไม่สำคัญ แต่ถ้ามันไม่มีแล้วล่ะ เราคิดว่ามันสำคัญแค่ไหน เอ่ะเราคุยเรื่องเดียวกันใช่ไหม ?

 

ยาสีฟัน...เรื่องเดียวกันเหรอเนี่ย..แต่ก็พอจะดึงเข้ามาเกี่ยวกันได้ค่ะ
ไม่รู้สิ บางอย่างเป็นเรื่องที่ต้องยอมรับนะคะ..ถ้าเราเปลี่ยนคนอื่นไม่ได้
เราก็ต้องเปลี่ยนตัวเองนี่ล่ะ ง่ายที่สุด... พยายามทำให้ทุกคนมีความสุข
หาความสุขส่วนตัวได้ตามสมควร ก็คงพอแล้วนะคะ..ถ้าพี่ใส่ใจคนข้าง ๆ
ตามสมควร ดูแลเค้าเท่าที่เราจะทำได้ ก็น่าจะพอ. ในเมื่อยาสีฟันหมด
เราก็ไปซื้อใหม่ได้ ....

 

เยี่ยมเลย...

... จริงๆ อัดก๊าซเข้าไปอีกยังได้...

... อัดก๊าซเสร็จแล้ว ก็ใส่ประจุพลังได้อีก...

... ยังไม่พอ คราวนี้ใช้ฤทธิ์ จะให้ย่อ ขยายเท่าไหร่อีกก็ได้.. มันไม่มีจบสิ้น

 

ขอยอม.... ผู้หญิงมีเหตุผลดีทุกคนครับ(smile)

 

อ้าว ยอมกันง่าย ๆ เลยนะคะ จริง ๆ แล้วผู้หญิงเอาแต่ใจมากกว่าค่ะ
พี่หนุ่มอย่ายอมง่ายๆ สิคะ....ขัดใจบ้างก็ดี จะได้รู้ซะมั่ง