เรื่องจิตคิดชั่ว (ถามหลายครั้งแล้วขอถามต่อไป)

เรื่องนี้ผมถามเป็นเดือนปฎิบัติเป็นเดือนแล้ว ขอเล่าต่อเลย

ผมก็คิดไม่ดีต่อพระรันตนตรัย ด่าพระพุทธเจ้า หยอกล้อ ปรามาส พระพุทธเจ้า พระอรหันต์ที่ผมนับถือบ้าง

ผมก็ขอขมาตลอด เวลาผมรู้ว่าคิด จะใช้อานาปานุสติ พอผมจับลมหายใจ มันก็อยากคิดขึ้นมา ผมก็ไปบอกในใจคิดในใจ บอกว่าไม่ใช่ ไม่ได้ อย่าไปคิด ไม่ดี แล้วก็ขอขมา แบบนี้ไปเรื่อยๆ เป็นเดือนๆ ผมรู้สึกเบื่อมาก ผมอยากกลับไปเหมือนเดิมยังดีกว่า รู้แค่ว่าพระพุทธพระธรรมพระสงฆ์มีจริงก็พอไม่ต้องศึกษา ศึกษามาก ศึกษากรรมชั่ว ของพระอรหันต์ที่เคยทํามา ก็ไปตําหนิติเตียน ไม่สมควรอย่างยิ่ง ผมก็ขอขมา แล้วก็ตําหนิตัวเอง ตําหนิความชั่วตัวเอง

ควรทําไงดี

 

............... อย่าเพิ่งท้อ นี่ คือ การภาวนา...เหมือนต้องไปสอบนั่นแหละ มีอะไรง่ายบ้าง? กีฬาทุกอย่าง กว่าจะเล่นเก่งต้องสะสมความเก่งทุกอย่าง............อานาปานสติการรู้ลมนั้น รู้ แล้ว มันจะไม่มีคิด....ต้องตั้งใจทำหน่อย ส่วนเจตนาของการคิดนั้น เราไม่ได้มีเจตนาอะไร พระท่านรู้.............ทีนี้ต้องทำความเข้าใจหน่อยว่า อันที่จริงที่ว่าคิดปรามาส นั้น ยังไม่ใช่ความคิดจริงจริง มันเป็น แค่สังขารปรุงแต่ง"คำพูดในหัว"มากกว่า มัน จึงไม่ได้มีเจตนา......อย่างชัดเจน....สติ และ สมาธิ ช่วยได้...ลองทำอานาปานสติ ตลอดเวลาดูทั้งวันทั้งคืน รู้ลมเข้าออก อย่างเดียว..........ที่นี้จะเห็นสิ่งที่จิต รู้ การมาการไป ระหว่าง รู้ที่ลม กับรู้ อย่างอื่นในกิจกรรมประจำวัน...การคลายจากความคิดว่า ทุกอย่างเป็นของเรา จางคลายได้จากจุดนี้.... ถ้าไม่ดูขนาดนี้ มันจะไม่เห็น ลองดูนะ แล้วการที่บอกว่า ไม่เข้ามาศึกษาดีกว่า นั้น ไม่จริงนะ ตอนนี้ถือว่าก้าวหน้ามาแล้ว ขอให้กำลังใจ ครับ ดีแล้วศึกษา ภาวนา ต่อไปนะ

 

...... คำพูดในหัว มัน ก้เหมือน การเคลื่อนใหว ของร่างกาย นั้นแหละ เราต้องขยับตัว ตลอดเวลาตั้งแต่เกิดมา.... เราเข้าไปรู้จุดนี้(เราเห็นตัวเราเคลื่อนใหว....จะเรียกว่ามีสติรู้กายก็ได้ กายคตาสติ)....ก็ ดูให้เห็น สภาวะ จริงจริง ของมันว่า มันเป็นเรื่องของปัจจัย "รูป-นาม"......... รูป กับ นาม ทำกิจ...แล้วจิตวิญญานขันธ์ไปรับรู้ เกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย.....สิ่งที่ควรดู จริงจริง คือ "ราคะ โทสะ โมหะ โลภะ." ดูอันนี้ดีกว่า...

 

วิริเยน ทุกฺขมจฺเจติ

ให้กำหนดรู้ลงไปว่ามีโทษ เป็นโทษใหญ่ทั้งขณะจิตที่คิดชั่วนั้นและหากตายลงไปขณะจิตนั้น
สั่งสอนอบรมจิตตนให้เห็นโทษเห็นภัยของจิตคิดชั่ว โทษภัยของความโง่ของจิตตนอยู่แบบนั้น(ชี้ให้เห็นโทษตน เห็นผลทุกข์ เช่นนรกอเวจี และความเร่าร้อนของอารมณ์)
ตั้งใจขอขมาด้วยใจจริงและกล่าวรับไตรสรณาคมด้วย ด้วยพิจารณาเห็นโทษภัยจริงๆ ทำทุกครั้งที่เกิดและตลอดไป


ก็จะสามารถพลิกจิต ละจากอกุศลจิตระวังมิให้อกุศลจิตเกิด ด้วยสติ-สัมปชัญญะ ทั้งยังสามารถระลึก และเจริญในกุศลและรักษากุศลนั้นให้เจริญขึ้นต่อไปได้ เป็นการสั่งสมอบรม ศรัทธา วิริยะ สติ สมาธิ ปัญญาให้ยิ่งขึ้นได้


เรียกว่า "เพียรภาวนา" 4 ประการ คือ
1.ปหานปธาน เพียรสละบาปอกุศล ให้ขาดจากสันดาน
2.สังวรปธาน เพียรสำรวมระวังรักษา ไม่ให้บาปเกิดขึ้นในสันดาน
3.ภาวนาปธาน เพียรภาวนา ให้บุญกุศลเกิดขึ้นในสันดาน
4.อนุรักขนาปธาน เพียรรักษาบุญกุศลที่เกิดขึ้นแล้ว ไม่ให้เสื่อมสูญอันตรธาน


ถ้ามีเวลาว่างก็ศึกษาประวัติ, การบำเพ็ญพระชาติของพระพุทธองค์ ตลอดทั้งประวัติปฏิปทาพ่อแม่ครูอาจารย์ต่างๆจะยังศรัทธาและการละอายต่อจิตคิดชั่วเกรงกลัวผลของบาป ให้ยิ่งขึ้นต่อไป


ปล.ผมเองก็พยายามทำแบบนี้อยู่เหมือนกันครับ เห็นว่าพอได้ผลดีต่อจิตใจตนขึ้นบ้าง พี่ballbeamboy2 ลองพิจารณาเพื่อหาแนวทางอบรมจิตใจตนดูครับ "วิริเยน ทุกฺขมจฺเจติ อ่านว่า วิ-ริ-เย-นะ ทุก-ขะ-มัจ-เจ-ติ ( คนล่วงทุกข์ได้เพราะความเพียร )"

 

อนุโมทนา ๒ เด้งครับ

ได้ข่าวมีจิตมหากุศล คิดจะออกบวชด้วย

 

,,,,,
^ ^) ........ สาธุครับ
_/|\ )

 

ให้กำหนดสติอยู่กับผู้รู้ มีเรากับผู้รู้ ส่วนธรรมชาติความคิดนั้นเกิดดับอยู่ตลอดเวลา ความคิดจึงไม่ใช่เรา อย่าไปหมายเอาความคิดเป็นเราก็พอ

 

ตามความเข้าใจ ของผมนะครับ

จากที่ได้อ่านกระทู้ คำเทศน์ ของหลวงพ่อ พุทธ ฐานิโย เมื่อวันก่อน

พอเราฝึกสมาธิเริ่มจะได้ผลบ้าง

การที่จิตคิด เรียกว่า วิตก

การที่เราตามระลึกได้ ว่า เมื่อกี้ เราคิด เรียกว่า วิจารณ์

ทีนี้ การที่เราเริ่มมีสมาธิ มันก็เลยเหมือนกับว่า เราคิดวุ่นวาย ฟุ้งซ่านไปหมด ทั้งที่ เมื่อก่อน เราคิดฟุ้งซ่านกว่านี้ แต่เราไม่มีตัววิจารณ์ แต่ตอนนี้ เรามีตัววิจารณ์แล้ว เราเลยรู้สึก ว่าคิดฟุ้งซ่านมาก

ผมเข้าใจอย่างนี้ ถูกมั้ยครับ

ปล ยกเรื่องที่ว่า มีตัวเราผู้คิด ออกไปก่อนนะครับ แค่นี้ ก็งงพออยู่แล้ว ขอแค่ขั้นนี้ ก่อนละกัน

ขอให้เจริญในธรรมครับ

 

วิตก วิจารณ์ หากเป็นอารมณ์เดียว ก็เรียก วิตก วิจารณ์

แต่พอจิตมันมี วิตก วิจารณ์ เรามักไม่ชอบ กิเลสมันพาปลิ้นออกไป จับอีก
อารมณ์หนึ่ง การเปลี่ยนอารมณ์ ก็เท่ากับเปลี่ยนอริยาบท ก็เท่ากับ จงใจ
ปิดบังการเห็นทุกขสัจจ

ดังนั้น

ผู้ภาวนาเป็น ที่ใจถึงๆ เห็น จิตปรามาส ก็ดูไปเลย วิตก วิจารณ์ ตัวเดียว ไม่เปลี่ยน
อารมณ์ดูอย่างอื่น พอจิตปรามาสมันแสดงการเปลี่ยนแปลงด้วยตัวเอง จิตมันก็
ประจักษทุกข เมื่อนั้นมันก็ปล่อย พอจิตปล่อย มันก็หมดวิตก วิจารณ์

แล้วสิ่งที่ปล่อยลงไปเป็นอกุศลจิต เมื่อปล่อยอกุศลจิต ปิติ สุข มันก็เกิด ตามเรื่อง
ตามกระบวนการของทุกขสัจจของจิต ( ฌาณจิต จัดเป็น โลกียะธรรม ธรรม
โลกๆ ธรรมแบบชาวบ้านๆ แต่ ก็เป็นชาวบ้านฝ่ายกุศล แต่ก็จัดว่า เป็นเรื่อง
ชาวบ้านๆ เขาทำกัน )

* * * *

แต่เราทนไม่ได้ แทนที่จะดู ก็ไปหาเรื่องเปลี่ยนอารมณ์วิตก วิจารณ์ ก็เท่ากับ
บิดเบือนการเห็นทุข์ ไปแสวงหาสุขจากการเอาแต่ วิตก วิจารณ์ แต่สิ่งดีๆ ก็นอก
จากจะปิดบังการเห็นทุกขสัจจแล้ว ยังสนองตัณหาด้วย แต่เนื่องจากเป็นการสนอง
ตัณหาในด้านดี ก็เลยเป็นการหันทำกุศลแบบโลกๆ สุดท้ายก็ไม่ไปไหน ไม่พ้น
อะไรสักอย่าง ไม่รู้อุบายนำออกอะไรสักอย่าง ได้อย่างมากคือ ชินกับการสลับ
อารมณ์

พอชินกับการสลับอารมณ์ มันก็เหมือน คนมาถามว่าทุกข์ไหม เราก็พูดหน้าตา
เฉบว่าไม่ทุกข์ เพราะอะไร เพราะ ชินกับการเปลี่ยนอารมณ์ รู้ว่าหากจิตมัน
พล้ำไปด้านอกุศล เดี๋ยวกูก็ทำด้านกุศลเข้าไป แล้วก็ยึดว่า ได้ทำดีแล้ว

ก็ถ้า ใจไม่ถึง แทนที่จะดูไปตรงๆ ก็ ต้องรอให้เกิดความชินต่อการเปลี่ยนอารมณ์

แล้วค่อยยก อาการชินต่ออารมณ์ อัพยากตา เป็นการปรากฏของทุกขสัจจ

แล้วกว่าจะชิน และ กว่าจะรู้ว่า อัพยากตาธรรม เป็นทุกขสัจจ ก็ ยากเย็นแสนเข็ญ
เข้าไปอีก ใช่ว่าจะยกดูได้ง่ายๆ

"ทำมาก ยากนาน"

* * * *

การสลับอารมณ์ ด้วยเหตุความจงใจ หรือเจตนา จัดเป็น อุธัจจะนิวรณ์ ความฝุ้งซ่าน

อุปมาเหมือน น้ำผิวน้ำกำลังจะนิ่ง จะส่องไปเห็นบางสิ่งข้างใต้ก้นลึก แต่เรากลับปฏิเสธ
การเห็น แล้วเอามือมาละผิวน้ำให้กระเพื่อมเสีย เพื่อจะได้ไม่ต้องเห็นสิ่งที่อยู่ใต้ก้นบึ้ง
ของจิตใจ อาการกระเพื่อมของน้ำก็คือความฝุ้งซ่าน นี่แทนที่จะเจริญ กลับนำตน
ไปสู่การเป็นทาสนิวรณ์

 

ความคิด เกิดได้ตลอดเวลา เป็นสภาพธรรม กลางๆครับ เป็นกุศลก็ได้ อกุศลก็ได้

เช่น ความคิด คิดเรื่องดี คิดเรื่องไม่ดี พวกนี่เกิดจากการปรุงแต่ง


ความคิดประทุษร้าย ความเผาใจ ความหยาบ เป็นลักษณะของโทสะ

ความฟุ้งซ่านในอารมณ์ ความรำคาญใจ เป็นลักษณะ อุธัจจะ

ความเดือดร้อนใจ ความเศร้าหมอง เป็นลักษณะ กุกุจจะ

ความไม่ละอายใจ ไม่เกรงกลัวต่อบาป เป็นลักษณะ อหิริ อโนตัปปะ

ลักษณะพวกนี้ เป็น อกุศลทั้งสิ้น คุณลองสังเกตุดูตอนมีความคิดชั่ว


สติระลึกรู้ปัจจุบัน ใส่ใจในลักษณะอารมณ์ที่ปรากฏ

รู้ว่าขณะนี้ ธรรมนี้เกิดทางอายตนะใด ทางมโนหรือไม่ ให้ใส่ใจตรงนามรูปก่อนครับ

รู้ว่าอะไรเป็นนาม อะไรเป็นรูป รูปเกิดนาม หรือ นามเกิดรูป

รู้จักลักษณะของสติ ที่ระลึกสภาพธรรมได้

รู้จักลักษณะปัญญา ที่รู้ ที่เข้าใจ สภาพธรรม แตกต่างกันอย่างไร



ถ้าชอบดูลมหาย ใจให้สังเกตุลมที่หยาบ หรือ ละเอียด ร้อน หรือ เย็น ขณะเกิดความคิดปรุงแต่ง

ให้ปัญญารู้ ลักษณะ นามสร้างรูป ธาตุที่ออกจากจิตก็ได้ ^^

หลักๆคือรู้จัก รูปนาม

 

เหมือนผมเมื่อก่อนเลยครับ ทรมานเหมือนกันนะ แต่จริงๆแล้วแก้ไม่ยากครับ ไอ่ความคิดแบบนี้ลองจับมันมาพิจารณาดูสิครับ แล้วจะเห็นว่า มันไปของมันเอง เพราะว่าเราไม่ใช่ตัวเราไงครับ ตัวเรานั้นไม่มี แม้แต่ความคิดมันก็บังไปเองของมันอัตโนมัติเลย เอ้า

 

พวกเราต้องหมั่นระวัง หมั่นสังเกต เนื่องจาก ศาสนาพุทธนั้นอยู่เหนือลัทธิพิธีกรรมทุกสิ่ง

พิธีกรรม ลัทธิ บางอย่าง จึงอาศัยแฝงตัวซ่อนเร้นได้อย่างแนบเนียน เราจะแยกไม่ออก

ลัทธิพิธีกรราอย่างหนึ่ง คือ ลัทธิสาปแช่ง

ลัทธิเหล่านี้ จะสวดพระคุณจากสรรพสิ่งต่างๆ บรรดามี อันที่โลกเขารู้จัก สวดทั้ง
วันทั้งคืน สวดกันไม่เลิก สวดขอขมากรรมทั่วสากลจักรวาล จะไกลแค่ไหนก็แล้ว
แต่จะตบแต่งให้เหนือกว่าใครๆ จนเลยตาปุถุชนเห็นว่า นี่คือพวกเหลืบแอบแฝง จน
เลยตาปุถุชนจะแยกแยะจำแนกได้ว่าดีหรือเลว

หลังจากสวดมนต์ ขอขมา จิปาทะแล้ว พวกนี้ จะมีอีกกิจหนึ่งคือ สาปแช่ง

สาปแช่งพระให้ตกนรกบ้าง เห็นเขาอ้วนก็บอกว่าพระอ้วนอยู่ในนรกบ้าง เห็นเขา
ผอมก็ว่าพระผอมอยู่ในนรกบ้าง แล้วก็ ชักชวน จะเที่ยวหาพรรคพวก ชักชวน
ให้เห็นตาม ให้กล่าวตาม

ดังนั้น พวกกลุ่มชนเหล่านี้ จะเน้นสวนมนต์ ขอขมาจากสิ่งศักดิ์สิทธิบรรดามี
แล้วนำพลังที่ได้นั้นเอาไป สาปแช่ง เป้าหมาย

จิตของคนเหล่านี้เมื่อทำมากๆ ก็จะแยกไม่ออก ระหว่างดี กับ ไม่ดี

เมื่อนั้น ก็ท่องเที่ยวไปในสังสารวัฏ จะกี่พุทธศาสนาผ่านไป ก็มีกิจ
อันเดียวคือ สาปแช่ง ไปเรื่อยๆ ไม่มีวันจบสิ้น สวดมนต์ขอขมา
ไม่มีทางจบสิ้น

เราจึงต้องฉลาด ในการมองหา มุมที่จะออก กล้าที่จะแตกต่างดูบ้าง

ไม่งั้นเราก็ไม่อาจรู้ว่า กำลังเดินเข้าไปในกลุ่มแอบอแฝงใดๆหรือไม่

 

สำหรับ คนที่หลงเข้าไปติดกับ พวกลัทธิแอบแฝง สวดมนต์ขอขมาสิ่งศักดิ์สิทธิเพื่อแช่ง

ทางออกจาก สำนักมีไหม

ก็ต้องตอบว่า มี แต่ อุปมาเหมือนทางออกจากสำนักของวัดเส้าหลิน สำหรับบุคคล
บางจำพวก

คือ ช่องหมาลอด

ช่องหมาลอด คืออะไร ก็คือ มันจะมี ขี้หมา ของสกปรก เต็มไปหมด

ผู้ที่จะหาทางออกจากสำนัก จึงต้อง ทนต่อการโดนขี้หมา เหยียบขี้หมา
ในระหว่างหาทางรอด

ซึ่งก็คือ ระหว่างการภาวนาหาทางออก มันจะมีนิมิตของการ ก่นด่า ปรามาส
ดังแว่ว หรือปรากฏ ไปมา มันมาจากไหน มันไม่ได้มาจากใครที่ไหนหรอก มันออกมาจาก
จิตตนครั้งที่เคยก่อกรรมในกาลก่อนๆ นั่นแหละ ดังนั้น จึงต้องอดทน ผ่าน
ไปให้ได้ อย่าเหยียบแล้วเอาแต่โหย่ง

ขี้หมา กองขี้ ปฏิกูลนี้ ก็คือ เสียงของการ สรรเสริญ นินทา ตรงนี้มีอุปมา
ที่ตรัสชี้ไว้โดยพระพุทธองค์ ที่ทรงเล่าถึง มหาสุบินนิมิต ว่า ร่างของพระองค์
พาดอยู่บนเกาะมีมหาสมุทรทั้ง4เป็นเขต บนแผ่นดินนั้นมีแต่กองขี้ กองปฏิกูล แต่ร่างของ
พระพุทธองค์ไม่ได้พลาดพลั้งไปเปรอะเปื้อนสิ่งปฏิกูลเหล่านั้น

 

สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรมตน

สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม เอาพระโสดาบันให้ได้นะครับ........

 

หนูก็เป็นบ่อยมากค่ะ เวลานั่งสมาธิ แล้วจะสวดชินบัญชรไปด้วย เพื่อทำให้จิตไม่ฟุ้งซ่าน แต่มันก็มีเเว่บๆคิดมาเหมือนเดิมเลยค่ะ เหมือนพี่เจ้าของกระทู้เลย -- พอจะมีทางไหมคะ ให้จิตสงบ จิตไม่ฟุ้งซ่าน

 

มันก็ดีอยู่หรอก แต่ผมมันหวังสูง จะเอาพระโพธิสัตว์เลย

ผมก็ดูความคิด ผมก็ไม่รู้ดิ เหมือน พอดูตามมันไป ดันไปปรุงแต่งกับมันสะงั้น เลยต้องขอขมา หรือผมดูความคิดแล้วพูดในใจกลัวจะเป็นบาป

ผมไม่แน่ชาติก่อนอาจจะหลงผิดไปอยู่ลัทธินั้น แล้วตอนั้นอาจจะไปเจอ ทางธรรมที่แท้จริงแต่กรรมมันยังคอยตามส่งอยู่ก็ได้

 

ไม่หรอก แต่ กำลังเฉียดเข้าไปต่างหาก

กรรมก่อนๆนั้น จริงๆมันล่วงไปแล้ว มันเกิดอีก หากเธอไม่ยินดี ยินร้าย มีปรกติ
ระลึกรู้ ดูเป็นทุกขสัจจไปเฉยๆ รู้จิตดูจิตในฐานะ การรู้ของจิตเป็นทุกขสัจจ ไปเฉยๆ
เดี๋ยวมันก็ละออกจากจิต ก้าวข้ามจิต ไปตามการแจ้งชัดตามลำดับเอง

แต่ถ้าเธอไปยินดี ยินร้าย มันก็เกิดการย้อมเข้ามาติดจิต จากธรรมแค่ "ทิฏฐิ"
ก็เปลี่ยนเป็น "ดำริ" พอเปลี่ยนเป็นดำริ เธอเอามาถามๆ พวกมารมันก็สบช่อง
กระซิบหรอกให้สาระวนอยู่กับการ แก้แห

สังเกตจากกระทู้ท่านพุทธทาสก็ได้ รู้สึกไหมว่า เธอยิ่งแก้การปรามาสท่านพุทธทาส
จิตเธอก็ยิ่งถูกร้อยรัดให้ไปปรามาสจนได้ ยิ่งแก้ก็ยิ่งติด นั่นแหละ มันมีบุคคลบาง
จำพวกวางกับดักเอาไว้ ให้เธอเผลอคิดว่ากำลังทำความดี แต่จริงๆกำลังตายเพราะ
ฤทธิ์ตาข่ายทิฏฐิอันเลวที่เขากระซิบหรอกเธอ

 

ผมก็เป็นคนหนึ่งที่เป็นคนที่เคารพพ่อแม่พระสงองค์เจ้าตลอดจนสิ่งศักสิทธ์ แต่ในขณะที่ผมกําลังสวดมนต์หรือกําลังคุยกับพ่ออยู่นั้นบางทีมันก็มีจิตอกุศลหรือจิตด่าเกิดคิดขึ้นมาในหัวโดยที่เราไม่ชอบสิ่งที่คิดขึ้นมานั้นเลยและไม่เคยคิดจะทําอย่างนั้นด้วย แต่เหมือนยิ่งไม่อยากให้เกิดมันกลับยิ่งเกิดหนัก ถ้าครั้งไหนสมาธิกดไม่อยู่มันก็จะหลุดคิดขึ้นมา ใครเป็นแบบผมบ้าง หรือใครที่คิดแล้วเหมือนกับจะมีกายกรรมร่วมด้วยนิดนึงแต่ไม่ชัดเจนหรือไม่ได้เจตนาบ้าง ก็ลองแชร์ประสบการณ์กันได้นะครับ ตอนนี้ผมก็เริ่มปลงกับความคิดไม่ดีที่ผุดขึ้นมาในจิตตัวเองแล้วครับ จะตกนรกหรือขึ้นสวรรค์ก็ต้องลองดูกันซักตั้ง แต่ผมจะไม่ยอมแพ้มารในตัวเองคือ ผมจะคิดดีพูดดีทําดี(ด้วยใจและเจตนาของเราจริงๆ)สู้กับจิตที่คิดไม่ดีพูดไม่ดีทําไม่ดี(ที่แว๊บขึ้นมา)ตราบใดที่เรายังมีลมหายใจอยู่ และอีกอย่างคือผมจะระลึกถึงพระที่ผมเคารพเสมอๆเพื่อที่เราจะได้ง่ายผูกจิตไว้กับพระเพื่อเป็นการไม่ประมาทในการดําเนินชีวิตที่แล้วแต่ล้วนอนิจจัง ส่วนความคิดอกุศลผมก็ปลงแต่ไม่ยอมแพ้เอาความคิดดีพูดดีทําดีด้วยใจจริงและเจตนาที่ชัดเจนสู้กับมารในตัวอยู่เรื่อยๆและผมก็เป็นกาลังใจให้ทุกคนอย่าท้อแท้ในการทําดีนะครับแม้เราจะสกปรกเปอะเปื้อนมามากแค่ไหนแค่ขอให้เราพยายามล้างมันด้วยความดีอยู่เป็นนิจนะครับถึงแม้เวลาล้างสิ่งสกปรกมันจะกระเด็นเปอะเปื้อนมาบ้างแต่ถ้าเราพยายามแล้วที่เราก็จะสะอาดในที่สุดครับ เพราะความดีย่อมชนะความชั่วครับสําคัญคืออย่าท้อนะครับ เป็นกําลังใจให้ทุกคนเจริญในธรรมครับ เอ้าความดีสู้เว้ยเฮ้ย^^

 

จิตคิดชั้วแว๊บๆกายกรรมนิดนึงแต่ล้วนไม่ชัดเจนด้วยเจตนา

ผมก็เป็นคนหนึ่งที่เป็นคนที่เคารพพ่อแม่พระสงองค์เจ้าตลอดจนสิ่งศักสิทธ์ แต่ในขณะที่ผมกําลังสวดมนต์หรือกําลังคุยกับพ่ออยู่นั้นบางทีมันก็มีจิตอกุศลหรือจิตด่าเกิดคิดขึ้นมาในหัวโดยที่เราไม่ชอบสิ่งที่คิดขึ้นมานั้นเลยและไม่เคยคิดจะทําอย่างนั้นด้วย แต่เหมือนยิ่งไม่อยากให้เกิดมันกลับยิ่งเกิดหนัก ถ้าครั้งไหนสมาธิกดไม่อยู่มันก็จะหลุดคิดขึ้นมา ใครเป็นแบบผมบ้าง หรือใครที่คิดแล้วเหมือนกับจะมีกายกรรมร่วมด้วยนิดนึงแต่ไม่ชัดเจนหรือไม่ได้เจตนาบ้าง ก็ลองแชร์ประสบการณ์กันได้นะครับ ตอนนี้ผมก็เริ่มปลงกับความคิดไม่ดีที่ผุดขึ้นมาในจิตตัวเองแล้วครับ จะตกนรกหรือขึ้นสวรรค์ก็ต้องลองดูกันซักตั้ง แต่ผมจะไม่ยอมแพ้มารในตัวเองคือ ผมจะคิดดีพูดดีทําดี(ด้วยใจและเจตนาของเราจริงๆ)สู้กับจิตที่คิดไม่ดีพูดไม่ดีทําไม่ดี(ที่แว๊บขึ้นมา)ตราบใดที่เรายังมีลมหายใจอยู่ และอีกอย่างคือผมจะระลึกถึงพระที่ผมเคารพเสมอๆเพื่อที่เราจะได้ง่ายผูกจิตไว้กับพระเพื่อเป็นการไม่ประมาทในการดําเนินชีวิตที่แล้วแต่ล้วนอนิจจัง ส่วนความคิดอกุศลผมก็ปลงแต่ไม่ยอมแพ้เอาความคิดดีพูดดีทําดีด้วยใจจริงและเจตนาที่ชัดเจนสู้กับมารในตัวอยู่เรื่อยๆและผมก็เป็นกาลังใจให้ทุกคนอย่าท้อแท้ในการทําดีนะครับแม้เราจะสกปรกเปอะเปื้อนมามากแค่ไหนแค่ขอให้เราพยายามล้างมันด้วยความดีอยู่เป็นนิจนะครับถึงแม้เวลาล้างสิ่งสกปรกมันจะกระเด็นเปอะเปื้อนมาบ้างแต่ถ้าเราพยายามแล้วที่เราก็จะสะอาดในที่สุดครับ เพราะความดีย่อมชนะความชั่วครับสําคัญคืออย่าท้อนะครับ เป็นกําลังใจให้ทุกคนเจริญในธรรมครับ เอ้าความดีสู้เว้ยเฮ้ย^^

 

ขอบคุณครับ แต่ตอนนี้มันก็เพลาลง ผมเจริญอาปานุสติตลอด ช่วยได้มาก กับขอขมา