เรื่องของศาลพระภูมิ

<CENTER>[SIZE=+3]เรื่องของศาลพระภูมิ[/SIZE]
</CENTER><CENTER>
</CENTER>

• <DD>[SIZE=+3]พระภูมิ<WBR> เจ้าที่<WBR>[/SIZE] ความเชื่อ<WBR> ความ<WBR>ศรัทธา<WBR> ความ<WBR>รู้สึก<WBR> คนไทย<WBR>มีความ<WBR>เชื่อว่า<WBR> "พระภูมิ<WBR>"<WBR> หรือ<WBR> "ภูมิ<WBR> เทวดา<WBR>" มี<WBR>หน้าที่<WBR>รักษา<WBR>อาณา<WBR>เขต<WBR>ที่ดิน<WBR>ที่เจ้า<WBR>ของได้<WBR>อัญเชิญ<WBR>มาสิง<WBR>สถิต<WBR>บนศาล<WBR>พระภูมิ<WBR> เพื่อ<WBR>ปกป้อง<WBR>คุ้มครอง<WBR>เจ้าของ<WBR>บ้านและ<WBR>บริวาร<WBR>ให้อยู่<WBR>เย็นเป็น<WBR>สุขมี<WBR>ความ<WBR>เจริญ<WBR>รุ่งเรือง<WBR> ควัน<WBR>ธูปเทียน<WBR>ลอย<WBR>อบอวล<WBR>เหนือเรือน<WBR>ไม้<WBR>ทรงไทย<WBR>หลังเล็ก<WBR>บน<WBR>เสาเดี่ยว<WBR>ดู<WBR>กลางเก่า<WBR>กลางใหม่<WBR>จำลอง<WBR>ย่อ<WBR>ขนาด<WBR>จาก<WBR>เรือนไทย<WBR>จริง<WBR> รอยแป้ง<WBR>เจิมไว้<WBR>สามจุด<WBR>คล้าย<WBR>อักขระ<WBR>มนต์<WBR> คาถา<WBR>ที่หน้า<WBR>บันดู<WBR>เลือนราง<WBR>ร่องรอย<WBR>ทองเปลว<WBR>มีอยู่<WBR>ทั่วเรือน<WBR>เล็ก<WBR>หลังนี้<WBR> พวง<WBR>มาลัย<WBR>ใหม่<WBR>หลายพวง<WBR>โชยกลิ่น<WBR>หอมมะลิ<WBR>อ่อน ๆ<WBR> ใน<WBR>บริเวณ<WBR>ใกล้เคียง<WBR> อีกพวง<WBR>มาลัย<WBR>เก่าที่<WBR>ร่วงโรย<WBR>ไปตาม<WBR>กาล<WBR>เวลา<WBR>กลับสู่<WBR>ธรรมชาติ<WBR>ที่<WBR>มันมา<WBR>...สู่ดิน<WBR> พวง<WBR>มาลัย<WBR>พลาสติก<WBR>หลากสี<WBR> "เจ็ดสี<WBR>เจ็ดศอก<WBR>" สะท้อน<WBR>ความเชื่อ<WBR>และความ<WBR>ศรัทธา<WBR> ของผู้<WBR>มาเซ่น<WBR>เคารพ<WBR>ศาล<WBR>พระภูมิ<WBR>แห่งนี้<WBR> ระโยง<WBR>ระยาง<WBR>รอบ ๆ<WBR> เรือนไม้<WBR>แต่งแต้ม<WBR>สีสัน<WBR>ดูขัด<WBR>กับ<WBR>เนื้อไม้<WBR>และพรรณ<WBR>ไม้ที่<WBR>ขึ้น<WBR>ข้างเคียง<WBR> ตุ๊กตา<WBR>ปูน<WBR>ปลาสเตอร์<WBR>รูป<WBR>ผู้ชาย<WBR>ในชุด<WBR>ไทยทั้ง<WBR>สีฟ้า<WBR> แดง<WBR> เหลือง<WBR> นั่งเรียง<WBR>รายทาง<WBR>หน้า<WBR>ประตู<WBR>เรือนไทย<WBR>ใกล้กับ<WBR>ตุ๊กตา<WBR>คู่ละคร<WBR>รำทั้ง<WBR>ใหม่เก่า<WBR>หลายคู่<WBR>ที่ยืน<WBR>กระจัด<WBR>กระจาย<WBR>อยู่<WBR> เมื่อมอง<WBR>เข้าไป<WBR>ภายใน<WBR>เรือนไม้<WBR> แผ่นไม้<WBR>รูป<WBR>ดอกบัว<WBR>ปักบน<WBR>ฐาน<WBR>ปรากฎ<WBR>ภาพวาด<WBR>เทวดา<WBR> ในหัตถ์<WBR>ซ้ายถือ<WBR>ถุงเงิน<WBR>หัตถ์ขวา<WBR>ถือ<WBR>พระขรรค์<WBR> ภาพศาล<WBR>พระภูมิ<WBR>ที่เรา<WBR>พบเห็น<WBR>อยู่ทุก<WBR>วี่ทุก<WBR>วันมี<WBR>หลายแบบ<WBR>หลาก<WBR>สีสัน <WBR>ทั้งรูป<WBR>ทรง<WBR>เรือนไทย<WBR> ปราสาท<WBR> มณฑป<WBR> โบสถ์<WBR> วิหาร<WBR> ปรางค์<WBR> ซึ่ง<WBR>จำลอง<WBR>จาก<WBR>สถา<WBR>ปัตย<WBR>กรรม<WBR>ของจริง<WBR> ย่อส่วน<WBR>มาตั้ง<WBR>ไว้บน<WBR>เสาเดี่ยว<WBR>อาจทอน<WBR>ราย<WBR>ละเอียด<WBR>บางส่วน<WBR>ไปบ้าง<WBR> แต่ยัง<WBR>คง<WBR>ลัษณะ<WBR>เด่นให้<WBR>เห็นชัด<WBR> ศาลพระ<WBR>ภูมิบาง<WBR>หลังอาจ<WBR>มีการ<WBR>ตกแต่ง<WBR>ในส่วน<WBR>ราย<WBR>ละเอียด<WBR>มากกว่า<WBR>สถา<WBR>ปัตย<WBR>กรรมจริง<WBR> ไม่ว่า<WBR>จะเป็น<WBR>การนำ<WBR>กระจก<WBR>สีมา<WBR>ประดับ<WBR> การลงสี<WBR> การแกะ<WBR>สลัก<WBR>ลวดลาย<WBR>บนไม้<WBR> หรือลาย<WBR>ปูนปั้น<WBR> เพื่อเพิ่ม<WBR>ความ<WBR>แวววาว<WBR>และ<WBR>สีสัน<WBR>บนตัว<WBR>ศาล<WBR> คนไทย<WBR>มีความ<WBR>เชื่อว่า<WBR> "พระภูมิ<WBR>" หรือ<WBR> "ภูมิ<WBR>เทวดา<WBR>" ที่มี<WBR>หน้าที่<WBR>รักษา<WBR>อาณาเขต<WBR>ที่ดิน<WBR>ที่เจ้า<WBR>ของได้<WBR>อัญเชิญ<WBR>มาสิง<WBR>สถิต<WBR>บนศาล<WBR>ที่ได้<WBR>จัด<WBR>สร้างไว้<WBR> ภูมิ<WBR>เทวดา<WBR>องค์ใด<WBR>จะอยู่<WBR>ประจำ<WBR> ณ ที่<WBR>แห่งใด<WBR> เจ้ากรุง<WBR>พลีผู้<WBR>เป็นใหญ่<WBR>ในชั้น<WBR>จตุโลก<WBR>บาลจะ<WBR>เป็นผู้<WBR>กำหนด<WBR>ให้<WBR> เราอาจ<WBR>สงสัยว่า<WBR> "พระภูมิ<WBR>" คือใคร?<WBR> มีตำนาน<WBR>เล่าถึง<WBR>พระภูมิ<WBR>ว่า ใน<WBR>อดีต<WBR>มีกษัตริย์<WBR>พระนาม<WBR>ว่าท้าว<WBR>ทศราช<WBR>ครอง<WBR>กรุงพลี<WBR> มีพระ<WBR>โอรส<WBR> ๙<WBR> พระองค์<WBR> ล้วนแต่<WBR>ปรีชา<WBR>สามารถ<WBR> ท้าว<WBR>ทศราช<WBR>ได้ส่ง<WBR>พระโอรส<WBR>ไป<WBR>รักษา<WBR>ถิ่นต่าง<WBR> ๆ เป็น<WBR>ต้นว่า<WBR>เคห<WBR>สถาน<WBR> ทวาร<WBR>เมือง<WBR> ป้อมค่าย<WBR> บันได<WBR> คอกสัตว์<WBR> ยุ้งฉางข้าว<WBR> เรือนหอ<WBR>บ่าวสาว<WBR> ไร่นา<WBR> ป่าเขา<WBR> ปูชนีย<WBR>สถาน <WBR>ห้วยหนอง<WBR> คลอง บึง<WBR> แม่น้ำ<WBR> ส่วน<WBR>โอรส<WBR>หรือพระ<WBR>ภูมิเจ้า<WBR>ที่ที่<WBR>อยู่<WBR>ประจำ<WBR>เคห<WBR>สถาน<WBR>มีนามว่า<WBR> "พระชัย<WBR>มงคล<WBR>" พระภูมิ<WBR>มีคน<WBR>รับใช้<WBR>อีก ๓ คน<WBR> เป็นชาย<WBR> คือ นาย<WBR>จันทิศ<WBR> นาย<WBR>จันถี<WBR> และจ่า<WBR>สพพระ<WBR>เชิงเรือน<WBR> คอยรับ<WBR>ใช้อยู่<WBR>หน้าศาล<WBR> ส่วนทาง<WBR>ชาดก<WBR>ในพระ<WBR>พุทธ<WBR>ศาสนา<WBR>ได้เล่า<WBR>เกี่ยวกับ<WBR>พระภูมิว่า<WBR> ใน<WBR>สมัย<WBR>ครั้งพระ<WBR>พุทธเจ้า<WBR>ทรงเป็น<WBR>พระโพธิ<WBR>สัตว์ได้<WBR>ทรง<WBR>บำเพ็๋ญ<WBR>ฌาณอยู่<WBR>ใต้<WBR>ต้นไทร<WBR>ปรากฎ<WBR>ว่าพระ<WBR>ภูมินาม<WBR>ว่า<WBR> พระเจ้า<WBR>กรุงพลี<WBR>ไม่พอใจ<WBR>ได้<WBR>แสดง<WBR>อภินิหาร<WBR>ขับไล่<WBR>พระโพธิ<WBR>สัตว์พระ<WBR>พุทธองค์<WBR>ทรงทราบ<WBR>ด้วยญาณ<WBR>ถึงเรื่อง<WBR>ภายหน้า<WBR> จึงทรง<WBR>ขอพื้น<WBR>ที่ดิน<WBR>จาก<WBR>พระเจ้า<WBR>กรุงพลี<WBR>เพียง<WBR> ๓ ก้าว<WBR> เพื่อ<WBR>บำเพ็ญ<WBR>ฌาณ<WBR>ต่อไป<WBR> พระเจ้า<WBR>กรุงพลี<WBR>เห็นว่า<WBR>เป็นที่<WBR>ดินเพียง<WBR>เล็กน้อย<WBR>เท่านั้น<WBR>จึง<WBR>อนุญาต<WBR> แต่พระ<WBR>โพธิ<WBR>สัตว์ทรง<WBR>มี<WBR>บุญญา<WBR>ภินิหาร<WBR> ดังนั้น<WBR>เมื่อทรง<WBR>ย่างก้าว<WBR>เพียง ๒<WBR> ก้าวก็<WBR>พ้นเขต<WBR>พื้นแผ่น<WBR>ดินของ<WBR>พระเจ้า<WBR>กรุงพลี<WBR> พระเจ้า<WBR>กรุงพลี<WBR>จึงไม่<WBR>มีที่<WBR>ดินอยู่<WBR> ต้องออก<WBR>ไปอยู่<WBR>นอกป่า<WBR>หิมพานต์<WBR>ไม่สุข<WBR>สบาย<WBR>เช่นที่<WBR>อาศัย<WBR>ของตน<WBR> จึงกลับ<WBR>มาทูล<WBR>ขอพื้น<WBR>ที่ดิน<WBR>จากพระ<WBR> โพธิสัตว์<WBR> พระพุทธ<WBR>องค์ทรง<WBR>รู้แจ้ง<WBR>ด้วยญาณ<WBR>ว่าพระ<WBR>เจ้ากรุง<WBR>พลีจะ<WBR>ทำหน้า<WBR>ที่เป็น<WBR>พระภูมิ<WBR>ที่ดี<WBR>คอย<WBR>คุ้มครอง<WBR>มนุษย์<WBR>และสัตว์<WBR>โลกทั่ว<WBR>ไปใน<WBR>ภาย<WBR>ภาคหน้า<WBR> จึงทรง<WBR>คืนที่<WBR>ดินให้<WBR>กับ<WBR>พระเจ้า<WBR>กรุงพลี<WBR> และทรง<WBR>ขอให้<WBR>ตั้งมั่น<WBR>อยู่ใน<WBR>ความ<WBR>สุจริต<WBR> ไม่<WBR>เบียดเบียน<WBR>ผู้อื่น<WBR>อีก<WBR>ต่อไป <WBR>ตามความ<WBR>เชื่อใน<WBR>พระพุทธ<WBR>ศาสนา<WBR>หรือทาง<WBR>พระนั้น<WBR> พระภูมิ<WBR>เป็น<WBR> "โอป<WBR>ปาติกะ<WBR>" คือ<WBR> เป็นผู้<WBR>ที่เกิด<WBR>ผุดขึ้น<WBR>โดยไม่<WBR>ต้อง<WBR>อาศัย<WBR>พ่อแม่<WBR> อาศัย<WBR>อดีต<WBR>กรรม<WBR>ได้แก่<WBR> เทวดา<WBR> พรหม<WBR> สัตว์นรก<WBR> เปรต<WBR> และ<WBR>อสุรกาย<WBR> ในพระ<WBR>พุทธ<WBR>ศาสนา<WBR>จึงยอม<WBR>รับการ<WBR>มีของ<WBR>เทวดา<WBR>เพราะ<WBR>เทวดา<WBR>ก็เป็น<WBR>ปรากฎ<WBR>การณ์ทาง<WBR>ธรรมชาติ<WBR>อย่างหนึ่ง<WBR>ที่เกิด<WBR>ขึ้นโดย<WBR>เงื่อนไข<WBR>ของ<WBR>ธรรมชาติ<WBR> สำหรับ<WBR>คนไทย<WBR>ในเรื่อง<WBR>สิ่ง<WBR>ศักดิ์สิทธิ์ <WBR>สิ่งเร้น<WBR>ลับ และ<WBR>ไสยศาสตร์<WBR> คงเป็น<WBR>สิ่งที่<WBR>ผูกพัน<WBR>ใน<WBR>ชีวิต<WBR>เราแทบ<WBR>ทุกคน<WBR> ศาล<WBR>พระภูมิ<WBR>เป็นอีก<WBR>สิ่งหนึ่ง<WBR>ที่ใกล้<WBR>ตัวอัน<WBR>แสดงถึง<WBR>ความเชื่อ<WBR>และความ<WBR>ศรัทธา<WBR>ที่คน<WBR>ไทยมี<WBR>ต่อ<WBR>สิ่งนี้<WBR> ฉะนั้น<WBR>ในการ<WBR>ประกอบ<WBR>พิธี<WBR>กรรมเกี่ยว<WBR>กับสิ่ง<WBR>นี้จึง<WBR>ต้องมี<WBR>การกระ<WBR>ทำกัน<WBR>อย่าง<WBR>ถูกต้อง<WBR> เพื่อให้<WBR>เกิดความ<WBR>เป็น<WBR>สิริ<WBR>มงคล<WBR>แก่ผู้<WBR>อยู่อาศัย<WBR> การเซ่น<WBR>สังเวย<WBR>และการ<WBR>ตั้งศาล<WBR>พระภูมิ<WBR> ถือเป็น<WBR>ธรรมเนียม<WBR>ปฏิบัติ<WBR>กันมา<WBR>แต่<WBR>โบราณ<WBR> โดยจะ<WBR>กระทำ<WBR>เมื่อปลูก<WBR>บ้านใหม่<WBR>หรือย้าย<WBR>ที่อยู่<WBR> เพราะเชื่อ<WBR>ว่าขั้น<WBR>ตอนการ<WBR>ตั้งศาล<WBR>จะเป็น<WBR>การขับ<WBR>ไล่สิ่ง<WBR>อัปมงคล<WBR>ทั้งหลาย<WBR>ให้ออก<WBR>ไป<WBR>จากบ้าน<WBR> แล้วจึง<WBR>อัญเชิญ<WBR>พระภูมิ<WBR>มาสิง<WBR>สถิต<WBR>เพื่อ<WBR>ปกป้อง<WBR>คุ้มครอง<WBR>เจ้าของ<WBR>บ้านและ<WBR>บริวาร<WBR>ให้อยู่<WBR>เย็น<WBR>เป็นสุข<WBR> มีความ<WBR>เจริญ<WBR>รุ่งเรือง<WBR>มี<WBR>โชคลาภ<WBR> และถือ<WBR>ว่าพระ<WBR>ภูมิเป็น<WBR>สิ่ง<WBR>ศักดิ์สิทธิ์<WBR>อย่างหนึ่ง<WBR>ของบ้าน<WBR> พิธี<WBR>การตั้ง<WBR>ศาลนั้น<WBR> โดย<WBR>ทั่วไป<WBR>เจ้าของ<WBR>บ้านจะ<WBR>ปรึกษา<WBR>ผู้รู้<WBR>หรือพราหมณ์<WBR>ผู้<WBR>ประกอบ<WBR>พิธี<WBR> มา<WBR>ประกอบ<WBR>พิธี<WBR>ให้<WBR> เริ่มจาก<WBR>การตรวจ<WBR>ดู<WBR>ฤกษ์ยาม<WBR> ซึ่งเข้า<WBR>กับวัน<WBR>เดือนปี<WBR>เกิด<WBR>ของเจ้า<WBR>ของบ้าน<WBR> เพื่อให้<WBR>ครอบครัว<WBR>อยู่เย็น<WBR>เป็นสุข<WBR> ฤกษ์ที่<WBR>นิยม<WBR>คือ
  • <DD>ภูมิปา<WBR>โลฤกษ์<WBR> หรือฤกษ์<WBR>ผู้<WBR>รักษา<WBR>แผ่นดิน<WBR>เป็นฤกษ์<WBR>ของ<WBR>พระภูมิ<WBR>โดย<WBR>เฉพาะ
    <DD>เทวี<WBR>ฤกษ์<WBR> หรือฤกษ์<WBR>ของนัก<WBR>ธุรกิจ<WBR> ร้าน<WBR>เสริมสวย
    <DD>มหัทธ<WBR>โนฤกษ์<WBR> หรือฤกษ์<WBR>มหา<WBR>เศรษฐี<WBR> สำหรับ<WBR>เจ้าบ้าน<WBR>ที่เป็น<WBR>พ่อค้า
    <DD>ราชา<WBR>ฤกษ์<WBR> หรือฤกษ์<WBR>ผู้<WBR>ยิ่งใหญ่<WBR>สูงส่ง
    <DD>ฤกษ์<WBR>มงคล<WBR>ทั่ว ๆ<WBR> ไป
    </DD>
  [SIZE=+1]ส่วนฤกษ์<WBR>ที่ห้าม<WBR>ยกศาล<WBR>โดย<WBR>เด็ดขาด<WBR> คือ[/SIZE]
  • <DD>ฤกษ์<WBR>คนจน<WBR> จะทำ<WBR>ให้<WBR>ตกต่ำ<WBR>ไม่เจริญ<WBR>ก้าวหน้า
    <DD>ฤกษ์โจร<WBR> จะถูก<WBR>โจร<WBR>ผู้ร้าย<WBR>เบียดเบียน
    <DD>ฤกษ์นัก<WBR>การเมือง<WBR> จะถูก<WBR>โยกย้าย<WBR>บ่อย <WBR>อยู่ไม่<WBR>เป็น<WBR>หลักแหล่ง
    <DD>ฤกษ์<WBR>พระสงฆ์<WBR> ไม่เหมาะ<WBR>กับ<WBR>ชาวบ้าน<WBR>ให้งดเว้น<WBR> เพราะถือ<WBR>เป็นฤกษ์<WBR>ขัดลาภ
    </DD>
  <DD>ถ้าเป็น<WBR>วันดี<WBR>ตาม<WBR>โบราณ<WBR>จะเป็น<WBR>วันที่<WBR>ตรงกับ<WBR>ข้างขึ้น<WBR>หรือ<WBR>ข้างแรม<WBR> ๒, ๔, ๖, <WBR>๙, ๑๑<WBR> ค่ำ<WBR> ส่วนวัน<WBR>เดือนที่<WBR>ห้ามยก<WBR>ศาลมี<WBR>วันพฤ<WBR>หัสบดี<WBR> วันเสาร์<WBR>เดือน<WBR> ๑, ๕, ๙<WBR> วันพุธ<WBR> วันศุกร์<WBR>เดือน<WBR> ๒, ๖, ๑๐<WBR> วันอังคาร<WBR>เดือน<WBR> ๓, ๗, ๑๑<WBR> และวัน<WBR>จันทร์เดือน<WBR> ๔, ๘, ๑๒
  <DD>เมื่อหา<WBR>ฤกษ์งาม<WBR>ยามดี<WBR>แล้ว จึง<WBR>หาที่<WBR>ตั้งศาล<WBR>ตาม<WBR>ตำรา<WBR>กล่าวว่า<WBR>ต้องเป็น<WBR>ที่ที่<WBR>สะอาด<WBR> เงาบ้าน<WBR>ไม่ควร<WBR>ทับศาล<WBR> และเงา<WBR>ศาลไม่<WBR>ควรทับ<WBR>บ้าน<WBR>เช่นกัน <WBR>เพราะจะ<WBR>เป็นการ<WBR>หมิ่น<WBR>พระภูมิ<WBR> ถือเป็น<WBR>อัปมงคล<WBR> และห้าม<WBR>หันหน้า<WBR>เจว็ดตรง<WBR>ทาง<WBR>เข้าบ้าน<WBR> เพราะถือ<WBR>ว่าเป็น<WBR>การเหยียบ<WBR>ศรีษะ<WBR>พระภูมิท่าน<WBR> บริเวณ<WBR>ที่ดิน<WBR>ที่จะ<WBR>ใช้ตั้ง<WBR>ศาล<WBR> ควรมี<WBR>ความกว้าง<WBR>ยาวเป็น<WBR>รูป<WBR>สี่เหลี่ยม<WBR>จตุรัส ๔<WBR> x ๔<WBR> ยกพื้น<WBR>ให้เหนือ<WBR>พื้นดิน<WBR>ประมาณ<WBR> ๑ คืบ<WBR> ให้มี<WBR>พื้นที่<WBR>พอเดิน<WBR>รอบ<WBR>ศาลได้ <WBR></DD>

• 
  [SIZE=+1]การตั้ง<WBR>ศาล<WBR>พระภูมิ<WBR>ตามทิศ<WBR>ที่ถูก<WBR>ต้องก็<WBR>จะเป็น<WBR>มงคล<WBR>เช่นกัน<WBR> ที่นิยม<WBR>มีดังนี้<WBR> [/SIZE]
  • <DD>ศาล<WBR>พระภูมิ<WBR>ผู้มี<WBR>ยศถา<WBR>บรรดา<WBR>ศักดิ์ <WBR>ราช<WBR>ตระกูล<WBR> หันหน้า<WBR>ศาลไป<WBR>ทาง<WBR>ทิศเหนือ
    <DD>ศาล<WBR>พระภูมิ<WBR>นา<WBR> ทุ่งลาน<WBR> หันหน้า<WBR>ศาลไป<WBR>ทางทิศ<WBR>ตะวันตก
    <DD>ศาล<WBR>พระภูมิ<WBR>บ้าน<WBR>คห<WBR>บดี <WBR>เศรษฐี <WBR>พ่อค้า<WBR> หันหน้า<WBR>ไปทาง<WBR>ทิศใต้
    <DD>ศาล<WBR>พระภูมิ<WBR>วัด<WBR> ปูชนีย<WBR>วัตถุ<WBR> สาธารณ<WBR>สถาน<WBR> หันหน้า<WBR>ศาลไป<WBR>ทางทิศ<WBR>ตะวันออก
    </DD>
  <DD>สำหรับ<WBR>คน<WBR>ธรรมดา<WBR>สามัญ<WBR>ในตำรา<WBR>ไม่ได้<WBR>กล่าวไว้<WBR> แต่ผู้<WBR>ทำพิธี<WBR>นิยม<WBR>หันหน้า<WBR>ศาลไป<WBR>ทางทิศ<WBR>ตะวันออก<WBR>เฉียงเหนือ<WBR>หรือทิศ<WBR>ตะวันออก<WBR>เฉียงใต้
  <DD>ตัวศาล<WBR>พระภูมิ<WBR>นั้นไม่<WBR>มีข้อ<WBR>กำหนด<WBR>ว่าต้อง<WBR>เป็นสี<WBR>ใดหรือ<WBR>ขนาด<WBR>เท่าใด<WBR> ส่วนใหญ่<WBR>จะนิยม<WBR>ใช้สี<WBR>ประจำ<WBR>วันเกิด<WBR>ของเจ้าที่<WBR> ลักษณะ<WBR>และรูป<WBR>แบบของ<WBR>ศาล<WBR>พระภูมิ<WBR>จะ<WBR>สะท้อน<WBR>ให้เห็น<WBR>วิวัฒ<WBR>นาการ<WBR>ของบ้าน<WBR>เรือนและ<WBR>อาคาร<WBR>สถาน<WBR>ที่ต่าง ๆ<WBR> ซึ่ง<WBR>เปลี่ยนแปลง<WBR>ไป ตาม<WBR>ยุคสมัย<WBR>และความ<WBR>เจริญของ<WBR>บ้านเมือง<WBR>อย่างเช่น<WBR>บ้านใน<WBR>สมัย<WBR>โบราณ<WBR> สร้างเป็น<WBR>เรือนไม้<WBR>ทรงไทย<WBR> ศาล<WBR>พระภูมิ<WBR>ก็จะ<WBR>มี<WBR>รูปแบบ<WBR>เป็น<WBR>ทรงไทย<WBR>ไม้หลัง<WBR>น้อย ๆ<WBR> เช่นเดียว<WBR>กัน<WBR> ใน<WBR>ปัจจุบัน<WBR>เราจึง<WBR>เห็นรูป<WBR>แบบของ<WBR>ศาล<WBR>พระภูมิ<WBR>ที่ดู<WBR>แปลกตา<WBR>ตามยุค<WBR> บางแห่ง<WBR>สร้างขึ้น<WBR>จากการ<WBR>ย่อส่วน<WBR>ของ<WBR>สถาน<WBR>ที่จริง<WBR> เพื่อให้<WBR>เข้ากับ<WBR>อาคาร<WBR>ที่มีอยู่
  <DD>ส่วน<WBR> "เจว็ด<WBR>" (บางที<WBR>อาจ<WBR>เรียกว่า<WBR> "ตระเว็ด<WBR>" หรือ<WBR> "เตว็ด<WBR>" ก็มี)<WBR> หรือ<WBR>ตัวองค์<WBR>พระภูมิ<WBR> ถือ<WBR>เสมือน<WBR>ตัวแทน<WBR> "เทวดา<WBR>" หรือ "เจ้าที่<WBR>" นาม<WBR> "พระชัย<WBR>มงคล<WBR>" เดิมจะ<WBR>เป็นภาพ<WBR>เทวดา<WBR>บนแผ่น<WBR>ไม้รูป<WBR>วงรี<WBR>มีฐาน<WBR>ตั้ง<WBR>ปัจจุบัน<WBR>เจว็ด<WBR>ประจำ<WBR>ศาลมัก<WBR>จะใช้<WBR>เป็นรูป<WBR>หล่อ<WBR>ทองเหลือง<WBR> ดูเปล่ง<WBR>ปลั่งคล้าย<WBR>ทอง ใน<WBR>หัตถ์ขวา<WBR>ถือ<WBR>พระขรรค์<WBR> หัตถ์ซ้าย<WBR>ถือ<WBR>ถุงเงิน<WBR> เชื่อว่า<WBR>ท่านจะ<WBR>คอย<WBR>ประทาน<WBR>เงินให้<WBR>แก่ผู้<WBR>เป็นเจ้า<WBR>ของที่<WBR> เดิมหัตถ์<WBR>ซ้ายของ<WBR>เทวดา<WBR>จะถือ<WBR>สมุด<WBR> (หนังสือ)<WBR> ซึ่งคน<WBR>ในสมัย<WBR>ก่อนน่า<WBR>จะ<WBR>ตระหนัก<WBR>ว่า<WBR>ความรู้<WBR>สำคัญ<WBR>กว่าเงินทอง<WBR>เพราะ<WBR>หนังสือ<WBR>ก่อให้<WBR>เกิดความ<WBR>รู้สติ<WBR> ปัญญา<WBR> เพื่อใช้<WBR>เลี้ยงชีพ<WBR>ต่อไป<WBR>ภาย<WBR>ภาคหน้า
  <DD>นอกจาก<WBR>นี้ที่<WBR>ขาด<WBR>ไม่ได้<WBR>คือ<WBR> ข้า<WBR>บริวาร<WBR>รับใช้<WBR>ของ<WBR>พระภูมิ<WBR> ๑ คู่ <WBR>เป็น<WBR>ตุ๊กตา<WBR> มีทั้ง<WBR>ปูนพลาส<WBR>เตอร์ปั้น<WBR>และพลาสติก<WBR> ตัวละคร<WBR>หุ่นปั้น<WBR>ชาย-หญิง<WBR> ๑ คู่<WBR> ช้างปั้น<WBR> ม้าปั้น<WBR> ส่วนเครื่อง<WBR>ประกอบ<WBR>ของศาล<WBR>ประกอบด้วย<WBR> แจกัน<WBR>ดอกไม้<WBR> ๑ คู่ <WBR>กระถาง<WBR>ธูป ๑ ใบ<WBR> ผ้าเหลือง<WBR>ผูกเจว็ด<WBR> ๑ ผืน<WBR> ม่าน<WBR>ประดับศาล<WBR> ๔ ผืน<WBR> ผ้าห้อย<WBR>หน้าศาล<WBR> ๑ ผืน<WBR> เทียนเงิน<WBR>เทียนทอง<WBR>อย่างละ<WBR> ๑ เล่ม<WBR> ธูปเงิน<WBR>ธูปทอง<WBR> อย่างละ<WBR> ๒ ดอก
  <DD>ในวัน<WBR>ทำพิธี<WBR>ตั้งศาล<WBR> เจ้าบ้าน<WBR>ตระเตรียม<WBR>เครื่อง<WBR>สักการะ<WBR>และ<WBR>สังเวย<WBR>พระภูมิ<WBR>ชุดใหญ่<WBR> ตั้งบน<WBR>โต๊ะพิธี<WBR>ต่อจากนั้น<WBR>ผู้ทำ<WBR>พิธี<WBR>หรือพรามหมณ์<WBR>จะทำ<WBR>พิธี<WBR>ร่ายคาถา<WBR>ทำน้ำมนต์<WBR>ไหว้ครู<WBR> อัญเชิญ<WBR>เทวดา<WBR>ให้มา<WBR>สิงสถิต<WBR>ที่เจว็ด<WBR> ก่อนนำ<WBR>เสาศาล<WBR>มาฝัง<WBR>ลงดิน<WBR>เพื่อให้<WBR>ทำมา<WBR>ค้าขึ้น<WBR>ก้าวหน้า<WBR>ร่ำรวย<WBR> จะมี<WBR>การนำ<WBR>น้ำมนต์<WBR>ธรณี<WBR>สารมารด<WBR>บริเวณ<WBR>หลุม<WBR> ช่วยไล่<WBR>ภูติผี<WBR>และสิ่ง<WBR>ชั่วร้าย<WBR>ให้หมดไป<WBR> จึงฝัง<WBR>สิ่งมงคล<WBR>ทั้งหลาย<WBR>ลงไปด้วย<WBR> เช่น<WBR> ทองคำ<WBR> เงิน<WBR> เหล็ก<WBR> แก้วมณี<WBR> เป็นต้น<WBR> รวมทั้ง<WBR>แผ่นทองคำ<WBR> ซึ่งจาร<WBR> ดวงชะตา<WBR>ของเจ้า<WBR>ของบ้าน<WBR> ดวงชะตา<WBR>พระภูมิ<WBR> และยันต์<WBR>จัตตุโร<WBR> เจิมด้วย<WBR>แป้งหอม<WBR>น้ำมันหอม<WBR> โรยทับ<WBR>ตามด้วย<WBR>ดอกไม้<WBR>ชื่อเป็น<WBR>มงคล<WBR>ปนกับ<WBR>เหรียญบาท<WBR>เหรียญ<WBR>สตางค์<WBR> จากนั้น<WBR>จึงโบก<WBR>ปูนปิดทับ<WBR>ตั้งเสา<WBR>ศาลคร่อม<WBR>รอยปูนนี้<WBR> ให้ความสูง<WBR>ของปลายเสา<WBR>อยู่ระดับ<WBR>เพียงตา<WBR>จึงยก<WBR>ระดับ<WBR>ศาลพระภูมิ<WBR>ขึ้นบน<WBR>เสาไม่<WBR>ให้เอียง<WBR>ไปด้าน<WBR>ใด<WBR>ด้านหนึ่ง<WBR> ถ้าเป็น<WBR>สมัยก่อน<WBR>จะนำ<WBR>เสาของ<WBR>ศาลนั้น<WBR>ปักลง<WBR>หลุมที่<WBR>ทำพิธี
  <DD>หลังจาก<WBR>อัญเชิญ<WBR>เจว็ด<WBR>มาสถิต<WBR>ที่ศาล<WBR> โดยห้าม<WBR>มิให้<WBR>เอียงด้าน<WBR>ใดด้านหนึ่ง<WBR> พราหมณ์ผู้<WBR>ทำพิธี<WBR>จะมีการ<WBR>เจิมศาล<WBR>และพรม<WBR>น้ำอบที่<WBR>ตัวศาล<WBR> จากนั้น<WBR>จึงจัด<WBR>แจกัน<WBR>ดอกไม้<WBR> กระถางธูป<WBR> ข้ารับใช้<WBR>พระภูมิ<WBR> ละครรำ<WBR> ช้างม้า<WBR> เครื่องเซ่น<WBR>บูชา<WBR> พวงมาลัย<WBR> ผ้าแพร<WBR>ผ้าสี<WBR>ผูกประดับ<WBR>ที่เสา<WBR> บูชา<WBR>เครื่องเซ่น<WBR> เป็นอัน<WBR>เสร็จพิธี<WBR>ตั้งศาล
  <DD>ส่วนการ<WBR>เซ่นสังเวย<WBR>พระภูมิ<WBR>หลังจาก<WBR>วันทำ<WBR>พิธีแล้ว<WBR> นิยม<WBR>ทำกัน<WBR>ในหลาย<WBR>โอกาส<WBR>พร้อมกับ<WBR>งานมงคล<WBR>อื่น ๆ<WBR> เช่น <WBR>งานขึ้น<WBR>ปีใหม่<WBR> งานทำ<WBR>บุญบ้าน<WBR> งาน<WBR>แต่งงาน<WBR> งานบวช<WBR> บางคน<WBR>อาจบูชา<WBR>ทุกวัน<WBR> โดยการ<WBR>ถวายนั้น<WBR> ตามตำรา<WBR>พรหมชาติ<WBR>กล่าวว่า<WBR> ต้องกล่าว<WBR>ชื่อ<WBR>พระภูมิ<WBR>ซึ่งก็คือ<WBR> "พระชัย<WBR>มงคล<WBR>" ให้<WBR>ถูกต้อง<WBR>ต้องสังเวย<WBR>อาหาร<WBR>คาวหวาน<WBR>ให้ถูกต้อง<WBR>ในเวลา<WBR>ก่อน<WBR>เที่ยงวัน<WBR> และต้อง<WBR>ออกชื่อ<WBR>คนใช้<WBR>ของ<WBR>พระภูมิ<WBR>คนใด<WBR>คนหนึ่ง<WBR> (นาย<WBR>จันทิศ<WBR> นาย<WBR>จันถี<WBR> และจ่า<WBR>สพพระ<WBR>เชิงเรือน) <WBR>เป็นคน<WBR>นำไป<WBR>ถวายบูชา<WBR>พระภูมิ<WBR>อีกทอดหนึ่ง<WBR>โดยเครื่อง<WBR>สังเวย<WBR>ดูตาม<WBR>เดือนดังนี้
  <DD>เดือน<WBR> ๕, ๖, ๗,<WBR> บูชาด้วย<WBR>อาหาร<WBR>ตามมี<WBR>ตามกิน<WBR>ตาม<WBR>พื้นบ้าน<WBR> เดือน<WBR> ๘, ๙, ๑๐<WBR> บูชาด้วย<WBR>เนื้อพล่า<WBR> ปลายำ<WBR> เดือน<WBR> ๑๑, ๑๒, ๑<WBR> บูชาด้วย<WBR>เนื้อดิบ<WBR>สด ๆ <WBR>และเดือน<WBR> ๒, ๓, ๔<WBR> บูชาด้วย<WBR>ผลหมาก<WBR>รากไม้
  <DD>เมื่อเสร็จ<WBR>จากการ<WBR>เซ่นบูชา<WBR>แล้ว <WBR>ควรลา<WBR>เครื่องสังเวย<WBR>หลังจาก<WBR>ธูปหมด<WBR>ก้านแล้ว<WBR> แบ่ง<WBR>อาหาร<WBR>คาวหวาน<WBR>เป็นที่<WBR>เล็ก ๆ <WBR>วางไว้<WBR>โคนเสา<WBR> เพื่อเซ่น<WBR>แก่คนใช้<WBR>ของพระภูมิ<WBR>และผี<WBR>ไม่มีญาติ
  <DD>จะว่า<WBR>ไปแล้ว<WBR>ศาล<WBR>พระภูมิ<WBR>ถือเป็น<WBR>สมบัติ<WBR>ทาง<WBR>วัฒน<WBR>ธรรมของ<WBR>ชาติที่<WBR>ควรค่า<WBR>แก่การ<WBR>อนุรักษ์<WBR> อย่างน้อย<WBR>คน<WBR>รุ่นหลัง<WBR>จะได้<WBR>สัมผัส<WBR>ความคิด<WBR>ความรู้สึก<WBR>ของคน<WBR>สมัยก่อน<WBR>จากสิ่งนี้<WBR> ว่ามี<WBR>ความ<WBR>ละเอียด<WBR>อ่อนใน<WBR>จิตใจ<WBR>ต่างกับ<WBR>คน<WBR>รุ่นหลัง<WBR>อย่างไร
  <DD>บนความ<WBR>เจริญทาง<WBR>วัตถุ<WBR>นิยม<WBR>ของมนุษย์<WBR> พระภูมิ<WBR>เจ้าที่ยัง<WBR>คงเป็น<WBR>สิ่งหนึ่ง<WBR>ที่ยัง<WBR>คงอยู่<WBR>คู่กับ<WBR>ความเชื่อ<WBR>ของคนไทย<WBR>อีก<WBR>ตราบนาน<WBR> ไม่ได้<WBR>จางไป<WBR>เช่นเดียว<WBR>กับกลิ่น<WBR>ธูปและ<WBR>ควันเทียน<WBR>ที่ขจาย<WBR>ไปตาม<WBR>สายลม<WBR> ยังมี<WBR>ความเชื่อ<WBR>อีกหลาย<WBR>หลากที่<WBR>เกิดจาก<WBR>ความ<WBR>ศรัทธา<WBR>ต่อสิ่ง<WBR>ศักดิ์สิทธิ์<WBR>นั้น หรือ<WBR>ความ<WBR>เร้นลับ<WBR>ในบาง<WBR>สิ่งที่<WBR>ยังไม่<WBR>สามารถ<WBR>พิสูจน์<WBR>ได้ด้วย<WBR>ระบบ<WBR>เหตุผล<WBR>หรือด้วย<WBR>กระบวน<WBR>การทาง<WBR>วิทยา<WBR>ศาสตร์<WBR> แม้ว่า<WBR>บางครั้ง<WBR>ความเชื่อ<WBR>ใน<WBR>บางเรื่อง<WBR>หรือ<WBR>บางสิ่ง<WBR>บางอย่าง<WBR> จะดู<WBR>ขัดกับ<WBR>ความ<WBR>รู้สึก<WBR>ของเราบ้าง<WBR> แต่<WBR>อย่างน้อย<WBR>วัตถุ<WBR>บางสิ่ง<WBR> เช่น<WBR> ศาล<WBR>พระภูมิ<WBR> หรือ<WBR>ความเชื่อ<WBR>ในบางสิ่ง<WBR> ก็เป็น<WBR>เครื่องยึด<WBR>เหนี่ยว<WBR>จิตใจ<WBR>ให้การ<WBR>ดำเนิน<WBR>ชีวิต<WBR>ของเรา<WBR>เป็นไป<WBR>ตาม<WBR>ครรลอง<WBR>อันดี<WBR>งาม.
  </DD>

• 
  [SIZE=+2]เครื่อง<WBR>สักการะ<WBR>และ<WBR>สังเวย<WBR>พระภูมิ<WBR> (ชุดใหญ่)[/SIZE] <DD>1. เก้าอี้<WBR>และโต๊ะ<WBR>ประกอบ<WBR>พิธี<WBR> ขนาด<WBR>พอวาง<WBR>เครื่อง<WBR>สังเวย<WBR>ได้ และ<WBR>ผ้าขาว<WBR>ปูโต๊ะ
  <DD>2. ผ้าขาว<WBR>สำหรับ<WBR>ผู้ทำ<WBR>พิธี<WBR> ๑ ผืน<WBR> และห่ม<WBR>สไบเฉียง<WBR>ทับเสื้อ<WBR>อีก<WBR> ๑ ผืน
  <DD>3. ร่ม<WBR>กระดาษ<WBR> ๑ คัน
  <DD>4. พาน<WBR>เชิง<WBR>สำหรับ<WBR>วางเจว็ด
  <DD>5. ขัน<WBR>น้ำมนต์<WBR> ๑ ใบ<WBR> นิยม<WBR>ใช้ขัน<WBR>สำริด<WBR>เพื่อความ<WBR>ขลัง<WBR>และ<WBR>ศักดิ์สิทธิ์<WBR>ยิ่งขึ้น
  <DD>6. ใบไม้<WBR>ชื่อเป็น<WBR>มงคล<WBR>ใส่ใน<WBR>ขันน้ำมนต์<WBR> ได้แก่<WBR> ใบเงิน<WBR> ใบนาค<WBR> ใบชัยพฤษ์<WBR> ใบทับทิม<WBR> ใบมะยม<WBR> หญ้าคา
  <DD>7. แป้ง<WBR>กระแจะ<WBR>และน้ำ<WBR>มันหอม<WBR> พร้อมถ้วย<WBR>สำหรับ<WBR>ผสม<WBR>แป้งเจิม
  <DD>8. เทียน<WBR>ทำ<WBR>น้ำมนต์ <WBR>ทำม<WBR>าจาก<WBR>ขี้ผึ้ง<WBR> ๑ บาท<WBR> ไส้ <WBR>๑๒ เส้น
  <DD>9. ธูปเทียน<WBR>ราย<WBR>ประจำ<WBR>ทิศทั้ง<WBR>แปด รวม<WBR> ๘ เล่ม<WBR> แต่ละ<WBR>เล่มทำ<WBR>มาจาก<WBR>ขี้ผึ้ง <WBR>๑ บาท
  <DD>10. ธูปเทียน<WBR>สำหรับ<WBR>พราหมณ์ผู้<WBR>ทำพิธี<WBR>และเจ้า<WBR>บ้านใช้<WBR>บูชา<WBR>พระภูมิ
  <DD>11. ดอกไม้<WBR>สี ๑<WBR> กระถาง
  <DD>12. ข้าวตอก<WBR> ๑ กระทง
  <DD>13. ถั่วและ<WBR>งาคั่ว<WBR>รวมกัน <WBR>๑ กระทง
  <DD>14. ถั่วดิบ<WBR> งาดิบ <WBR>อย่างละ<WBR> ๑ กระทง
  <DD>15. บายศรี<WBR>ปากชาม<WBR> ๑ ที่<WBR> ใส่ไข่<WBR>ต้มที่<WBR>ยอด<WBR> ๑ ฟอง<WBR> วาง<WBR>รายรอบ<WBR>อีก <WBR>๑ ฟอง
  <DD>16. กล้วย<WBR>น้ำว้า <WBR>๑ หวี
  <DD>17. มะพร้าว<WBR>อ่อน<WBR> ๑ ผล
  <DD>18. ขนม<WBR>ต้มแดง<WBR> ขนม<WBR>ต้มขาว<WBR> แกงบวด<WBR>ฟักทอง<WBR>หรือ<WBR>มันเทศ<WBR>อย่างละ<WBR> ๑ กระทง
  <DD>19. ข้าวทิพย์<WBR> (ข้าวรำ)<WBR> ๘ ก้อน
  <DD>20. เป็ด<WBR> ไก่<WBR> ปูทะเล<WBR>ปลาช่อน<WBR> อย่างละ<WBR> ๑ ตัว<WBR> พร้อม<WBR>น้ำจิ้ม<WBR>ซึ่ง<WBR> ทำด้วย<WBR>มะนาวสด<WBR> เกลือป่น<WBR> พริกตำ<WBR>ละเอียด<WBR>ไม่ใช้<WBR>ของอื่น<WBR>ปน
  <DD>21. หัวหมู<WBR>เครื่องครบ<WBR> (มีหัว<WBR> หาง<WBR> และตีน)<WBR> ๑ หัว
  <DD>22. อ้อยควั่น<WBR>ประดับ<WBR>ดอกไม้ <WBR>๑ จาน
  <DD>23. น้ำชา<WBR> ๑ ถ้วย
  <DD>24. หมากพลู<WBR> บุหรี่ <WBR>อย่างละ<WBR> ๑ จาน
  <DD>25. เนยและ<WBR>นมข้น <WBR>อย่างละ<WBR> ๑ กระทง
  <DD>* ของเซ่น<WBR>สังเวย<WBR>อาจเพิ่ม<WBR>ได้อีก<WBR>ตามความ<WBR>พอใจ<WBR>ของ<WBR>เจ้าของ<WBR>บ้าน <WBR>เช่น<WBR> ของคาว<WBR> หรือ<WBR>ผลไม้<WBR>ตาม<WBR>ฤดูกาล
  • <DD>บทความ<WBR> โดย <WBR>จิตจินต ์ <WBR>เจียระ<WBR>ไน<WBR> </DD>​
  ​
  <DD>ข้อมูล<WBR> จาก<WBR> หนังสือ <WBR>ออร่า<WBR>
  </DD>

<CENTER>
-------------------------------
ขอขอบคุณแหล่งที่มาของข้อมูล : http://www.kanchanapisek.or.th/kp4/buddish.htm
</CENTER>