"เริ่มต้นแห่งการสร้างบารมี คือ สัจจะ" : องค์หลวงปู่น้อย ญาณวโร

"เริ่มต้นแห่งการสร้างบารมี คือ สัจจะ"

“การสร้างบารมีถ้าเรารู้หลักคำสอนของพระพุทธเจ้าจริง ๆ เราจะเห็นอันเริ่มต้นแห่งการสร้างบารมีคือสัจจะ ความจริงตัวนั้นเป็นตัวบ่งบอกแห่งการสร้างบารมีไม่ได้อยู่ที่อย่างอื่น เรื่องทาน ภาวนา การรักษาศีล การโสสุด โสเป็น โสตาย ก็ตาม หากเริ่มอยู่ที่สัจจะโดยถ่ายเดียว ถ้าไม่มีสัจจะการสร้างบารมีก็ไม่เกิด ถ้าไม่มีสัจจะทุกสิ่งอย่างก็โมฆะทั้งบุรุษและสตรีไม่ว่าเทวดา มนุษย์และวิญญาณขาดสัจจะไม่ได้ สัจจะตัวนั้นจึงเป็นตัวเอกสัจจะตัวนั้นจึงเป็นตัวนำทางแห่งการสร้างบารมีของสัตว์โลก พระพุทธเจ้าตั้งสัจจะที่จะสร้างบารมีเป็นโพธิญาณ สงฆ์สาวกตั้งสัจจะที่จะสร้างบารมีเป็นเอตทัคคะผู้เลิศด้านนั้นด้านนี้

เราต้องเข้าใจเรื่องสัจจะตัวนั้นลูก ตัวเป็นเลิศเป็นมหาเหตุ พระองค์ไหนถ้ามีสัจจะพวกกายทิพย์ ก็อยู่ไม่ได้เรียกว่าโลกธาตุหวั่นไหว ด้วยสัจจะบารมีจะเป็นพลังใหญ่เหมือนกับเขย่าโลกธาตุหรือ ไตรโลกธาตุให้หวั่นไหว ผู้ที่อยู่ในไตรโลกธาตุที่เป็นพวกกายทิพย์ไม่สามารถอยู่ได้เพราะพละกำลังอันยิ่งใหญ่แห่งสัจจะความจริง ก็เหมือนพระตถาคตเจ้าก่อนที่พระองค์จะตรัสรู้พระองค์ก็ตั้งสัจจะให้มั่นหากแม้ร่างกายจะแตกสลายเลือดเนื้อหนังจะเหี่ยวย่นไปหรือแตกสลายพุผังไปก็ตามถ้าเรายังไม่ตรัสรู้เป็นโพธิญาณเราจะไม่ลุกจากที่นี่คือสัจจะ พอสัจจะตัวนี้ขึ้นโลกธาตุก็หวั่นไหวสิ่งที่ดีก็ไหลรวมและสิ่งที่ไม่ดีก็ไหลรวมเรียกว่ามาร

การรบกับมารจึงเกิดมารภายในด้วย มารภายนอกด้วย ใครจะว่าอย่างไรก็ตามมารพวกนี้มีจริงที่เป็นมารมีตัวมีตนเราจะไปเข้าใจว่ามารนี้เป็นเพียงขันธมาร มารคือปัญจขันธ์ หาใช่ไม่ เพราะว่าจิตวิญญาณมี เทวบุตร เทวดามี ทั้งสัมมาทิฐิและมิจฉาทิฐิ เราจะบอกว่าพวกมารเป็นพวกเรื่องความคิดเรื่องขันธมาร มารคือปัญจขันธ์มันก็ไม่ถูก ผู้ที่เข้าสู่ภาคปฏิบัติจะเข้าใจของพวกนี้ดี และไม่มีคำว่าค้านในตำราและก็ไม่ได้เชื่อเลยในตำรา เชื่ออะไร เชื่อธรรม ธรรมตัวนี้คือธรรมแห่งความบริสุทธิ์ ธรรมแห่งความบริสุทธิ์เกิดต้องเชื่อธรรม ถ้าไม่เชื่อธรรมแล้วจะเชื่อใคร ธรรมตัวนี้เป็นของใครคือของพระพุทธเจ้า พ่อได้บัญญัติไว้ถูกต้องดีงามเพราะฉะนั้นการที่เราเข้าไปสู่จุดนั้นได้ ก็ต้องอาศัยความเพียร ความทะเยอทะยานอยากในสิ่งที่ดีหากไม่ผิด ต้องเอากันซะก่อนฟัดกันซะก่อนไม่อย่างนั้นความขี้เกียจขี้คร้านขันธมารตัวนี้ก็จะเข้าไปครอบงำเรียกว่าเทวบุตรมาร หรือพญามาร ความคิดที่ขี้เกียจขี้คร้าน ความคิดที่อิจฉาริษยา ความคิดที่ไม่อยู่ในครรลองแห่งธรรม ความคิดประทุษร้ายคนนั้นคนนี้ ความคิดตัวนี้เขาเรียกว่ามิจฉาสมาธิ มิจฉาสติ หรือมิจฉาความคิด ไม่มีในตำราแต่มันก็เป็นของมันอยู่อย่างนั้นคือความชั่วนั่นแหละ”

โอวาทธรรม: องค์หลวงปู่น้อย ญาณวโร
วัดป่าห้วยริน ต.หัวนาคำ อ.กระนวน จ.ขอนแก่น
๒๗ ธันวาคม ๒๕๖๐