"เมื่อมันรู้มากมันจะมีทิฐิ" : องค์หลวงปู่น้อย ญาณวโร

#เมื่อมันรู้มากมันจะมีทิฐิ

"...การอยู่กับครูกับบามาก แล้วไม่นำไปประพฤติปฏิบัติ รู้มาก
ผู้นี้น่าคิดนะ ผู้ที่รู้มากเกินไปโดยไม่ได้รู้จริง ผู้นี้น่ากลัว
รู้มากแต่ไม่รู้จริงอันนี้น่ากลัวนะ
ถ้ารู้น้อยแต่รู้จริง เออ..อันนี้น่ากราบน่าไหว้
รู้มากและรู้จริงด้วย เอ้อ..อันนี้น่าเทิดทูนไว้เหนือเกล้าเหนือกระหม่อม
แต่ถ้ารู้มากแต่ไม่รู้จริงนี่สิ อันตราย!!

ไปไหนก็รู้หมดๆ แต่ไม่กระทำในสิ่งที่รู้เลย นี่ก็อันตรายอีก
การที่จะทรงธรรมทรงวินัย มันก็ไม่ใช่ของง่าย
เมื่อมันรู้มากมันจะมีทิฐิมานะของมัน
มันจะรู้ของมันนั่นล่ะ มันจะมีทิฐิมานะของมันภายใน ไม่ลงใคร

ว่าไปหมดแล้ว ...
อาจารย์รูปนั้นเป็นอย่างงั้น อาจารย์รูปนั้นเป็นอย่างงี้

ดีหรือไม่ดี ก็ต้องอยู่ร่วมกันเท่าเก่า ไม่ว่าเขาไม่ว่าเรามันก็ไม่เกินกันหรอก
คนเรามีจริตนิสัยมันก็แตกต่างกันไปแค่นั้นแหละ
แต่ว่าจะดีหรือไม่ดีตัวนั้น ก็ให้มันรู้ซึ้งเมื่ออยู่ด้วยกันนาน นาน
ถ้าอยู่ด้วยกันเพียงการรู้การเห็นได้คุยกัน ไม่รู้หรอก
ต้องรู้กัน และอยู่ด้วยกันนาน นาน

...สารพัดที่ไป รู้หมดเลยพระทุกรูป ทุกวัดวาอาราม
รู้มากเกิน คำว่ามันเกิน มันไม่พอดีนะ
ถ้ารู้แบบพอดี เอ้อ..สาธุ นั่น
รู้เกินนี่สิ มันไม่พอดีนะ คำว่าไม่พอดี ก็คือไม่พอดีนั่นแหละ
ดูแล้วมันก็ไม่งามเพราะมันเกิน มัชฌิมาคือความพอดีตัวนี้งาม
ไม่ว่าหญิงไม่ว่าชาย ไม่ว่าการเข้าหาครูบาอาจารย์
คือความพอดีมัชฌิมาปฏิปทา

รู้ก็รู้พอดี พูดก็พูดพอดี แสดงก็แสดงพอดี อันนี้น่ากราบน่าไหว้
เอ้อ..น่าคบหาสมาคม บางคนรู้มากไม่พูด โอว..งามด้วย
รู้มากทั้งภาคปริยัติและภาคปฏิบัติแทบจะไม่พูด
ไม่อยากแสดงออก อันนี้งาม งามสุดเลย..."

พระธรรมเทศนา : องค์หลวงปู่น้อย ญาณวโร
๒๙ พฤษภาคม ๒๕๖๓
วัดป่าห้วยริน จังหวัดขอนแก่น