"เมื่อธรรมเสื่อมให้อยู่ใกล้ครูบาอาจารย์" : องค์หลวงปู่น้อย ญาณวโร

"เมื่อธรรมเสื่อมให้อยู่ใกล้ครูบาอาจารย์"

“...ธรรมที่มันเกิดแล้วมันเกิดเสื่อมลูกเข้าใจไหม ธรรมที่มันเกิดขึ้นก็นึกว่าเราเพียงพอแล้วอย่างที่ในธรรมที่เรารู้เราเห็นแต่ผลสุดท้ายเมื่อมันเสื่อม แล้วมันเสื่อมจะทำยังไงมันต้องหาผู้แก้ให้ หาผู้ที่เหนือกว่าผู้ที่ท่านไม่เสื่อมอีกแล้วให้ท่านแก้ให้

ก็เหมือนกับลูกศิษย์ของหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต ๕๐ ๖๐ พรรษาต้องสึกขาลาเพศ หรือต้องเป็นบ้าไปก็มี หลวงปู่คำพอง ติโส ก็เลยกราบขอโอกาสท่านถามหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต ว่าทำไมจึงเป็นเหตุอย่างงี้ และจะทำยังไงจึงจะไม่เสื่อม จะทำยังไงให้อยู่ได้ตลอดรอดฝั่ง

ให้อยู่กับผู้รู้ ให้อยู่ใกล้ครูบาอาจารย์ผู้รู้ผู้มีความสามารถ ไม่ใช่ว่าให้อยู่ผู้รู้นี่ผู้รู้ของตัวเองนะ ให้อยู่ใกล้ผู้รู้ผู้ที่ทรงธรรมทรงวินัยผู้ที่ผ่านพ้นกิเลสหนาตัณหาหยาบออกไปอย่างสมบูรณ์บริบูรณ์แล้วทำนองนี้ นี่หลวงปู่คำพอง ติสโส เทศน์ไว้นะ โอ...มันเสียดายพระตั้ง ๔๐ ๕๐ พรรษา สึกขาลาเพศไปก็ไม่ธรรมดา ก็เหมือนท่านมหาเส็ง ปุสโสที่เป็นลูกศิษย์หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

นี่คือความเสื่อมถ้าจะพูดถึงนะลูก มันเสื่อมจากอะไร แต่ถ้าหลวงปู่พิจารณาแล้วมันเสื่อมจากสติที่ไม่ครอบไปทั่วขันธ์ คือครอบไม่สามารถครอบธรรมทั้งที่เป็นอธรรมได้เลย พูดถึงนะลูกนะ สติมันไม่มากพูดง่ายๆ สติมันไม่สามารถครอบอธรรมได้ อธรรมเลยครอบจิตครอบใจของพระเถรเณรชีอุบาสกอุบาสิกา ถ้าสติมันครอบอธรรมได้ทุกสิ่งทุกอย่างมันก็จบนะ

พระพุทธเจ้าตรัสถึงว่าอย่างอื่นไม่จำเป็น สติยิ่งมากยิ่งดีอย่างอื่นแทบไม่จำเป็นพอเรารู้เราเห็นสิ่งนี้อ๋อ...สติตัวนั้นเป็นองค์ตรัสรู้ สติตัวนั้นเป็นการสร้างบารมี สติตัวนั้นเป็นการรักษาศีลถ้าจะพูดง่ายๆ สติตัวนั้นเป็นการทำองค์สมาธิ สติเท่านั้นเป็นการใช้ปัญญา สติตัวนั้นเท่านั้นเป็นตัวตัดภพตัดชาติรื้อภพรื้อชาติถอนภพถอนชาติเผาภพเผาชาติได้ เพราะสติตัวเดียว...”

พระธรรมเทศนา : องค์หลวงปู่น้อย ญาณวโร
วัดป่าห้วยริน ต.หัวนาคำ อ.กระนวน จ.ขอนแก่น
๕ เมษายน ๒๕๖๔