อานิสงส์แท้แห่งการให้

อานิสงส์แท้แห่งการให้

การให้เป็นการทำบุญพื้นฐานของมนุษย์ คือการแบ่งปันสิ่งที่มีให้ผู้อื่น เราคงจำภาพตัวเองตอนเด็กๆ ได้ว่า เวลาเราได้แบ่งปันสิ่งเล็กน้อยให้เพื่อนยืมหรือใช้ เช่นดินสอ ปากกา ยางลบ หรือแม้แต่รองเท้า ถ้าเพื่อนเป็นที่ดีนั้นเขาจะซาบซึ้งและเห็นเราเป็นเพื่อน พูดภาษาทั่วไปก็คือ ได้ใจเพื่อนนั่นเอง

การให้นั้นไม่จำเป็นต้องให้สิ่งที่เลิศเลอ ราคาแพง ขอเพียงมีเจตนาที่อยากจะช่วยเหลือให้พ้นทุกข์ยาก ให้เพื่ออนุเคราะห์ เรียกว่าเจตนาบริสุทธิ์ และผลที่ได้รับกลับมานั้นก็คือ ย่อมได้ความพอใจกลับมาเป็นสำคัญ

ส่วนเรื่องวัตถุ สิ่งของหรือรางวัลใดๆ ที่จะได้กลับมานั้น เป็นผลพลอยได้ที่จะพึงได้เองโดยไม่ต้องร้องขอดังที่พระพุทธองค์ตรัสว่า

"ผู้ให้ของที่พอใจ ย่อมได้ของที่พอใจ
ผู้ใดย่อมให้เครื่องนุ่งห่ม ที่นอน ข้าว น้ำ
และปัจจัยมีประการต่างๆ ด้วยความพอใจ
ในท่านผู้ประพฤติตรง สิ่งของที่ให้ไปแล้วนั้น
ย่อมเป็นของที่บริจาคแล้ว
สละแล้วไม่คิดเอาคืน ผู้นั้นเป็นสัปบุรุษ
ทราบชัดว่าพระอรหันต์เปรียบด้วยนาบุญ
บริจาคสิ่งที่บริจาคได้ยากแล้ว
ชื่อว่าให้ของที่พอใจ ย่อมได้ของที่พอใจ ดังนี้.

ผู้ให้ของที่พอใจ ย่อมได้ของที่พอใจ
ผู้ให้ของที่เลิศ ย่อมได้ของที่เลิศ
ผู้ให้ของที่ดีย่อมได้ของที่ดี
และผู้ให้ของที่ประเสริฐ ย่อมเข้าถึงสถานที่ประเสริฐ
นรชนใดให้ของที่เลิศ ให้ของที่ดี และให้ของที่ประเสริฐ
นรชนนั้นจะบังเกิด ณ ที่ใดๆ ย่อมมีอายุยืน มียศ ดังนี้"

พุทธวจนะในพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

การให้ด้วยใจบริสุทธิ์ ผลที่เกิดขึ้นย่อมมีความบริสุทธิ์กลับมา สิ่งสำคัญก็คือ "ใจได้ถูกชำระให้สะอาดจากความตระหนี่" นั่นเอง

***
ธ.ธรรมรักษ์

 

ให้ไรเอ่ย? ความรัก ความแค้น ความสุข ปัญญา รึว่าทุกสิ่ง (รออ่าน) อิอิ