อัมพปาลีเถรี พระอรหันต์ปฏิสัมภิทาญาณ มีกำเนิดอัศจรรย์คล้ายพระนางสร้อยดอกหมาก

ดิฉันเกิดในสกุลกษัตริย์ เป็นภคินีแห่งพระมหามุนีพระนามว่าปุสสะ
ผู้มีพระรัศมีงามรุ่งเรือง มีธรรมดังว่าเทริดดอกไม้บนศีรษะ ดิฉันได้
ฟังธรรมของพระองค์แล้วมีจิตเลื่อมใสถวายมหาทานแล้ว ปรารถนา
ซึ่งรูปสมบัติ ในกัปที่ ๓๑ แต่ภัทรกัปนี้ พระพิชิตมารพระนามว่าสิขี
ผู้เป็นนายกชั้นเลิศของโลก ทรงยังโลกให้รุ่งเรือง เป็นสรณะใน
ไตรโลกเสด็จอุบัติขึ้นแล้ว ครั้งนั้น ดิฉันเกิดในสกุลพราหมณ์ใน
เมืองอรุณอันน่ารื่นรมย์ โกรธแล้ว ด่าภิกษุณีองค์หนึ่งผู้มีจิตพ้นแล้ว
จากกิเลสว่า ท่านเป็นหญิงเพศยา ประพฤติอนาจารประทุษร้าย
พุทธศาสนา ครั้นด่าอย่างนี้แล้ว ดิฉันต้องไปสู่นรกอันร้ายกาจ
เพรียบพร้อมไปด้วยมหันตทุกข์ เพราะกรรมอันลามกนั้น
เคลื่อนจากนรกนั้นแล้วมาเกิดในหมู่มนุษย์เป็นผู้มีลามกธรรม
เป็นเหตุให้เดือดร้อนครองความเป็นหญิงเพศยานานถึงหมื่นชาติ
ยังมิได้พ้นจากบาปกรรมนั้น เปรียบเหมือนคนกินยาพิษอันร้ายแรง

ดิฉันได้บวชเป็นภิกษุณีมีเพศประเสริฐในศาสนา พระพุทธกัสสป
ในเวลาเป็นภิกษุณีเกลียดการเข้าอยู่ในครรภ์ ก็ตั้งจิตไว้ให้อยู่ในอัตภาพเป็นโอปปาติกะ
ด้วยการตั้งจิตนั้น ในอัตภาพสุดท้ายดิฉันก็บังเกิดเป็นโอปปาติกะที่โคนต้นมะม่วง
ในพระราชอุทยาน กรุงเวสาลี.
พนักงานเฝ้าอุทยานเห็นเด็กหญิงนั้นก็นำเข้าพระนคร
เพราะบังเกิดที่โคนต้นมะม่วง จึงถูกเรียกว่า อัมพปาลี.
ครั้งนั้น พวกพระราชกุมาร [เจ้าชาย] มากพระองค์เห็นความสะสวยน่าชม
น่าเลื่อมใส ทั้งแสดงคุณพิเศษมีเสน่ห์น่ารักน่าใคร่เป็นต้น
ต่างก็ปรารถนาจะทำให้เป็นหม่อมห้ามของตนๆ จึงเกิดทะเลาะวิวาทกัน.
คณะผู้พิพากษาได้รับคำฟ้อง เพื่อระงับการทะเลาะวิวาทของพวกราชกุมาร
เหล่านั้นจึงตั้งไว้ในตำแหน่งคณิกาหญิงแพศยา ว่าจงเป็นของทุกๆ คน.

ดิฉันได้ศรัทธาในพระศาสดา สร้างวิหารไว้ในสวนของตนมอบถวายแก่ภิกษุสงฆ์
มี พระพุทธเจ้าเป็นประธาน ภายหลังฟังธรรมในสำนักของพระวิมลโกณฑัญญเถระ
บุตรของตน ก็บวชเจริญวิปัสสนาอาศัยความที่สรีระของตนคร่ำคร่าลงเพราะชรา
ก็เกิดสังเวชใจ ได้พิจารณาทบทวนอนิจจตาความไม่เที่ยงในธรรมที่เป็นไป
ในภูมิ ๓ ทั้งหมด โดยมุขคือการกำหนดความไม่เที่ยงในอัตภาพของตนอย่างนี้แล้ว
ยกขึ้นสู่ทุกขลักษณะและอนัตตลักษณะในอัตภาพตนนั้น ตามแนว อนิจจลักษณะ
อย่างขะมักเขม้นเจริญวิปัสสนาอยู่ ก็บรรลุพระอรหัตผล โดยลำดับมรรค....

ข้าแต่พระมหามุนี ข้าพเจ้าเป็นผู้เชี่ยวชาญในฤทธิ์ทั้งหลายในความหมดจด
แห่งโสตธาตุ[หูทิพย์] เป็นผู้เชี่ยวชาญเจโตปริยญาณ [รู้ใจผู้อื่น]ข้าพเจ้ารู้ขันธ์
ที่เคยอาศัยอยู่ในภพก่อนๆ [ระลึกชาติได้] ชำระทิพยจักษุหมดจด [ตาทิพย์]
หมดสิ้นอาสวะทุกอย่าง [อาสวักขยญาณ] บัดนี้จึงไม่มีภพใหม่ [ไม่ต้องเกิดอีก].
ข้าพเจ้ามีญาณสะอาดหมดจด ในอรรถปฏิสัมภิทา ธรรมปฏิสัมภิทานิรุตติปฏิสัมภิทา
และปฏิภาณปฏิสัมภิทา เพราะอำนาจของพระพุทธเจ้าผู้ประเสริฐสุดกิเลสทั้งหลาย
ข้าพเจ้าก็เผาเสียแล้ว ภพทุกภพข้าพเจ้าก็ถอนเสียแล้วข้าพเจ้าตัดพันธะเหมือนกะช้างตัดเชือก
ไม่มีอาสวะอยู่ในสำนักพระพุทธเจ้าผู้ประเสริฐสุด ข้าพเจ้าก็มาดีแล้ว.
วิชชา ๓ ข้าพเจ้าก็บรรลุแล้ว คำสอนของพระพุทธะข้าพเจ้าก็ทำเสร็จแล้ว
ปฏิสัมภิทา ๔ วิโมกข์ ๘ และอภิญญา ๖ ข้าพเจ้ากระทำให้แจ้งแล้ว
คำสอนของพระพุทธเจ้าข้าพเจ้าก็ทำเสร็จแล้ว.

.. อรรถกถา ขุททกนิกาย เถรีคาถา วิสตินิบาต ๑.อัมพปาลีเถรีคาถา .
พระไตรปิฎก เล่มที่ ๓๓พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๒๕
ขุททกนิกาย อปทาน ภาค ๒ -พุทธวังสะ-จริยาปิฎก
ขอเชิญผู้มีจิตศรัทธา ร่วมบำเพ็ญกุศลถวายเป็นพุทธบูชาในวันมาฆบูชา
รายละเอียดตามลิงค์นี้ครับ
http://palungjit.org/showthread.php?t=168625



ศูนย์พุทธศรัทธา
สำนักปฏิบัติพระกรรมฐานสาขาวัดท่าซุง
เพียงท่านแวะชมและโมทนาท่านก็จะได้บุญได้กุศลตามกำลังใจของแต่ละท่าน



<O></O>