อะไรคือความหมายหลังกึ่งพุทธกาลคะ

ได้ยินคนเขาว่าหลังกึ่งพุทธกาล จะหาผู้สำเร็จธรรมย่างเข้าประตูนิพพาน ยาก
อยากสมัยพวกเรานี้ไปยังกึ่งพุทธกาลมันกี่ปีคะ

 

วัฏฏะหาต้นและปลายไม่ได้ จะหาตรงกลางได้จากที่ไหน พระพุทธศาสนาเกิดขึ้นที่ประเทศอินเดีย
มีมากว่า ๒,๕๐๐ ปีแล้ว นั้นสันนิฐานได้ว่าเป็นช่วงต้น การจะหากึ่งพุทธกาลก็ต้องรู้ช่วงปลาย
แต่พระพุทธเจ้าไม่เคยตรัสว่าศาสนาของพระองค์จะอยู่ได้กีปี ที่บอกว่า ๕,๐๐๐ ปีนั้นเป็นคำคิดกันขึ้นมา
เมื่อคิดกันขึ้นมาเอง ก็ไม่เป็นคำจริง แต่ก็วิเคาะห์กันตามทิฐิของตน จนลืมไปว่าพระพุทธองค์ทรงสอนไว้ว่า

"ดูกรภิกษุทั้งหลาย จักษุที่เป็นอดีตและอนาคต เป็นทุกข์ จะกล่าว ไปไยถึงจักษุที่เป็นปัจจุบันเล่า
อริยสาวกผู้ได้สดับแล้ว เห็นอยู่อย่างนี้ ย่อมไม่ มีเยื่อใยในจักษุที่เป็นอดีตไม่เพลิดเพลินจักษุที่เป็นอนาคต
ย่อมปฏิบัติเพื่อหน่ายเพื่อคลายกำหนัด เพื่อดับซึ่งจักษุที่เป็นปัจจุบัน หู จมูก ลิ้น กาย ใจที่เป็น อดีตและอนาคต เป็นทุกข์
จะกล่าวไปไยถึงใจที่เป็นปัจจุบันเล่า อริยสาวกผู้ได้ สดับแล้ว เห็นอยู่อย่างนี้ ย่อมไม่มีเยื่อใยในใจที่เป็นอดีต
ไม่เพลิดเพลินใจที่ เป็นอนาคต ย่อมปฏิบัติเพื่อเบื่อหน่าย เพื่อคลายกำหนัด เพื่อดับซึ่งใจที่เป็นปัจจุบัน ฯ"

พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๐ สังยุตตนิกาย สฬายตนวรรค ข้อที่ ๗ - ๘

 

อย่าได้ไปตามสนใจเลยครับว่ากึ่งพุทธกาลจะบรรลุธรรมยากหรือไม่อย่างไร เรามาศึกษาเรื่องราวในคืนปรินิพพานของพระพุทธเจ้าที่ได้ทรงตอบคำถามของท่านสุภัททะ กันดีกว่า....

 

โลกไม่ว่างจากพระอรหันต์

ใครคืออริยสาวกองค์สุดท้าย ทรงตรัสถึงหลักการสำคัญอะไรที่ทำให้โลกนี้ไม่ว่างเว้นจากพระอรหันต์ ​

สมัยนั้น ปริพาชกผู้หนึ่ง ชื่อว่า สุภัททะ ชาวเมืองกุสินารา สุภัททปริพาชกนั้นได้ยินข่าวว่า พระสมณโคดมจักปรินิพพานในที่สุดแห่งราตรีนี้แล้ว จึงคิดว่า

“ความสงสัยของเรามีอยู่ ควรจะรีบออกไปเฝ้าทูลถามให้พระองค์ตรัสบอกบรรเทาความในใจของเรานั้นเสีย”

แล้วสุภัททปริพาชก ก็ออกจากเมืองกุสินารา เข้าไปพบพระอานนท์ยังอุทยานสาลาวัน เพื่อขอโอกาสได้เข้าเฝ้า

พระอานนท์เถรเจ้าได้ทัดทานว่า

“อย่าเลย สุภัททะ ท่านอย่าเบียดเบียนพระตถาคตเจ้าเลย ขณะนี้พระตถาคตเจ้าก็ทรงลำบากพระกายหนักอยู่แล้ว”

แม้สุภัททปริพาชกจะได้วิงวอนแล้วๆ เล่าๆ อยู่ถึง ๒ ครั้ง ๓ ครั้ง พระอานนท์เถรเจ้าก็ไม่ยอมให้เข้าเฝ้า

ขณะนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าได้สดับเสียงพระอานนท์และสุภัททปริพาชกเจรจากันอยู่ จึงตรัสเรียกพระอานนท์ว่า

“อานนท์ อย่าห้ามสุภัททะเลย ให้สุภัททะได้เห็นตถาคตเถิด แม้สุภัททะจะถามปัญหาอันใดกับตถาคต ก็จะไม่เบียดเบียนตถาคตให้ลำบาก สุภัททะจักตรัสรู้ทั่วถึงธรรมในปัญหาทั้งปวงที่ตถาคตได้พยากรณ์แล้ว”

ลำดับนั้น พระอานนท์จึงบอกปริพาชกว่า

“สุภัททะ บัดนี้ พระผู้มีพระภาคเจ้า ทรงพระกรุณาประทานโอกาสให้แก่ท่านแล้ว ท่านจงเข้าไปเฝ้าเถิด”

​

สุภัททปริพาชกมีความเบิกบานใจ เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้าถวายบังคมแล้ว ได้ทูลถามถึงครูทั้ง ๖ ซึ่งเป็นเจ้าลัทธิ มีปูรณกัสสป เป็นต้น ปฏิญญาว่าเป็นผู้วิเศษ ได้ตรัสรู้ยิ่งด้วยปัญญานั้น สมจริงดังคำปฏิญญาหรือไม่ ?

พระผู้มีพระภาคตรัสว่า

“อย่าเลย สุภัททะ เราจักแสดงธรรมแก่ท่าน ท่านจงตั้งใจฟัง แล้วทำไว้ในใจให้สำเร็จประโยชน์เถิด”

แล้วพระผู้มีพระภาคได้ตรัสอริยมรรค ๘ ประการ ว่าเป็นมรรคาประเสริฐมีอยู่ในธรรมวินัยใดแล้ว สมณะ คือ ท่านผู้สงบระงับดับกิเลสได้จริง ย่อมมีอยู่ในธรรมวินัยนั้น อนึ่ง อริยมรรคทั้ง ๘ นั้น ก็มีอยู่เฉพาะในธรรมวินัยนี้เท่านั้น แม้สมณะดังกล่าวแล้ว ก็มีอยู่แต่ในธรรมวินัยนี้แห่งเดียว

“สุภัททะ หากภิกษุทั้งหลายจะพึงปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ ในธรรมนี้แล้วไซร้ โลกนี้จักไม่พึงว่างเปล่าจากพระอรหันต์”

เมื่อพระผู้มีพระภาคตรัสแสดงธรรมนี้ สุภัททปริพาชกมีความเชื่อเลื่อมใส ทูลสรรเสริญพระธรรมเทศนา พร้อมกับขอปฏิญญาตนเป็นอุบาสก และทูลขอบรรพชาอุปสมบทในสำนักพระผู้มีพระภาค

ลำดับนั้น พระผู้มีพระภาคตรัสให้พระอานนท์รับธุระจัดให้สุภัททะอุบาสก บรรพชาอุปสมบทตามความปรารถนา เมื่อพระสุภัททะได้อุปสมบทแล้ว หลีกออกไปบำเพ็ญสมณธรรม ก็ได้บรรลุพระอรหัตผลในราตรีวันนั้น ได้เป็นพระอรหันต์ปัจฉิมสาวกของพระผู้มีพระภาค ทันพระชนม์ชีพของพระบรมศาสดา

คัดมาจาก พุทธประวัติทัศนศึกษา โดย พระธรรมโกศาจารย์ (ชอบ อนุจารี)


ใครคืออริยสาวกองค์สุดท้าย ทรงตรัสถึงหลักการสำคัญอะไรที่ทำให้โลกนี้ไม่ว่างเว้นจากพระอรหันต์-วิทยาลัยศาสนศึกษา มหาวิทยาลัยมหิดล

 

"พระผู้มีพระภาคตรัสตอบว่า อย่าเลย สุภัททะ ที่ข้อถามนั้นงดเสียเถิด
ดูกรสุภัททะ เราจักแสดงธรรมแก่ท่าน ท่านจงตั้งใจฟังธรรมนั้น จงใส่ใจให้ดี
เราจักกล่าว สุภัททปริพาชกทูลรับพระดำรัสของพระผู้มีพระภาคแล้ว พระผู้มี-
พระภาคได้ตรัสว่า ดูกรสุภัททะ ในธรรมวินัยใด ไม่มีอริยมรรคประกอบด้วยองค์ ๘
ในธรรมวินัยนั้น ไม่มีสมณะที่ ๑ สมณะที่ ๒ สมณะที่ ๓ หรือสมณะที่ ๔
ในธรรมวินัยใด มีอริยมรรคประกอบด้วยองค์ ๘ ในธรรมวินัยนั้น มีสมณะที่ ๑
ที่ ๒ ที่ ๓ หรือที่ ๔ ดูกรสุภัททะ ในธรรมวินัยนี้ มีอริยมรรคประกอบด้วย
องค์ ๘ ในธรรมวินัยนี้เท่านั้น มีสมณะที่ ๑ ที่ ๒ ที่ ๓ หรือที่ ๔ ลัทธิอื่นๆ
ว่างจากสมณะผู้รู้ทั่วถึง ก็ภิกษุเหล่านี้พึงอยู่โดยชอบ โลกจะไม่พึงว่างจากพระอรหันต์ทั้งหลาย ฯ"​

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๐ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๒
ทีฆนิกาย มหาวรรค
http://www.84000.org/tipitaka/read/?10/138-140​

 

ห๊ะ! จิงดิ ไปฟังใครเขามาครับ
ท่านๆ ทั้งหลายข้างบนให้คำตอบมาแล้ว ยังมีกันครบ ทั้งไตรสรณาคมม์ ทั้งพระอริยะเจ้าทุกระดับ ยังไม่ลดมีแต่เพิ่มด้วยซิ เห็นใน Facebook ยังชื่นใจว่าเด็กสมัยนี้ จำนวนมากกว่าสมัยเราเด็กๆเสียอีก รู้เรื่องนิพพานกันแล้ว ปฏิบัติกันได้เยอะกว่าด้วย ตรงทางด้วย สมดังคำอาจารย์ว่า "จากนี้ไปเป็นช่วง ขาขึ้นของพุทธศาสนา"

"เห็นทุกข์ อย่าทำใจให้เศร้า ก็เรามันโง่เอง ดันเสือกเกิดมารับทุกข์ ก็เลิกเกิดมันเสีย มันก็จะไม่ทุกข์"