องค์ธรรม.....ตัวธรรม....

.....วันนี้ 9 กค.2455 ไปวัดไม้ขาว(ธรรมยุตต์ วัดป่า) อ.ถลาง จ.ภูเก็ตเหมือนเดิม
วัดนี้หลวงปู่เทสก์ฯเป็นผู้สร้างไว้ในสมัยก่อนที่ท่านธุดงค์มาภูเก็ต....
ต่อราวๆรุ่นที่สี่กระมัง ..เจ้าอาวาส เป็นท่านอาจารย์แดง วัดไม้ขาวเป็นเจ้าอาวาสจนละสังขาร และหลวงพ่อเขียว ศิษย์ท่านอาจารย์แดง ได้เป็นเจ้าอาวาสองค์ปัจจุบัน
......สมัยก่อนเวลามาวัด ก็จะเจอท่านอาจารย์แดงฯประจำ
แต่พอท่านละสังขาร ก็จะเจอหลวงพ่อเขียว...เป็นประจำ....
....ทีนี้ หลายครั้งมาแล้ว ท่านหลวงพ่อเขียว ท่านติดภาระกิจ กล่าวคือ ท่านต้องไปดูแลวัดม่วง ที่พังงา เนื่องจากท่านเป็นผู้สร้างวัดม่วงเอง...พออาจารย์แดงฯละสังขาร ท่านจึงต้องย้ายเพราะถูกสั่งให้มาเป็นเจ้าอาวาสวัดไม้ขาว ดังนั้น วัดม่วง ท่านก็ยังคงรักษาการอยู่...ยังไม่มีคำสั่งแต่งตั้งเจ้าอาวาสองค์ใหม่แต่อย่างใด....
...ดังนั้น เวลาไปวัดไม้ขาวในเวลานี้ของผม...จึงมิได้เจอตัวเจ้าอาวาส..
..แต่ในวัด ในขณะนี้ ก็มีเพียงพระลูกวัด 2 รูป แม่ชีอีก 1 องค์ นอกนั้นเป็นผ้าขาวอีก 1 คน.....
....วันนี้ ที่วัด ผมไปถึงปุ๊บ ก็เข้ากราบหลวงพ่อองค์ดำ( พระพุทธรูป )แล้วถวายปัจจัยในตู้รับบริจาค เข้ากราบรูปปั้นอาจารย์แดงฯที่โรงฉันท์(ถวายปัจจัยในพานเพื่อให้แม่ชีเก็บ) และเดินเลยไปที่สวนป่าหลังวัดที่ท่านอาจารย์แดงฯเป็นผู้ปลูก...ไปกราบหลวงพ่อทวด ที่ประดิษฐานอยู่ ณ โบสถ์กลางน้ำ อยู่หลังวัด และเลยไปกราบเมรุพิธีของท่านอาจารย์แดงฯที่ยังคงรักษาไว้เพื่อประดิษฐานรูปปั้นอีกองค์ของท่านต่อไป.....
...วัตรปฏิบัติของผมก็คือ ไม่จุดธูป จุดเทียน ไม่นำดอกไม้ถวาย(เพราะธูปเทียนทำพระป่วยมามากแล้วในหลายๆวัด และดอกไม้ก็สร้างภาระให้เณร ชี พระ ในการเก็บกวาดทำความสะอาด...นี่ท่านหลวงพ่อเขียวสอนไว้ ส่วนการกรวดน้ำ ก็ใช้วิธีตั้งจิตมั่นส่งถึงผู้ตายก็พอ ไม่ต้องรินน้ำ ต่อแขนขากัน..นี่ท่านอาจารย์แดงฯสอนไว้)
ส่วนการไหว้...ผมก็จะไม่ขอพรใดๆ เพราะพระพุทธเจ้าบอกให้ปฏิบัติเอาเอง....
..ผมจึงขอแค่อำนาจพุทธคุณ ธรรมคุณ สังฆคุณ ช่วยผมเวลาผมขี้เกียจ เวลาผมจิตตก...ก็ให้ช่วยให้มีสติในการปฏิบัติดีต่อไปให้มั่นคง...โดยจุดเน้น คือ ผมตั้งใจทำดีด้วยตัวเองนั่นเอง...แม้อำนาจทั้งสามจะไม่ช่วยตามขอก็ตาม(ท่านคงไม่ช่วยอยู่แล้ว แต่ผมก็หวังว่าบางทีท่านอาจจะช่วยก็ได้...)
....ตอนนี้แหละที่จิตผมกระหวัดถึง "องค์ธรรม" ขึ้นมา
องค์ธรรมในความหมายของผม คือ ท่านอาจารย์แดงหรือ หลวงพ่อเขียวนั่นเอง...
..เวลาพบท่าน ผมก็ได้มีโอกาสสนทนาธรรม เพื่อขอความเมตตาจากทั้งสององค์ ให้ช่วยชี้ทางสว่างให้ผม อยู่เสมอๆ
..แต่เมื่อไม่ได้พบพานท่าน เวลาเราไปวัด...เราก็ต้องไปหาลูกศิษย์ เพื่อขอคำแนะนำต่างๆด้วยเช่นกัน....
...แต่จิตของผมก็ยังมีกิเลศอยู่ว่า...ลูกศิษย์ ส่วนใหญ่ยังเป็นสมมุติสงฆ์อยู่
ดังนั้น ผมจึงต้องน้อมนำจิตเข้าสู่"ตัวธรรม" คือ ธรรมของพระพุทธองค์นั่นเอง....
..การน้อมจิตพิจารณา ตัวธรรม ด้วยตนเอง มักมีข้อเสีย คือเราอาจผิด เพราะรู้ไม่จริง ไม่มีพ่อแม่ครูบาอาจารย์คอยสอนสั่ง....ทั้งนี้น่าจะเป็นทั้งสองอย่าง คือ ไม่ภาวนาก็ควรต้องมีองค์ธรรม หรือ ภาวนาก็ควรต้องมีองค์ธรรมไว้เคียงข้างเราอยู่เสมอๆไป...
....อันตัวธรรมของพระพุทธเจ้านั้น ผู้ที่จะรู้แจ้งเห็นจริงได้ต้องเป็นองค์ธรรม(คือพระสงฆ์เท่านั้น)ที่เมื่อมีวาสนา ท่านก็จะได้เป็นอริยะสงฆ์โสดาบันและไต่ขึ้นไปถึงอรหันต์จนตัดกิเลศได้ ไม่กลับมาเวียนว่ายตายเกิดอีกต่อไป...
....และผู้ที่จะได้เป็นอริยะสงฆ์นั้นก็ต้องยึดธูดงควัตร13และขันธวัตร14 ตลอดจนทำวิปัสสนากรรมฐาน จนสำเร็จเป็นพระอริยะสงฆ์ได้ ซึ่งส่วนใหญ่ก็จะเกิดขึ้นในหมู่พระป่า เสียเป็นส่วนใหญ่ พระบ้านก็เป็นอริยะสงฆ์ได้ แต่ก็น้อยเต็มที...
...เพราะส่วนมากไปเน้นพิธีกรรมและฤทธิ์ทางอภิญญาเป็นหลัก ซึ่งเป็นฤทธิ์ทางโลกีย์...จึงค้นหาพระอริยะสงฆ์ได้ยากดังกล่าว...
...มาสรุปได้ว่า...ตัวธรรม สำหรับฆาราวาสนั้น ยากเย็นยิ่งนัก จำเป็นต้องพึ่ง องค์ธรรม คือพระสงฆ์ที่เป็นอริยะสงฆ์แล้ว เพื่อให้ท่านช่วยเมตตาสอนสั่งให้เราเดินตรงทางธรรมในเพศฆาราวาสได้....
..แต่ถ้าเราไปหาองค์ธรรม ที่กางตำราสอน...เราก็จะไม่ได้อะไรมากนักเหมือนกัน.....
..ปัญหาคือ เราจะไปเสาะแสวงหา"องค์ธรรม" ที่เป็นอริยะสงฆ์ได้ที่ไหน?
..คำตอบมาจากลูกศิษย์สายปฏิบัติว่า...ให้ดูที่ศิษย์ของพระอาจารย์ฝั้นฯ ศิษย์หลวงปู่ขาวฯ ศิษย์หลวงตาบัวฯลฯเหล่านี้เป็นต้น..
..คือค้นหาศิษย์พระอาจารย์มั่น ภูริทัติโต...แต่หากไม่เจอ ก็หาลูกศิษย์ท่าน สรุปคือหาศิษย์ของลูกศิษย์พระอาจารย์มั่นฯให้เจอ...นั่นแหละอริยะสงฆ์ตั้งแต่โสดาบันขึ้นไป...ทุกองค์ ...สาธุ.

 

ก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะมีบุญพอที่จะได้เจออริยะสงฆ์หรือเปล่า ถ้าได้รับคำสอนหรือได้ทำบุญกับอริยะสงฆ์คงนับว่าเป็นบุญวาสนาอย่างยิ่ง แต่ของจริงคงหายาก อนุโมทนาค่ะคุณลุง สาธุ