หลวงพ่อเพ็ชร์ พระพุทธรูปคู่เมืองอุตรดิตถ์

<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=headline vAlign=baseline align=left>หลวงพ่อเพ็ชร์ พระพุทธรูปคู่เมืองอุตรดิตถ์ </TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD bgColor=#cccccc height=1></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=left>โดย ผู้จัดการออนไลน์</TD><TD class=date vAlign=baseline align=left>6 พฤศจิกายน 2550 16:39 น.</TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=center align=middle></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=left><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 align=center border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width=300 border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle width=300> </TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle height=5></TD></TR></TBODY></TABLE> อุตรดิตถ์ จังหวัดสงบแห่งภาคเหนือตอนล่าง ที่แม้จะเป็นเมืองผ่าน แต่ว่าจังหวัดนี้ก็มีของดีให้เที่ยวชมอยู่ไม่น้อยเลย โดยหนึ่งในนั้นก็คือ"หลวงพ่อเพ็ชร์" (สะกดชื่อตามเอกสารวัดท่าถนน) หนึ่งในพระพุทธรูปชื่อดังแห่งภาคเหนือและสิ่งศักดิ์สิทธิ์คู่บ้านคู่เมืองอุตรดิตถ์

หลวงพ่อเพ็ชร์(หรือหลวงพ่อเพชร) ตามตำนานกล่าวว่า ในปี พ.ศ. 2436 ขณะหลวงพ่อด้วงเจ้าอาวาสวัดหมอนไม้ เดินทางกลับจากรับนิมนต์ที่วัดสว่างอารมณ์ ต.ไผ่ล้อม อ.ลับแล เมื่อผ่านวัดสะแกที่เป็นวัดร้าง ได้พบเนินดินเป็นจอมปลวกขนาดใหญ่มีเกศพระพุทธรูปโผล่ขึ้นมา เมื่อขุดดูพบว่าเป็นพระพุทธรูป จึงนำมาประดิษฐานไว้ที่วัดหมอนไม้

หลังหลวงพ่อด้วง ได้ให้พระภิกษุ-สามเณรในวัดช่วยกันทำความสะอาดขัดถูองค์พระพุทธรูปจนสะอาด พบว่าพระพุทธรูปองค์นี้หล่อด้วยทองสัมฤทธิ์ มีพุทธลักษณะงดงามมาก สีทอง สุกแวววาว อีกทั้งยังเป็นพระพุทธรูปนั่งขัดสมาธิเพชร(นั่งขัดสมาธิเพชรคือการนั่งขัดสมาธิเท้าซ้ายทับเท้าขวาแล้วเอาเท้าขวาทับเท้าซ้ายอีกที โดยให้ฝ่าเท้าทั้งสองหงายขึ้นเบื้องบน) ที่ไม่ค่อยพบบ่อยนัก จึงพากันเรียกพระพุทธรูปองค์นี้ว่า