เรื่องเด่น หลวงพ่อฤๅษีลิงดำกับอารมณ์ขัน และอาถรรพ์ขุมทรัพย์ประเทศสยาม

"ทองคำกับพระเถระผู้ทรงคุณวิเศษ"

หลวงพ่อฤๅษีลิงดำ แห่งวัดท่าซุง จังหวัดอุทัยธานี ปรารภว่า
"จะเป็นไปได้เชียวหรือที่สายแร่ทองคำจะหมดไปได้ง่ายจากภูเขาทรายขาวลูกนี้ น่าจะลองเพ่งดูใต้พื้นดินลึกลงไปอีกสักหน่อย ว่ายังมีแร่ทองคำหลงเหลืออยู่อีกหรือเปล่า"

ด้วยคำปรารภของหลวงพ่อฤๅษีลิงดำ ทั้งหลวงพ่อเองกับหลวงปู่หลวงพ่อรูปอื่น ที่ร่วมอยู่ในขบวนไปเที่ยวชมน้ำตกทรายขาว สงบจิตเป็นสมาธิ ยืนเพ่ง สำรวจใต้ธรณีแบบเปิดมหาปฐพีด้วยทิพจักขุญาณ ดูใต้ผืนแผ่นธรณีในบริเวณนั้น

หลวงปู่ชุ่ม โพธิโก เพ่งดูอยู่อึดใจหนึ่ง ก็ยิ้มอย่างอารมณ์ดี พร้อมกับเอ่ยขึ้นว่า
"บริเวณนี้ลึกลงไปยังมีทองคำ สายแร่ทองคำยังมี แต่อยู่ลึกมาก แลเหลืองอร่ามมากมายหลายสิบหลายร้อยตัน ความสามารถของมนุษย์ปัจจุบันยังขุดลงไปไม่ถึง"

หลวงพ่อฤๅษีลิงดำ "เพ่ง" เปิดมหาปฐพีเช่นกัน กล่าวว่าเห็นขุมทองคำจำนวนมหาศาลเหมือนหลวงปู่ชุ่ม
ครูบาธรรมชัยก็ "เพ่ง" เห็นแหล่งทองคำแผ่เป็นบริเวณกว้างใหญ่ไพศาล

แต่หลวงปู่สิม พุทธาจาโร อริยสงฆ์แห่งถ้ำผาปล่อง อำเภอเชียงดาว "เพ่ง" ดูเช่นเดียวกับหลวงปู่หลวงพ่อองค์อื่น กลับมองไม่เห็นขุมทองมหาศาลแต่อย่างใด หลวงปู่สิมเห็นแต่มือดำทะมึนใหญ่โตมโหฬาร ดูแล้วเป็นมือมีห้านิ้ว คล้ายมือมนุษย์ แต่ใหญ่เท่าภูเขาเลากาอยู่ใต้พื้นพิภพ

หลวงปู่สิมจึงหันไปบอกสหธรรมิกทุกท่านตามตรง ปรากฏว่าหลวงปู่หลวงพ่อทุกองค์ได้ยินแล้วหัวเราะกันถ้วนหน้า ใครว่าพระอรหันต์เป็นพวกเฉยชาจืดชืดไร้อารมณ์ใด ๆ เพราะตัดแล้วซึ่ง รัก โลภ โกรธ หลง ท่านตัดสิ้นหมดอาสวะกิเลสจริง แต่พวกท่านมีอารมณ์เพลิดเพลินสนุก นึกอยากจะหยอกล้อกันก็ทำไปเป็นธรรมชาติไม่ยึดติดนั่นเอง

ครูบาธรรมชัยจึงยกมือขึ้น แล้วบอกให้หลวงปู่สิม "เพ่ง" ดูอีกครั้ง
เมื่อหลวงปู่ทำไปตามน้ำ ใต้พื้นพิภพ มือลึกลับมหายักษ์อันตรธานไปสิ้นเชิง เห็นสายแร่ทองคำจำนวนเหลือคณานับสุกปลั่งเหลืองอร่ามเต็มไปหมด ทราบทันทีว่ามือลึกลับดำทะมึนใหญ่โตมโหฬาร สามารถปิดสายแร่ทองคำได้มิดชิดเมื่อสักครู่ คือฝ่ามือของครูบาธรรมชัยที่แสร้งกระเซ้าหลวงปู่สิม โดยสำแดงฤทธาปาฏิหาริย์บันดาลให้เงาของฝ่ามือไปบดบังทองคำจำนวนมหาศาล ไม่ให้ทิพย์จักษุมองทะลุเข้าไปถึงสายแร่

หลวงปู่สิมเมื่อทราบความจริงก็หัวเราะสนุก กล่าวชมเชยครูบาธรรมชัยเป็นการใหญ่ว่า เก่ง เก่งมาก สามารถใช้ฝ่ามือข้างเดียวปิดขุมทองทั้งขุมจนท่านแลไม่เห็น ครูบาธรรมชัยก็กล่าวขอขมาที่ล้อเล่นเหมือนล่วงเกิน หลวงปู่สิม พุทธาจาโร ยิ่งหัวเราะชอบใจบอกว่า ไม่ถือ ไม่ถือ ไม่ถือ สนุก สนุกดี
ลวงพ่อฤๅษีลิงดำเอ่ยถามหลวงปู่สิม พุทธาจาโร ว่าเหตุใดทองคำมากมายมหาศาลก็ยังมีอยู่ แต่คนกลับขุดไม่พบ จนนึกว่าทองคำหมดสิ้นไปจากแผ่นดินไทยแถบนี้แล้ว

หลวงปู่สิม พุทธาจาโร หลับตาใช้อำนาจฌานสมาบัติตรวจสอบความเป็นไปอึดใจหนึ่ง เมื่อหยั่งรู้แน่ชัดจึงลืมตาตอบว่า
"เมื่อถึงเวลาเหมาะสม ทองคำอันมากมายมหาศาลจะปรากฏขึ้นมาเองตามกฏของฟ้าดิน ซึ่งต้องการให้ทรัพย์ในดินผุดขึ้นเป็นของคู่บุญบารมีของพระมหากษัตริย์รัชกาลต่อไป ตอนนี้เทพเจ้าเบื้องบนยังใช้อำนาจสะกดไว้ ไม่ยอมให้ปรากฏต่อสายตาชาวโลก เครื่องมือดีแค่ไหนก็ตรวจสอบแร่ทองคำไม่พบ เพราะยังไม่ถึงเวลาที่เบื้องบนกำหนด"

หลวงปู่ชุ่ม โพธิโก กล่าวสอดคล้องต้องกันกับหลวงปู่สิม พุทธาจาโร
"ทองคำขุมนี้มีจำนวนมหาศาลก็จริง แต่ถือเป็นเพียงส่วนน้อยนิด เมื่อเทียบกับขุมทองที่ยังมีอีกหลายแห่งบนผืนแผ่นดินไทย ภายภาคหน้า อันไม่ใช่ระยะใกล้ เมืองไทยจะร่ำรวยใหญ่ตามกำหนดของเบื้องบน ประชาชนทุกหมู่เหล่าจะร่ำรวยกินอยู่สุขสบาย เป็นไปตามดวงเมืองอันลี้ลับ ซึ่งขึ้นอยู่กับกฏแห่งกรรมประกอบกันจากอดีตถึงปัจจุบัน"

ครูบาธรรมชัยใช้ญาณหยั่งรู้บ้าง หลับตาตรวจสอบสักอีกใจหนึ่งจึงกล่าวว่าทองคำที่น้ำตกทรายขาวแห่งนี้มีอาถรรพ์ลึกลับคุ้มครองอยู่ สาเหตุที่ฝังลึกลงไปมากขนาดนั้น เพื่อป้องกันไม่ให้ข้าศึกศัตรูมาแบ่งแยกเอาแผ่นดินปัตตานีไปครองได้ ข้าศึกศัตรูที่บังอาจล่วงล้ำก้าวข้ามขุมทองอาถรรพ์แห่งนี้เข้ามา จะพบกับความวิบัติฉิบหายในที่สุด"

หลวงพ่อฤๅษีลิงดำเห็นด้วยกับครูบาธรรมชัยและหลวงปู่หลวงพ่อร่วมคณะ มีทองคำนับจำนวนตันไม่ถ้วนอยู่ที่ภูเขาทรายขาวก็จริง ไม่ได้หมดสิ้นไปตามที่นักขุดทองเข้าใจ แต่ใครจะไปขุดก็เอาขึ้นมาไม่ได้ เพราะมีอาถรรพ์ของฟ้าดินคุ้มครอง

เรื่องอำนาจอภิญญาของครูบาธรรมชัย เป็นที่ยอมรับกันในหมู่พระเถรานุเถระผู้เป็นพระกรรมฐานอันถึงขั้นพระอริยะ ต่างกล่าวยกย่องว่าครูบาธรรมชัยมีญาณพิเศษ ตาทิพย์ หูทิพย์ สามารถกำหนดจิตไปท่องสวรรค์ตรวจนรก

รู้ว่าคนเราตายแล้วไปไหน สามารถติดต่อกับวิญญาณที่ละสังขารไปแล้วเหล่านั้นได้ รู้ว่ามนุษย์สัตว์ที่เกิดมาในโลกนี้ชาติก่อนเคยอยู่ที่ไหน อดีตอันไกลโพ้นเคยเสวยชาติเป็นอะไรบ้าง

คนป่วยคนเจ็บจะอยู่จะหายจะเป็นจะตายเมื่อไหร่ รู้ต่อไปอีกด้วยว่าคนลักษณะท่าทางแข็งแรงสมบูรณ์ดีที่มาพบท่านนั้น ต่อไปอีกไม่ช้าก็จะตาย

ครูบาธรรมชัยยังล่วงรู้วาระจิตของมนุษย์และสัตว์ทุกจำพวก ล่วงรู้ว่าในใจกำลังคิดอะไร คิดดีหรือคิดชั่ว เนื่องจากท่านมี "เจโตปริยญาณ คือญาณอันสามารถกำหนดรู้วาระจิตผู้อื่น"