หลวงปู่เสาร์ กนฺตสีโล พระปรมาจารย์ 5 องค์แรกของสายวิปัสสนาธุระ

วัดดอนธาตุ.. แผ่นดินธรรมกลางแม่น้ำมูลจังหวัดอุบลราชธานี เป็นดินแดนแห่งธรรมะ มีประเพณีวัฒนธรรมอันดีงาม ทั้งธรรมะ และธรรมชาติ มีแหล่งท่องเที่ยวทางธรรมชาติมากมาย เป็นดินแดนที่มองเห็นดวงอาทิตย์ขึ้นก่อนใครในสยาม มีชื่อเสียงโดดเด่น ทั้งด้านการศึกษา ศาสนา และวัฒนธรรมสมญานามเมืองนักปราชญ์ ราชธานีแห่งเดียวในประเทศไทย มรดกล้ำค่าในดินแดนลุ่มแม่น้ำ3สาย คือโขง ชี มูล มีการสืบทอดมายาวนาน มีวัดวาอารามมากที่สุดในประเทศไทย สถานที่ปฏิบัติธรรม รวมทั้งการอนุรักษ์ถ่ายทอดศิลปวัฒนธรรมอันดีงามสู่คนรุ่นใหม่อย่างต่อเนื่อง

วัดดอนธาตุ ตั้งอยู่ทิศตะวันออกของแก่งสะพือ ห่างไปประมาณ 6 กิโลเมตร วัดนี้ตั้งอยู่บนพื้นที่เกาะอยู่กลางลำน้ำแม่มูล ระหว่างบ้านทรายมูล ตำบลทรายมูล และบ้านคันไร่ ตำบลคันไร่ อำเภอพิบูลมังสาหาร จังหวัดอุบลราชธานี เกาะดอนธาตุมีเนื้อที่ประมาณ 75 ไร่ เมื่อปี พ.ศ. 2480 หลวงปู่เสาร์กนตสีโล และท่านพระอาจารย์ดี ฉันโน ได้จาริกมาปักกรดกรรมฐานหาที่ดินเหมาะสมก่อสร้างวัดวิปัสสนากรรมฐานฝ่ายธรรมยุตินิกาย และได้ก่อสร้างวัดภูเขาแก้ว ในปี 2481

วัดดอนธาตุ ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมาตามประกาศในราชกิจจานุเบกษา เล่ม 99 ตอนที่ 143 วันที่ 6 ตุลาคม พ.ศ. 2525


หลวงปู่เสาร์ กนตสีโล เป็นพระปรมาจารย์ ๕ องค์แรกของสายวิปัสสนาธุระ ที่คณะสงฆ์และพุทธศาสนิกชนทั่วไปให้ความเคารพนับถือว่าเป็นพระอริยสงฆ์ เป็นพระอาจารย์ผู้ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ เป็นผู้วางรากฐานการปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐานให้ศิษยานุศิษย์ได้ปฏิบัติเห็นผล สืบต่อมาจนถึงปัจจุบันโดยศิษย์มีชื่อเสียงให้พุทธศาสนิกชน ยึดถือเป็นแนวทางปฎิบัติเป็นลำดับมา อาทิเช่น หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต หลวงปู่สิงห์ ขันตยาคโม หลวงปู่ฝั้น อาจาโร หลวงปู่พุท ฐานิโย ฯลฯ ตลอดถึงพระเดชพระคุณหลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน จึงถือได้ว่า หลวงปู่เสาร์ เป็นหลวงปู่ใหญ่ของพระกรรมฐานทั้งหมด

จากการค้นคว้าชีวประวัติของหลวงปู่ ยังพอมีหลักฐานให้จารึกไว้ได้ จากคำบอกเล่าของญาติโยมและพระ เณร ที่เคยได้เห็น ได้เคยปรนนิบัติท่านปัจจุบันยังมีชีวิตอยู่หลายท่าน และที่น่าจะเป็นหลักฐานแน่ชัดคือการเขียน และเรียบเรียงประวัติ โดยพระราชสังวรญาณ (หลวงปู่พุท ฐานิโย) วัดป่าสาลวัน จ.นครราชสีมา ซึ่งมรณภาพไปเมื่อปี พ.ศ.2542 เขียนไว้ในหนังสือญานิยัตเถรวัตถุ ว่า

หลวงปู่เสาร์ กนตสีโล เกิดเมื่อวันจันทร์ที่ 2 พฤศจิกายน พ.ศ. 2402 ที่บ้านข่าโคม ตำบลหนองขอน อำเภอเมือง จังหวัดอุบลราชธานี ประวัติเกี่ยวกับนามเดิมและบิดามารดาไม่มีบันทึกไว้ ต่อมาได้เข้าอุปสมบทเป็นพระภิกษุที่วัดใต้ ตำบลในเมือง อำเภอเมือง จังหวัดอุบลราชธานี ซึ่งต่อมาก็ได้เป็นเจ้าอาวาสวัดใต้และได้ญัตติเป็นธรรมยุติที่วัดศรีทอง มีพระครูทาโชติปาโล เป็นพระอุปัชฌาย์ เจ้าอธิการสีทา ชยเสโนเป็นพระกรรมวาจาจารย์ ภายหลังได้มาเป็นเจ้าอาวาสที่วัดเลียบ ซึ่งอยู่ใกล้ ๆ กับวัดใต้ และได้รับสมณศักดิ์เป็น “พระครูวิเวกพุทธกิจ”

หลวงปู่เสาร์ กนตสีโล มรณภาพในอิริยาบถนั่ง ที่วัดมหาอำมาตยาราม อำเภอวรรณไวทยากรณ์นครจำปาศักดิ์ ประเทศลาว เมื่อวันอังคารที่ 3 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2484 สิริรวมอายุ 82 ปี 3 เดือน 1 วัน และได้อันเชิญศพกลับมาจัดงานฌาปนกิจที่วัดบูรพาราม อำเภอเมือง จังหวัดอุบลราชธานี โดยมีหลวงปู่มั่น ภูมิทัตโต เป็นกำลังสำคัญ

ปัจจุบันยังมีสังเวชนียสถานและอัฐบริขารของหลวงปู่ ที่เหลืออยู่ที่วัดดอนธาตุ อาทิ เช่น กุฎิ 1 หลัง รูปเหมือนแท่นหินนั่งสมาธิภาวนา บาตร ผ้าปูนั่ง กาน้ำ ฯลฯ รวมทั้งอัฐิธาตุจำนวนหนึ่ง และศิษยานุศิษย์ได้ร่วมกันจัดสร้างเจดีย์ บรรจุอัฐิ และเครื่องอัฐบริขารของท่านไว้ให้อนุชนรุ่นหลังได้สักการบูชา ค้นคว้า ศึกษาข้อวัตรปฏิบัติ ตามแนวทางของหลวงปู่เสาร์ กนตสีโล สืบไป

ภูมิพลังเมืองอุบลราชธานี ยังมีอีกหลากหลายที่บรรพชน นักปราชญ์ นักวิชาการ ผู้อาวุโสและภูมิปัญญาท้องถิ่น ร่วมสืบสานนำเสนอเป็นแนวทางในการเรียนรู้การพัฒนาบ้านเมืองจากอดีตสู่ปัจจุบัน และเป็นการเชิดชูบูชาผู้มีพระคุณแสดงความกตัญญูกตเวทีให้อนุชนคนรุ่นใหม่ใส่ใจดูแลส่งเสริมคุณงามความดีที่เรามีอยู่ให้ยั่งยืนตลอดไป


ที่มา

 

อีก ๔ องค์คือใครครับ