สติคือไม่คิด มันใช่เหรอ ผมว่าไม่ใช่นะ

สติคือไม่คิด มันใช่เหรอ ผมว่าไม่ใช่นะ
สติ อาการของจิตเป็นอย่างไร ช่วยคุยกันให้เข้าใจหน่อย รอก๊อปอยู่คนับ

 

สะติคือการระลึก...เอาแค่ว่า การระลึก กับ การคิด..มันแตกต่างกันอย่างไรก่อน จะดีกว่ามั้ย

ระลึกคือ รู้แล้ว แค่ทบทวน ให้มันชัดเจน ขึ้นมา
การคิดคือยังไม่เคยรู้แค่คิดหาคำตอบมาก่อน คำตอบจะถูกหรือไม่ ค่อยว่ากันต่อไป..นี่คือคิด

 

ก็ต้องเอา ขันธ์5 มาจับ

สติ จัดลงในหมวดไหน

จับลงถูก อาการดิ้นๆ ลังเลปรากฏ อย่าลืม จับโจร


เราอาศัยระลึก ไม่ใช่ไปเอา อาการระลึกได้ ไม่ได้ ไปเห็นธรรม

เราอาศัยระลึก เพื่อเป็น อุบาย เห็น โจรส่ายก้น

 

สมมุติว่า กองขันธ์ทั้งห้า มันมีอยู่แล้ว.....ถ้าคิดดู หรือเอามาคิด มันก็จะไม่เจอความจริง เพราะขันธ์ห้าห้ากองมันทำงานร่วมกันอยู่ เคลื่อนอยู่

แต่ถ้าเอาสติ มาระลึกรู้ คือ ดูนั่นเอง ดูให้ชัด...ลงไป เป็นกองๆ..ไม่ได้เอามาคิด แต่อย่างใด

สติปัฏฐาน..คือดู คือระลึก...ไม่ไช่คิด

 

กั๊กๆ ดูแล้วไม่ พินา พระป่า ตบหัวทิ่ม จิฮับ

ระลึกแล้ว ต้องพินา ต้องรำพึง เอาเท่าที่มีกำลัง

ถ้ายังไม่มีกำลัง ก็เก็บกำลัง อย่ารีบพินา ปัญญาไม่เกิดนอกภพ
ถ้ามีกำลัง พิจารณาไปเลย รำพึงไป เอาปัญญาอบรมสมาธิ

พินากลับไป กลับมา กลับไป กลับมา เห็น โจร"จร" ส่ายตูด
ตีเปรี๊ยง เลย อย่าเฉยโง่ กล้องวงจรปิด นกกระย่างเก่งกามะอึงอีก

จับโจรแล้ว พินาอีก เพราะพอใจ ไม่พอใจจะเกิด

พินาไปอีก จับต้อง นามธรรม ให้ได้ เผลอแล้วรู้ เผลอแล้วรู้ จิตตั้งมั่นก็รู้

ก็จะอ๋อ อุบายอบรมจิต ไม่ใช่การเข้าไป บัญญัติ ลิคิวเปเปอร์มาเช่ หมูกระดาษ

 

ถึง จุดวิจัย ตรงนี้แล้ว

ขออนุญาติ ซื้อ ประโยค "ขอก๊อป" ด้วยฮับ

มา ถึงจุดนี้แล้ว ต้องเห็น สิ่งที่ก๊อปไม่ได้แล้วฮับ

หาก ยังเผลอวางจิต ขอก๊อป จะโดน ตัวนี้ ดึงเราจากฝั่งไปอยู่บนเรือ
หรือ แบกเรือใส่หัวไปด้วย ไม่ไปไหน หนักตายเลย

 

นี่ อ้ายเอกราวี...มาราวีอะไรกะชั้น ไปคุยกะเจ้าของกระทู้โน่น...ตุปัดตุเป๋ ไปเรื่อย....ฉันไม่ได้เป็นคนถามเว้ยยยยยยย

ตกลงจะอวดโง่...หรืออวดฉลาด กับ ชั้นเนี่ย....คิกคิก....

 

ใครให้ตีโจร....เขาให้ตามดู ตามหลังโจรไปเรื่อยๆ ดูซิว่ามันจะไปทำอกุศลหรือทำกุศล อะไร

ให้ตามดูมันไป อยู่อย่างนั้น จนกว่า ตัวโจรจะรู้ตัวเอง ว่า มีคนรู้ทันมัน ตามดูมันอยู่ทุกฝีก้าว

แล้วมันจะละอายใจเอง แล้วเลิกละวาง ในกุศลและอกุศลที่มัน คิดจะทำ...เมื่อนั้น มันจะหยุดไม่ทำอะไร...ก่อน...เราก็อย่าตายใจเชื่อว่ามัน หยุดจริง...เรายังต้องเฝ้าดูมันอยู่อย่างนั้น จนกว่าโจรจะ ออกปากออกมาเองว่า...ยอมแล้วครับ

 

ถ้าทำไม่ได้ถึงขั้น โจรยอมออกปากว่า ยอมแล้วครับ....ท่านก็จะพลาด ไม่ได้อะไรเลย..ต้องเสียเวลา ตามหาตามรอย ตัวโจรอีกครั้ง...เพื่อเริ่มต้นใหม่...แต่ไม่รู้ว่า..จะเจอโจรอีกรึเปล่านี่สิ...7 วัน เดือน ปี ชาติ...เลยนะนั่น

 

ส่วนมากมีแต่คน อยากรู้ อยากเข้าถึง..แต่ทำไม่ได้ ขาด..อะไรนะ...จิตตะ วิมังสา..อีกสองข้อ จำไม่ได้ อิอิ.

 

สติคือความระลึกรู้
รู้อะไร
รู้ตัวว่าขับรถ กำลังหิว กำลังกิน
รู้ว่าตนทำอะไรอยู่ดีหรือชั่ว ควรไม่ควร
แต่เป็นคนละอันกับผู้รู้
แต่ถ้าผ่านการภาวนาไปซักพักนึงจะเป็นอันเดียวกัน
สำนวนลุงเอกวีร์กับลุงวงกลมจุดอ่านแล้วงงแฮะ
สงสัยต้องใช้เวลาแกะ อิอิ
ด้วยความนับถือ

 

ฉันยะ วิริทะ...อิอิ....ขาดกันไป สองข้อนี่เอง

จิตตะแปลว่า...คิดอยากแต่จะได้ ได้แต่คิด ไม่ทำ
วิมังสา คือ อะไร ...นะ...พากันทำได้สองข้อหลัง นั่งเพ้อ นอนเพ้อ

แค่ฉันทะ พอใจในสิ่งที่ตนเองมี ตนเองจะทำ ยังไม่ได้
เมื่อไม่เข้าใจ คือไม่พอใจ แล้วจะเอา วิริยะ...มาจากไหนกัน

ฝันกลางวัน กันทั้งนั้น...อิอิ

 

รู้ทั้งรู้ว่าผม พูดถึงเรื่องอะไร...ก็ไม่ต้องคิดหรอกจ้า....
แค่ระลึก ทบทวนในใจตน ว่า ..ตน ใด้ลงมือ ทำ ถึงไหน...แล้ว จะดีกว่านะ..

 

คร้าาาาบ

 

การฝึกสติปัฐฐานสี่ คือดูระลึกดู กาย เวทนา จิต ธรรม ในกายตนเอง..เพราะสิ่งทั้งสี่ มันมีอยู่แล้ว ในกาย รูปนามของตน

อาสวะก็มีอยู่แล้ว อวิชชาก็มีอยู่แล้ว อุปทานก็มีอยู่แล้ว ตัณหาก็มีอยู่แล้ว ...ใครให้เอามาคิดกัน

ก็ระลึกรู้ คือดู ให้เห็นตามจริง ที่ลึกๆๆ ที่ละเอียดๆๆ เข้าไปซี้.แล้วมีมั้ง ฉันทะ กับวิริยะ น่ะ


ทำไม่ได้...ก็เกิดมาเสียชาติเกิด ไง...

 

งง สิ

สติ ต้องมี บางอย่าง สัมปยุติ ถึงจะเรียกว่า "มีสติ" [ และพอมี บางอย่างสัมปยุติ สติจึงดับด้วย ไม่ใช่ค้างเติ่ง ]

ถ้า ปราศจาก บางอย่าง สัมปยุติ อันนั้น มันสัญญา สตินกกระยาง

ถ้า มีบางอย่างสัมปยุติ จะ นมสิการ อุปมา ปัญญาเกิดนอกภพเท่านั้น

ซึ่งพอรู้ชัด ว่ามีสติ มีปิติ ไม่มีอามิสจากการเห็น
ปัญญาเกิดนอกภพย่อมทำงานอยู่

หากไปเจตนา รำพึง แปลว่า ตกจากสมาธิ จึงรำพึงเพื่ออบรมสมาธิ
อาศัย สุขสัญญา ลหุสัญญา ที่ยังให้อามิส ไปก่อน

จนกว่าจะ อ๋อ อย่าทะลึ่งไป รำพึง จิตมีสติ มีปิติ มัปัสสัทธิ นี่มัน
มีการงานกระทำอยู่

จิตตั้งมั่นก็รู้ จิตไม่ตั้งมั่นก็รู้ จิตผู้รู้ไม่เที่ยง จิตในจิต ก็เรียก (เว้ยเฮ้ย อย่าโง้วววว) [ เปลือกส้ม นั่นแหละ ]

ถ้ามัวแต่ ยึดจิตผู้รู้เที่ยง แบกเรือใส่หัวไปด้วย แล้วจะขึ้นฝั่งได้เหรอ [ เนื้อส้ม ]

 

แล้วก็ไม่ต้องมาเถียงกันหรอกนะ ว่า อะไรคือ ฌาณ อะไรคือญาณ...พวกที่เอามาพูดมาถกมาเถียงกัน คือ พวกที่มีแต่จิตตะ ความคิดอยากจะรู้ อยากจะได้เท่านั้น..แต่ไม่ทำ นั่นเอง

 

ขอบคุณคร้าาาาาบ
ที่อุตส่าห์มาแปลให้ครับ

 

อาการของจิต.....งั้นถามก่อนว่า ที่คุณเรียกมันว่าจิต คุณเข้าใจว่าคืออะไร

คืออารมณ์ที่หลงปรุงไปแล้ว หายไปช้ามากแยกเป็นกุศลและอกุศล เวทนาไง
คือความคิดที่ถูกรู้ทันแล้วไม่ปรุงร่วมปล่อยให้มันหายไปเร็วขึ้นเรียกว่าจิตเกิดดับ
หรือคือสติที่รู้ทัน ความคิดนั้นๆ คือรู้ทันผัสสะ ในทุกอายะตนะที่มี

เอาว่า อะไรคือจิตที่คุณ เข้าใจ

 

ต้อง แปลไทย เป็นไทยอีกต่อหนึ่ง..แล้วคนถามก็จะสรุปเองว่า ขอบคุณที่แปล ทั้งที่ยังไม่เข้าใจ ว่า มันพูดเรื่องอะไรวะ ตัดบทคือ..ไม่เข้าใจ ก็ต้อง เข้าใจวะ...อิอิ