ศาลไทยฟัง

เออ.....? มีคนมาบ่นให้ฟังเยอะเลยว่า ทำดีไม่ได้ดีบ้าง? บางคนทำไม่ดีกลับได้ดีบ้าง? หึหึหึหึ เอา.....
เออ....ข้าเองแม้แต่วันเกิดของข้าเองก็ยังไม่รู้เลย....? วันตายช้าก็ยังไม่รู้อีกนั่นเหละ? มีแต่คุณพ่อกับคุณแม่ บอกข้าว่าข้าเกิดวันนั้นจริงๆ ข้าเองก็ยังสงสัยว่า ถ้าแกจำวันเกิดของข้าผิด ข้าก็คงผิดไปด้วยซินะ ดังนั้นข้าจึงบอกว่าข้าไม่รู้จริงๆ ส่วนวันตายนั้นก็คงไม่ต้องพูดถึง

เพราะรู้ดีว่าเรานะ อยู่ภายใต้ธรรมชาติ เอ่...? ถ้าอย่างนั้นธรรมชาติ ก็ได้กำหนดให้เราทุกคนได้ทำและได้รับผลนะซี แต่ถึงอย่างไรก็ตามแต่ เราทำอย่างไรจะได้อย่างนั้นในที่สุดนั้นแหละ ถ้าทำดีจะได้ดี ถ้าทำชั่วจะได้ชั่วชัวแน่ๆ...

เหมือนอย่างเช่น เราพิมพ์หนังสือถูก คนอ่านก็อ่านถูก ตรงตามที่เราต้องการ แต่ถ้าเราพิมพ์ผิดคนก็อ่านผิด อันนี้เราก็คงได้รับผลถูกต้องคือว่าไม่ดีแน่ๆ ถ้าเป็นอย่างนี้ก็เชื่อได้ว่า เราทำอย่างไงจะได้อย่างนั้นจริงๆ

แต่ทุกคนในโลก และสัตว์ในโลก ต่างก็อาศัยกัน เช่นขอยิบขอยืมกันไปมา บางคนไปก่อนบางคนไปหลัง คือว่าแย่งกันทำความดีและความชั่ว ต่างก็ทำกรรมตอบแทนกันด้วยความดีและความชั่ว เมื่อรวมเข้าด้วยกันแล้ว สัตว์โลกเป็นธรรมชาติ พร้อมกับดินฟ้าอากาศ

ดังนั้นคนจะขาดแม้แต่อากาศ ก็จะไม่มีโอกาศได้ทำความดี หรือได้รับบุญก็ว่าเหอะเออ.....แต่ถ้าเราเหมาเอาเองว่าเราทำกรรมอันใดไว้จะได้รับผลกรรมนั้นนะเออ....อันนี้ก็นะตายแน่ เอ้ยก็ชัวแน่จริงๆ จริงอยู่แต่อันนึ้เรียกว่าอาศัยจิบยืมผู้อื่น คือว่าเราไม่ได้ทำที่ตัวเรา อันนี้เรียกว่าอาศัยยิบยืมผู้อื่น อันนี้เรียกว่าตามล้างตามเช็ดทุกชาติไป เอ้ยตามร่วมบุญ ตามร่วมกรรมกันทุกชาติไป
เอาอย่างนี้เปล่า ทำที่ตัวเองดีกว่า คือไม่ต้องอาศัยขอยิบขอยืมบุญใครมาใช้อีก

คือเจริญศีล สมาธิ ปัญญาให้ถึงที่สุด อันนี้ไม่ตายแน่ ถึงตายก็ยังดีกว่าขอยิบขอยืมบุญกรรมตามใช้หนี้กันไปมาไม่มีที่สิ้นสุด เออ.....เอาแค่นี้พอนะ

 

เอาาาา.....? การทำทานและการรับทานนั้นน่ะ ธรรมชาติได้สร้างมาให้ทุกคนอยู่แล้ว เราจะมีความรู้สึกด้วยตนเองว่า ที่นั้นควรรับทาน และที่นั้นควรทำทาน เช่นเราจะเห็นกิริยาควรทำทาน และกิริยาควรรับทาน ไม่ใช่อย่างว่า ยืนจังก้าแล้วบอกใครต่อใครว่า มาทำทานกับข้านี้ซิได้บุญมากกว่าใครๆ หรือบางคนชักชวนกันไปทำที่โน้นดีที่นี้ดี เออ....? ถ้าทำแล้วไม่ได้อย่างว่า อย่ามาบ่นให้ฟังอีกละกัน เออ.....?

เออ ถึงอย่างไงก็ทำไปเถอะ กว่าจะได้ ศีลสมาธิปัญญาติดตัวนี่ เราต้องรู้จักรการทำทานก่อน เพื่อให้ตัวของเรา เริ่มรู้จักรวางของหนักลงบ้าง เมื่อมีศีลสมาธิปัญญาติดตัวแล้วนี่ จะไม่มีสิ่งใดติดตัว ตัวจะเบาไปไหนมาไหนก็คร่องขึ้นกว่าเก่าเยอะเลย เออ....?