รศ.ดร.เปรื่อง จันดา "พระไพรีพินาศ"คุ้มภัย

คอลัมน์ พระเครื่องคนดัง

มานิตย์ นีรคุปต์





คนในหมู่ผู้มากด้วยความรู้ในสาขาต่างๆ ที่เรียกตนเองว่า "นักวิชาการ" ส่วนมากจะไม่ค่อยเชื่อในสิ่งที่พิสูจน์ไม่ได้ มองเห็นไม่ได้ หรือ เรื่องอำนาจเล้นลับต่างๆ เช่น เรื่องของไสยศาสตร์ อิทธิปาฏิหาริย์ หรือคุณไสยต่างๆ แต่ก็มีไม่น้อยที่ให้ความเชื่อในสิ่งเหล่านี้ด้วยใช้ปัญญาจักษุ หรือตาแห่งปัญญา แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ทุกอย่างขึ้นอยู่กับศรัทธา ความเชื่อของแต่ละคน แต่ถ้าไม่เชื่อ ก็อย่าลบหลู่ ตามที่คนโบราณบอกไว้

"รศ.ดร.เปรื่อง จันดา" อธิการบดีมหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบูรณ์ ที่คว้าปริญญาดุษฎีบัณฑิตจากมหาวิทยาลัยขอนแก่น มาหมาดๆ เป็นบุคคลประเภทหลัง คือเป็นผู้มีความเชื่อในสิ่งที่ตาเนื้อมองไม่เห็น แต่ใช้ปัญญาจักษุ เนื่องจากเหตุการณ์ที่ตนเองประสบมา ชนิดที่เฉียดฉิวความตายหลายต่อหลายครั้ง แต่ก็รอดมาได้อย่างปาฏิหาริย์

"ผมมีนิสัยเสียอย่างหนึ่งคือชอบขับรถเร็ว ไม่ว่าจะเดินทางไปที่ใด รถยนต์ที่ใช้จะต้องขับด้วยตนเองทุกครั้งไป มีอยู่ครั้งหนึ่ง เดินทางไปร่วมงานศพเพื่อนที่จ.พิษณุโลก ไปกับเพื่อน 3 คน ขณะเดินทางกลับจากจ.พิษณุโลก มาตามถนนสายพิษณุโลก-หล่มสัก ขณะนั้นไม่ดึกมากนัก แต่เป็นช่วงที่ถนนว่าง ขึ้นเขาลงเขา ผมเหยียบเต็มที่ ก่อนถึงอ.หล่มสักเล็กน้อย ปรากฏว่ารถยนต์ที่ขับมาไปกระแทกกับราวสะพานอย่างจัง ด้านหน้ายุบเข้าไปจนถึงที่นั่ง กระจกแตกละเอียด ไฟหน้าทั้ง 2 ดวง ใช้การไม่ได้ ความดังของการปะทะกันของเหล็กกับราวสะพานดังไปไกลถึง 1 ก.ม. ใครเห็นสภาพรถแล้วบอกว่าไม่น่ารอด แต่ครั้งนั้นผมรอด และผู้ที่นั่งมาด้วยบาดเจ็บเล็ก ได้ไปคนละหลายแผล" รศ.ดร.เปรื่องเล่าอย่างตื่นเต้นกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เหมือนกับว่าเพิ่งจะผ่านพ้นไปไม่นาน <TABLE style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px dotted; BORDER-TOP: #ffffff 1px dotted; BORDER-LEFT: #ffffff 1px dotted; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px dotted" cellSpacing=5 cellPadding=1 width="20%" align=right border=1><TBODY><TR bgColor=#ffe9ff><TD></TD></TR></TBODY></TABLE>

ครั้งนั้นผมคล้องพระเพียงองค์เดียวคือ พระไพรีพินาศ เนื้อทองลูกบวม พระผู้ใหญ่ที่เคารพนับถือให้มา ส่วนเพื่อนที่นั่งมาด้านหลัง และนั่งคู่กับผม ต่างก็ห้อยพระ คนหนึ่งห้อยร่มโพธิ์ กรุวัดมหาธาตุเพชรบูรณ์ อีกคนสวมแหวนธงชาติของหลวงพ่อทบ เกจิฯ ชื่อดังของจังหวัดเพชรบูรณ์

"ครั้งที่ 2 ที่เจอก็คือ ขณะนั้นรับตำแหน่งเป็นรองอธิการมหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบูรณ์ เดินทางไปราชการที่กทม.กับคนขับรถของมหาวิทยาลัย หลังเสร็จราชการแล้วจึงเดินทางกลับในเวลากลางคืน ใช้เส้นทางสายสระบุรี-หล่มสัก ผมนั่งมาด้านหลัง เมื่อเข้าเขตเพชรบูรณ์ แถวอ.ศรีเทพ เกิดมีคนวิ่งตัดหน้ากะทันหัน คนขับรถหักหลบด้วยความตกใจ รถที่วิ่งมาด้วยความเร็ว ตกลงไปในร่องน้ำ ด้านข้างที่ผมนั่งอยู่ปะทะกับต้นไม้อย่างแรง ตัวถังยุบเข้าหากัน คนที่ประสบเหตุต่างพากันวิ่งกรูเข้ามาดู และบอกว่าไม่มีใครรอด แต่พอได้สติ ผมบอกให้คนช่วยดึงร่างออกมาที ครั้งนั้นเนื้อตัวไม่เป็นอะไร บาดเจ็บที่หน้าอกเล็กน้อย ส่วนคนขับได้ไปหลายแผล อาการสาหัส วันนั้นผมห้อยพระไปด้วย 2 องค์ คือ พระไพรีพินาศที่ห้อยประจำ กับหลวงพ่อเงิน ปี 2515 ที่เพื่อนรุ่นเดียวกันจากเมืองพิจิตรให้มา"

ที่เฉียดตามาทั้ง 2 ครั้ง ผมเชื่อว่าเป็นเพราะพุทธคุณ และคาถาชินบัญชร ที่สวดเป็นประจำ และอำนาจบารมีพระไพรีพินาศ และหลวงพ่อเงิน ช่วยคุ้มครอง ครอบครัวผมเป็นพุทธมามกะ ทุกเช้าจะทำบุญตักบาตรพระวัดใกล้บ้าน ถ้ามีเวลาจะเข้าวัดรับศีล 5 และถ้าเป็นวันพระขึ้น-แรม 8 ค่ำ 15 ค่ำ จะไปขอรับศีล 8 จากพระ

นอกจากนี้ ยังชอบอ่านหนังสือธรรมที่ท่านพุทธทาสเขียนไว้ทุกเรื่อง และขอพระพรหมคุณาภรณ์ (ประยุต ปยุตโต) ในด้านการทำหน้าที่เป็นผู้บริหาร นำหลักธรรม พรหมวิหารธรรม 4 ประการ คือ เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา มาใช้และปฏิบัติ

นอกจากนี้ ยังหลักธรรม ทศพิธราชธรรม ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่ มาเป็นหลักปฏิบัติ ผมถือว่า ทศพิธราชธรรมทั้ง 10 ประการนี้ ใครก็ตาม ถ้าได้นำไปปฏิบัติอย่างจริงจัง นอกจากจะเป็นมงคลสูงสุดแก่ตนเองและหน้าที่การงานแล้ว

ยังเป็นธรรมที่แผ่ไพศาลปกป้องคุ้มครองผู้ใต้บังคับบัญชาอีกด้วย


ที่มา: ข่าวสด
http://www.matichon.co.th/khaosod/khaosod_detail.php?s_tag=03bud07020949&day=2006/09/02