มีคนมาชอบแล้วรู้สึกอึดอัด ผิดปรกติหรือเปล่า

เราเป็นคนที่รักใครยากมาก แต่ถ้าชอบปิ๊งๆ ก็จะไม่เกิน 2-3 วัน อย่างมาก
เป็นคนรักความสงบ ชอบความสันโดษมากๆ
แต่ตอนนี้กลับเป็นว่า จะมีคนมาชอบเยอะมากๆ
ยิ่งพยายามทำสมาธิ ถือศีล 5 (โดยเฉพาะข้อ 3 เคร่งมากๆ)
ก็ยิ่งเหมือนมีสิ่งรบกวน เหมือนเป็นมารผจญอะค่ะ
ก็คิดอยู่ตลอดว่า เราไปผิดศีลข้อ 3 มามากในชาติก่อนๆหรือเปล่า ทำให้เราเป็นคนที่เจอเรื่องความรักที่เหมือนเป็นส่วนเกิน ไม่ต้องการ
บางที เวลาอ่านเรื่องคนที่เค้าไม่ค่อยมีความรักเข้ามา เราก็คิดว่า ทำไมโลกนี้ไม่ค่อยยุติธรรม คนที่อยากได้ก็ไม่ค่อยมี คนที่มีก็ไม่อยากได้


เราเคยผิดหวังเรื่องความรักมาเหมือนกัน ก็เป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เรามาสนใจธรรมะ จนตอนนี้รู้สึกอยากมีธรรมะเป็นที่พึ่งแล้ว ไม่อยากมีูคู่แล้ว
แต่ทำไม พอไม่อยากมีมันถึงมากันจังเลยค่ะ

พอจะมีใครให้คำปรึกษาได้ไหมคะ ว่าเราควรทำใจยังไง ควรจะดีใจไหมที่มีคนมาชอบ? บางครั้งรู้สึกว่า ไม่มีเลยเสียยังดีกว่า อยากมีแค่พ่อแม่ญาติพี่น้อง เพื่อนฝูง หมาแมว ก็พอแล้ว

 

ปล่อยวาง................คิดซะว่า พวกเขาเหล่านั้นเหมือนเพื่อนร่วมโลก

 

มารไม่มี บารมีไม่เกิด

 

ถ้าอยากได้จะไม่ได้ ถ้าไม่อยากได้มันจะได้ นี่เป็นกฎของโลกและยุติธรรมดีแล้ว
เพราะไม่ว่าใครก็อยู่ภายใต้กฎนี้ กฎนี้เรียกธรรมนิยาม อิทัปปัจจยตา หรือ ปฏิจจ
สมุปบาท คือมีอยู่ว่าถ้าเราเชื่ออย่างไรเราจะมีประสบการณ์ตามที่เราเชื่อ เช่น ถ้า
เราไม่อยากมีแฟน เราก็จะประสบเหตุการณ์ที่ทำให้รู้สึกว่าไม่อยากมีแฟนมากขึ้น
ไปอีก เหตุการณ์ที่ว่าคือ จะมีคนมาชอบเรามากขึ้น ทำให้เรารู้สึกว่าไม่อยากมีแฟน
เป็นธรรมดา คือ เหตุการณ์ต่างๆ มันไม่ได้ตกอยู่ภายใต้กรรมอย่างเดียวหรอกครับ
มันมี 5 อย่างนะ กรรมนิยาม พีชนิยาม ธรรมนิยาม อุตินิยาม จิตนิยาม อย่างเราเหงื่อ
ออกเพราะอากาศร้อนนี่เป็นอุตุนิยาม (อุตุแปลว่าอากาศ) แต่ถ้าเหงื่อตกเพราะไปทำ
ผิดมาแล้วกลัวถูกจับได้นี่เป็นจิตนิยาม ลองเปลี่ยนความคิดดูก็ได้ครับว่าไม่มีคนมาชอบ
เรา เราก็จะเห็นแบบนั้นจริงๆ การที่เรามีความเห็นอะไรก่อนแล้วมันทำให้ความจริงบิด
เบือนไปได้ครับ ต้องทำใจให้เป็นกลางก่อน

 

เห็นด้วยกับพี่ bluebaby มากมากเลยค๊าา

...

:z1

 

รุ่นเดียวกันมั้งครับ คุณที่คาดผม

 

ขอบคุณคุณ bluebaby2 มากค่ะ คิดๆไปแล้วอาจจะเป็นอย่างนั้นจริงๆ
คือ พอมีคนมาชอบ หลังๆก็จะเริ่มระแวงไปก่อนแล้ว ว่าคนๆนี้จะเข้ามาอีกมั้ย..
อาจจะเพราะ ระมัดระวังตัวเองมากเกินไปก็เป็นไป

ขอบคุณมากๆค่ะ (^/\^)

 

เราเป็นเหมือนเจ้าของกระทู้นะค่ะตอนนี้เข้าใจความรู้สึกว่ามันขนาดไหนสู้ค่ะมารไม่มีบารมีไม่เกิด

 

ครับนี่เป็นเรื่องง่ายๆ แต่คนไม่ยักสังเกตกัน ว่าเราเชื่ออย่างไรมันก็จะกลายเป็น
แบบนั้น อย่างเช่น เพื่อนคนหนึ่งมีความเชื่อว่าเราชอบทำอะไรพลาด เราก็จะทำ
พลาดให้เขาเห็นเลย หรือถ้าคนอื่นเชื่อว่าเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยคุย เราก็จะกลาย
เป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยคุยให้เขาเห็นเลย ทั้งๆ ที่ปกติเราไม่เป็นแบบนั้น เคยสังเกต
ไหมว่าเมื่อมีคนมองคุณ แค่นี้คุณก็ทำอะไรแบบปกติและเป็นธรรมชาติไม่ได้แล้ว
เพราะการกระทำของคุณจะต้องขึ้นกับความเชื่อของเขา หรือนี่เป็นสาเหตุว่า
ทำไมดาราถึงให้ความสำคัญกับเวลาส่วนตัวนัก เพราะความเห็นของคนจำนวน
มากแทบจะเปลี่ยนเขาให้กลายเป็นตุ๊กตาอยู่แล้ว นี่แหละครับทีเรียกว่ามายา คือ
คุณจะเห็นในสิ่งที่คุณเชื่อ และเมื่อคุณเห็นตามที่เชื่อแล้วคุณก็จะยิ่งเชื่อหนักเข้า
ไปอีก แล้วก็จะเห็นมากขึ้น เป็นอย่างนี้เรื่อยไป แม้แต่คนที่ทำความดี 100 ครั้ง
ทำความชั่วเพียง 1 ครั้ง ถ้าคุณมีความเชื่อเขาเป็นคนชั่ว คุณจะไม่เห็นความดีทั้ง
100 ครั้งทีเขาทำเลย จะเห็นแต่ความชั่ว 1 ครั้งที่เขาทำ ไม่แค่นั้นคุณจะมอง
ความชั่วที่เขาทำด้วยแว่นขยาย นี่แหละครับเป็นสาเหตุที่เราไม่ควรจริงจังกับ
เรื่องอะไร เพราะเรื่องราวต่างๆ มันไม่ได้มีความหมายอะไรเลย เว้นแต่ความ
หมายที่เราให้กับมัน

 

โอ๊ย โดนที่สุดเลยอ่า
..

ปกติเค้าร่าเริงนะ แต่กะบางคนฮั้วเองก้อปิดปากเงียบเลย ดูเหมือนหยิ่ง
5 5 5

:z1

 

ใช่ครับเราจะเป็นอย่างไรในความเห็นคนอื่นมันควบคุมไม่ได้หรอกครับ เขาก็
เห็นเราในแบบที่เขาอยากเห็น และเราก็จะกลายเป็นแบบนั้นให้เขาเห็น ดังนั้น
การสนใจภาพลักษณ์ของเราในความคิดคนอื่นมันมีแต่ทุกข์เปล่า เพราะไปบัง
คับให้เขาเห็นเราแบบที่เราต้องการไม่ได้

 

จ้า...
เป็นตัวเราเอง ไม่ต้องไปคิดมากกก
อยากทำอย่างไรก็ทำ ทำในสิ่งที่ถูกที่ควร
ส่วนคนอื่นจะคิดอย่างไรก็ช่างเขาเนาะ