ภาพพระอริยสงฆ์ของเมืองไทย

​

" ....ท่านทั้งหลายจงอย่าทำตัวเป็นตัวบุ้งตัวหนอนคอยกัดแทะกระดาษแห่งคัมภีร์ใบลานเปล่าๆ

โดยไม่สนใจพิจารณาสัจธรรมอันประเสริฐที่มีอยู่กับตัว แต่มัวไปยึดธรรมที่ศึกษามาถ่ายเดียว

ซึ่งเป็นสมบัติของพระะพุทธเจ้า มาเป็นสมบัติของตน ด้วยความเข้าใจผิด

ว่าตนเรียนรู้และฉลาดพอตัวแล้ว ทั้งที่กิเลสยังกองเต็มหัวใจยิ่งกว่าภูเขาไฟ มิได้ลดน้อยลงบ้างเลย

จงพากันมีสติคอยระวังตัว อย่าให้เป็นคนประเภทใบลานเปล่าๆ เรียนเปล่าและตายทิ้งเปล่า

ไม่มีธรรมอันเป็นสมบัติของตัวอย่างแท้จริงติดตัวบ้างเลย......."

-หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต- วัดป่าสุทธาวาส อ.เมือง จ.สกลนคร

​

​

​

งานพระราชทานเพลิงศพหลวงปู่มั่น

แม้พระบรมศาสดาของเรา ...ก็เช่นเดียวกัน... พระองค์ประทับนั่งอยู่ ณ ควงไม้โพธิพฤกษ์แห่งเดียว

...เมื่อจะดับโลกสาม... ก็มิได้เหาะขึ้นไปในโลกสาม ...คงดับอยู่ที่จิต...

-หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต-
http://www.thaijustice.com/webboard.asp?sub=0&id=1421898

 

​

ความอยากอย่างแรงกล้า ...ที่จะหลุดพ้นหรือรู้แจ้งนั้น...

จะเป็นความอยากที่ขวางกั้นการหลุดพ้น พยายามมากเกินไป

แต่ขาดปัญญา เป็นการเคี่ยวเข็ญตนเอง ไปสู่ความทุกข์ยากโดยไม่จำเป็น

เดินสายกลาง คือ...สงบ...วางสุข...วางทุกข์

-หลวงพ่อชา สุภัทโท- (พระโพธิญาณเถร) วัดหนองป่าพง อ.วารินชำราบ จ.อุบลราชธานี ​

 

​

อำนาจของกรรมใหญ่ยิ่งที่สุดในโลก... แม้อำนาจของกรรมดี... ก็ไม่อาจทำลายอำนาจของกรรมชั่ว...

และอำนาจของกรรมชั่ว... ก็ไม่อาจทำลายอำนาจของกรรมดี

มีเมตตาต่อเขาผู้เป็นทุกข์นั้นดีนัก แต่...อย่าลืมเมตตาตน...

สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปรินายก ​

 

​

เมื่อเวลายังอยู่สบายนี้ ไม่ควรจะถือว่ายังเป็นเด็กหนุ่มน้อย

ถ้าแก่มาแล้วจึงค่อยทำบุญนั้น เป็นผู้มีความประมาทคิดผิด

เพราะตามีหน้าดูหน้าไม่เห็น พญามัจจุราชไม่มีความกรุณาใคร ไม่ว่าหนุ่มแก่

แม้อยู่ในห้อง มันก็เอา หนุ่มมันก็เอา แก่มันก็เอา ไม่ประมาทลาสา

เพราะตนรู้สึกว่าจะต้องตาย หนีความตายไม่พ้นแล้ว มีปัญหาว่าจะป้องกันอย่างไร

ไม่ให้มีความเศร้าโศกเสียใจ เมื่อความตายจะมีถึง

ควรจะพากันรักษาศีล ทำบุญให้ทานเป็นที่พึ่งแก่ตนไว้เสียเมื่อก่อนเฒ่า

เพื่อไม่ให้เสียทีที่ได้เกิดมาพบพระพุทธศาสนาที่ดีแล้ว ไม่ให้มีความแคล้วคลาดกินแหนงใจ

เมื่อภายหลังนั้นเกิด กล่าวด้วยอานิสงส์ศีลสำเร็จแต่เท่านี้แล ฯ......

-ครูบาเจ้าศรีวิชัย สิริวิชโย - วัดบ้านปาง อ.ลี้ จ.ลำพูน
​

​

ครูบาศรีวิชัยเป็นผู้มีศีลาจารวัตรที่งดงามและเคร่งครัด โดยที่ท่านงดการเสพ หมาก เมี่ยง บุหรี่ โดยสิ้นเชิง

ท่านงดฉันเนื้อสัตว์ตั้งแต่เมื่ออายุได้ ๒๖ ปี และฉันอาหารเพียงมื้อเดียว

ซึ่งมักเป็นผักต้มใส่เกลือกับพริกไทเล็กน้อย บางทีก็ไม่ฉันข้าวทั้ง ๕ เดือน

คงฉันเฉพาะลูกไม้หัวมันเท่านั้น นอกจากนี้ท่านยังงดฉันผักตามวันทั้ง ๗ คือ

วันอาทิตย์ ไม่ฉันฟักแฟง,
วันจันทร์ ไม่ฉันแตงโมและแตงกวา,
วันอังคาร ไม่ฉันมะเขือ,
วันพุธ ไม่ฉันใบแมงลัก,
วันพฤหัสบดี ไม่ฉันกล้วย,
วันศุกร์ ไม่ฉันเทา (อ่าน "เตา"-สาหร่ายน้ำจืดคล้ายเส้นผมสีเขียวชนิดหนึ่ง),
วันเสาร์ ไม่ฉันบอน

นอกจากนี้ผักที่ท่านจะไม่ฉันเลยคือ ผักบุ้ง ผักปลอด ผักเปลว ผักหมากขี้กา ผักจิก และผักเฮือด-ผักฮี้ (ใบไม้เลียบอ่อน)

โดยท่านให้เหตุผลว่า ถ้าพระภิกษุสามเณรรูปใดงดได้

การบำเพ็ญกัมมัฏฐานจะเจริญก้าวหน้า ผิวพรรณจะเปล่งปลั่ง ธาตุทั้ง ๔ จะเป็นปกติ

ถ้าชาวบ้านงดเว้นแล้วจะทำให้การถือคาถาอาคมดีนัก ​

 

​

-อันที่จริงแล้วทรัพย์สมบัติทั้งหลายทั้งปวงนั้น ไม่ใช่ของใคร ไม่ใช่ของเขา ไม่ใช่ของเรา เป็นของตกอยู่ในโลกอันนี้

-พวกเราทั้งหลายเกิดขึ้นมาร่วมบ้าน ร่วมประเทศ ว่าตนเองถือศาสนาพุทธ แต่ไม่ภาวนาถึงพุทโธเลย

หลวงปู่ผ่าน ปัญญาปทีโป​

 

​

ผีมันนอนดูเราทำบาป เราฆ่าหมู ฆ่าไก่ ให้มันกิน สังเวยมัน

...มันไม่มีบาป... เพราะมันไม่ใช่คนทำ เราเองเป็นคนฆ่า...บาปกรรมก็ตกอยู่ที่เรา

...การปฏิบัติ... มี...สติ...ตัวเดียวเท่านั้น ...มันจะแจ้งหมดโลก...

หลวงปู่บัว สิริปุณฺโณ​

 

​

คนเราเกิดมาต้องรู้จักทำประโยชน์

ถ้าไม่ทำประโยชน์ก็ไม่ใช่มนุษย์ เขาเรียกว่า หมานุษย์


พระพุทธองค์ท่านสอนมนุษย์ให้ทำประโยชน์ทั้ง ๓ ประการคือ


• ประโยชน์ปัจจุบัน

• ประโยชน์ภายภาคหน้า

• ประโยชน์อย่างยิ่ง


-พระอาจารย์จวน กุลเชฏโฐ- วัดภูทอก จ.หนองคาย​

 

​

“…เมื่อบวชเข้ามา ก็ต้องเอาดีให้ได้

แล้วไม่คิดสึก…ถ้าบวชแล้วคิดสึก…

ก็ไม่ควรจะบวช ให้เปลืองผ้าเหลือง!....”


-พ่อท่านคลิ้ง จันทสิริ- วัดถลุงทอง ต.หินตก อ.ร่อนพิบูลย์ จ.นครศรีธรรมราช
​

 

​

ชีวิตของเราทั้งหลายนั้นมันไหลไปตามกระแสแห่งความอยาก

คือ ตัณหา มันจึงดิ้นรน วุ่นวาย เป็นทุกข์ทรมาน

เพราะว่าเรา ไม่มีสติมากันกระแสแห่งตัณหา คือ ความอยาก

เรามาปฏิบัติ วิปัสสนากัมมัฏฐานจุดมุ่งหมายก็เพื่อที่จะชำระจิตใจของเรา ให้บริสุทธิ์ ให้สะอาด

หรือมาปิดกั้นเสีย ซึ่งกระแสแห่งตัณหา คือ ความอยาก

จำเป็นที่จะต้องปลูกสติ สร้างสติขึ้นให้แก่กล้า จึงจะสามารถปิดกั้นเสีย ซึ่งกระแสแห่งตัณหาได้


-ครูบาพรหมา พรหมจักโก- วัดพระพุทธบาทตากผ้า อ.ป่าซาง จ.ลำพูน​

 

​

“จิตมนุษย์มีพลังมหาศาล จะทำอะไรก็มักสำเร็จ

ก็เพราะมีดวงจิตที่เป็นกำลังสำคัญ จิตดวงเดียวสำคัญที่สุด…

จิตมันบอกลักษณะไม่ได้ แต่มันก็มีความรู้สึกอยู่ภายใน…

เว้นแต่ว่ามนุษย์เกิดมาแล้ว จะเอาดีหรือเอาชั่วเท่านั้น

มันเป็นขั้นตอนอยู่ตรงนี้ถ้าเอาดีก็ต้องได้ของดีมาประดับตัวแน่นอน…”

“มนุษย์ควรเจริญด้วยธรรม ๔ ประการ คือ อายุ วรรณะ สุขะ พละ

ย่อมเจริญแก่ผู้มีปกติในข้อวัตรปฏิบัติธรรม คือ ความดีมีศีลธรรมนั้นเองจะช่วยได้…”


-หลวงปู่เครื่อง ธัมมจาโร- วัดเทพสิงหาร ต.นายูง อ.น้ำโสม จ.อุดรธานี

 

​

“ขอให้เชื่อจิตเชื่อธรรมนั้นเถิดเป็นเอกในโลกทั้งสาม นี้แน่นอน”

หลวงปู่ชอบ ฐานฺสโม วัดป่าสัมมานุสรณ์ บ้านโคกมน อ.วังสะพุง จ.เลย​

 

​

ผิดหนึ่งพึงจดไว้ในสมอง

เร่งระวังผิดสองภายหน้า

สามผิดเร่งคิดตรองจงหนักเพื่อนเอย

ถึงสี่อีกที่ห้าหกซ้ำอภัยไฉน



จงระลึกถึงคติพจน์ว่า.....


“do no wrong is do nothing”
ทำอะไรไม่ผิดเลย ก็คือไม่ทำอะไรเลย


ความผิดนี้แหละเป็นครูอย่างดี

ควรจะรู้สึกบุญคุณของตัวเอง ที่ทำอะไรผิดพลาด

และควรสบายใจที่ได้พบกับอาจารย์ผู้วิเศษ คือ ความผิด

จะได้ตรงกับคำว่า “เจ็บแล้วต้องจำ”

ตัวทำเอง ผิดเอง นี้แหละ เป็นอาจารย์ผู้วิเศษ

เป็น “good example” ตัวอย่างที่ดี

เพื่อจะได้จดจำไว้สังวรระวังไม่ให้ทำผิดต่อไป

แล้วตั้งต้นใหม่ด้วยความไม่เลินเล่อ เผลอประมาท

อดีตที่ผิดไปแล้วก็ผ่านล่วงเลยไปแล้ว แต่อาจารย์ผู้วิเศษยังอยู่

คอยกระซิบเตือนใจอยู่เสมอทุกขณะว่า

“………ระวัง อย่าประมาทนะ อย่าให้ผิดพลาดเช่นนั้นอีกนะ”


ท่านเจ้าคุณนรรัตนราชมานิต (ธมฺมวิตกฺโกภิกขุ) วัดเทพศิรินทราวาส กรุงเทพฯ​

 

​

หลวงปู่ขาว,หลวงปู่จวน


ขึ้นชื่อว่า...กิเลส...แล้ว มันจะไม่ไว้หน้าใคร มันทำลายทั้งสิ้น แก่นแท้ของธรรมอยู่ที่...สติ

เราเองเป็นผู้ทำจิตของตนให้เศร้าหมอง ผู้อื่นช่วยไม่ได้ แม้พระพุทธเจ้าก็ช่วยไม่ได้ ทำเอง...รู้เอง...ได้เอง


-หลวงปู่ขาว อนาลโย- วัดถ้ำกลองเพล อ.หนองบัวลำภู จ.อุบลราชธานี​

 

​

ทำกรรมฐาน ...ถ้าไม่พบ... ตัววิปัสสนา ก็จะไม่มีทางพบกับ ความสุขอันแท้จริงได้

-หลวงปู่จันทร์ เขมิโย- (พระเทพสิทธาจารย์) วัดศรีเทพประดิษฐาราม อ.เมือง จ.นครพนม ​

 

​

อด-อัด-อุด บริสุทธิ์ในธรรม"

-ใช้ภาวนาเป็นกรรมฐานก็ดีมากๆ.......

อด = อดทน.....

อย่าให้ตาดูสิ่งที่ชั่ว จงดูแต่ในสิ่งที่ดี

อย่าให้หูฟังสิ่งที่ชั่ว จงฟังแต่สิ่งที่ดี

อย่าให้ปากพูดในสิ่งที่ไม่ดี จงพูดแต่ในสิ่งที่ดี

อย่าให้จิต-คิดถึงสิ่งที่ไม่ดี จงคิดแต่สิ่งที่ดี

อย่าให้กายทำสิ่งที่ชั่ว จงทำแต่สิ่งที่ดี

อัด = จงรวบรวมสิ่งที่ดีไว้ในตัวเราให้มากๆ

อุด= จงอุดกั้น ไม่ให้สิ่งที่ไม่ดี เข้ามาในกาย-ใจของเรา

-ให้มีศรัทธาในพระพุทธธรรม ทำใจให้เป็นหนึ่งให้ได้ จึงจะเห็นดวงธรรม

-หลวงปู่ไม่กลัวผิดใจคน แต่กลัวผิดธรรมวินัย(ศีล)


-หลวงปู่คำคะนิง จุลมณี- วัดถ้ำคูหาสวรรค์ อ.โขงเจียม จ.อุบลราชธานี ​

 

​

หลวงปู่กินรีและหลวงปู่ชา


ให้รักษาศีลให้ดี ทำความเพียรให้มาก มันก็จะรู้เองเห็นเอง

สังขาร คือ ร่างกาย จิตใจนี้ เป็นของไม่เที่ยง และจะหาสาระแก่สารอะไรมิได้ โดยประการทั้งปวง

- จะให้ลูกเป็นคนดี ต้องทำดีให้ลูกดู

- บุรุษพึงพยายามไปกว่าจะสำเร็จประโยชน์

- ผู้ขยันในหน้าที่ การงานไม่ประมาท เข้าใจการเลี้ยงชีวิตตามสมควร จึงรักษาทรัพย์ที่หามาได้

- คนโกรธมีวาจาหยาบ

- วาจาเช่นเดียวกับใจ

- ธรรมเป็นของแน่นอน แต่รูปเป็นของไม่แน่นอน

- กิเลสคือตัวมารอันร้ายกาจ แม่น้ำเสมอด้วยความอยากไม่มี

- ความอยากไม่มีขอบเขต ความอยากย่อมผลักดันให้คนวิ่งวุ่น

- โลกถูกความอยากนำไป ความอยากเป็นแดนเกิดของความทุกข์


-หลวงปู่กินรี จนฺทิโย - วัดกันตศิลาวาส ต.ฝั่งแดง อ.ธาตุพนม จ.นครพนม

 

​

พระพุทธเจ้า... เข้าพระนิพพาน ก็มีอยู่ในพระนิพพานนั้นแล​

เหมือนกับพระจันทร์ พระจันทร์ไม่มีวันแก่ ​

พระจันทร์ไม่มีวันเจ็บ พระจันทร์ไม่มีร้อน...ไม่มีหนาว ดาวไม่มีเกิด...ไม่มีตาย ​

-หลวงปู่ตื้อ อจลธัมโม- วัดป่าอรัญวิเวก ตำบลบ้านป่า อำเภอศรีสงคราม จังหวัดนครพนม ​

 

​

หลวงปู่คำพันธ์

เราก็ทำมาหากินไปเรื่อยๆ เมื่อมีค่อยนำไปใช้หนี้เขาแต่อย่าเอาหนี้มาไว้ข้างหน้าล่ะ

ให้เอาหนี้ไปไว้ข้างหลัง ใจก็ส่วนใจ หนี้ก็ส่วนหนี้ อย่าให้หนี้มันมีอำนาจเหนือใจ

ถ้าเป็นหนี้แล้วทำอะไรก็ไม่ดี ไม่มีวันที่จะปลดหนี้ให้หมดหรอก จำไว้



คนที่มีความกตัญญูต่อมารดานั้นเมื่อถึงวันเกิดของเขาเขาจะเข้าวัดทำบุญทำกุศล

และอุทิศส่วนกุศลให้มารดาของเขาและละเว้นสิ่งที่ไม่ดีทั้งหลาย

คนที่ถึงวันเกิดก็จัดเลี้ยงฉลองกันกินเหล้าเมายาสนุกสนานไม่คิดทำบุญทำกุศลให้กับแม่ของตัวเอง

เพราะความหลงมาปิดบังตาไว้

เขาไม่รู้หรอกว่าวันที่เขาเกิดนั้นเป็นวันที่แม่ของตัวเอง เจ็บที่สุด

ต้องเสียเลือดต้องเอาชีวิตเข้าแลก

ถึงจะได้เราออกมาดูโลกหรือบางทีก็ตายไปเลยก็มี นี่แหละอกตัญญู...


-หลวงปู่คำพันธ์ โฆสปัญโญ- วัดธาตุมหาชัย บ้านมหาชัย ต.มหาชัย อ.ปลาปาก จ.นครพนม

 

​

หลวงปู่จันทา ถาวโร (ภาพนอน)อายุ ๘๗ ปี

วัน คืน ปี เดือน ล่วงไป ๆ บัดนี้ เราทำอะไรอยู่นะ อริยสมบัติ

หมายถึง บุญกุศลนั้น ทาน ศีล ภาวนา พุทโธ ธัมโม สังโฆ เราได้เจริญแล้วหรือยัง

ที่จะทำให้เราเป็นผู้ไม่เก้อเขิน

ในเมื่อพญามัจจุราชมาถึงแล้ว เราจะได้ไม่เดือดร้อนอาทรใจ

ไม่หลงไหลไปตามธาตุขันธ์ที่แปรปรวนเปลี่ยนแปลงอยู่เป็นนิจ

มีแต่ความร่าเริงบันเทิง อยู่ด้วยวิบากของขันธ์ทั้งนั้น นั่นแหละ มีแต่สุขกับสุข หาทุกข์ไม่มี


หลวงปู่จันทา ถาวโร วัดป่าเขาน้อย จ.พิจิตร​

 

​

“รู้ก็สักแต่รู้ เห็นก็สักแต่เห็น ถ้าเห็นธรรมก็หายทุกข์

ถ้าแสงสว่างเกิดขึ้นเมื่อใด ความมืดก็ดับ

เหมือนไฟฟ้า เมื่อไฟสว่างมืดก็ดับเป็นธรรมดา

แสงสว่างที่ดับมืดคือพ้นโลก เป็นพุทธปัญญา“....”

ความทุกข์ที่จริงเป็นสิ่งดี ทุกข์นี้ดีจะได้เบื่อ เบื่อว่ากูไม่อยากเกิดแล้วโว้ย

จะได้ปรารถนาออกจากกาม เพราะถ้ามันสุขมันก็จะลืมตัว มันจะพาเวียนว่ายตายเกิดอยู่อย่างนี้แหละ”

“หลวงปู่บุุญฤทธิ์ ปัณฑิโต” แห่งที่พักสงฆ์สวนทิพย์ อ.ปากเกร็ด จ.นนทบุรี​