"พุทโธไม่ใช่พระนิพพาน" : องค์หลวงปู่น้อย ญาณวโร

"พุทโธไม่ใช่พระนิพพาน"

วันนั้นพระอาจารย์สุชาติอยู่กับลูกศิษย์ประมาณ ๗-๘ รูปนี่แหละ เป็นลูกศิษย์องค์หลวงปู่ถวิล หลวงปู่จึงขอโอกาสเรื่องนี้แหละ ผมภาวนาอย่างนี้ล่ะครูบาอาจารย์จะว่ายังไง เพิ่นก็นิ่งอยู่เพิ่นไม่พูดอะไรหลวงปู่ก็พูดต่อไปอีกๆ เพิ่นก็ว่าเฮาก็แก้ได้เฉพาะสิ่งที่สมควรแก้ได้ แต่ถ้ามันสูงยิ่งกว่านั้นก็ต้องให้หลวงปู่ใหญ่แก้ให้ เพิ่นพูดอย่างนั้น วันนั้นหลวงปู่ใหญ่ยังไม่มาเลยหลวงปู่ก็กลับมาบ้านแล้วกลับไปอีก ช่วงบ่ายอีกวันใหม่หลวงปู่ถวิลมานี่ล่ะ เพิ่นก็เลยชี้บอกนั่น หลวงปู่ถวิลหลวงปู่ใหญ่ ก็เลยเข้าไปกราบเพิ่นและก็เลยไปประมาทเพิ่น ดังที่เล่าให้ฟังในปฏิปทานั่นแหละ พอไปประมาทเพิ่นแล้วเพิ่นก็เปรี้ยงให้นั่นแหละแต่ก่อนที่จะคุยกับเพิ่น หลวงปู่คุยเรื่องภาวนากับ พระอาจารย์สุชาติตลอดๆนะ ก่อนที่จะมาคุยเรื่องอรรถเรื่องธรรมในช่วงบ่ายกับหลวงปู่ถวิล ช่วงเช้าหลวงปู่ได้คุยเรื่องธรรมกับพระอาจารย์สุชาติก่อน เพราะหลวงปู่นั่งภาวนาปรากฏว่า หลวงปู่เลื้อยไปเหมือนกับงู หลวงปู่นึกว่ามันเกิดนิมิตขึ้นเฉยๆ จึงตั้งสติไว้แล้วค่อยลืมตาดู ลืมตาดูจึงเห็นว่ามันเลื้อยจริง เลื้อยเหมือนกับงูตัวมันบิดแล้วหมุนไปเลย ตั้งสติดูมันจะเลื้อยไปยังไงมันจะบิดไปยังไง พอตั้งสติเต็มที่เต็มฐานมันก็เลยถอนออกมา

ก็เลยไปกราบพระอาจารย์สุชาติ ท่านพระอาจารย์สุชาติท่านก็ไม่ได้จี้หรือบอกบุพพกรรมอะไรของหลวงปู่นะ เพิ่นเพียงแต่บอกว่ามันยังไม่ถึงที่แห่งอรรถแห่งธรรมที่สมควรที่จะพูด นี่มันเพียงนิมิตธรรมดา ทิ้งเสียก่อน หลวงปู่ก็เลยทิ้งแล้วอีกช่วงหนึ่งที่หลวงปู่ถาม เพราะมีเสียงต่างๆกระซิบกระซาบหลวงปู่ว่า พอพุทโธๆๆ ไปหลังออกจากการเลื้อยแล้ว แล้วก็มีเสียงสอดออกมาก็ไม่ทราบว่าเสียงนั้นมาจากไหน ว่า พุทโธนั้นไม่ใช่นิพพาน เราก็ว่า เอ้า ถ้าพุทโธไม่ใช่พระนิพพานแล้วอะไรคือพระนิพพาน ผู้รู้ใช่ไหมคือนิพพาน เพราะเราฟังตัวนี้เราฟังจากไหนเราไม่ทราบแต่เราสวนไปอย่างนั้น ผู้รู้ใช่ไหมคือนิพพาน ผู้รู้ก็ไม่ใช่พระนิพพาน รู้แล้วละรู้แล้ววางนั่นคือพระนิพพาน แล้วเสียงนั่นก็หยุดเราก็ตั้งสติมั่นอยู่กับเสียง จิตก็เลยถอนออกมาๆ สู่ธรรมชาติ เราว่าเราไม่ได้ดิ่งลงไปสุดเป็นเพียงวูบวาบนิดหนึ่งแต่ทำไมเป็นลักษณะนั้น เราก็เลยไปถามพระอาจารย์สุชาติอีก นี้แหละที่ได้ยินคำยืนยันครั้งสุดท้ายก่อนที่จะไปกราบหลวงปู่ใหญ่

หลวงปู่ถวิล สุจิณโณ เพิ่นบอกว่า มันก็ถูกอยู่ เพิ่นว่า หลวงปู่ก็พูดขึ้นก่อนว่าผมนั่งภาวนาอยู่ ได้ยินเสียงว่าพุทโธไม่ใช่พระนิพพาน พระนิพพานไม่ใช่พุทโธ เพิ่นก็สวนปั๊บเลยว่า เอ้า ผู้รู้ไม่ใช่ผู้ตื่นผู้เบิกบาน แล้วถ้าพุทโธไม่ใช่นิพพาน แล้วอะไรคือพระนิพพาน เพิ่นสวนมาเพราะหลวงปู่ไปถามเพิ่น ขอโอกาสเพราะว่ามันเป็นอย่างนี้ เมื่อมีครูมีบาแล้วก็ต้องการถามไขข้อ ที่มันข้องในจิตในใจนี้ แล้วพุทโธไม่ใช่พระนิพพาน พระนิพพานไม่ใช่พุทโธ แล้วอะไรคือนิพพาน ผู้รู้ใช่ไหมเราว่า ผู้รู้ยังไม่ใช่พระนิพพาน รู้แล้วละรู้แล้ววางคือพระนิพพาน นี่เราก็เลยไปถามพระอาจารย์สุชาติดังที่เล่าให้ฟัง เราก็บอกว่าเราภาวนาอย่างนี้ๆล่ะ เพิ่นก็สวนก่อนที่หลวงปู่จะเล่าไปถึงที่ละที่วาง เพิ่นตั้งใจฟังเพิ่นก็สวนเปรี้ยงเลย เอ้าพุทโธคือผู้รู้ผู้ตื่นผู้เบิกบานคือพระนิพพาน แต่ก็มีเสียงสวนผมก็เลยกำหนดถามไปอีกว่า ผู้รู้ใช่ไหมคือนิพพาน ผู้รู้ก็ไม่ใช่พระนิพพานเห็นไหมล่ะลูก เสียงนั้นบอกว่าผู้รู้ก็ไม่ใช่พระนิพพาน รู้แล้วละรู้แล้ววางนั่นคือพระนิพพาน เพิ่นนิ่งอยู่

มันก็ถูกคำยืนยันของเพิ่นตัวนั้นถูกต้องแต่อย่าไปเชื่อให้มากนัก เราก็ถามครูบาอาจารย์ว่าเสียงนั่นมาจากไหน เป็นพวกกายทิพย์เทวบุตรเทวดาหรือเปล่าเพิ่นไม่พูด เพิ่นเพียงแต่บอกว่ามันเป็นธรรมของท่านตัวนี้มันยังเสื่อมอยู่ เพิ่นไม่ได้บอกว่าเป็นเสียงของพวกกายทิพย์หรืออะไรเพราะพวกกายทิพย์จะไม่ทราบเรื่องของพวกนี้ แต่ความสัจจ์ความจริงแล้วมันก็คือธรรมที่เราประพฤติปฏิบัติมาต่อภพต่อชาติมามันเป็นเชื้อ เรื่องนี้มันเป็นเรื่องอจินไตยมันเหลือวิสัยสัตว์โลกผู้ไม่ได้สร้างบารมีมา เรื่องนี้เป็นธรรมที่ผุดขึ้นมาตอบรับกันแค่นั้นเอง ไม่ได้เกี่ยวกับเทวบุตรเทวดาภายนอก เพราะมันดังขึ้นมาจากใจเพราะธรรมนี้ไม่ได้เกี่ยวกับเทวบุตรเทวดาภายนอก เวลาที่เพิ่นให้คำมั่นสัญญากับหลวงปู่แล้ว แล้วเพิ่นก็บอกครั้งสุดท้ายว่าทุกสิ่งอย่างมันยังเสื่อม

แต่เพิ่นพูดคำหนึ่งว่า โน้นภาวนาเห็นกระดูกก๊ากซากโน่นมันจึงไม่เสื่อมอีก เราก็ฟังอยู่และเราก็จำตั้งแต่นั่นมา นี่พูดถึงว่าจะภาวนาอะไรก็ตามเห็นกระดูกก๊ากซากเหมือนเพิ่นว่าก็ตาม แต่ถ้ายังยึดมั่นถือมั่นในกระดูก ก็ยังไม่สามารถละวางได้..."

พระธรรมเทศนา องค์หลวงปู่น้อย ญาณวโร
วัดป่าห้วยริน