พุทธบุพกรรม

<u>โ ด ย : ธ ร ร ม ะ ไ ท ย</u>


พุทธบุพกรรม หมายถึง กรรมเก่าที่พระพุทธเจ้าได้เคยกระทำไว้ในสมัยที่บารมียังอ่อนอยู่ บางภพบางชาติ พระองค์ก็เคยประมาทพลาดพลั้ง ทำกรรมอันเป็นบาปไว้ และพอมาชาตินี้ หลังจากที่ได้ตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแล้ว เศษกรรมนั้นก็ยังตามมาให้ผล หลายครั้ง หลายหนด้วยกัน

ซึ่งเรื่องทั้งหมดนี้ มีปรากฏอยู่ใน พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๒๔ ขุททกนิกาย พุทธาปทาน ปุพพกรรมปิโลติที่ ๑๐ ข้อ ๓๙๒ แสดงไว้ว่า

ขณะที่พระพุทธเจ้าประทับอยู่ที่สระใหญ่อโนดาต ได้ตรัสเล่าถึงอกุศลบุพกรรมโดยมีใจความว่า "ภิกษุทั้งหลาย เธอจงฟังกรรมที่เราได้ทำแล้วในอดีต ในกาลก่อน เราเป็นนายโคบาล ต้อนโคไปเลี้ยง เห็นแม่โคกำลังดื่มน้ำขุ่นมัว จึงห้ามมัน ด้วยวิบากแห่งกรรมนั้น มาในชาตินี้ แม้เรากระหายน้ำ ก็ไม่ได้ดื่มตามความปรารถนา"

เหตุการณ์ตอนนั้น ก็คือตอนที่พระพุทธเจ้ากำลังจะเสด็จ เพื่อไปปรินิพพานที่เมืองกุสินารา ระหว่างทาง รู้สึกกระหายน้ำเป็นกำลัง จึงมีรับสั่งให้พระอานนท์ไปตักน้ำที่ลำธารมาให้ แต่ก็ไม่สามารถได้ดื่มในทันทีทันใด เนื่องจากเกวียน ๕๐๐ เล่ม เพิ่งผ่านลำธารไป ทำให้น้ำบริเวณนั้นขุ่น เราดูเหตุที่สร้างไว้ เราอาจจะคิดว่า เป็นเหตุเพียงเล็กน้อย แต่ขึ้นชื่อว่าบาปกรรมแล้ว แม้เพียงเล็กน้อย ก็ให้ผลเป็นความทุกข์ความเดือดร้อนเสมอ...