พลังเมตตา : องค์หลวงปู่น้อย ญาณวโร

#พลังเมตตา

“...โรคโควิดมันไม่น่ากลัวเท่ากับโรคใจของมนุษย์หรอกลูก โรคใจของมนุษย์ โรคร้ายโรคใจของมนุษย์ที่ไม่มีศีลธรรมโอ้น่ากลัวนะ ไม่มีศาสนาไม่มีบุญไม่มีบาป โรคพวกปทปรมะนี่น่ากลัวที่สุดนะ โรคโควิดนี่มันไม่น่ากลัวนะลูกมันรักษาหายได้ แต่ว่าโรคใจที่มันไม่มีศาสนาไม่มีบุญไม่มีบาปนี้มันรักษาไม่ได้ หนักไปเรื่อยๆนะลูกฆ่ากันเหมือนกับผักกับปลา เหมือนปูปลานี่แหละ ไม่มีความเมตตาต่อกันเลย ในสมัยที่พ่อแม่ครูอาจารย์ในสมัยหลวงปู่มั่นว่าทำไมพ่อแม่ครูอาจารย์จึงไม่ให้แผ่เมตตาไปที่พวกประเทศนี้ เวลาที่แผ่เมตตาก็ให้แผ่เมตตาไปประเทศอื่นประเทศนี้เขาไม่รับหรอกว่างั้น พลังแห่งความเมตตาก็ไม่สามารถเข้าไปทุกจุดถ้าจะพูดถึง ครูบาอาจารย์ก็เลยไม่แผ่เมตตาไปตรงพวกที่ไม่มีศาสนาพวกนี้ไม่รับนะลูกนะไม่รับ

นี่ก็ฆ่ากันนะเอ้าไม่มีไม่มีความที่บอกว่าเมตตาต่อกันเป็นมนุษย์เห็นหน้ากันก็ไม่ได้ ก็แยกเขี้ยวใส่ด้วยกันเลยนะ เอากันเลย เป็นอย่างงั้นนี่คือทั้งโลก ในสมัยพุทธกาลก็เป็นนะถ้าจะพูดถึง มากราบพระพุทธเจ้าด้วยกันอยู่แต่ว่าพอลับหลังแล้วก็ชัดกันทำนองนั้นแหละ เหมือนพระเจ้าปเสนทิโกศลกับพระเจ้าอชาตศัตรูอย่างงี้เอากันเรื่อยนะ ญาติกันนั่นแหละแต่ซัดกันเรื่อย บางครั้งพระเจ้าปเสนทิโกศลชนะ บางครั้งก็พระเจ้าอชาตศัตรูชนะ กลับกันไปกลับกันมานั่นแหละบางทีแพ้ลูกแพ้หลานนอนไม่หลับทำนองนั้น ในปากยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมกูแพ้มันได้ยังไงก็ว่า ไม่ต้องไปพูดถึงว่าทำไมในปัจจุบันทำไมมันจุงยุ่งเหยิงวุ่นวาย พระพุทธเจ้าอุบัติขึ้นมันก็ยังเท่านั้นอยู่นะลูกนะ นี่ถ้าจะพูดถึงคนละโลก

แต่นี้ที่พม่าหรือที่ประเทศอื่นใกล้ๆเคียงเราหรือว่าไกลเราก็เป็นหมด แม้แต่ประเทศไทยเองทั้งที่เป็นศิษย์ของพ่อแม่ครูอาจารย์ที่เป็นพระอรหันต์อยู่ก็เฉพาะนะลูกนะ ก็เฉพาะที่ว่าเป็นรูปเป็นร่างเป็นการปฏิบัติแบบธรรมดามันไม่ได้ไปถึงระดับที่บอกว่าจมลึกๆฝังลึกด้วยความศรัทธายังไม่มี ถ้าจะพูดถึงว่าธรรมะนี่ถ้ามันไม่ได้เข้าไปสถิตจิตในใจของสัตว์โลกแล้ว มันก็มีแต่อาธรรมเข้าไปอยู่ในใจของสัตว์โลก เป็นกริยาที่ผิวเผินมันไม่ไปนะลูกมันก็อยู่อย่างงั้น

เชิญเลยแม้แต่พระพุทธเจ้ามาก็ไม่สนนะพวกนี้ พวกปทปรมะ ครูบาอาจารย์ศิษย์สายหลวงปู่มั่นจึงไม่แผ่เมตตาไปประเทศที่บอกว่ามันดุร้ายคือแผ่เมตตาไปมันก็ถ้าจะพูดถึงว่าเสียกำลังทำนองนั้นแผ่เมตตาไปแล้วไม่ได้ประโยชน์ แผ่เมตตาไม่ได้ประโยชน์แล้วแผ่เมตตาไปทำไมใช่ไหมล่ะ มันก็ต้องรวมพลังที่มากๆเข้าไปประเทศที่สมควรที่จะพอที่จะรับธรรมะได้ทำนองนั้นแหละ

ถ้าจำไม่ผิดก็เป็นหลวงปู่แหวน สุจิณโณ หรือไงท่านห้าม ห้ามลูกศิษย์แผ่เมตตาไปประเทศนั้นๆให้แยกประเทศเลยถ้าจำไม่ผิดนะ ถ้าจำผิดต้องกราบขอขมาด้วย เพราะศึกษานานตั้งแต่เป็นฆราวาสนู่น ทีนี้เวลาปฏิบัติธรรมนี้เราจะไปแผ่เมตตาเหมือนพ่อแม่ครูอาจารย์ไม่ได้ เพราะว่าใจเรายังไม่ถึงใจเรายังไม่เป็นปึกแผ่นแน่นหนายังไม่เป็นสมาธิ หรือว่ายังไม่มีพลังเมตตาพลังบุญที่สมบูรณ์บริบูรณ์ ผู้ที่มีพลังเมตตาที่สมบูรณ์บริบูรณ์เปี่ยมล้นที่บอกว่าไม่มีอะไรที่ต้องติก็มีแต่พระอรหันต์นอกนั้นไม่มีนะลูกนะ ขนาดน้อยนิดแห่งความเมตตาของพระอรหันต์ก็ยังประมาณมิได้แห่งความเมตตานั้นที่เทียบกับพวกเราที่เป็นปุถุชน

ท่านจึงห้ามไปประมาทจาบจ้วงพระอริยบุคคลนั่นแหละ ความเมตตาขณะจิตเดียวมันบริสุทธิ์ถ้าว่าชุ่มเย็นครอบสามแดนโลกธาตุขฯจิตเดียว เหมือนกับการทำสมาธิที่บอกว่าจิตมันรวมเท่ากับช้างพับหูงูแลบลิ้นนั่นแหละ ในขณะจิตเดียวที่แผ่เมตตา พูดถึงจิตอรหันต์นะ พูดถึงพระอรหันต์ ขณะจิตเดียวชุ่มเย็นครอบไปหมดสามแดนโลกธาตุนี่ แต่ว่าใครจะรับได้หรือไม่ได้นะ นั่นแหละเศษส่วนที่ใครจะรับได้ล่ะพวกเรารับได้ไหมล่ะ เอ้าก็พวกเรามันเร่าร้อนอยู่ก็บอกว่าธรรมะของพระพุทธเจ้าดับความร้อนใช่ถ้าเราต้องการ แต่ถ้าเราไม่ต้องการมันก็ดับไม่ได้นะลูกนะ...”

พระธรรมเทศนา : องค์หลวงปู่น้อย ญาณวโร
วัดป่าห้วยริน ต.หัวนาคำ อ.กระนวน จ.ขอนแก่น
๑๙ พฤษภาคม ๒๕๖๔