พลังจิต กับปริศนาผีถ้วยแก้ว

กาลละครั้งกระโน้น เมื่อยี่สิบกว่าปี สมัยนั้น ###อ่อน### เรียนอยู่มหาวิทยาลัยของรัฐแห่งหนึ่ง ในช่วงซัมเมอร์ นิสิตนักศึกษาต่างก็พากันแยกย้ายกลับภูมิลำเนา แต่มีนิสิตนักศึกษากลุ่มลงทะเบียนเรียนซัมเมอร์ เพื่อให้ได้จบก่อนหลักสูตร (สมัยนั้นใครเรียนจบปริญญาตรีภายในสามปีครึ่ง นี่ถือว่าสุดยอดมากๆ)

เมื่อยามค่ำคืนอันมืดมิด ไปไหนไม่ได้ และไม่มีอะไรทำ ก็สรรสร้างค์สิ่งที่ไม่มีในตำราเรียนมาเล่นกัน สิ่งนั้นคือ "ผีถ้วยแก้ว"

ไม่มีอะไรมากนัก การจัดเตรียมสัมภาระสิ่งของ เครื่องเซ่นไหว้ก็ใช้วิธีง่ายๆ

 

ไอ้อ้วน : เฮ้ยเรามาหาอะไรเล่นกันให้มันสนุกๆ กว่านี้ดีมั๊ยเพื่อน?
ไอ้ผอม : เออ ก็ได้หว่ะ แต่จะเล่นอะไรดี

ไอ้อ้วน : ก็เล่นผีถ้วยแก้วไง สนุกดีออก
ไอ้ผอม : เฮ้ย แล้วมึงไม่กลัวรึ ถ้าหากเป็นผีตายห่าตายโหงมาเล่นด้วย มึงจะซวยนะโว้ย

ไอ้อ้วน : ไม่เป็นไรหรอก กูมีพระสมเด็จบางขุนพรหม นี่เตี่ยกูให้มาแขวนคอ ถ้าอยู่ในตลาดพระ ราคาเช่าเป็นล้านโว้ย กูอุ่นใจอยู่แล้ว พระอยู่กับกูหว่ะ
ไอ้ผอม : เออ ก็ได้ๆ แล้วจะชวนใครมาเล่นด้วยหล่ะ
ไอ้อ้วน : ชวนแม่งมาทั้งหมดนี่แหล่ะ วันนี้กูอยากพิสูจน์โว้ย
ไอ้ผอม : เออ ก็ได้ๆ เรียกผู้หญิงมาด้วยมั๊ย?
ไอ้อ้วน : ใครที่อยู่นี่เรียกมาให้หมด แล้วเรามาเจอกันที่ด้านหลังหอพัก นศ. นะโว้ย เวลา 19:30 ห้ามเบี้ยว
ไอ้ผอม : เออๆ เดี๋ยวกูตามพรรคพวกมา แล้วเจอกัน ยังไงๆ มึงเตรียมเครื่องเซ่นไหว้ไว้ให้เรียบร้อย เพราะกูยังไม่อยากเป็นผีหว่ะ
ไอ้อ้วน : ได้เลย เดี๋ยวคืนนี้เจอกัน

 

วันเวลานัดก็มาถึงในไม่ช้า

ทุกคนเริ่มกระสับกระส่าย และแล้วพิธีการไหว้เจ้าที่ ก็เป็นไปอย่างรีบเร่ง ทุกๆ คนรู้สึกว่าจิตใจไม่ค่อยจะอยู่กับเนื้อกับตัวสักเท่าไหร่

ณ. เวลาที่นัดก็มีพรรคพวกเพื่อนฝูงมาเพียงห้าหกคน (ที่เหลือส่วนใหญ่ ตาขาว ไม่เชื่อเรื่องผี แต่ทะลึ่งกลัวผี เบี้ยวไปหลายคน) เอาวะ เล่นก็เล่น

จุดธูปจุดเทียนไหว้เจ้าที่เจ้าทาง แล้วก็เข้าสู่บรรยากาศแห่งการละเล่นที่ไม่เกรงกลัวผี (ทั้งๆ ที่ทุกคนใจสั่น ดั่งกลองดังระรัวภายในจิตใจ)

วิธีการเล่นก็เล่นเหมือนคนทั่วๆ ไปที่เขาเล่นนั่นแหล่ะ (ไม่ขออธิบาย)

แต่ตอนจบนี่อ่ะนะ สุดยอดจริงๆ

 

สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นได้เสมอ เมื่อผีถ้วยแก้ว ไม่ยอมออก ไม่ยอมไป ....ทำไงดี ฮ่ะฮ่าฮ่า

เหอ เหอ เหอ

 

มาเล่าต่อ เล่าค้างๆ คาๆ รู้สึกไม่ค่อยมันส์

และแล้วเหตุการณ์ก็ผ่านไป เป็นไปตามอักขระ วิ่งๆ วนๆ ไปตามตัวอักษร ต้องจุดธูปเชิญวิญญาณ เขาก็ไป แต่มี "พันธะสัญญา" กันนิดหน่อยดั่งนี้

ไอ้อ้วน : เฮ้อ กูโล่งอก นึกว่าเขาจะไม่ไป
สวยหนึ่ง : กูก็ว่างั้นแหล่ะ
ไอ้ผอม : เฮ้ย มึงเป็นผู้หญิง เป็นสาวเป็นนาง แม่งพูด "กูๆ มึงๆ" ใครจะเอาทำผัวหว่ะ หัดพูดให้มี คะ มี ขา หัดพูดคำว่า ชั้น หัดพูดคำว่า เธอ ก็จะดีนะโว้ย เดี๋ยวแม่งขึ้นคานหาผัวไม่ได้
สวยสอง : มึงอย่าพูดมากหว่ะ กูก็กลัวเป็นเหมือนกันนะว๊อย
ไอ้อ้วน : กูนึกว่าผู้หญิงมันสวยแต่หน้าหว่ะ แต่ สวยหนึ่ง สวยสอง นี่ วาจาหยั่งงี้ หัดฟังไอ้ผอมมันบ้างก็ดี (บ่นๆๆๆ ผู้หญิงอะไรว๊ะ สวยแต่ วาจานี่ กูหัวหดเลย)
ไอ้ผอม : เฮ้ย แล้วทำยังไงต่อหว่า?

ปล. ณ. ฉากนั้น สวยหนึ่ง และ สวยสอง ทำหน้าเจี๋ยมเจี้ยม บ่ฮู้ บ่ หัน นั่งจับมือกันสองคนแน่น (เพิ่งรู้ว่า "ผู้หญิง สวย โหด ดุ ฮา" แค่ไหนก็ตาม ย่อมกลัวผี)

 

ฉากสุดท้ายแล้วเน้อ พี่น้อง

ณ. อักขระที่จับได้ ท่านเจ้าที่มาเอง สื่อลักษณะคล้ายๆ กับว่า "พวกเอ็งไปทำความสะอาดศาลเจ้าที่อยู่หลังหอหญิง อยู่ไต้ต้นไทร ที่มันรกๆ นี่ปัดกวาดให้สะอาด ทำให้เรียบร้อย ไปหล่ะ"

เหตุการณ์อ้างอิง1 : คือหอหญิงกับหอชาย นี่อยู่คนละฟาก ไม่เกี่ยวกัน
เหตุการณ์อ้างอิง2 : ไม่เคยรู้เลยว่ามีศาลเจ้าที่ อยู่ตรงนั้น (ท่านคงอยู่นานมาแล้ว ตั้งแต่ก่อนตั้ง ม. )
เหตุการณ์อ้างอิง3 : และพวกเรา หล่อหนึ่ง หล่อสอง หล่อจุดๆๆ... และ สวยหนึ่ง สวยสองและ สวยจุดๆๆ ... ก็ได้ทำความสะอาดศาลเจ้าพ่อ (โคตะระรกเลย มีทั้งหยากใย่ ใยแมงมุม หลังคาพัง เสาเอียง เติมน้ำ ถวายอาหาร)


ปล. หากใครผ่านมาและอ่านมาเจอ ขอบอกนิดนึงว่า "กูไม่ได้เอาเพื่อนมาขาย ไม่ได้ทำกิน ไม่หินกับเพื่อนโว้ย" ขอให้พวกมึงคิดถึงกูสักนิดนึงก็ยังดี และพวกมึงจำกูได้มั๊ย? เวปนี้ไม่ได้ติงต๊อง กูไม่ได้บ้า และกูคือไอ้ "อ้วนผอมจอมทะเล้น" แต่กูคือ ไอ้ผอม จำได้มั๊ย?

จำไม่ได้ก็ไม่ว่ากัน

♥
###อ่อน###

 

น่ารักจัง

 

เครื่องมือของนักพลังจิตของยุโรป?