พระฉันอาหารคาวได้ด้วยหรือครับ

คือ เรื่องมันมีอยู่ว่าผมเป็นคนที่ทำบุญอาทิตย์นึงประมาณ 2 ครั้งครับ แล้วบางที่ผม
ก็เกิดความสงสัยว่าถ้าเราทำบุญเป็นอาหารคาวนี่จะได้บุญ รึเปล่าครับ( ปัจจุบันผมทำ
บุญใส่แต่พวกของเจกลัวไม่ได้บุญครับ ) ผมสงสัยว่าพระท่านจะฉันอาหารคาวแล้วจะ
ไม่ผิดศีลเหรอครับ ผมทำบุญให้คุณ ปู่กับย่าที่เสียไปด้วยครับกลัวจะส่งไปไม่ถึงก็เลย
ไม่กล้าใส่อาหารคาวครับ แล้วก็พระแถวบ้านผมที่อยู่ปัจจุบันท่านสวดสั้นจังครับ สมัย
ตอนผมทำบุญตอนเด็กๆสวดให้พรยาวกว่านี้มากเลย แล้วแบบนี้จะได้บุญหรือเปล่าครับ

 

ถ้าเป็นพระสายธรรมยุติ เมื่อรับบาตรแล้วไม่มีการสวดด้วย เพราะจริงๆแล้วการสวดให้พรผู้ที่ใส่บาตรไม่มีประเพณีปฏิบัติแต่ดั้งเดิม พระสงฆ์สามารถประกอบอาหารได้เพราะมีข้อยกเว้นไว้ให้ในหลายกรณี แต่การทำบุญของฆราวาสก็ควรจัดเตรียมแต่สิ่งที่ดีเท่านั้นในการทำบุญ

 

คุณอินเดียหน้าโจรคงจะสับสนกับข้อวัตรปฏิบัติของพระมหายานในจีน ซึ่งมีข้อบังคับให้ฉันเจ คือ ห้ามฉันเนื้อสัตว์ อาหารเผ็ดร้อน เครื่องเทศ พืชที่ถือว่ามีกลิ่นคาว หรือเชื่อว่ากระตุ้นกิเลส-ราคะ

 

พระพุทธเจ้าไม่ได้ห้ามฉันอาหารคาว การปฏิบัติธรรมปฏิบัติกันที่ใจ และการจะบรรลุธรรมนั้นไม่ได้วัดที่ว่ารูปไหนฉันอาหารคาวหรือไม่คาว

 

แต่ก็ไม่ควรถวายเนื้อสัตว์สิบอย่างที่ภิกษุไม่ควรฉัน ส่วนความปราณีตของสิ่งที่เราถวายจะมากจะน้อยก็ขึ้นอยู่กับฐานะและกำลังใจของแต่ละคนครับ บุญที่ทำจะไปถึงช้าหรือเร็วก็ขึ้นอยู่กับบารมีของผู้รวบกุศลให้คุณแต่ได้แน่ๆครับ ทำแล้วก็ให้อิ่มในบุญครับไม่ต้องไปสนใจว่าท่านจะสวดสั้น ยาว หรือไม่สวด หรือว่าท่านจะเอาของนั้นไปทำอะไร ทำแล้วเป็นของพระแล้วไม่ใช่ของเราไม่ต้องสนใจ จิตอย่าตกด้วยเรื่องพวกนี้ ถ้าสิ่งที่นำไปทำได้มาบริสุทธิความสำคัญไปอยู่ตอนที่คุณอธิษฐานแผ่ส่วนกุศลนั้นคิดพูดให้ดีเป็นไปตามเจตนาที่มาทำก็จะเป็นไปตามนั้นจะมากจะน้อยก็เป็นไปตามกุศลที่พึงมีครับ

 

โอ้ ขอบคุณครับเผอิญบ้านผมแม่เป็นครึ่งจีนครับเลยสับสนนิดหน่อยนึกว่าใส่ไม่ได้ซะอีก

 

ถ้ามีเวลาพอปาล์มอยากให้ทุกคนอ่านพระวินัยของพระสงฆ์ดูครับว่าการใดเหมาะบ้าง อ่านแล้วจะเข้าใจมากๆครับ จะสงสัยพระวินัยและศีลของพระสงฆ์น้อยลงครับ การใช้เวลากับสิ่งที่เป็นประโยชน์ถือว่าคุ้มค่าครับ ดีกว่าไปเสียเวลาบอบายมุข