พระครูที่สุโขทัยไอเดียเด็ด-สร้างกระสวย"พระไตรปิฎก"

พระและชาวบ้านที่สวรรคโลก จ.สุโขทัย ช่วยกันสร้าง "กระสวยพระไตรปิฎก" กลึงจากไม้มงคล 1,400 ลูก เขียนอักขระบาลีโบราณจากคัมภีร์ใบลาน ตั้งให้คนที่มาทำบุญได้หมุนกระสวยเข้าถึงธรรมะได้โดยใช้จิตสัมผัส

เมื่อวันที่ 26 พ.ค. ได้มีชาวบ้านใหม่คลองหอม หมู่ 3 ต.ในเมือง อ.สวรรคโลก จ.สุโขทัย แจ้งว่าที่วัดใหม่คลองหอม พระสงฆ์ได้ร่วมกับชาวบ้านนำไม้ขนุน ไม้คูณ และไม้มะยม ซึ่งล้วนแต่เป็นไม้มงคลนำมาให้ช่างกลึงเป็นลูกกระสวย ก่อนที่จะนำมาเขียนหนังสือพระไตรปิฎกจากใบลานลงในลูกกระสวย เพื่อนำมาบรรจุอยู่ในตัวมังกรที่สร้างจากไม้ให้ชาวบ้านที่มาทำบุญ กลิ้งลูกกระสวยเป็นการสะเดาะเคราะห์ต่อชะตา จึงเดินทางไปดูที่วัด พบว่าบริเวณศาลาการเปรียญหลังใหญ่มีพระสงฆ์และชาวบ้านช่วยกันนำลูกกระสวยที่ลงอักขระและเคลือบแล็กเกอร์แล้วแขวนไว้ใต้หลังคาเป็นแนวยาวสวยงาม

จากการสอบพระครูสัญญาลักษ์ อุสาโห เจ้าอาวาสวัดใหม่คลองหอม บอกว่าทางวัดได้มีแนวคิดที่จะสร้างกระสวยพระไตรปิฎกขึ้น เพื่อให้ชาวบ้านที่มาทำบุญที่วัดได้เข้าถึงธรรมะโดยการใช้จิตสัมผัส จากนั้นได้ขอรับบริจาคต้นไม้มงคลต่างๆ เช่น ไม้มะยม ไม้คูณ ไม้ขนุน เพื่อนำมาทำเป็นลูกกระสวย แล้วเขียนพระไตรปิฎกอักขระบาลีโบราณที่อยู่ในคัมภีร์ใบลานจนเสร็จ ได้กระสวยถึง 1,400 ลูก นำไปบรรจุไว้ในมังกรที่ทางวัดจะสร้างขึ้นในโอกาสต่อไป นำมาไว้บนศาลาการเปรียญให้ชาวบ้านที่มาทำบุญได้หมุนลูกกระสวยเพื่อเป็นการสัมผัสและเข้าถึงพระไตรปิฎกทางจิตอีกวิธีหนึ่ง

"นอกจากประเทศทิเบต และประเทศญี่ปุ่น ก็มีที่วัดใหม่คลองหอมนี่แหละที่สร้างกระสวยพระไตรปิฎกขึ้นเป็นแห่งที่ 3" เจ้าอาวาสกล่าว.

ข่าวจากไทยรัฐออนไลน์

 

ถ้าคนได้อ่านและเข้าใจในตัวอักษรและน้อมนำไปปฎิบัตินั่นและเป็นสิ่งที่ดี...

แต่ถ้าไม่เข้าใจในอักระ เอามือมาหมุนๆ ด้วยความเชื่ออันไร้เหตุผล อันนี้ก็ไม่ได้ทำให้เกิดปัญญา แต่อย่างไร... สมัยก่อนวัดคือแหล่งวิชาความรู้ ดูอย่างฤาษีดัดตน หรือสูตรยาที่วัดโพธิ์เป็นต้น

 

พระควรมีไอเดียดีๆคือส่งตนไปศึกษาพระไตรปิฎก ทรงจำไว้ให้ได้แล้วนำมาบอกสอนชาวบ้านจะช่วยรักษาพระธรรมไว้ให้ดำรงอยู่นานๆ ...ส่วนไม้มงคลควรปลูกไว้เพื่อประโยชน์แก่โลกจะดีกว่า..อย่างน้อยช่วยให้สิ่งแวดล้อมดีขึ้น..

 

ไม่ได้ต่อต้านนะครับ แต่มันไม่เหมาะเท่าไหร่

อักษรธรรม ที่จารึกพระไตรปิฏก ควรแก่การให้ความเคารพ ที่ได้ทำหน้าที่ในการเผยแผ่ธรรม

คนที่ตั้งใจ เคารพก็ได้บุญไป
กลัวแต่ว่า คนที่ไม่รู้เรื่อง หรือเด็ก ไป เล่น กลัวจะเป็นบาปกรรม

ทางที่ดี แขวนไว้บนที่สูง พอที่จะอ่านได้ พร้อมคำแปล

แนะนำว่า อย่าไปหมุนไปลูบ (เพราะมันก็มีทั้งคนรู้เรื่องไม่รู้เรื่องไปเล่น ) จะเป็นประโยชน์กว่าครับ

บางส่วนจาก
เทศน์โปรดคุณเพาพงา วรรธนะกุล ณ วัดป่าบ้านตาด
เมื่อวันที่ ๑ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๑๙

นี่ก็ “เอตมฺมงฺคลมุตฺตมํ” เป็นมงคลอันสูงสุด ไม่มีมงคลอันใดในโลกนี้จะสูงยิ่งกว่าการพบสมณะสุดท้ายคือพระอรหัต และการทำพระนิพพานให้แจ้ง คือถึงความบริสุทธิ์ของใจ นี่เป็นมงคลอันสูงสุด ทำให้ประจักษ์กับใจเราเอง ทั้งจะได้รู้ชัดเจนว่า ศาสนาของพระพุทธเจ้านั้นน่ะสอนโลกอย่างปาวๆ เล่นๆ หรือว่าสอนจริงๆ หรือใครเป็นคนเล่น ใครเป็นคนจริง โอวาทเป็นของเล่น หรือผู้ฟังผู้ถือเป็นคนเล่น หรือ อะไรจริงอะไรไม่จริง พิสูจน์กันที่หัวใจเรา นำโอวาทนั้นแหละเข้ามาพิสูจน์ เป็นเครื่องมือเทียบเคียงว่าอะไรจริงอะไรปลอมกันแน่


เมื่อธรรมชาตินี้จริงขึ้นมาล้วนๆ ที่ใจแล้ว ตำราธรรมของพระพุทธเจ้า แม้ที่เขียนเป็นเศษกระดาษซึ่งตกอยู่ตามถนนหนทางยังไม่กล้าเหยียบย่ำ เพราะนั่นเป็นคำสอนของพระพุทธเจ้า เหยียบไม่ลง เพราะลงได้เคารพหลักใหญ่แล้ว ปลีกย่อยก็เคารพไปหมด พระพุทธรูปก็ตาม จะเป็นอะไรก็ตามที่เกี่ยวกับ “พุทธ ธรรม สงฆ์” แล้ว กราบอย่างถึงใจเพราะเชื่อหลักใหญ่แล้ว


หลักใหญ่คืออะไร? คือหัวใจเราถึงความบริสุทธิ์ เพราะอำนาจแห่งธรรมคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าเป็นเครื่องชี้แจงแสดงบอกแนวทางให้รู้ทั้งเหตุและผล จึงเคารพไปหมด ดังท่านอาจารย์มั่นเป็นตัวอย่างในสมัยปัจจุบัน


ในห้องนอนใดที่ถูกนิมนต์ไปพัก ถ้ามีหนังสือธรรมะอยู่ต่ำกว่าท่าน ท่านจะไม่ยอมนอนในห้องนั้นเลย ท่านจะยกหนังสือนั้นไว้ให้สูงกว่าศีรษะท่านเสมอ ท่านจึงยอมนอน

“นี่ธรรมของพระพุทธเจ้า เราอยู่ด้วยธรรม กินด้วยธรรม เป็นตายเรามอบกับธรรม ปฏิบัติได้รู้ได้เห็นมากน้อยเพราะธรรมของพระพุทธเจ้าทั้งนั้น เราจะเหยียบย่ำทำลายได้อย่างไร! ท่านว่า “เอาธรรมมาอยู่ต่ำกว่าเราได้อย่างไร!” ท่านไม่ยอมนอน ยกตัวอย่างที่ท่านมาพักวัดสาลวันเป็นต้น ในห้องนั้นมีหนังสือธรรมอยู่ ท่านไม่ยอมนอน ให้ขนหนังสือขึ้นไว้ที่สูงหมด นี่แหละ! ลงเคารพละต้องถึงใจทุกอย่าง” เพราะธรรมถึงใจ

ความเคารพ ไม่ว่าจะฝ่ายสมมุติไม่ว่าอะไรท่านเคารพอย่างถึงใจ ถึงเรียกว่า “สุดยอด” กราบพระพุทธรูปก็สนิท ไม่มีใครที่จะกราบสวยงามแนบสนิทยิ่งกว่าท่านอาจารย์มั่นในสมัยปัจจุบันนี้ เห็นประจักษ์ด้วยตากับใจเราเอง ความเคารพในอรรถในธรรมก็เช่นเดียวกัน แม้แต่รูปพระกัจจายนะ ที่อยู่ในซองยาพระกัจจายนะ พอท่านได้มา “โอ้โห ! พระกัจจายนะเป็นสาวกของพระพุทธเจ้านี่! ท่านรีบเทยาออก เอารูปเหน็บไว้เหนือที่นอนท่าน ท่านกราบ “นี่องค์พระสาวก นี่รูปของท่าน” นั่น! “มีความหมายแค่ไหนพระกัจจายนะ จะมาทำเป็นเล่นอย่างนี้ได้เหรอ?” แน่ะ! ฟังดูซิ


นี่แหละเมื่อถึงใจแล้ว ถึงทุกอย่าง เคารพทุกอย่าง บรรดาสิ่งที่ควรเป็นของเคารพท่านเคารพจริง นั่น ท่านไม่ได้เล่นเหมือนปุถุชนคนหนาหรอก เหยียบโน่นเหยียบนี่เหมือนอย่างพวกเราทั้งหลาย เพราะไม่รู้นี่ คอยลูบๆ คลำๆ งูๆ ปลาๆ ไปในลักษณะของคนตาบอดนั้นแล ถ้าคนตาดีแล้วไม่เหยียบ อันไหนจะเป็นขวากเป็นหนามไม่ยอมเหยียบ สิ่งใดที่จะเป็นโทษเป็นภัยขาดความเคารพ ท่านไม่ยอมทำ นักปราชญ์ท่านเป็นอย่างนั้น ไม่เหมือนคนตาบอดเหยียบดะไปเลย โดยไม่คำนึงว่าควรหรือไม่ควร (เสียงเครื่องบินดังไม่หยุด ท่านเลยหยุดเทศน์)


ขอขอบคุณ Luangta.Com - ��ǧ����Һ�� �ҳ����ѹ��

 

ใช่ครับ เอาไว้ท่องเที่ยว หาเงินมากกว่า มาหมุนให้เข้าถึงธรรมเป็นเรื่องไร้สาระ เอาไว้หลอกล่อพวกงมงาย ให้เข้ามาสร้ารายได้ เป็นไอเดียเด็จ จริงๆ
ส่วนที่บอกว่าจารึก บาลี นั้นก็ดีครับ ถ้าคนอ่านบาลีออก แต่ผมว่าทำเป็นภาษาไทย หรือ ภาษา อังกฤษ ดีกว่าถ้าอยากจะ สื่อถึงธรรมมะ