ผู้ให้สุข...และเสวยสุข (สมเด็จพระญาณสังวรฯ)

ผู้ให้สุข...และเสวยสุข

คุณค่าของวัตถุที่เป็นสิ่งของภายนอก
เห็นได้ง่าย...เพราะปรากฏแก่ตา
บางสิ่งก็เกื้อกูลให้เกิดความสุขน้อยหรือมาก
บางสิ่งก็สวยงาม...น่ารัก...น่าชม

จึงชวนให้เกิดความปรารถนาต้องการ...
เกิดมีค่าขึ้นตามความต้องการ
และตามที่ตนเองกำหนดขึ้นและข้อสำคัญทำให้เกิดความเข้าใจว่า...
วัตถุที่น่าใคร่น่าปรารถนาทั้งหลาย...เป็นตัวผู้ให้ความสุข

มองข้ามความจริงไปเสียว่า
จิตใจต่างหากเป็นตัวผู้ให้ความสุข และเป็นตัวผู้เสวยสุข
จิตใจ...ที่จะเป็นผู้ให้ความสุขได้นั้น
ต้องเป็นจิตที่ไม่เป็นทาสของตัณหา..ความอยากที่ผิด

ต้องเป็นจิตที่ประกอบด้วยธรรม
เช่น สติ สมาธิ ปัญญา
อันเกิดจาก การเจริญภาวนา

: ธรรมนิพนธ์
: สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก

http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=9799&sid=7b66e4fdf2fca46e4a60c8cd07426a46