"ผีกองกอย" : องค์หลวงปู่น้อย ญาณวโร

#ผีกองกอย

“...ขอบรอบนอกแห่งชายแดนประเทศลาวมันจะเป็นป่าแห่งผีกองกอย ห่างจากน้ำโขงนะลูกนะ ช่วงนี้แผ่นดินลาวนี่มันจะเข้ามาในแผ่นดินไทยเยอะนะ ดูตามแผนที่ลูกจะทราบ แม่น้ำโขงจะไปอยู่ทางประเทศลาวอยู่ตรงกลางโน่น #จึงเป็นที่ชุกชุมของพวกผีกองกอย พ่อได้ยินแต่เสียงมันร้อง #เสียงมันแหลมน่ากลัวมากนะลูก เวลามันร้องทีไรมันกระเทือนหัวใจ นี่คือเสียงผีกองกอย แต่ว่าพ่อไม่ได้เจอซักทีนะ คงจะเป็นวิบากกรรมที่ดีของพ่อไม่ได้เจอกับผีกองกองซักที แต่ได้ยินกับเสียงร้อง กลางคืนเสียงมันจะร้องหากัน เสียงมันจะแหลม....เข้าไปในหัวใจนี่ลูกนะ เขตนั้นเขตที่พ่อสลบนั่นแหละ เขตนี้ยังมีผีกองกอยชุกชุม พวกมาทางประเทศลาวเขาพูดให้ฟังว่าผีพวกนี้มันจะตัวเล็กๆร่างกายมีแขนมีขาเหมือนมนุษย์ แต่ว่าพวกปากมันจะแหลมๆ ยาวๆ คล้ายๆกับมนุษย์อีกพันธุ์หนึ่ง แต่ตัวจะเล็ก เล็กประมาณซักคืบหนึ่ง พวกนี้จะกินเลือดเป็นอาหาร ปากมันจะยาวเรียวแหลม พวกนี้จะกินเลือดเป็นอาหาร พวกเห็นสัตว์นี่มันจะรุม รุมดูดเลือดเลยว่างี้นะ ไม่มีเสื้อผ้าเพราะไม่ได้ใส่เสื้อผ้าก็เป็นฝูงไปคือเป็นสัตว์ประเภทหนึ่งเรียกว่า #ผีกองกอย แต่มันก็เป็นสัตว์ประเภทหนึ่งนะลูก แต่เขาเรียกวาผีกองกอยเฉยๆ คนประเทศลาวพูดให้พ่อฟังที่พ่ออยู่ช่วงชายแดนประเทศลาวช่วงนั้นไง ช่วงนั้นจากจุดที่นาแห้วไป นาแห้วไปจากสันนั้น หูย...ลูกในว่าผีกองกอยก็มีชุกชุม แต่ว่าพ่อไม่เคยเจอ พ่อไม่เคยเจอ เลยไปสันเขาแถวแพร่ น่านเหมือนกันไงนั่นลูก แถวนั้นผีกองกอยก็ชุกชุม พ่อได้ยินแต่เสียงพ่อไม่ได้เจอซักที คงจะมีบางสิ่งบางอย่างกั้นไว้ไม่ให้พวกนี้เข้ามา เฮาก็อยากเห็นหน้าเหมือนกัน

เวลาที่พ่อจำวัตรพ่อจะนั่งเอา จุดไฟ จุดตะเกียง ถ้าไม่มีตะเกียงก็ก่อไฟไว้ เพราะพวกประเทศลาวเขาพูดให้พ่อฟังว่าเจ้าผีพวกนี้มันจะกลัวไฟ ถ้าไม่จุดไฟนี่มันจะลำบากเพราะมันมาเป็นฝูง ฝูงนั้นเป็นร้อย เราจะป้องกันลำบากต้องจุดไฟไว้ พ่อก็อยากจะดูด้วยนั่นแหละว่ามันเป็นอย่างไง คือถ้าสู้มันไม่ไหวก็ปล่อยมันไปซะพ่อว่าอย่างงี้ พ่อไม่เคยเห็นผีกองกอยซักทีได้ยินแต่เสียงมัน ได้ยินแต่เสียงนะลูกนะ เขตนั้นพวกคนลาวพูดให้พ่อฟังว่าผีกองกอยจะชุกชุมมาก #มันจะอยู่ในรู พวกนี้ไม่มีบ้านนะลูก มันจะอยู่ในรูเหมือนรูหนูรูอะไรในซอกถ้ำนี่แหละ เขาจะเป็นฝูงมีลูกมีเมียเหมือนกัน อุ้มลูกจูงหลานเหมือนกัน #แต่เขาเป็นร่างกายคล้ายมนุษย์ เป็น ๒ ขา ๒ แขน คือมีแขนมีขาเหมือนมนุษย์เลย แต่ว่าผมมันจะยาวๆหน้ามันจะแหลมๆ หน้ามันจะออกเป็นแหลมๆคือหน้าจะผิดจากมนุษย์ หน้าจะออกเป็นแหลมๆ สามารถที่จะเอาตัวที่แหลมๆนั่นเสียบเข้าไปในร่างของสัตว์แล้วก็ดูดเลือดได้อย่างสบาย พ่อก็เลยอยากเห็นไงก็เลยไปอยู่จุดนั้นนาน แต่พ่อก็ไม่เห็นลูก ได้ยินแต่เสียงร้อง เสียงร้องมันก็อยู่ไกลสิ เสียงร้องมันก็อยู่ไกลไม่ได้อยู่ใกล้เพราะมันอยู่สันเขา แต่ละสันเขามันสลับซับซ้อนนะลูก
ที่ประเทศลาวที่ช่วงนั้นนะ ช่วงนาแห้วไปด่านซ้ายเฉยๆมันก็สลับซับซ้อนอยู่แล้ว สันเขานั่น...”

โอวาทธรรม: องค์หลวงปู่น้อย ญาณวโร
วัดป่าห้วยริน ต.หัวนาคำ อ.กระนวน จ.ขอนแก่น
๖ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๒